สาวแม่ลูกอ่อนร้อนรัก

ณ ชุมชนแถวชานเมืองกรุงเทพมหานคร มีบ้านปลูกติดกันหลายหลัง แต่ละหลังอยู่ห่างกันไม่มากนัก ส่วนใหญ่จะเป็นบ้านปลูกเอง บ้านบางหลังก็ใหญ่ บางหลังก็เล็ก มีทั้งคนรวยคนจนอยู่ในละแวกเดียวกัน

มีบ้านหลังหนึ่งที่โดดเด่นกว่าเพื่อน เพราะเป็นบ้านที่ดูใหญ่โต หรูหราพอสมควร แสดงถึงฐานะเจ้าของบ้านว่ามีอันจะกินกว่าบ้านหลังอื่น

บ้านหลังนี้มีคนอยู่อาศัย 4 คน คือนายยุทธ วัย 32 ปี มีอาชีพเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง และเป็นผัวนางเมย์ วัย 28 ปี เธอทำงานธนาคาร แต่ตอนนี้ลาหยุดงานเพื่อเลี้ยงลูกน้อยวัย 2 เดือน และพี่เลี้ยงเด็กคือนางสาวอิ๋ว วัย 21 ปี ซึ่งเป็นญาติห่างๆของนางเมย์

นายยุทธเป็นหนุ่มรูปร่างหน้าตาดี มีรอยยิ้มที่สาวๆเห็นแล้วอดที่จะหลงใหลไม่ได้ แต่ช่วงนี้เขาไม่ค่อยสนใจใคร เพราะลูกยังเล็ก เขาเห่อลูกมาก ยามว่างจากงานจะเล่นกับลูกทั้งวัน

ส่วนนางเมย์ผู้เป็นเมีย หน้าตาคมขำ ผิวค่อนข้างขาว เธอเพิ่งคลอดลูกคนแรก แต่รูปร่างยังดีเหมือนไม่ได้คลอด มีแต่เต้านมที่อวบใหญ่ขึ้นเพราะน้ำนมที่อัดอั้นอยู่ในเต้า

สำหรับนางสาวอิ๋ว ที่เป็นผู้ช่วยเลี้ยงเด็ก เธอสวยตามแบบฉบับของคนอีสาน ผิวขาว รูปร่างอวบอั๋น เรียนจบ ม.6 ตอนนี้ว่างงาน เลยมาช่วยนางเมย์เลี้ยงลูก

ทั้ง 4 คนในบ้านเป็นคนอัธยาศัยดี มีน้ำใจกับเพื่อนบ้าน ทำให้คนในละแวกนั้นรักใคร่ และยินดีช่วยเหลือในทุกเรื่อง เพียงแค่เอ่ยปาก เพื่อนบ้านก็เข้ามาช่วยทันที

ตอนกลางวันนายยุทธออกไปทำงาน ในบ้านก็จะเหลือแต่เด็กกับผู้หญิง คือนางเมย์ นางสาวอิ๋ว และทารกวัย 2 เดือน แต่นายยุทธไม่ห่วงเท่าไหร่ เพราะได้ฝากฝังกับเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียงไว้แล้ว

นางเมย์เป็นแม่มือใหม่ ยังไม่ค่อยชำนาญในการเลี้ยงเด็กมากนัก ส่วนนางสาวอิ๋วก็เหมือนกัน เธอยังไม่เคยมีลูก จึงยังไม่ค่อยรู้งานสักเท่าไหร่ โชคดีที่มีเพื่อนบ้านคือป้าแอ๋วคอยแนะนำ เพราะป้าแอ๋วมีลูก 3 คน ประสบกาณ์เหลือเฟือ

วันนี้ก็เช่นกัน พอนายยุทธออกไปทำงาน ป้าแอ๋วก็เข้ามาในบ้านนางเมย์ เพราะคุ้นเคยและสนิทชิดเชื้อกันดี

“เป็นไงบ้างจ๊ะหนูเมย์ วันนี้น้องจูนงอแงมั้ยจ๊ะ”

ป้าแอ๋วถามเหมือนเช่นทุกวัน นางเมย์กำลังให้นมลูก เงยหน้าแล้วยิ้มให้ ก่อนจะตอบ

“ไม่งอแงค่ะ น้องจูนกินเก่ง นอนเก่ง”

“ดีแล้ว เด็กกินได้นอนได้ จะแข็งแรง แล้ววันนี้ทำอะไรกินกันล่ะ”

“เห็นอิ๋วบอกจะทำแกงเลียงให้กิน จะได้มีน้ำนม”

“หนูอิ๋วก็รู้ดีนะ ถ้าอยากมีน้ำนมเยอะๆ ให้กินหัวปลี ก็จะช่วยได้เหมือนกัน แล้วหนูอิ๋วอยู่ไหนล่ะ ห้องครัวรึปล่าว”

“ใช่ค่ะ กำลังทำแกงเลียงอยู่มั้งคะ”

“งั้นป้าไปช่วยหนูอิ๋วก่อนนะ จะดูว่าใส่เครื่องครบหรือเปล่า”

พูดจบป้าแอ๋วก็ลุกขึ้นเข้าไปในครัวที่อยู่ด้านหลังตัวบ้าน เห็นนางสาวอิ๋วกำลังตำพริกแกง ก็เข้าไปช่วยหยิบโน่นจับนี่อย่างคุ้นเคย

“วันนี้ที่บ้านป้าแอ๋วทำอะไรกินคะ”

นางสาวอิ๋วถาม แต่มือยังตำพริกแกงอยู่

“วันนี้ลุงเชียรอยากกินน้ำพริกปลาทู ป้าเลยให้เค้าออกไปซื้อปลาทูตั้งแต่เช้า ป่านนี้ยังไม่กลับเลย”

ลุงเชียรคือผัวของป้าแอ๋ว อายุ 58 ปี แต่แข็งแรงเพราะทำงานก่อสร้าง รูปร่างบึกบึน ไม่ค่อยได้เจอกับคนในบ้านนี้บ่อยนัก เพราะงานเยอะ

“อ่อค่ะ แล้วมีผักแนมรึยังคะ ถ้าไม่มีเอาที่นี่ไปก็ได้ มีเยอะแยะ”

“มีแล้วจ้ะ แต่ไม่รู้จะพอหรือเปล่า ให้ลุงเชียรซื้อเพิ่มมาแล้ว แม่คุณ ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน”

ขณะที่ป้าแอ๋วกำลังช่วยนางสาวอิ๋วทำกับข้าว ได้ยินเสียงลุงเชียรตะโกนอยู่หน้าประตูบ้าน

“แอ๋ว แอ๋วอยู่ที่นี่หรือเปล่าครับ”

“อยู่ รอแป๊บ เดี๋ยวออกไป”

ป้าแอ๋วตะโกนบอก ถึงแม้จะอยู่ไกลพอสมควร แต่ก็ได้ยิน รีบลุกขึ้นออกไปที่หน้าบ้าน

“มาแล้วหรือตาเชียร ได้ปลาทูมาหรือเปล่า”

“ได้สิ ซื้อมาสองตัว แต่ผักไม่มี เลยไม่ได้ซื้อ”

“อ้อไม่เป็นไร ที่บ้านนี้มี หนูอิ๋วบอกให้แบ่งไปได้ ที่นี่มีเยอะ เข้ามาเอาไปเก็บไว้เลย ฉันจะอยู่ที่นี่ช่วยหนูอิ๋วทำแกงเลียงก่อน”

ป้าแอ๋วเดินนำหน้าลุงเชียรเข้ามาในบ้าน เพื่อมาเอาผัก พอเข้าเปิดประตูเข้ามาลุงเชียรเห็นนางเมย์นั่งให้นมลูกอยู่บนเก้าอี้รับแขก ก็กล่าวทักทาย