เจ้าคือของหวานของข้า

นา

่ แล้วพ่อกับแม่เมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรและยังมีคนอยู่ด

นะ ลูกอยู่กับริว

หรืออย่างไรก็ไม่รู้ว่าฉันชอบสร

รับ ผมจะดูแลน

ดินไปเปิดประตูรถรอให้แม่ขึ้น แม่เข้ามากอด

ก ริวแม่ฝาก

ด้ ตอนนี้กลับต้องมาอยู่กับอีตาริวซึ่งไม่รู้ที่มาที่ไปแล้วยังไม

เองไห

่ต้องม

มากจนฉันต้องหยุดเดินเป็นพัก ๆ ไม่รู้ว่าเขารำคาญหรือไง จึง

จะทำ

ฟาในห้องรับแขกของบ้าน เขาวางฉันลงอย่างเบามือ ที่แร

ิวจะทำดีกลับฉันมากเท่าไร แต่สิ่งที่เขาพูดกับฉันตั้งแต่แรกเจอมันทำให้ฉันมองเขาในแง่ลบ ในโลกน

ร่างหนาหันกลั

าหมอนกับผ้าห

ม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับสิ่งของที่ฉันขอ แต่ยังไม่ทั

ด้วยไม่อย่างนั้น ฉันไม่คิดเลยว่าจะต้องทนใช้เท้าเจ็บ ๆ นี่ไปถึงไหน เมื่อปิดประตูห้องน้ำลงได้ฉันตรงไป

นอะไ

ยินเขาถามฉันแบบนี้ จนฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นห่วง หรือจะรอสมน้ำหน้ากันแน่ ถ

งฉัน นายจ

ป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่ฉันท้องเสียหนักแบบวันนี้ แต่เมื่

ห้เขาเห็นฉันในสภาพนี้แท้ ๆ แต่ทำไมเขาต้องมาเห็นฉันในด้านที่

นช่

เมื่อเขาวางฉันลงและยืนดูฉันอยู่ครู่หนึ่ง แต่สภาพร่างกายของฉันไม่ไหวเมื่อหั

น่ใจว่ามันไม่ได้เป็นความฝันฉันจึงลืมตาขึ้นมาดู แต่สติยัง

ี๊ด

นหลังนี้ ในบ้านทุกหลังจะมีผีเสมอ แต่ที่ฉันตกใจ คือ ฮารุไม่ได้ออกมาให้ฉันเห็นนา

นาดนั้น

แล้วว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ ฉันไม่อยากจะให้ใครรู้ว่าฉันสามารถเห็นภูตผี หรือ วิญญาณได้ ฉ

ายไม่

ละรับรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหรือไม่ แต่ฉันมั่นใจว่าเธอต้องรู้และเห็นถึงได้แสดงอ

าะอะไร

นามิ

ายไปไ

เปลี่ยนแปลงของฮารุ ฉันยังจำครั้งแรกที่เจอกับฮารุได้ เธอมีรูปร่างเป็นเด็กน้อยฉันเองก็เป็นเด็กตัวเล็กไม่ต่างจากเธอไม่รู

นหรอก ฉันก็อยู่ข้

ฉันถึงไม

รู้เหมือนกันว่าทำไม

้าของใครบางคนก็ดังขึ้นแล้วฮา

แล้วห

และไม่ได้เหม็น ฉันบอกไม่ถูกจริงๆ ว่ามันเป็นกลิ่นแบบไห

ล้วจะไ

ห้ออกห่างจากตัวให้มากขึ้น จะให้กินได้อย่างไร หน้าตา

็จะไม่มีทางกินมันเด็ดขาด ฉันเบือนหน้าหนีแต่ไม่วายไอ้บ้าริวก็ใช้มือบีบที่ปากของฉันแล้วยัดมันเข้าปาก แม้นว่าฉันไ

่อย

ิ้มออกมาฉันไม่รู้หรอกว่าเขาจะยิ้มด้วย

หมดละ แ

อามาวางตั้งแต่ฉันล้ม เขาจ

ล้วนอ

ป ส่วนฮารุก็หายไปต้องแต่ที่เขาเข้