Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ท่านแม่ทัพ หยุดแทงข้าเสียที

ท่านแม่ทัพ หยุดแทงข้าเสียที

Bunmeebooks

5.0
ความคิดเห็น
22.1K
ชม
24
บท

บิดามันเถอะ ! ข้าหนีการอภิเษกแต่กลับต้องมาเป็นทาสบำเรอกามแม่ทัพเถื่อน เรื่องราวขององค์ชายผู้ดื้อรั้นหนีการแต่งงาน จนถูกจับไปขายในหอนายโลม แล้วแม่ทัพก็นำตัวเขาไปเป็นทาสกาม เขาจะหนีพ้นจากความโชคร้ายนี้ได้หรือไม่ ไปติดตามกัน ................................................................................ ❌ จับมาเป็นทาส ✅ จับมาทำเมีย ——————————————— 😈“ข้าซื้อเจ้ามาก็เพื่อสิ่งนี้ ‼️ เจ้าจะเล่นตัวไปไย แต่ตอนนี้เจ้าทำให้ข้าเจ็บ เจ้าต้องรับผิดชอบ” สิ้นคำมือแกร่งก็กระชากเสื้อคลุมขององค์ชายน้อยออก แล้วผลักร่างบางเข้าชิดผนังห้อง 😡“จะทำอะไรข้า ถ้าท่านแตะต้องตัวข้าอีก ข้าฆ่าท่านแน่‼️” องค์ชายน้อยขู่ฟ่อ มือทั้งสองถูกเขารวบตรึงไว้เหนือหัว ร่างกายท่อนล่างแทบทุกสัดส่วนถูกเรือนร่างกำยำร้อนฉ่าทาบทับเอาไว้ 😈“ฮ่า ฮ่า คนที่ขู่ฆ่าข้า ไม่เคยมีใครตายดีสักคน แต่สำหรับเจ้า...” แม่ทัพหนุ่มมองสบตาหนุ่มน้อย เขาแตะปลายนิ้วลงที่ริมฝีปากบางด่าทอเขาไม่หยุด 😈 “ข้าจะทรมานจนต้องร้องขอชีวิตเชียวหล่ะ” เขาไล้ปลายนิ้วไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่ม แล้วลูบต่ำลงมาจนถึงเม็ดทับทิมสีสวย จากนั้นก็ลูบคลึงหัวทับทิมเล่นอย่างหยอกล้อ 🥴“อื้อ อา เจ้าคนชั่วช้า งื้ออ อา” ฝ่ามือร้ายของท่านแม่ทัพทำให้เสียงองค์ชายน้อยเริ่มสั่นพร่าด้วยความเสียวซ่าน ทุกอณูสัมผัสของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม 😈“ชั่วช้าอย่างไร ก็เป็นสามีเจ้า”

บทที่ 1 เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว

ณ เมืองหลวง แคว้นฉาง

องค์ชายรัชทายาทหลี่จื่ออิงรู้เรื่องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นฉางกับแคว้นเป่ยหนาน เขาก็ย่ำเท้าตึก ๆ ตรงมายังห้องทรงงานของฮ่องเต้ทันที

อาภรณ์สีทองสะบัดตามแรงเคลื่อนไหว ความกังวลในพระทัยมิทำให้ใบหน้าหล่อเหลาขององค์ชายรัชทายาทหลี่จื่ออิงหมองลงแม้แต่น้อย

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปก็พบฮ่องเต้หลี่อี้เทียนมีสีพระพักตร์เคร่งเครียดกับราชกิจตรงหน้า

“เสด็จพ่อ !”

องค์ชายหลี่จื่ออิงถลาเข้ามาในห้องทรงงานโดยไม่รอให้ขันทีหน้าห้องประกาศให้เข้าพบเสียก่อน เพราะเขาอยู่เหนือกฎเกณฑ์ทุกอย่างในวังหลวงแห่งนี้

“รีบร้อนมาหาพ่อถึงที่นี่ มีเรื่องใดรึ”

ฮ่องเต้แย้มสรวลน้อย ๆ เพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่ตนมีพระบัญชาให้องค์ชายรัชทายาทอภิเษกกับองค์หญิงต่างแคว้น

“ลูกได้ยินข่าวมาว่าลูกที่จะต้องอภิเษกกับองค์หญิงต่างแคว้นใช่หรือไม่”

องค์ชายหลี่จื่ออิงถามขึ้นอย่างร้อนใจ เขาเพิ่งจะอายุได้เพียงสิบแปดหนาว ยังเที่ยวเล่นไม่เต็มที่เลย จู่ ๆ จะต้องแต่งงานมีพระชายาเสียแล้ว มิเท่ากับว่าส่งเขาไปเข้าคุกหรอกหรือ

“ผู้ใดช่างปากมากนัก”

ฮ่องเต้คำรามอยู่ในลำคอ สีหน้าโกรธเกรี้ยว

“เป็นใครไม่สำคัญ ลูกอยากรู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ที่เสด็จพ่อจะให้ลูกแต่งงานกับองค์หญิงแคว้นเป่ยหนาน”

องค์ชายหลี่จื่ออิงรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

“เรื่องจริง”

ฮ่องเต้ตอบเสียงเบา ราวกับกลัวว่าคำตอบนั้นจะกระทบกระเทือนจิตใจบุตรสุดรักของตน

“ลูกยังไม่แต่งงาน !”

องค์ชายหลี่จื่ออิงแผดเสียงออกมา

เขาถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้เขามีนิสัยดื้อรั้น ไม่รู้จักโต อีกทั้ง ยังถูกเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมยิ่งกว่าไข่ในหิน รูปร่างจึงอรชรอ้อนแอ้นราวกับเทพธิดา ทำให้เขาดูเป็นเด็กหนุ่มมากกว่าบุรุษโตเต็มวัย

“หลี่จื่ออิง เจ้าโตแล้ว อีกหน่อยเจ้าก็ต้องครองราชย์แทนพ่อ การที่เจ้าอภิเษกกับองค์หญิงเป่ยหนาน นอกจากจะมีตำแหน่งสูงศักดิ์เท่าเทียมกันแล้ว เจ้ายังจะได้ฐานอำนาจสนับสนุนบัลลังก์มังกรจากต่างแคว้นมิให้สั่นคลอน”

“แต่...”

องค์ชายหลี่จื่ออิงเสียงแหบแห้งอยากจะคัดค้าน

“ไม่มีแต่ นับตั้งแต่วันนี้ไปเจ้าจะต้องเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว”

ฮ่องเต้เสียงเข้มขึ้น

“เสด็จพ่อ”

องค์ชายหลี่จื่ออิงโอดครวญ

....................................................................................

เช้าตรู่ของวันต่อมา

องค์ชายรัชทายาทหลี่จื่ออิงเร้นกายในเงามืดสลัว สองแขนกอดห่อผ้าไว้ในอ้อมอก เขาเคยหนีออกนอกวังหลายหน แต่ไม่ตื่นเต้นเท่าครั้งนี้

เพราะคราวนี้ เขาไม่ได้หนีเที่ยว แต่เขาจะหนีการแต่งงาน !

เขาเก็บเสื้อผ้า และเงินจำนวนมากใส่ห่อผ้าไว้ตั้งแต่เมื่อคืน จากนั้น ก็อาศัยช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ยังไม่พ้นขอบฟ้า มาที่ประตูหลังวัง แล้วเดินปะปนไปกับบรรดาพ่อค้าแม่ค้าที่มาจัดส่งสินค้าให้กับวังหลวงออกนอกประตูไป

หลี่จื่ออิงเหลียวมองดูด้านหลังแล้วพบว่า ตนออกมาพ้นสายตาของทหารยามประตูท้ายวังแล้ว ก็กวาดตามองหาขบวนเกวียนสินค้าของพ่อค้า

เขาเดินสำรวจเกวียนคันแล้วคันเล่า

“หนุ่มน้อย เจ้ากำลังหาอะไรรึ”

พ่อค้าหนุ่มคนหนึ่งส่งเสียงถามขึ้น

“ข้าต้องการเดินทางไปเมืองนอกด่าน มิทราบว่ารถม้าบรรทุกสินค้าคันใดมาจากทางเหนือข้าจะขอติดรถม้าไปด้วย”

หลี่จื่ออิงวางแผนเอาไว้ว่าจะหลบไปอยู่เมืองนอกด่านสักระยะ รอให้ฮ่องเต้ทรงล้มเลิกการแต่งงานแล้ว ตนจึงจะกลับมาเมืองหลวง

พ่อค้าหนุ่มตอบ “ข้ามาจากทางเหนือ ส่งสินค้าเสร็จพอดี เจ้าไปกับข้าก็ได้”

“ขอบคุณท่านมาก”

หลี่จื่ออิงกระชับห่อผ้าแน่นด้วยความตื่นเต้นยินดี แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนรถม้า

พ่อค้าหนุ่มยิ้มที่มุมปาก ส่งสายตาให้เพื่อนในมุมมืดอีกคนอย่างชั่วร้าย

......................................

ณ ชายแดนแคว้นฉาง

องค์ชายหลี่จื่ออิงไม่ทราบว่าตนเองเผลอหลับไปนานแค่ไหน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่พ่อค้าหนุ่มเข้ามาเขย่าตัว

“เจ้าหนุ่ม ถึงที่หมายแล้วลงมาเถอะ”

“เมืองหน้าด่านรึ”

องค์ชายหลี่จื่ออิงงัวเงียคว้าเอาห่อผ้าตามหลังพ่อค้าหนุ่มลงไปจากรถม้า เขาหันมองรอบด้านแล้วพบว่า บัดนี้เป็นเวลาพลบค่ำ รถม้าจอดอยู่ที่หน้าอาคารไม้แห่งหนึ่ง ตกแต่งด้วยโคมประดับสวยเด่น และที่สุดตาคือ หน้าอาคารแห่งนั้นมีบุรุษสวมอาภรณ์บางเบาออกมาต้อนรับแขก

“ใช่แล้ว นี่แหละเมืองที่เจ้าต้องการมา ตามข้ามาสิ ข้าจะหาที่พักให้เจ้าเอง”

พ่อค้าหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเมตตา แต่แววตาเขากลับวาววับอย่างเจ้าเล่ห์

องค์ชายน้อยไม่ทันสังเกต เห็นว่าอีกฝ่ายช่วยเหลืออย่างใจดี ก็ฉีกยิ้มกว้าง

“ขอบคุณพี่ชายมาก”

“ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก เจ้าจะได้ตอบแทนข้าอย่างสาสมแน่นอน”

พ่อค้าหนุ่มงึมงำเบา ๆ ขณะที่เดินนำองค์ชายหลี่จื่ออิงเข้าไปในอาคารไม้แห่งนั้น และมีพ่อค้าใบหน้าเหี้ยมเกรียม รูปร่างสูงใหญ่อีกคนเดินตามหลังองค์ชายหลี่จื่ออิงไปห่าง ๆ

องค์ชายหลี่จื่ออิงกวาดสายตามองดูอย่างตื่นเต้น ภายในอาคารไม้แห่งนั้น มีการแสดงรื่นเริงทั้งร้องทั้งร่ายรำจากบุรุษแต่งกายคล้ายกับสตรี ท่วงท่าแม้ไม่อ่อนช้อย แต่กลับมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก

บรรดาแขกเหรื่อก็นั่งกินนั่งดื่ม แต่ละโต๊ะล้วนมีบุรุษหน้าหวานคอยปรนนิบัติ คล้าย ๆ กับหอคณิกา

“ที่นี่คือที่ใด”

องค์ชายน้อยถามขึ้น ขณะที่กระชับห่อผ้าในอ้อมแขนแน่น เมื่อเขาเดินผ่านบุรุษคนใด บุรุษคนนั้นต่างก็มองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ ชวนให้รู้สึกอึดอัด

สายตาเหล่านั้นคล้ายกับสายตาบุรุษที่กำลังโลมเลียสตรีแรกแย้ม

“หอไป๋หลัน สวรรค์บนดินที่ชายแดนแห่งนี้”

พ่อค้าตอบขณะที่เร่งฝีเท้าไปยังชั้นบนของหอ

“ท่านจะให้ข้าพักที่นี่หรือ”

“นอกจากจะพักแล้ว เจ้ายังสามารถกินดื่มหลับนอนได้อย่างเต็มที่ตราบนานเท่านาน”

พ่อค้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Bunmeebooks

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

สามีไร้รัก

สามีไร้รัก

อัญญาณี
5.0

การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักจากคนที่ขึ้นชื่อว่าสามีนำความปวดร้าวทั้งกายและใจให้เธอไม่น้อยพรนับพันหวังว่า พรที่เธอขอจะสัมฤทธิ์ผลในสักวันหนึ่งวันที่สามีไร้รัก จะรักเธอสุดหัวใจ.. ........ เธอชื่อพรนับพัน ที่แปลว่า มากด้วยพร แต่เธอปรารถนาเพียงแค่พรเดียวคือ ขอให้ได้ความรักจากใครสักคน...แค่คนเดียวก็พอ ...................... การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักจากคนที่ขึ้นชื่อว่าสามี นำความปวดร้าวทั้งกายและใจให้เธอไม่น้อย พรนับพันหวังว่า พรที่เธอขอจะสัมฤทธิ์ผลในสักวันหนึ่ง วันที่สามีไร้รัก จะรักเธอสุดหัวใจ.. “ว้าย! พี่พี” ความตกใจที่ชุดนอนขาด และความเจ็บจาการถูกมือใหญ่ตะปบทรวงอกสาวแล้วขยำอย่างแรง ความเจ็บทำให้เธอนิ่วหน้า “ใช่ ฉันเอง ผู้ชายที่เธออยากได้เป็นผัวจนตัวสั่น อยากได้เพราะให้ตัวเองสบาย” พีรภัทรเค้นเสียงพูด มองเธอด้วยความเกลียดชังอย่างล้นเหลือ “ไม่ค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น” พรนับพันปฏิเสธเสียงสั่น ความกลัวเข้าแทรกในจิตใจ การกลับมานอนบ้านของเขาครั้งนี้ คงไม่ได้กลับมาเฉยๆ แน่ แล้วยิ่งท่าทางที่บอกถึงความโกรธสุมใจ ยิ่งทำให้พรนับพันหวาดหวั่น เนื้อตัวสั่นราวกับนกเปียกน้ำฝน “มันไม่ใช่อย่างที่พี่พีคิดนะคะ” “เธอนี่แสดงละครเก่งจริงๆ ทำหน้าตาใสซื่อ ทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นนางฟ้า แต่แท้จริงแล้วเธอน่ะยิ่งกว่าขี้โคลนซะอีก เน่าเหม็นไปทั้งตัวจนฉันไม่อยากแตะต้อง” เขานำตัวมาคร่อมร่างสาว คำรามเสียงใส่อย่างน่ากลัว “ฉันก็เลยต้องดื่มเหล้าย้อมใจ ไม่งั้นคงกระเดือกเธอไม่ลง” “พี่พีจะทำอะไรหมิว อย่าทำหมิวแบบนี้เลย หมิวกลัว” ลูกนกร้องไห้ เธอรู้ดีว่า เรื่องอย่างว่าระหว่างสามีภรรยาเป็นเรื่องปกติ ทว่าสิ่งที่พรนับพันกำลังเผชิญตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติ เขากำลังกระทำต่อเธอด้วยความโกรธแค้น ที่หญิงสาวไม่รู้ว่า เหตุใดอารมณ์เขาจึงเป็นเช่นนี้ เธอทำอะไรให้เขาโกรธหนักหนา “อย่าทำเป็นไม่เคยไปหน่อยเลย ทั้งที่ถูกขย่มมานับครั้งไม่ถ้วน” ค่ำนี้พีรภัทรได้เจอกับพลอยพรรณขณะกำลังนั่งดื่มกับเพื่อนอีกสองคนในผับมารูแอล เขาได้รู้ความจริงอีกหนึ่งเรื่องของพรนับพัน เป็นเรื่องที่ทำให้อารมณ์ของเขาเกิดหงุดหงิดขึ้นมาทันใด

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

Arny Gallucio
5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ” เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ท่านแม่ทัพ หยุดแทงข้าเสียที
1

บทที่ 1 เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว

06/09/2023

2

บทที่ 2 บุรุษขับควบอาชาทมิฬ

06/09/2023

3

บทที่ 3 หยกงาม

07/09/2023

4

บทที่ 4 บุรุษถือพรหมจรรย์สินะ

07/09/2023

5

บทที่ 5 ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่

07/09/2023

6

บทที่ 6 ข้าจะแทงเจ้าให้ร้องขอชีวิต

07/09/2023

7

บทที่ 7 เรียกชื่อข้าสิ

07/09/2023

8

บทที่ 8 พรากความบริสุทธิ์

07/09/2023

9

บทที่ 9 คนของข้า

07/09/2023

10

บทที่ 10 จองหองนัก

07/09/2023

11

บทที่ 11 ข้าจะขอสู้ตาย

07/09/2023

12

บทที่ 12 เจ้าแม่ทัพบ้ากาม

07/09/2023

13

บทที่ 13 ข้าจะทำโทษเจ้า

07/09/2023

14

บทที่ 14 น้องชายบุญธรรม

07/09/2023

15

บทที่ 15 ปล่อยให้ตาย ๆ ไปไม่ดีกว่ารึ

07/09/2023

16

บทที่ 16 ศัตรูหัวใจ

07/09/2023

17

บทที่ 17 ชายบำเรอชั้นต่ำ

07/09/2023

18

บทที่ 18 กินเจ้า เพิ่มพละกำลัง

07/09/2023

19

บทที่ 19 กลืนกินครั้งแล้วครั้งเล่า

07/09/2023

20

บทที่ 20 ครางเรียกข้าสามีซ้ำ ๆ

07/09/2023

21

บทที่ 21 จวนเจียนจะสิ้นลม

07/09/2023

22

บทที่ 22 หมดเวลาเล่นสนุกแล้วท่านพี่

07/09/2023

23

บทที่ 23 สามีหยุดทรมานข้าสักที

07/09/2023

24

บทที่ 24 โหมกระหน่ำแก่นมังกร

07/09/2023