Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
กลับมารักฉันอีกครั้งได้ไหม

กลับมารักฉันอีกครั้งได้ไหม

เฌอเลียร์

5.0
ความคิดเห็น
1
ชม
13
บท

ปารวียังไม่ได้แก่สักหน่อย เอาเป็นว่าอายุเกินวัยเบญจเพสมาปีสองปี แค่วันนี้ชื่อที่ติดอยู่ในความทรงจำเริ่มทำพิษนิดหน่อย เธอทำผิดต่อเขา เท่าๆ กับที่เขาทำผิดต่อเธอ ความผิดในวัยเยาว์ที่น่าจะเจ๊ากันไป แต่ก็สะดุดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้

บทที่ 1 1

แดดยามบ่ายต้นฤดูหนาวยังส่องแสงจ้า ทำให้คนที่กำลังจะเดินพ้นชายคาสำนักงานหยีตา ปารวีล้วงมือบางนวลเนียนสีน้ำผึ้งเข้าไปในกระเป๋าผ้าใบย่อมที่คล้องไหล่อยู่

สักพักร่มเทาฉาบสีเงินแต่ด้านในเป็นลายตาหมากรุกขาวแดงก็กางออก ป้องกันแสงยามบ่ายอันร้อนแรง แม้เป็นต้นฤดูหนาวแต่อากาศยังอบอ้าว ไม่มีลมพัดมาซักนิด

เดินมาสักสิบนาทีก็เริ่มคอแห้ง ริมถนนข้างทางมีร้านสะดวกซื้อ แต่เธอสมัครใจที่จะเดินต่อเพื่อไปให้ถึงจุดหมายเร็วๆ

ห้านาทีต่อมา ปารวีมาถึงหน้าร้านกระจกใสบานกว้าง ข้างในโชว์สารพัดสารพันดอกไม้สะพรั่ง

สีแดงกำมะหยี่ของกุหลาบกลีบหนา ขาวชมพูจากคาร์เนชั่น ฟ้าครามไฮเดรนเยีย ตัดกับเหลืองจากดอกเบญจมาศ พวกมันบานเริงร่าสดชื่นตัดกับสภาวะอากาศภายนอก

“ว๊าวๆ”

สาวผิวขาวจัด หน้าคม ผมรวบสูงเป็นหางม้าเคลียต้นคอ หันมาแล้วอุทาน คนเพิ่งผลักประตูกระจกใสของร้านเลิกคิ้ว

“มีอะไรคะคุณส้ม”

ปารวีมองหน้าเจ้านายพลางเหลือบดูโทรศัพท์บ้านแบบไร้สายที่เจ้าตัวถืออยู่

“เรามีลูกค้าประจำอีกรายแล้วจ้ะ เขาเพิ่งโทร.มาสั่งดอกไม้”

คุณส้มหรือชื่อจริงเพียงเพ็ญเอาโทรศัพท์แนบหู แล้วลูบมันราวกับของล้ำค่าน่าทะนุถนอม

“เหรอคะ ดีจัง”

ก็เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ นั่นแหละ ลูกค้าประจำย่อมหมายถึงรายได้ที่แน่นอน เพียงเพ็ญจะได้มีเงินจ้างพนักงานประจำอีกคนนอกเหนือจากเธอบ้าง

แม้ร้านดอกไม้ขนาดตึกแถวหนึ่งคูหานี้จะเล็ก แต่การมีคนทำงานเพียงสองคนก็ทำให้งานล้นมือไป

ไหนจะจัดดอกไม้ รับโทรศัพท์ ไหนจะรับลูกค้าหน้าร้านที่วอล์คอินเข้ามา ยังดีที่ปารวียังไม่ต้องไปส่งดอกไม้เองกรณีลูกค้าอยู่ไกลเพราะเพียงเพ็ญมักใช้บริการวินมอเตอร์ไซด์รับจ้าง

“ไม่ใช่แค่นั้นนะ ลูกค้ารายนี้ยังมีอะไรพิเศษ”

เพียงเพ็ญยิ้มแบบมีเลศนัย ซึ่งไม่ว่าจะยิ้มอย่างไรปารวีก็มองว่าเจ้านายของตนคนนี้ยังสวยมากอยู่ดี

“ฉันรู้สึกว่าเขากำลังอยากจะแต่งงาน”

ไม่ใช่เรื่องแปลกในความคิดของปารวีนะ เพราะโดยมากดอกไม้มักเป็นส่วนประกอบในการขอแต่งงานเสมอ

“เขาถามถึงความหมายของดอกไม้ แถมให้เราจัดดอกไม้ที่มีความหมายดีๆ ไปส่งให้ทุกวัน”

“โห!”

ปารวีอุทานบ้าง นึกในใจว่าผู้ชายคนนี้ “ป๋า” ไม่ใช่เล่น แสดงว่ารวยมาก ชักอยากเห็นเสียแล้วซิว่าหน้าตาของสาวผู้โชคดีขนาดนั้นสวยสักเท่าใดเหนอ

“เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เลยนะ แต่เราต้องเอาดอกไม้ไปส่งให้ที่บริษัทด้วย เดี๋ยวเขาจะไปจัดการให้คนที่อยากให้เอง”

ปารวีพยักหน้าเข้าใจ พลางคิดว่าอีกเดียวเธอจะโทร.ไปคุยกับวินมอเตอร์ไซด์ขาประจำ เพื่อตกลงราคาเหมาเลยเสียทีเดียว เพราะต้องส่งดอกไม้กันทุกวัน จะได้ประหยัดค่าใช้จ่าย

“แต่มีข้อแม้เดียว” เพียงเพ็ญยังยิ้มอยู่

“เราต้องเอาดอกไม้ไปส่งให้เขาเอง”

“ไหงงั้นละคะ”

ปารวีมองเห็นสัญญานความลำบากของตัวเองขึ้นมาไรๆ เพียงเพ็ญไม่มีทางทิ้งร้านแน่ คนที่ต้องไปส่งดอกไม้คงไม่พ้นเธอแหงๆ เหมือนวันนี้อย่างไรเล่า โชคดีที่ลูกค้าอยู่ไม่ไกลมาก พอเดินไปได้

“ไม่รู้สิ จะยังไงก็แล้วแต่เขาเป็นลูกค้า จะจ่ายประจำ แถมจ่ายหนักด้วย ไม่เกี่ยงงบให้เราจัดดอกไม้ตามใจชอบได้เลย”

อืม...ดูเหมือนจะไม่ใช่“ป๋า”ธรรมดาแล้วสิลูกค้ารายนี้ ควรเรียกว่า“ป๋ามาก”ถึงจะถูก

“เฮ้อ! น่าอิจฉาผู้หญิงที่จะได้รับดอกไม้ทุกวันจัง”

เพียงเพ็ญถอนหายใจ หันตัวกลับไปเอาโทรศัพท์ตั้งไว้ที่เคาน์เตอร์เหมือนเดิม

“ก็ยอมรับคำขอแต่งงานจากบรรดาหนุ่มๆ ที่มาขอซะสิคะ”

ปารวีล้อ เดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปเปิดตู้แช่ดอกไม้ เธอซ่อนขวดน้ำดื่มไว้หลังถังใส่ลิลลี่ขาว น้ำดื่มเจือกลิ่นดอกไม้ทำให้ชื่นใจอย่างประหลาด

จนบางทีก็นึกสงสัยว่าปากตนเองที่ดื่มน้ำเวลาพูดจะมีกลิ่นหอมของติดไปด้วยไหมนะ

“ไม่เอา”

เพียงเพ็ญย่นจมูก

“มีมาแต่ไม่ถูกสเปค”

เจ้านายหน้าคม จมูกรั้น ริมฝีปากบางเฉียบ ผิวขาวนวลเนียน แต่เป็นคนเรื่องมาก

เอ๊ย! ละเอียดลออในทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องผู้ชาย ไม่น่าแปลกใจเลยที่อยู่เป็นโสดมาได้จนถึงอายุสามสิบปีพอดี

“ผู้ชายน่ะ ต้องเลือกดีๆ เพราะเขาจะอยู่กับเราไปอีกนาน ฉันไม่รีบนะป่าน”

เพียงเพ็ญเอ่ยชื่อเล่นของปารวี เป็นสัญญาณว่ากำลังจะเลคเชอร์เรื่องชีวิตคู่อีกแล้ว เพียงเพ็ญไม่เคยแต่งงาน แต่กลับมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตคู่ขมๆ มากมายเหลือเกิน

‘เรื่องของเพื่อนน่ะ’

เจ้านายเคยตอบว่าอย่างนั้น เอาล่ะเรื่องของเพื่อนก็ของเพื่อน ปารวีเชื่อตามนั้นโดยคร้านจะโต้แย้ง

“เออ พูดถึงลูกค้าคนนี้ เดี๋ยวบวกค่าส่งดอกไม้ไปด้วยนะ เพราะฉันจะให้ป่านนั่งแท็กซี่ไปส่ง...ที่ทำงานเขาอยู่ที่...”

เพียงเพ็ญเอ่ยชื่อย่านธุรกิจดัง โอ...แหล่งรถติดเลยนะนั่น

“จริงๆ น่าจะให้พี่วินฯไปส่งดีกว่า”

เธอเผยความคิดในใจจนได้

“ช่างปะไร”

เพียงเพ็ญยักไหล่

“ลูกค้าต้องการอะไรเราก็สนองให้ ตราบใดที่เขายอมจ่าย” หลักการง่ายๆ ของการทำธุรกิจพื้นฐานที่เจ้านายให้จำไว้เสมอ

“ลูกค้าเราชื่อคุณคณิตนะ เดี๋ยวป่านไปดูหน่อยว่านามบัตรสวยๆ ยังเหลืออยู่ไหม ถ้าเหลือน้อยก็ไปซื้อเสีย ไปตอนเย็นนะ วันนี้ลูกค้าคงไม่เยอะ”

เพียงเพ็ญพูดไปเรื่อยๆ แต่ความคิดของปารวีสะดุดตั้งแต่ได้ยินชื่อลูกค้า ...คุณคณิต

‘แก่แดด แร่ด!’

ภาพและเสียงล้อของเพื่อนๆ วัยมัธยมลอยมาในทันใด

‘ป่านแร่ด!’

“ป่าน...ป่าน”

“คะ...ค่ะ คุณส้ม”

ปารวีหลุดจากภวังค์ มาสนใจเจ้านายที่จ้องอยู่

“มีอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวเย็นนี้ปิดร้านเร็วสักครึ่งชั่วโมงดีกว่านะ เราไปเลือกนามบัตรใหม่กัน อยากเปลี่ยนแล้ว เอาสวยๆ เลย”

เธอยิ้มเจื่อนให้เพียงเพ็ญ แล้วทำเป็นตั้งใจฟังสิ่งที่อีกคนพูด แต่ใจยังลอยวนกลับไปสู่ความทรงจำยามมัธยมเป็นบางช่วงอยู่ดี

ปารวีไขกุญแจห้องพักอย่างเหนื่อยล้า เธอวางกระเป๋าผ้าไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งข้างหัวเตียง ถอนหายใจแล้วล้มตัวลงนอนหงายบนเตียงนั่นเอง

ความจู้จี้จุกจิกในการเลือกนามบัตรของเพียงเพ็ญวันนี้ ไม่ได้ระคายความรู้สึกของเธอเลย มีเพียงสิ่งเดียว...คณิต

‘กินของขม ชมเด็กสาว เล่าความหลัง’

อาจารย์สมัยมหาวิทยาลัยเธอเคยพูดแบบนี้ อันเป็นลักษณะที่อาจารย์เรียกว่า...เป็นสัญญาณของคนเริ่มแก่

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ เฌอเลียร์

ข้อมูลเพิ่มเติม
พรางกุหลาบ

พรางกุหลาบ

โรแมนติก

5.0

ตั้งแต่ฉันได้กุหลาบสีม่วงมาอย่างบังเอิญ ฉันก็เริ่มฝันถึง อัศวินชุดดำ แม่มดในกระท่อม แมวดำ ความตายสีเพลิง ...และดวงตาสีฟ้าปริศนาที่ทำใจเต้นแรงคู่นั้น ++++++++++++++++++++++++ เราสบตากัน ดวงดาวสีฟ้าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน ดวงดาวที่ฉันอยากเอื้อมให้ถึง "เจ้าเป็นเพื่อนที่ข้าไว้ใจที่สุด" เขาโกหกฉัน เหมือนที่ฉันก็โกหกเขา ตลอดมาฉันไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเพียงเพื่อน ผู้คุมปลดโซ่ ทหารเข้ามาล้อมรอบตัวฉัน ผลักขึ้นสู่บันได ที่มีอีกคนยืนอยู่พร้อมขดเชือกหนา ร้อยรัดมัดร่างกายฉันไว้อย่างแน่นหนา ชายอ้วนเตี้ยพล่ามอะไรอีกแล้ว ฉันไม่ได้ยินเพราะเสียงร้องไห้ระงมของหลายคนบนเสาต้นข้าง ๆ บ้างก็ก่นด่า บ้างตะโกนบอกตนไม่ผิด ดวงดาวสีฟ้ายังส่องแสง ขณะในตาฉันกำลังเลือนรางด้วยน้ำสีแดง กลุ่มเส้นไหมสีทองซบลงที่ไหล่เขา ทันใดนั้นดวงดาวสีฟ้าก็กะพริบ หลุบมองเธอในชุดขาว "ประหารแม่มด" ท่านอาจารย์ที่รับเลี้ยงฉันเคยพูดไว้ หากแผลใดทำเราเจ็บมาก ถึงที่สุดแล้วมันจะชา กระทั่งไม่รู้สึกอะไรอีก "ไม่มีแผลใดที่ไม่มีวันหาย" ฉันยิ้ม นึกเยาะเย้ย อาจารย์โกหกเสียแล้ว ตอนนี้ฉันเจ็บมาก เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมยังไม่ชาอีกล่ะ +++++++++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์

สามีมาเฟียคนนี้เป็นของคุณนะ

สามีมาเฟียคนนี้เป็นของคุณนะ

โรแมนติก

5.0

ชารีญา เปรียบเสมือนเจ้าสาวที่กลัวฝน เธอหนีงานแต่งมาด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง ทว่าเมื่อหลบซ่อนอยู่ในโรงแรมเธอกลับได้มาพบกับเขา มาเฟียร้ายจอมไร้อารมณ์ เดเมียน จัสติน วินด์ทรอฟ ไม่มีอารมณ์ใครและปรารถนาต่อผู้หญิงคนไหนมาก่อน กระทั่งได้มาพบเธอ ผู้หญิงที่มีดวงตาที่เป็นประกายและช่วยปลุกไฟสวาทของเขาให้ตื่นขึ้นมา ค่ำคืนพลาดพลั้งของทั้งคู่ก่อเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เมื่อวันใหม่มาเยือน เธอคนนั้นก็หนีจากไป จนทำให้เขาต้องใช้ทุกวิธีเพื่อตามเธอกลับมา เขายอมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ มากด้วยแผนการ ยินยอมเป็นมาเฟียที่ชั่วร้ายในสายตาของเธอคนนั้น เพียงเพื่อกักขังเธอไว้ให้อยู่เคียงข้างเขาตลอดไป สถานที่ที่เธอคนนั้นละอยู่ได้บนโลกใบนี้มีเพียงข้างกายเขาเท่านั้น!

ภริยา(ไม่)รักของนายหัว

ภริยา(ไม่)รักของนายหัว

โรแมนติก

5.0

วัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย! ++++++++++++++++++++++++++ “ฉันไม่รังเกียจหรอกนะ ถ้าเธอจะเคยนอนกับผู้ชายคนอื่น แต่ต้องไม่ใช่ตอนอยู่กับฉัน” ขายาว ๆ ย่างสุขุมเข้ามา หญิงสาวทำตัวลีบเล็ก กระทั่งหลังติดแนบหัวเตียง “ฉันไม่ใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร!” “พี่ป้อ...” เอ่ยยังไม่ทันจบ ริมฝีปากซีดก็ถูกประกบด้วยอวัยวะชนิดเดี๋ยวกัน “อื้อ...” ไร้ซึ่งความอ่อนหวาน มีแต่การบังคับดุดัน ไผทดูดดึงริมฝีปากบางจนฮ้อเลือด “เห็นเธอป่วย ว่าจะใจดีให้พักเสียหน่อย แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ถอดเสื้อผ้าออก ฉันจะเช็คของ!” เมื่อจุมพิตอย่างไม่เต็มใจจบลง เสียงทุ้มต่ำดังแหวกเสียงหรีดเรไรข้างนอก ลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศหนาวเหน็บชวนขนลุก ไผทแสยะยิ้มร้ายกาจให้คนบนเตียง “ทำสิ ไม่งั้นก็ไสหัวไปออกจากบ้านฉัน ออกไปจากชีวิตลูก” วัชรมัยกลืนทุกความรู้สึกกลับไปในอก มือสั่นถอดเสื้อผ้าออก “จะได้อยู่กับลูก...จะได้อยู่กับปราบ” เสียงในสมองดังก้องสะกดจิตตนเอง เพื่อได้อยู่กับลูก ต่อให้ต้องลงนรกขุมไหนเธอก็จะทน! +++++++++++++++++++++++++++++

อย่าเข้ามาค่ะ! ความรัก

อย่าเข้ามาค่ะ! ความรัก

โรแมนติก

5.0

อย่าเข้ามาค่ะ! ความรัก ++++++++++++++++++ เมื่อคนอกหักมาวันไนต์แสตนด์กัน จากที่คิดว่าแค่วันไนต์ กลายเป็นมีภาคสอง หัวใจที่บอบซ้ำสองดวง จะเปลี่ยนไปอย่าไร ในเมื่อต่างฝ่ายต่างเข็ดกับความรัก ++++++++++++++++++++ "ลูกพี่ลูกน้องของคุณทำว่าที่สาวเจ้าของคุณท้องอย่างนั้นหรือคะ" สีหน้าของฤดีรัตน์ตกใจมาก ๆ เจ็บหัวใจแทนเขาเลย "ครับผม แต่ยังดีที่ยังไม่ได้ร่อนการ์ดเชิญ มันโคตรรู้สึกแย่เลยนะ สามเดือนมาแล้วนะ ทุกอย่างก็ยังไม่ดีขึ้นเลย รู้สึกเจ็บอยู่ข้างในเนี่ย" "ฉันเข้าใจคุณเลยค่ะ เพราะของฉันมากกว่าสามเดือน" "แล้วผมจะเป็นอย่างคุณไหม" "ไม่มั้งคะ เพราะคุณดูมีสติมากกว่าฉันเสียอีกค่ะ แค่หาคนใหม่" ชนิษฐากรอกหูเธอทุกวันเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ทำไม่ได้ แต่เอาคำปรึกษาของเพื่อนมาบอกเขา "หาคนใหม่ยังไง" คิ้วเรียวเลิกขึ้น "หนามยอกให้เอาหนามบ่งยังไงล่ะคะ" ฤดีรัตน์ทำเป็นยกมือป้องปากกระซิบ "ไม่เข้าใจครับ" "คุณก็แค่หาผู้หญิงคนใหม่ ไม่จำเป็นต้องคบก็ได้ค่ะ แค่มาคั่นกลางให้เรารู้สึกดีขึ้น" เธอยักไหล่ แสร้งทำเป็นช่ำชองเรื่องการหาคนใหม่มาดามใจ "แล้วทำไมคุณไม่ทำ" "ก็ฉันยังไม่ได้เจอคนที่ชอบนี่คะ อย่างน้อยก็ต้องชอบก่อน" "ถ้างั้นทฤษฎีนี้ก็ไม่ได้ผลนะ ที่จริงไม่ต้องชอบกันก็ได้มั้ง แค่รู้สึกไม่รังเกียจก็พอ" เขายกเบียร์ขึ้นจิบ ฉุนนิด ๆ ที่ต้องมาฟังทฤษฎีเพ้อเจ้อ "คุณรังเกียจฉันไหม" ฤดีรัตน์หรี่ตาปรือ "ถ้ารังเกียจผมจะให้คุณนั่งโต๊ะเดียวกันเหรอ" "ถ้าอย่างนั้นคืนนี้" หมอคชาจ้องหน้าเธอ "คืนนี้นอนกับฉันได้ไหมคะ วันไนท์สแตนด์ ไม่ผูกมัด ไม่ผูกพัน" +++++++++++++++++++++ มีตัวละครต่อเนื่องจากเรื่อง รักอย่า...หย่ารัก นะคะ อ่านแยกกันได้ค่ะ ไม่งง ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์

รักหย่า...อย่ารัก

รักหย่า...อย่ารัก

โรแมนติก

5.0

ชนิษฐารักคณิศร แต่เขารักอีกคน อ้อมกอดเขามีให้เธอ แต่ในใจเขาคิดถึงใคร ทำดีสักเท่าไร สุดท้ายคณิสรมองชนิษฐาเป็นเพียงเครื่องมือผลิตลูก การแต่งงานอันหลอกลวงต้องจบลง ถึงเวลาแล้ว ที่เธอจะหย่า! +++++++++++++++++++++++++++++ ชนิษฐาช็อกกับภาพตรงหน้า "ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้คนผลิตลูก แม่วัวยังไงล่ะคะดิน แต่สำหรับหวาย หวายคือนางในดวงใจของดิน อ้า อะ อะ อะ..." คงจะเป็นสามีของชนิษฐาด้วยที่เด้งเอวตอบกลับการกระทำของสุธาวี เคล้ง... ข้าวของในมือของชนิษฐาร่วงหล่น คณิศรยกหัวขึ้นมาด้วยความตกใจ สายตาของเขาสบต้องสายตากับชนิษฐา ที่ในเวลานี้น้ำตาที่ไหลลงมากลบม่านตา ยืนปากคอสั่น สิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของชนิษฐาในตอนนี้ คือหนีไปให้ไกลแสนไกล เธอวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ตรงไปที่รถของเธอ แล้วขับออกไป คณิศรผลักตัวของสุธาวี "ออกไป พอได้แล้วหวาย หยุดเถอะ คุณกำลังทำให้ชีวิตผมพัง" "หวายทำพังเหรอคะ พังเหรอคะ ดิน... เราสองคนกำลังมีความสุขด้วยกันต่างหาก ดินยอมรับความจริงเถอะค่ะว่าคุณน่ะขาดหวายไม่ได้" ++++++++++++++++++++++++++++++ ติ๊ง... ติ๊ง... มีข้อความเข้า และทุกวันนี้จะเป็นข้อความจากสินเป็นส่วนใหญ่ คณิศรหยิบมือถือขึ้นมา เมื่อเปิดเข้าไปดู รูปที่บาดตาบาดใจ บาดหัวใจ ผู้ชายคนนั้นเปิดประตูให้กับชนิษฐา เธอหันมายิ้มให้เขา และขึ้นไปนั่ง คณิศรถึงกับทิ้งมือถือ และหลับตาลงทันที เขาเศร้าหม่นในหัวใจมาก ทำไมเป็นแบบนี้ มันจะลงเอยแบบนี้ไม่ได้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณนายเป็นใบ้

คุณนายเป็นใบ้

โรแมนติก

5.0

เล่อซานเป็นคนใบ้ เธอถูกสามีละเลยมาเป็นเวลาห้าปี ม้แต่เธอตั้งท้องยังถูกแม่สามาีทำร้ายจนแท้งลูก หลังจากการหย่าร้าง สามีของเธอก็ประกาศหมั้นกับคนรักในใจของเขาทันที เธอกุมท้องที่นูนเล็กน้อยไว้ ในที่สุดก็ได้สติและเข้าใจว่าเขาไม่เคยจริงจังกับเธอมาก่อน... เธอหันหลังจากไปอย่างเด็ดขาด และทั้งสองก็กลายเป็นคนแปลกหน้า หลังจากที่เธอจากไป ชายคนนั้นก็ตามหาเธอไปทั่วโลก เมื่อพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง เธอก็รักคนอื่นไปแล้ว เป็นครั้งแรกที่เขาถามอย่างถ่อมตัวว่า "ได้โปรดอย่าไป..." ทว่าคำแรกที่เธอพูดก็คือให้เขาไปให้พ้น!

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

ประวัติศาสตร์

4.8

เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”

ไม่เล่นแล้ว ฉันคือคุณนาย

ไม่เล่นแล้ว ฉันคือคุณนาย

โรแมนติก

5.0

ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...

ได้ยินเสียงฉันไหม

ได้ยินเสียงฉันไหม

โรแมนติก

4.4

เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น “กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?” เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี

พระชายาของข้าคนเดียว

พระชายาของข้าคนเดียว

โรแมนติก

5.0

เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

โรแมนติก

5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ