เจ้าคือของหวานของข้า

ริ

สัมผัสกับตัวของข้าไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดข้าถึงรับรู้

องก็ร้อ

้าก็รับรู้ว่านามิร้องไห้ออกมาจริง ๆ นั่นทำให้ข้าเดินช้าลง นามิ

่องที่ฉันร้องไ

อาเข้าจริงนิสัยของเด็กสาวก็คล้ายกับไอมิ ซึ่งแสดงเป็นเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว แต

มาแล้ว แต่ข้าไม่มั่นใจว่านามิจะเป็นคนเดียวกับเด็กนั่นจริงๆ หรือเปล่า เด็กคนนั้นเป็นเพื่อนคนแรกและข้ามารู้ที่หลังว่าเธอเป็นคนของเ

ิ นา

บว่าที่เสียงสะอื้นไห้ก็เงียบลงและแทนที่โดยศีรษะของเธอซี่งซบบนไหล่ข้าเพราะเธอได้หลับไป ข้าเองก็ไม่ได้ว่าอะ

ตั้งท้องจนเมื่อเธออายุได้หกขวบ เหมือนกั

นา

ื่นขึ้นแล้วยังมีเสียงแว่วของพ่อและแม่คุยกับใครบางคนอย่างออกรสออกชาติ ร่างบางลุกขึ้นจากเตีย

เจ็บ

ใจว่ามันไม่ได้เจ็บจริงๆ ทุกอย่างที่เ

…เมื่อคื

่อกับแม่คุยกับไอ้บ้าริวอย่างมีความสุขกั

ม่หันหน้ามามองฉัน แล้ว

กันเลย ริวนี่ลูกสาวพ่อ นาม

้วละว่าไอ้บ้านี่ชื่อ ริว จะว่าแนะนำตอนนี้มันไม่สายไปหรือไง แต่ก็เอาตา

กแล้ว พวกเรามากิน

็นด้วย

ะต้องกินข้าวเช้าคนเดียวเพราะท่านทั้งสองออกไปทำงานก่อนหรือฉันต้องวิ่งหน้าตั้งไปโรงเรียน

มาช่ว

าวให้ทุกคน เมื่อแม่หันไปสนใจแกงในหม้อและพ่อก็ชวนริวคุยเรื่องอะไรฉันก็ไม่รู้ เมื่อเห็นว่าทางสะดวกฉัน

ชิมให้แม

ปวางตรงโต๊ะ เมื่อฉันหันมาก็เห็นจานข้าววางตรงโต๊ะเรียบร้อยแล้ว หน้าของฉันเริ่

ิ” แม่ยกกับข้าว

ค

นว่าใช่จานของพ่อไหม ลุ้นเสียยิ่งกว่าอะไรดีถ้าเกิดเป็นจานพ่อมีหวังค่าขนมช่วงปิดเทอมฉัน

ีอะไรหรือ

่วงนี้เห็นพ

ะเจ้ายังเห็นใจแม่ตักเข้าปากกินอย่างอร่อยแสดงว่าไม่จานฉันก็จานอีตาริว ดีแล้วที่

กินกันล่ะ ร

ล้งอีตาริวหรือไม่ ฉันตักแกงฝีมือแม่ราดข้าวตักยังไม่ทันได้เข้าปาก กลิ่นพริกลอยมาแต

่อยหรื

อยค่

นมาสนใจทางฉัน จะมีก็แต่ชายหนุ่มเท่านั้นซึ่งสังเกตเห็นเขาหยิบกระดา

อต้องออกไปทำงา

ี่วั

แม่ต้องออกไปต่างจังหวัดไม่เป็นอาทิตย์ก็เป็น

นกัน คงจะนาน

่ฝากนาม

้คร

หน่อยที่หนูต้องอยู่บ้านคนเดียว หนูว่า

งแดงและบวม ถ้ากินไม่หมดพ่อแม่ต้องรู้แน่ว่าฉันตั้งใจจะแกล้งไอ้บ้าริว มื้ออาหารเช้ามันผ่

กระเป๋าเถอะ ห

นก็หันมาสั่งร่างหนาซึ่

็ช่วยเ

กลองไว้ไปยังอ่างล้างจานเมื่อเขากลับมาเอารอบที่สอง ชายหนุ่มกำลังจะเดินผ่านไป ฉันก็ยื

ี่สามห

กเท่าไรมันราวกับว่าฉันกำลังแกล้งตัวเองอยู่อย่างไรอย่างนั้น ฉันลุกขึ้นจะเอาแก้วน้ำไปล้าง แต่แล้วฉันก็ไปสะดุดล

งมาที่ฉัน ฉันยันตัวลุกขึ้นแต่แล้วก็รับรู้ถึงความเจ็บที่ข้อเท้า ทำให้ริวต้อ

๊ย!

าก็ลุกไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำแข็งใส่ถุง กลับมาประคบข้อเท้า

ซ่ามไม่เปล

ด้วย ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตั้งแต่เจ

่ฝากแกกับริวน