Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ท่านแม่ทัพ หยุดแทงข้าเสียที

ท่านแม่ทัพ หยุดแทงข้าเสียที

Bunmeebooks

5.0
ความคิดเห็น
21.9K
ชม
24
บท

บิดามันเถอะ ! ข้าหนีการอภิเษกแต่กลับต้องมาเป็นทาสบำเรอกามแม่ทัพเถื่อน เรื่องราวขององค์ชายผู้ดื้อรั้นหนีการแต่งงาน จนถูกจับไปขายในหอนายโลม แล้วแม่ทัพก็นำตัวเขาไปเป็นทาสกาม เขาจะหนีพ้นจากความโชคร้ายนี้ได้หรือไม่ ไปติดตามกัน ................................................................................ ❌ จับมาเป็นทาส ✅ จับมาทำเมีย ——————————————— 😈“ข้าซื้อเจ้ามาก็เพื่อสิ่งนี้ ‼️ เจ้าจะเล่นตัวไปไย แต่ตอนนี้เจ้าทำให้ข้าเจ็บ เจ้าต้องรับผิดชอบ” สิ้นคำมือแกร่งก็กระชากเสื้อคลุมขององค์ชายน้อยออก แล้วผลักร่างบางเข้าชิดผนังห้อง 😡“จะทำอะไรข้า ถ้าท่านแตะต้องตัวข้าอีก ข้าฆ่าท่านแน่‼️” องค์ชายน้อยขู่ฟ่อ มือทั้งสองถูกเขารวบตรึงไว้เหนือหัว ร่างกายท่อนล่างแทบทุกสัดส่วนถูกเรือนร่างกำยำร้อนฉ่าทาบทับเอาไว้ 😈“ฮ่า ฮ่า คนที่ขู่ฆ่าข้า ไม่เคยมีใครตายดีสักคน แต่สำหรับเจ้า...” แม่ทัพหนุ่มมองสบตาหนุ่มน้อย เขาแตะปลายนิ้วลงที่ริมฝีปากบางด่าทอเขาไม่หยุด 😈 “ข้าจะทรมานจนต้องร้องขอชีวิตเชียวหล่ะ” เขาไล้ปลายนิ้วไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่ม แล้วลูบต่ำลงมาจนถึงเม็ดทับทิมสีสวย จากนั้นก็ลูบคลึงหัวทับทิมเล่นอย่างหยอกล้อ 🥴“อื้อ อา เจ้าคนชั่วช้า งื้ออ อา” ฝ่ามือร้ายของท่านแม่ทัพทำให้เสียงองค์ชายน้อยเริ่มสั่นพร่าด้วยความเสียวซ่าน ทุกอณูสัมผัสของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม 😈“ชั่วช้าอย่างไร ก็เป็นสามีเจ้า”

บทที่ 1 เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว

ณ เมืองหลวง แคว้นฉาง

องค์ชายรัชทายาทหลี่จื่ออิงรู้เรื่องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นฉางกับแคว้นเป่ยหนาน เขาก็ย่ำเท้าตึก ๆ ตรงมายังห้องทรงงานของฮ่องเต้ทันที

อาภรณ์สีทองสะบัดตามแรงเคลื่อนไหว ความกังวลในพระทัยมิทำให้ใบหน้าหล่อเหลาขององค์ชายรัชทายาทหลี่จื่ออิงหมองลงแม้แต่น้อย

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปก็พบฮ่องเต้หลี่อี้เทียนมีสีพระพักตร์เคร่งเครียดกับราชกิจตรงหน้า

“เสด็จพ่อ !”

องค์ชายหลี่จื่ออิงถลาเข้ามาในห้องทรงงานโดยไม่รอให้ขันทีหน้าห้องประกาศให้เข้าพบเสียก่อน เพราะเขาอยู่เหนือกฎเกณฑ์ทุกอย่างในวังหลวงแห่งนี้

“รีบร้อนมาหาพ่อถึงที่นี่ มีเรื่องใดรึ”

ฮ่องเต้แย้มสรวลน้อย ๆ เพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่ตนมีพระบัญชาให้องค์ชายรัชทายาทอภิเษกกับองค์หญิงต่างแคว้น

“ลูกได้ยินข่าวมาว่าลูกที่จะต้องอภิเษกกับองค์หญิงต่างแคว้นใช่หรือไม่”

องค์ชายหลี่จื่ออิงถามขึ้นอย่างร้อนใจ เขาเพิ่งจะอายุได้เพียงสิบแปดหนาว ยังเที่ยวเล่นไม่เต็มที่เลย จู่ ๆ จะต้องแต่งงานมีพระชายาเสียแล้ว มิเท่ากับว่าส่งเขาไปเข้าคุกหรอกหรือ

“ผู้ใดช่างปากมากนัก”

ฮ่องเต้คำรามอยู่ในลำคอ สีหน้าโกรธเกรี้ยว

“เป็นใครไม่สำคัญ ลูกอยากรู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ที่เสด็จพ่อจะให้ลูกแต่งงานกับองค์หญิงแคว้นเป่ยหนาน”

องค์ชายหลี่จื่ออิงรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

“เรื่องจริง”

ฮ่องเต้ตอบเสียงเบา ราวกับกลัวว่าคำตอบนั้นจะกระทบกระเทือนจิตใจบุตรสุดรักของตน

“ลูกยังไม่แต่งงาน !”

องค์ชายหลี่จื่ออิงแผดเสียงออกมา

เขาถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้เขามีนิสัยดื้อรั้น ไม่รู้จักโต อีกทั้ง ยังถูกเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมยิ่งกว่าไข่ในหิน รูปร่างจึงอรชรอ้อนแอ้นราวกับเทพธิดา ทำให้เขาดูเป็นเด็กหนุ่มมากกว่าบุรุษโตเต็มวัย

“หลี่จื่ออิง เจ้าโตแล้ว อีกหน่อยเจ้าก็ต้องครองราชย์แทนพ่อ การที่เจ้าอภิเษกกับองค์หญิงเป่ยหนาน นอกจากจะมีตำแหน่งสูงศักดิ์เท่าเทียมกันแล้ว เจ้ายังจะได้ฐานอำนาจสนับสนุนบัลลังก์มังกรจากต่างแคว้นมิให้สั่นคลอน”

“แต่...”

องค์ชายหลี่จื่ออิงเสียงแหบแห้งอยากจะคัดค้าน

“ไม่มีแต่ นับตั้งแต่วันนี้ไปเจ้าจะต้องเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว”

ฮ่องเต้เสียงเข้มขึ้น

“เสด็จพ่อ”

องค์ชายหลี่จื่ออิงโอดครวญ

....................................................................................

เช้าตรู่ของวันต่อมา

องค์ชายรัชทายาทหลี่จื่ออิงเร้นกายในเงามืดสลัว สองแขนกอดห่อผ้าไว้ในอ้อมอก เขาเคยหนีออกนอกวังหลายหน แต่ไม่ตื่นเต้นเท่าครั้งนี้

เพราะคราวนี้ เขาไม่ได้หนีเที่ยว แต่เขาจะหนีการแต่งงาน !

เขาเก็บเสื้อผ้า และเงินจำนวนมากใส่ห่อผ้าไว้ตั้งแต่เมื่อคืน จากนั้น ก็อาศัยช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ยังไม่พ้นขอบฟ้า มาที่ประตูหลังวัง แล้วเดินปะปนไปกับบรรดาพ่อค้าแม่ค้าที่มาจัดส่งสินค้าให้กับวังหลวงออกนอกประตูไป

หลี่จื่ออิงเหลียวมองดูด้านหลังแล้วพบว่า ตนออกมาพ้นสายตาของทหารยามประตูท้ายวังแล้ว ก็กวาดตามองหาขบวนเกวียนสินค้าของพ่อค้า

เขาเดินสำรวจเกวียนคันแล้วคันเล่า

“หนุ่มน้อย เจ้ากำลังหาอะไรรึ”

พ่อค้าหนุ่มคนหนึ่งส่งเสียงถามขึ้น

“ข้าต้องการเดินทางไปเมืองนอกด่าน มิทราบว่ารถม้าบรรทุกสินค้าคันใดมาจากทางเหนือข้าจะขอติดรถม้าไปด้วย”

หลี่จื่ออิงวางแผนเอาไว้ว่าจะหลบไปอยู่เมืองนอกด่านสักระยะ รอให้ฮ่องเต้ทรงล้มเลิกการแต่งงานแล้ว ตนจึงจะกลับมาเมืองหลวง

พ่อค้าหนุ่มตอบ “ข้ามาจากทางเหนือ ส่งสินค้าเสร็จพอดี เจ้าไปกับข้าก็ได้”

“ขอบคุณท่านมาก”

หลี่จื่ออิงกระชับห่อผ้าแน่นด้วยความตื่นเต้นยินดี แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนรถม้า

พ่อค้าหนุ่มยิ้มที่มุมปาก ส่งสายตาให้เพื่อนในมุมมืดอีกคนอย่างชั่วร้าย

......................................

ณ ชายแดนแคว้นฉาง

องค์ชายหลี่จื่ออิงไม่ทราบว่าตนเองเผลอหลับไปนานแค่ไหน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่พ่อค้าหนุ่มเข้ามาเขย่าตัว

“เจ้าหนุ่ม ถึงที่หมายแล้วลงมาเถอะ”

“เมืองหน้าด่านรึ”

องค์ชายหลี่จื่ออิงงัวเงียคว้าเอาห่อผ้าตามหลังพ่อค้าหนุ่มลงไปจากรถม้า เขาหันมองรอบด้านแล้วพบว่า บัดนี้เป็นเวลาพลบค่ำ รถม้าจอดอยู่ที่หน้าอาคารไม้แห่งหนึ่ง ตกแต่งด้วยโคมประดับสวยเด่น และที่สุดตาคือ หน้าอาคารแห่งนั้นมีบุรุษสวมอาภรณ์บางเบาออกมาต้อนรับแขก

“ใช่แล้ว นี่แหละเมืองที่เจ้าต้องการมา ตามข้ามาสิ ข้าจะหาที่พักให้เจ้าเอง”

พ่อค้าหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเมตตา แต่แววตาเขากลับวาววับอย่างเจ้าเล่ห์

องค์ชายน้อยไม่ทันสังเกต เห็นว่าอีกฝ่ายช่วยเหลืออย่างใจดี ก็ฉีกยิ้มกว้าง

“ขอบคุณพี่ชายมาก”

“ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก เจ้าจะได้ตอบแทนข้าอย่างสาสมแน่นอน”

พ่อค้าหนุ่มงึมงำเบา ๆ ขณะที่เดินนำองค์ชายหลี่จื่ออิงเข้าไปในอาคารไม้แห่งนั้น และมีพ่อค้าใบหน้าเหี้ยมเกรียม รูปร่างสูงใหญ่อีกคนเดินตามหลังองค์ชายหลี่จื่ออิงไปห่าง ๆ

องค์ชายหลี่จื่ออิงกวาดสายตามองดูอย่างตื่นเต้น ภายในอาคารไม้แห่งนั้น มีการแสดงรื่นเริงทั้งร้องทั้งร่ายรำจากบุรุษแต่งกายคล้ายกับสตรี ท่วงท่าแม้ไม่อ่อนช้อย แต่กลับมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก

บรรดาแขกเหรื่อก็นั่งกินนั่งดื่ม แต่ละโต๊ะล้วนมีบุรุษหน้าหวานคอยปรนนิบัติ คล้าย ๆ กับหอคณิกา

“ที่นี่คือที่ใด”

องค์ชายน้อยถามขึ้น ขณะที่กระชับห่อผ้าในอ้อมแขนแน่น เมื่อเขาเดินผ่านบุรุษคนใด บุรุษคนนั้นต่างก็มองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ ชวนให้รู้สึกอึดอัด

สายตาเหล่านั้นคล้ายกับสายตาบุรุษที่กำลังโลมเลียสตรีแรกแย้ม

“หอไป๋หลัน สวรรค์บนดินที่ชายแดนแห่งนี้”

พ่อค้าตอบขณะที่เร่งฝีเท้าไปยังชั้นบนของหอ

“ท่านจะให้ข้าพักที่นี่หรือ”

“นอกจากจะพักแล้ว เจ้ายังสามารถกินดื่มหลับนอนได้อย่างเต็มที่ตราบนานเท่านาน”

พ่อค้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Bunmeebooks

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
5.0

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

อย่าพูดคำว่าไม่เคย

อย่าพูดคำว่าไม่เคย

Gilbert Soysal
5.0

“เราหย่ากันเถอะ”หนึ่งประโยคนี้ ทำให้ชีวิตการแต่งงานสี่ปีของฉินซูเหนียนกลายเป็นเรื่องตลก ในขณะนี้ ฉินซูเหนียนถึงตระหนักว่าสามีของเธอไม่เคยมีใจให้เธอ น้ำเสียงของเขาเย็นชา: "ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันมีเพียงหว่านหว่านอยู่ในใจ และคุณเป็นเพียงแผนชั่วคราวในการจัดการกับการแต่งงานในครอบครัวที่กำหนด" ด้วยความสิ้นหวัง ฉินซูเหนียนลงนามในใบหย่าอย่างไม่ลังเล ถอดผ้ากันเปื้อนของภรรยาที่ดีออก สวมมงกุฎของราชินีขึ้นมา และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ กลับมาอีกครั้ง เธอไม่ใช่คุณนายลี่ที่สวยแต่เปลือกอีกต่อไป แต่เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่น่าทึ่งใจ เธอแสดงความสามารถต่อหน้าคนอื่นๆ และอดีตสามีที่หยิ่งก็ถามเธอว่า: "ฉินซูเหนียน นี่เป็นเคล็ดลับใหม่ของเธอในการดึงดูดฉันงั้นเหรอ" ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ประธานลึกลับก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและประกาศไปว่า "ดูให้ชัดเจน นี่คือคุณนายฟู่ คนอื่นห้ามเข้าใกล้เธอ" ฉินซูเหนียนถึงกับพูดไม่ออก อดีตสามีก็ตกตะลึงไปด้วย

อาจารย์หมอ(พี่เข้ม)

อาจารย์หมอ(พี่เข้ม)

ณิการ์
5.0

เขาเป็นหมอที่มีรักเดียวมาตลอดหลายสิบปี แอบเฝ้ามองน้องน้อยตั้งแต่แรกเกิด ส่วนน้องน้อยก็หาได้รักเขาแบบชู้สาวไม่ สำหรับจงกลนีแล้วเขาคืออาจารย์หมอหน้านิ่งหน้าเดียว ไร้อารมณ์ทางสีหน้า แม้แต่ยิ้มเขาก็ยิ้มไม่เป็น แต่ก็ตกใจเมื่อเขายิ้มให้ตัวเองคนเดียว จะบ้าเหรอเขาเป็นอาจารย์ของเธอ และเธอกก็เคารพเขามาตลอด จะให้รักได้ยังไงกัน ++++++ “เอ้า...ปากกา เซ็นเอกสารแล้วค่อยนอนต่อก็ได้” “ค่ะ” เธอรับปากกาที่เขายื่นให้พร้อมกับเซ็นชื่อตรงที่เขาชี้มือ “เรียบร้อย ตอนนี้เธอเป็นเมียฉันแล้วนะ” “ยังไงคะ?” ถามทั้งๆ ที่นั่งหลับ “ก็เราจดทะเบียนสมรส..

ที่แท้เป็นผู้มีอิทธิพลระดับโลก

ที่แท้เป็นผู้มีอิทธิพลระดับโลก

Odey Jagoe
5.0

เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"

ซีอีโอผู้อ่อนแอต้องง้อเธอทุกวัน

ซีอีโอผู้อ่อนแอต้องง้อเธอทุกวัน

Elsworth Underwood
5.0

เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ท่านแม่ทัพ หยุดแทงข้าเสียที
1

บทที่ 1 เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว

06/09/2023

2

บทที่ 2 บุรุษขับควบอาชาทมิฬ

06/09/2023

3

บทที่ 3 หยกงาม

07/09/2023

4

บทที่ 4 บุรุษถือพรหมจรรย์สินะ

07/09/2023

5

บทที่ 5 ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่

07/09/2023

6

บทที่ 6 ข้าจะแทงเจ้าให้ร้องขอชีวิต

07/09/2023

7

บทที่ 7 เรียกชื่อข้าสิ

07/09/2023

8

บทที่ 8 พรากความบริสุทธิ์

07/09/2023

9

บทที่ 9 คนของข้า

07/09/2023

10

บทที่ 10 จองหองนัก

07/09/2023

11

บทที่ 11 ข้าจะขอสู้ตาย

07/09/2023

12

บทที่ 12 เจ้าแม่ทัพบ้ากาม

07/09/2023

13

บทที่ 13 ข้าจะทำโทษเจ้า

07/09/2023

14

บทที่ 14 น้องชายบุญธรรม

07/09/2023

15

บทที่ 15 ปล่อยให้ตาย ๆ ไปไม่ดีกว่ารึ

07/09/2023

16

บทที่ 16 ศัตรูหัวใจ

07/09/2023

17

บทที่ 17 ชายบำเรอชั้นต่ำ

07/09/2023

18

บทที่ 18 กินเจ้า เพิ่มพละกำลัง

07/09/2023

19

บทที่ 19 กลืนกินครั้งแล้วครั้งเล่า

07/09/2023

20

บทที่ 20 ครางเรียกข้าสามีซ้ำ ๆ

07/09/2023

21

บทที่ 21 จวนเจียนจะสิ้นลม

07/09/2023

22

บทที่ 22 หมดเวลาเล่นสนุกแล้วท่านพี่

07/09/2023

23

บทที่ 23 สามีหยุดทรมานข้าสักที

07/09/2023

24

บทที่ 24 โหมกระหน่ำแก่นมังกร

07/09/2023