Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
9.8K
ชม
68
บท

หญิงเปรียบเสมือนดอกไม้งาม ที่อาจจะมิได้งดงามเพียงอย่างเดียว แต่อาจเต็มไปด้วยเล่ห์กล แลเสน่ห์เย้ายวนชวนให้ลุ่มหลง

บทที่ 1 1

พุทธศักราช ๒๔๒๐โมกข์ วัชรศักดิ์ หรือหลวงพิทักษ์ธำรงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องคลอดด้วยจิตใจว้าวุ่น หมอตำแยกำลังทำคลอดให้ภรรยาของเขาอยู่ด้านในเป็นนานก็ไม่มีวี่แววว่าลูกน้อยในครรภ์จะคลอดออกมาเสียที“เมื่อใดลูกพี่จักคลอดเสียที” โมกข์เอ่ยกับน้องชายอย่างว้าวุ่นใจ เพียรกับอินเป็นน้องชายและน้องสะใภ้ที่เดินทางมาจากหัวหิน ทั้งสองมาเยี่ยมเยียนเหมือนเช่นเคย ในครานี้ประจวบเหมาะกับที่เพ็ญคลอดลูกพอดิบพอดีเพียรเป็นน้องชายแท้ ๆ ของโมกข์ อีกฝ่ายไม่ชอบรับราชการงานเมือง ชอบการค้าขายมากกว่า และยังชอบท่องเที่ยว จึงเดินทางค้าขายไปทั่ว จนไปเจอกับอินเข้า อินเป็นลูกสาวเศรษฐีทางใต้ ของประจบคีรีขันธ์ หน้าตาสวยคมเช่นสาวใต้ ผ

ิวสีน้ำผึ้ง รสมือการทำอาหารจัดจ้านและเป็นคนขยัน ค้าขายเก่งไม่แพ้ผู้ชายเพียรถูกใจอินยิ่งนัก เมื่อทั้งสองรักใคร่ชอบพอกัน โมกข์จึงเป็นธุระสู่ขอและจัดการเรื่องงานแต่งให้น้องชาย ด้วยว่าอินเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว มารดานั้นป่วยหนัก จึงมีเงื่อนไขว่าหากอยากออกเรือนกับอินต้องย้ายมาอยู่บ้านฝ่ายหญิง เพราะทรัพย์สมบัติและที่ทางมากมาย หากลูกสาวไม่อยู่เสียคนก็คงไม่มีใครดูแลเพียรเห็นว่าทางนี้มีพี่ชายอยู่แล้ว จึงไม่ห่วงอันใด ออกเรือนแล้วจึงย้ายมาอยู่กับเมียรักทางใต้เพื่อดูแลเรือกสวนไร่นาและทำการค้าขายให้เป็นเรื่องเป็นราว ลงหลักปักฐานที่บ้านของเมียเสียเลยเสียงเด็กร้องไห้จ้าทำให้โมกข์มีท่าทีดีใจไม่น้อย ก่อนจะตะโกนบอกน้องชายเสียงดังลั่นบ้าน“ลูกพี่คลอดแล้ว ลูกพี่คลอดแล้ว พ่อเพียรลูกพี่คลอดแล้ว”“ขอรับพี่โมกข์ น้องเองก็ดีใจกับพี่โมกข์ด้วยขอรับ มาเยี่ยมครานี้จักได้เห็นหน้าหลานเสียที”“ยังมีอีกคน” หมอตำแยตะโกนบอกบ่าวรับใช้ที่คอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่างเพื่อทำคลอดทารกอีกคน ประโยคนั้นทำให้โมกข์ดีใจยิ่งนัก“พี่จักได้ลูกแฝดเชียวหนาพ่อเพียร ดีเสียจริงท้องครั้งเดียวพี่ได้ลูกถึงสองคน”“น้องดีใจด้วยท่านพี่” เพียรหันไปมองเมียรักด้วยรอยยิ้ม อินเองก็ตื่นเต้นเช่นกัน หล่อนออกเรือนกับเพียรแต่ยังไม่มีลูก ใจก็อยากมีลูกเหมือนกันทายาทที่คลอดออกมาเป็นแฝดหญิงสองคน คนโตโมกข์ให้ชื่อว่าดอกรัก คนเล็กให้ชื่อว่าดอกแก้วทั้งสองเป็นเด็กน่ารัก แต่มีนิสัยค่อนข้างแตกต่างกันอย่างชัดเจน ดอกรักนั้นเรียบร้อยอ่อนหวาน เป็นเด็กน่ารักอยู่ในโอวาทของบิดามารดา ชอบงานเย็บปักถักร้อย ส่วนดอกแก้วนั้นแก่นแก้วไม่เกรงกลัวใคร ทั้งยังเฉลียวฉลาดทันคน ดอกแก้วชอบปีนป่ายต้นไม้ ไม่ชอบงานเย็บปักถักร้อย แต่สองพี่น้องก็รักกันมาก ดอกแก้วรักพี่สาวมาก ใครมารังแกพี่สาวต้องข้ามศพตนไปก่อน“แม่ดอกแก้ว ลูกนี่เหลือเกินเสียจริง งานเย็บปักถักร้อย งานบ้านงานครัวไม่ทำ กลับไปเตะต่อยปีนป่ายต้นไม้ เด็กผู้ชายคนอื่นยังไม่ซุกซนเท่าลูกเลยหนา แม่จักทำเช่นไรกับลูกดี ถึงจักได้ไม่ดื้อไม่ซน เรียบร้อยอ่อนหวานดังเช่นพี่สาวของลูกบ้าง” ดอกแก้วนั่งยิ้มแป้นไม่เถียงมารดาเลยสักคำ ก่อนจะค่อย ๆ คลานเข่าเข้าไปออดอ้อนตามประสา “คุณแม่เจ้าขา ลูกไม่ชอบงานเย็บปักถักร้อยนี่เจ้าคะ ปวดหลังจะแย่ คุณแม่ก็อย่าดุลูกเลยนะเจ้าคะ” “ยังจะมาเอ่ยอ้างอีก น่าจะโดนหวายสักทีสองที”“คุณพ่อเจ้าขา” ดอกแก้วหันไปขอความช่วยเหลือจากบิดา“แม่เพ็ญก็อย่าไปดุลูกนักเลย ลูกยังเล็กนัก”“คุณพี่ก็เข้าข้างลูกจนเสียคน น้องจักทำเช่นไรก็ให้ท้าย แม่ดอกแก้วเลยกลายเป็นม้าดีดกะโหลกเช่นนี้ โตขึ้นจะมิมีผู้ใดมาขอเป็นเมียนะเจ้าคะ แม่ดอกแก้วจักได้เป็นสาวแก่ทึนทึกขึ้นคาน”“มิมีผู้ใดมาขอเป็นเมีย ลูกก็จักอยู่เป็นโสดจนวันตายเจ้าค่ะ” “ตายแล้วแม่ดอกแก้ว พูดกระไรเช่นนี้ ไปเอาความคิดเช่นนี้มาจากผู้ใด” เพ็ญยกมือขึ้นทาบอก “เอาน่าแม่เพ็ญ ค่อย ๆ สอนกันไปลูกยังเล็กนัก”“คุณพ่อเจ้าขา ลูกอยากอ่านหนังสือของคุณพ่ออีกเจ้าค่ะ” ดอกแก้วบอกบิดาอย่างตื่นเต้น ในห้องหนังสือของบิดานั้นเต็มไปด้วยหนังสือมากมาย หล่อนได้อ่านแล้วได้ความรู้มากมาย จึงอยากจะอ่านให้ครบทุกเล่มเพื่อจักได้มีความรู้มากยิ่งขึ้นไปอีก“เอาสิ ตามพ่อมา พ่อมีหนังสือสนุกๆ ให้ลูกอ่านหลายเล่มเชียวหนา” ดอกแก้วเดินตามบิดาไปอย่างตื่นเต้น นั่นทำให้เพ็ญถึงกับส่ายหน้าไปมา หากดอกแก้วเกิดมาเป็นชายเสียให้รู้แล้วรู้รอดคงจะดี เพราะนิสัยเช่นนี้ไม่ต่างจากเด็กผู้ชายเลยสักนิดเพียรกับอินนั้นยังไม่มีทายาทสืบสกุล มาเยี่ยมเยียนพี่ชายกับพี่สะใภ้ทีไรก็เอ่ยปากขอดอกแก้วไปเลี้ยงเป็นลูกเสียทุกคราไป ดอกแก้วเองก็รักเพียรและอินค่อนข้างมาก เพราะคุยกันถูกคอ อินมักเอาขนมและของฝากแปลกๆ มาฝากเสมอ ด้วยว่าเพียรกับอินนั้นค้าขายไปทั่ว จึงเดินทางบ่อยครั้ง และมักได้ของแปลกตามาครอบครองอยู่เสมอ จึงไม่ลืมหลานสาวที่เอ็นดูและรักใคร่เหมือนลูกสาวอย่างดอกแก้ว“อันนี้ต้องแล้วแต่เจ้าตัว พี่เองก็เห็นใจน้องทั้งสอง อยู่กินกันมาสิบกว่าปีแล้วยังไม่มีทายาทสืบสกุล พี่เองก็ยังไม่มีลูกชาย มีแต่ลูกสาวสองคนเท่านั้น”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.

ข้อมูลเพิ่มเติม
หวานใจเฮียเจ้า

หวานใจเฮียเจ้า

โรแมนติก

5.0

โปรย หวานใจเฮียเจ้า ปิ่นเพชรยืนมองประตูห้องน้ำอย่างลังเล เขากำลังอาบน้ำเช่นนี้ เธอควรจะเข้าไปดูแลเขาไหมนะ เขาไม่เคยเรียกร้อง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาจะทำอะไรก็ควรทำสักที เธอมาอยู่กับเขาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ตัดสินใจได้ดังนั้น ปิ่นเพชรก็ทะลึ่งพรวดพราดเข้าไปในห้องน้ำของเขาในทันที เจ้าทัพตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็โผเข้ามากอดเขาเอาไว้ทั้งตัว ในขณะที่เขาเองก็กำลังเปลือยเปล่าอยู่ “มีอะไร” เขาเอ่ยถามเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ “คือปิ่นจะมาช่วยอาบน้ำให้คุณน่ะค่ะ” คนบอกว่าจะมาช่วยอาบน้ำกอดเขาเอาไว้แน่น ไม่กล้าผละออกห่างหรือเงยหน้ามองเขาเพราะอาย “จะมาช่วยอาบน้ำให้ผม แต่กอดผมเอาไว้ซะแน่นแบบนี้จะอาบได้ยังไงกันครรับ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเอาไว้ “ก็คุณโป๊อยู่” “มาช่วยผมอาบน้ำก็ต้องรู้สิครับว่าผมโป๊” “เอ่อ...” เธออึกอัก เขาจึงค่อย ๆ ดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองหน้าเธอไม่วาง เจ้าทัพทาบริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากน้อยสั่นระริกของเธอ เธอเกร็งตัวหลับตาแน่น จิกมือเข้าที่บ่าของเขา ท่าทีของเธอบอกว่ากำลังหวาดกลัว และไม่พร้อม ทำให้เขาต้องละริมฝีปากออกห่าง เมื่อเขาจูบลงไปแต่เธอกลับปิดปากแน่น “คุณไม่ต้องฝืนใจตัวเองหรอกนะ ผมไม่บังคับคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงักและอึ้งไป

หวานใจเฮียเจตน์

หวานใจเฮียเจตน์

โรแมนติก

5.0

“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ

แดนตะวัน

แดนตะวัน

โรแมนติก

5.0

“เฮีย! ขึ้นมาทำไม ทำไมไม่ไปนอนที่ห้องตัวเอง” “ทีเมื่อกี้เรียกร้องจะให้นอนด้วย” “นั่นมันเมื่อก่อนนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากให้นอน” “ใจร้าย...” เขาบ่นอุบ ซุกหน้าเข้าหาอกอวบๆ ของเมีย “เฮีย... จะมาซงมาซุกทำไมนี่” “พอได้เฮียเป็นผัวก็จะไล่ใช่ไหม เห็นเฮียเป็นของตาย” “ไม่ใช่ อัญกลัวเฮียจะลักหลับอัญ” เธอนิ่วหน้ายังเจ็บตรงหว่างขาอยู่เลย “เฮียไม่ลักหลับหรอก ชอบแบบดิ้นได้มากกว่า โอ๊ย! หยิกทำไมนี่ ยัยเด็กซาดิสม์” “ถ้าจะนอนด้วยกันก็อย่าลามกนะคะ” อัญชัญอ้าปากหาวอีก ซุกหน้าเข้าหาหมอน แต่เขาดึงศีรษะของเธอให้มาซุกหน้าเข้าหาอกกว้างของเขาแทน “ซุกตรงนี้” “เฮียไม่ใช่หมอนเสียหน่อย” เธอบ่นเสียงอู้อี้อยู่ที่อกเขา ตาปรือด้วยความง่วง ตะกายมือกับเขากอดเขาเหมือนเขาเป็นหมอนข้าง

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฟาร์มสุข

ฟาร์มสุข

พนิดา
5.0

เว่ยเว่ย นักศึกษาฝึกงานทะลุมิติ เว่ยเว่ยขับเวสป้าตกเหว แต่ดันทะลุมิติตกน้ำอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม ที่กำลังหาปลาอยู่ที่บึงน้ำ ลู่เหวินเยียนอาศัยกับมารดาอยู่ที่กระท่อมเชิงเขา บิดาเสียชีวิตในสนามรบ เขามักจะออกไปล่าสัตว์ป่ามาขาย วันนี้เขามาดูกับดักปลาและบังเอิญเห็นบางสิ่งตกลงมาจากฟ้าต่อหน้าต่อตาเขา คำเตือน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล สถาน องค์กรและเนื้อเรื่องทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ทางปัญญาตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ.2537และเพิ่มเติมพ.ศ.2538 ห้ามทำการคัดลอก หรือดัดแปลงเนื้อหาของนิยายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของที่เป็นผู้แต่งเป็นลายลักษณ์อักษร

บทรักมาเฟียร้าย

บทรักมาเฟียร้าย

จิรัฐติกาล
5.0

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง พระเจ้าแกล้งเธอเกินไปแล้ว แบบนี้เธอจะทำยังไงดี!!

ทัณฑ์รักสวาทร้าย

ทัณฑ์รักสวาทร้าย

ปูริดา
5.0

หน้าตาก็หล่อเหลา เท่าที่ปั้นหยาอยู่ด้วยก็คิดว่าคงจะดูไม่ผิด ฐานะคุณไม่ใช่ธรรมดา แต่ปั้นหยาก็ยังไม่รู้หรอกนะว่าถึงขั้นไหน จะหาผู้หญิงมานอนด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ แต่จะบอกอะไรให้นะคะคุณฮัมดีนขา...” ปัณฑารีย์เขย่งเท้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้ริมฝีปากแนบชิดกับใบหูฮัมดีน “ถึงปั้นหยาจะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก แต่ก็รักตัวเองเป็น แล้วผู้ชายอย่างคุณ ปั้นหยาไม่เลือกมาดูแลชีวิตปั้นหยาหรอกค่ะ คุณแก่และน่าเบื่อเกินไป” ปึก!! เข่าเล็กกระทุ้งขึ้นไปเตะกึ่งกลางกายใหญ่ ถึงจะไม่รุนแรงอะไรมากนัก แต่ก็ทำให้ฮัมดีนเจ็บได้ไม่น้อย “ช่วยไม่ได้นะคะคุณฮัมดีน คุณเป็นคนสอนให้ปั้นหยาทำแบบนี้เอง”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ