เจ้าคือของหวานของข้า

ริ

หลังบ้านหลังจากที่ทั้งวันนามิหาเรื่องแกล้งข้า แต่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรข้ารู้ทันหมดนั

อยู่ใกล้เธอมากเท่าไร มันทำให้ข้าสนใจในตัวเธอมากเท่านั้น แต่เสีย

านร

ีเรื่องอะไรมารายงานทันทีตัวข้าจากเผ่ามาได้ไม่ถึงวันดี แต่อลันกลับติดต่อ

ีอ

งอลันเพื่อจะได้เห็นหน้าและบาง

มีอะไรผิดปก

ี่อยู่กับเขามานานและเห็นเขาเป็นมากกว่าแค่ลูก

นไหว พวกมันเริ่มออกตามหา

เหตุหรือไม

ต่เหมือนว่าจะเป็

ันมานานมากแล้ว แต่ทำไมถึงมาพูดถึงมันเอาป่า

ามีอีกเรื่

ยู่ที่เผ่าเงามายา ข้าคิดไม่ออกเลยว่าผู้นำเผ่าเงามายาคนปัจจุบันคิดจะทำอะไรก

แล้วว่าท่านสนใจในตัวนา

แค่ปีศาจชั้นต

รจะสร้างพันธะกับเธอไว้ เพื่อปกป้องเธอ ถ้ามีพั

องข้าหรือไม่ ข้าแค่สนใจในตัวเธอไม่สิกลิ่นกายของเธอมากกว่า แต่การสร้างพันธะมัน

่ามายาจะเอาดอกไม้

ข้าให้หันไม่ตามต้นเสียง เห็นนามิยืนนิ่งแล้วภาพของอลันที่ข้าสร้างขึ้น

อย่าเข

กลัวข้าหรือรู้แล้วว่าข้าไม่ใช่มนุษย์ หร

๋ยวก

นา

นปีศาจคุกเข่าต่อหน้าเขาได้ แต่ที่แน่ใจในตอนนี้ คือ เขาไม่ธรรมดาแน่นอน จะให้ฉันอยู่กับเขาในบ

กจากบ้านมาไกลพอสมควร ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปอยู่ที่ไหนดี แต่ถ้าจะให้ฉันกลับไปอยู่ที่บ้านก็ไม่เอาเห

นี้หมู

ดีใจเป็นที่สุด จนฉันอยากจะวิ่งไปกอดค

กมารับฉ

แกเป็น

ยู่กับแกส

นทั้งปิดเทอมเลยก็ได้ ว

ในเวลานี้ หลังบอกไปว่าฉันอยู่ไหนไม่นานยู

นแต่มันเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งมันหรูหรามากจนฉันไม่แน่ใจว่าทำไมยูอ

นแก

ยูอิยิ้มแทนคำตอบ เมื่อเดินเข้ามายังตัวคฤหาสน์ ยูอิก็พาฉันไ

ไรขึ้นน

รือไม่ ฉันไม่อยากจะดึงให้ยูอิต้องม

อไม่เ

่างลืมละ ว่าฉันเป็นเพื่อน

ใจนะ

งบ้าน ไม่สิเรียกว่าคฤหาสน์ถึงจะถูก แต่ก็ไม่เห็นใครจนนึกว่าในที่

าหา คุณ

่ที่นี่ได้ ฉันหันไปมองหน้ายูอิเป็นเชิงถามว่าได้บอกใครไปไ

รับกลั

ราะความหล่อราวกับเทพบุตรของริว แต่ผิดกับฉันที่กลัวเข

ใครนะ

ำไมตอนนี้ ฉันยังไม่ทันจะพูดอะ

คู่หมั้

าทำไมเขาถึงบอกกับยูอิไปแบบนั้น มัน

ับแล้ว แกกลับไ

แบบนี้ทั้งที่ถ้าเป็นปกติยัยยูอิจะติดเร

ขอตั

อย่าทิ

ันขวาหาสิ่งที่พอจะใช้เป็นอาวุธแต่กับไม่มี ริวเดินเข้ามาใกล

ับบ

ไม่ก

เพื่อนเธอเจ็บตัว ไ

นรักเพียงตัวเดียวเด็ดขาด ไม่รู้ว่าความกลัวของฉันที่

าทำอะไร

อนปลอดภัยก็กลับบ้า

็ไ

ไม่รู้ว่าไม่เข้าใจอะไรผิดมาถึงคิดว่าฉันไปรู้ตัวตนของเขาจึงไปคิดจะปิดบังฉันอีก ขนาดพาฉันกลับบ้านเขายังใช้พลังหาย

นตัวอะไ

บ้านก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน ฉันเดินไปทางป

่รุ