icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
หวนรัก วิวาห์ลวง

หวนรัก วิวาห์ลวง

pamika_1995

5.0
ความคิดเห็น
81.9K
ชม
71
บท

เมื่อเจ้าสาวของ วาโย หายตัวไปก่อนพิธีวิวาห์ เป็นเหตุให้เขาต้องเข้าพิธีกับผู้หญิงที่เขาทั้งรัก ทั้งแค้นอย่าง มุกไหม ที่ถูกเขาตราหน้าว่า ผู้หญิงหลอกลวง ........................................ "จะแค้นเคืองอะไรกันหนักหนาค่ะ ไม่รักกันเเล้วหรือไง? "เอ่ยถามเขาด้วยเสียงสะอื้น จนคนฟังรับรู้ได้ถึงความเศร้าจากน้ำเสียง "... ต้องการอะไร? " น้ำเสียงยังเย็นชาจับจิต คงไม่ต่างจากจิตใจของเขาที่ด้านชาในตอนนี้ "แค่ต้องการให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้มั้ยคะ"? เว้าวอน ออดอ้อนด้วยน้ำเสียงที่ยังเจือสะอื้น แต่กระนั้นยังต้องกลืนก้อนสะอื้นที่จุกแน่น ก่อนจะกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาที่จวนเจียนจะไหล "หึ เธอฝันไปหรือเปล่า? ตื่นซะที!! อย่าพูดอะไรที่มันฟังดูง่ายไปหน่อยเลย"ร่างสูงแค่นเสียงหัวเราะ มุมปากยกยิ้มหยัน "แล้วตรงใหนค่ะที่มันยาก? " ตอกกลับเขาทันควัน "ยากตรงที่ใจฉันมันพังไปแล้วไง!! ใจคนไม่ใช่เครื่องจักร มันมีความรู้สึก มันเจ็บเป็น! "ตะคอกเธอกลับอย่างไม่ลังเลตามเเรงอารมณ์ที่อัดอั้นมานาน คนอย่างเขาถ้ารักก็มาก แต่ถ้าเกลียดจะเกลียดมากกว่าที่เคยรัก!! ........................................ "ได้โปรด มุก...ยกโทษให้ผู้ชายสารเลวคนนี้ด้วย ฮึก อึก..ได้โปรด...ที่รัก" "ฮือ มะ ไม่ ฮึกฮึก"น้ำตาเม็ดโตพรั่งพรูเต็มสองข้างแก้มนวล ใบหน้าหวานแดงก่ำ มือบางโอบรอบแก้มสากขอเขาไว้ พลางโขกขมับแนบชิด สองสายตาสื่อประสานกัน ปากบางเริ่มเอื้อนเอ่ย.... ........................................

บทที่ 1 บทนำ

“อา....”

“อือ...อย่าค่ะ....อ่าส์”

มือหน้าบีบเคล้นอกอวบ จมูกโด่งซุกไซร้ตามลำคอระหงก่อนจะไล้ลงมาคลุกเคล้าที่ไหล่เปล่าเปลือย ปากบางพยายามร้องห้ามยามเรือนกายหนาถาโถมเข้าหา แต่เสียงห้ามของเธอกลับกลายเป็นเสียงครางกระเส่าเข้ามาแทนที่

“อือ..”

เสียงหวานครวญคราง กายสาวร้อนรุ่มมากยิ่งขึ้น รู้สึกได้ถึงน้ำหวานอุ่นไหลรดออกมาไม่สายขาด เมื่อเขาบดเบียดเสียดสีท่อนล่างเข้ากับเนินดอกรักของเธอ

“ฮื่ออ”

ร่างหนาพ่นลมหายใจผ่านจมูกโด่งออกมาแรงๆ คล้ายกับพยายามข่มกลั้นอารมณ์ปรารถนาที่จวนเจียนปะทุ แต่ทว่าเบื้องล่างกลับไม่เป็นใจ!!

จนในที่สุด...มือหนาผละจากอกอวบต่ำลงล่าง นิ้วเรียวเหมือนลำเทียนทั้งกด...บดเน้น ลงบนจุดกระสันเสียวผ่านชุดวิวาห์สีขาวบริสุทธิ์ จนเธอครางระงม!!

มือหนาขยี้...และขยี้กระตุ้นให้อารมณ์สาวทะยานขึ้นสูงสุด จนสะโพกงอนงามลอยไม่ติดผนังต้องส่ายเอวเบียดสู้นิ้วมือเขา ทำให้แข้งขาเรียวไร้เรี่ยวแรงแทบทรงกายไม่อยู่หากเขาไม่เกี่ยวเอวกิ่วไว้

ร่างอรชรในชุดวิวาห์เปลือยไหล่สีขาวสะอาดตาเผลอแยกเรียวออกกว้าง สองแขนเรียวยกขึ้นคล้องรัดรอบคอเขา...ใบหน้าทั้งสองยังไม่ว่างเว้นจากการนัวเนีย!

“อืออ....อ่า...อึม”

“อือออ...”

เมื่อมาสุดทางของความอดทน...มือหนาเอื้อมมารูดซิปกางเกงแสล็คเนื้อดี เพื่อปลดปล่อยกายแกร่งให้ดีดออกมาแล้วจับรูดตัวตนชักขึ้นลงสองสามทีเพื่อให้มันเข็งขึงเต็มที่ก่อนจะสวมเครื่องป้องกันลงไป

มืออีกข้างละจากเต้างามมาจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นให้เกี่ยวกระหวัดรัดเอวสอบ แล้วดึงกระโปรงวิวาห์ที่ยาวระพื้นขึ้นไปกองที่สะโพกผาย นิ้วเรียวเกี่ยวขอบแพลนตี้ลายลูกไม้เบี่ยงออกไปด้านข้าง แล้วใช้มือจับแก่นกายมาเตรียมพร้อมที่ช่องทางรัก....ก่อนจะดันเข้าสุดแรง!!

“อ๊ะ...เบาๆ” ร่างบางหน้าเหยเก เพราะไม่คุ้นชินและห่างหายเรื่องแบบนี้มานาน

“อย่าเกร็งสิ!!” ชายหนุ่มเอ็ดเสียงเข็ม กรามแกร่งบดเข้าหากันแน่น ทั้งบีบรัดทั้งตอด..จนเขาปริแตก สะโพกแน่นค่อยถอดถอนออกมา ก่อนกระกระแทกกระทั้นเบาๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็ว

“เราต้องทำเวลา..เดี๋ยวแขกก็จะมาละ...ฉันจะทำเร็วนะ..อ๊ะ” กระซิบเบาๆ ริมกกหู ก่อนที่สะโพกแกร่งจะแทกสุดแรงชายอย่างไม่สนจังหวะจะโคน

ตับ ตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆ

“อ๊ะๆๆๆๆๆ ..อืออ อ๊ะ อ่าส์” ร่างบางครางระงม ใบหน้าซุกซบที่ซอกคอแกร่ง เหงื่อเม็ดโตผุดพรายเต็มดวงหน้าหวาน

“ซี๊ดด....อ่าห์” ชายหนุ่มกัดฟันเร่งจังหวะส่งตัวเองและเธอ..ครู่เดียวทั้งเขาและเธอเดินทางมาสุดปลายสวรรค์ เมื่อสะโพกหนากระแทกครั้งสุดท้ายจบลง ร่างทั้งสองก็กระตุกเกร็งใส่กันอย่างสุขสม...

หลังจากเสร็จสิ้นกิจกาม ชายหนุ่มถอดถอนตัวตนก่อนจะสะบัดร่างบางลงพื้นอย่างไม่ใยดี แล้วโยนเครื่องป้องกันที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นลงตรงหน้าเธอ

“เสร็จแล้วก็ลุกขึ้น” เสียงเข้มเอ่ยบอก ก่อนจะจัดเก็บตัวตนให้เข้าที่เข้าทาง

“คุณทำอย่างนี้ทำไม?” น้ำเสียงหวานที่เจือไปด้วยความเศร้าเอ่ยถาม

“ก็ทดลองใช้ไง...อยากรู้ว่าเธอจะเด็ดสะเด่าเท่าพี่สาวเธอหรือเปล่า”

“เลว..”

“ก็ไม่เท่าพี่สาวเธอหรอก! ...จะแต่งกับฉันอยู่แท้ๆ เชียว แต่ดัน ‘คัน’ ขึ้นมาซะก่อน..หนีตามชู้ไปเฉยเลย...พี่สาวเธอมันแย่ๆๆๆ ทำตัวเหมือนเด็กเล่นขายของ อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย” ร่างสูงเย้ยหยันอยู่ในทีก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ อย่างระอา

“เห้ออ..ทำอะไรไม่เห็นหัวกันบ้างเลย..ไม่เห็นแก่ฉันควรเห็นแก่ครอบครัวฉันบ้าง” น้ำเสียงตัดพ้อแต่แววตายังคงความเย็นยะเยือก จนหญิงสาวเย็นวาบไปจนถึงไขสันหลัง

“คุณใหญ่..ฮึก มะ .มุกขอโทษแทนพี่แพ...”

“ไม่ต้อง!! ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจ เพราะฉันไม่เคยอยากแต่งตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ว่าพลางสาวเท้าเข้ามาหาก่อนจะนั่งยองๆ ตรงหน้าร่างบาง “แต่ฉันเซ็งที่สุด ก็คือการที่เธอกลับเข้ามาในชีวิตฉันอีก..ทำไมต้องเป็นเธอวะ..ทำไม!!” ร่างบางถูกมือหนากระชากเข้าหาจนปะทะอกแกร่ง

“อื้อ..เจ็บ..ฮึก ปล่อย” แขนเรียวพยามสะบัดออกจากการเกาะกุม ใบหน้าหวานเริ่มสะอื้นให้

“นี่...รู้มั้ย ให้ฉันแต่งกับหมูหมายังดีกว่าผู้หญิงหลอกลวงอย่างเธอ!!”

ปึก!

“อ๊ะ!!” แรงสะบัดจากร่างหนา ถึงแม้จะไม่แรงมากนักแต่ก็แรงพอที่จะทำให้เธอเจ็บร้าวไปทั้งสะโพกมนได้ใบหน้าหวานแดงก่ำ ร่างอรชรเริ่มสั้นเทิ้ม สะอื้นไห้ สองมือพยายามปกเรือนกายให้หลุดพ้นจากสายตาที่พร้อมจะเผาเธอให้มอดไหม้

“อย่ามาสำออย...ฉันบอกไว้เลยน้ำตาของเธอไม่มีผลต่อหัวใจของฉัน ต่อให้เธอร้องไห้จะขาดใจแล้วแดดิ้นตายตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่วันสงสารเธอ...เพราะเธอ! พรากเอาทุกๆ ความรู้สึกจากใจฉันไปตั้งแต่วันนั้น”

“ฮือออ ฮึกๆ”

“เพราะฉะนั้น เธอหมดสิทธิ์ทุกประตู!”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

‘พี่โยครับ...คุณแม่ให้มาตามได้เวลาแล้วครับ’ เสียงตะโกนเรียกจาก วายุน้องชายของเขา

“เออ...แปปนึง” เสียงเข้มตอบกลับไป ก่อนจะหันหาร่างบาง

“หยุดสำออย...แล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย ฉันจะลงไปก่อน อย่าช้า” ร่างสูงสั่งพลางขยับโบว์หูกระต่ายของชุกทักษิโดให้เข้าที่ ก่อนจะเช็ดเหงื่อบริเวณขมับเล็กน้อย สำรวจความเรียบร้อยของตัวพลางก้าวเท้าก่อนออกจากห้อง แต่ทว่า...

“อ้อ...ผมเผ้าทำใหม่ซะ เติมหน้าทาปากให้เหมือน อย่าลืมกลบรอยที่หน้าอกด้วยล่ะ” ร่างสูงเตือนโดยไม่หันมามอง ทำเพียงแค่นยิ้มมุมปากแล้วเดินจากไป

แอด....ปึ้ง!!

“ทำไมช้าจังพี่” ผู้เป็นน้องถามขึ้นหลังจากเห็นว่าพี่ชายเข้ามาแต่งตัวนานเกินไป

“กูแต่งตัวอยู่” เอ่ยบอกน้องชายขณะใช้สองมือจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง สองขาพลางก้าวเดินไปอย่างเร่งรีบ

“พี่โย”

“...”

“พี่โย...แวะห้องน้ำก่อน”

“อะไรของมึงว่ะ ไอ้ยุ”

“เข้าห้องน้ำกัน”

“ทำไมว่ะ?”

“ปากเลอะลิปสติกอ่ะพี่” น้องชายบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไป

“..เวร”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ pamika_1995

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ