อ้อมกอด สามีคุณหมอเย็นชา

พันสิงห์

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

189

ชม

บท

เธอแอบรักเขา จึงยอมเขาทุกอย่าง จนกระทั่งวันที่เธอตั้่งท้อง เธอต้องเลือกระหว่างการทนอยู่กับคนที่ไม่รัก หรือจากไปพร้อมกับลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลก

การอยู่กินด้วยกัน ดราม่า

บทที่ 13 13

01-16 11:36

บทที่ 1 1

นดารินทอดสายตามองชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรักมานาน เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอ

ดรัณกำลังเมามายไม่ได้สติ เพราะเสียใจเรื่องคนรักอย่างข้าวหอม ที่อีกฝ่ายบอกเลิกด้วยเหตุผลว่ายังไม่มีความรักในตอนนี้ แต่อยากตั้งใจเรียนมากกว่า ที่เธอรับรู้เพราะว่าดรัณมาปรับทุกข์กับเธอ

เธอกับข้าวหอมไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็เป็นเพื่อนร่วมห้องที่ดีต่อกัน จึงเข้าใจว่าข้าวหอมอาจจะมีความจำเป็นหลายอย่างในชีวิตที่ต้องเลิกรากับดรัณ ทั้ง ๆ ที่คนทั้งสองก็ดูรักกันมาก

“รัณกลับเถอะ”

“ไม่ต้องมายุ่ง” ดรัณผลักไสนดารินออกห่าง เขาอยากเมา อยากเมาให้ลืมความรักที่แสนเจ็บปวด

“ที่นี่ใกล้จะปิดแล้ว เดี๋ยวก็โดนไล่เหมือนครั้งก่อนอีกหรอก” เธอพยายามประคองร่างของดรัณออกไปจากร้านอย่างทุลักทุเล

นดารินโบกแท็กซี่ที่ขับผ่านมาเพื่อพาเขาไปที่คอนโดฯ ส่วนตัวของเธอ ถ้าพาเขากลับไปส่งบ้านคงเป็นเรื่อง แต่จะพากลับคอนโดฯ เมาขนาดนี้ก็ลำบากเพราะอยู่คนละเส้นทางกับร้านเหล้าที่เขามานั่งดื่ม

ตัดสินใจพาเขากลับไปที่คอนโดฯ ของเธอก่อนน่าจะสะดวกและเร็วกว่า

นดารินประคองร่างของเพื่อนชายอย่างทุลักทุเล แต่สุดท้ายเธอก็พาเขาขึ้นมาบนห้องได้เป็นผลสำเร็จ

ร่างของดรัณแผ่หราลงบนที่นอนเพราะเขาเมาไม่ได้สติ นดารินจึงจัดการหาผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวเขา

“หอม หอม รัณรักหอม” ดรัณรั้งร่างของนดารินมากอดพร้อมทั้งซุกใบหน้าเข้าหาอย่างแนบชิด

นดารินดิ้นรนในครั้งแรก แต่พอเขาขึ้นคร่อมทับกักเธอเอาไว้ พร้อมดวงตาหยาดเยิ้มที่มองมา แม้ว่าคนที่เขายิ้มให้จะไม่ใช่เธอ แต่เธอก็ยินยอมที่จะตกเป็นของเขา

นดารินหลับตา ปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอ แม้จะเจ็บปวด แต่เธอก็สุขสมจนล้นใจที่ได้ตกเป็นของเขา

แม้เขาจะมีรักให้แค่ข้าวหอม แต่เธอก็ขอเป็นแค่ตัวสำรองในหัวใจของเขาก็ยังดี ไม่แน่ว่าความดีอาจจะเอาชนะทุกอย่างได้ และสักวันเขาจะรักเธอบ้าง

ดรัณตื่นขึ้นมาด้วยอาการเวียนศีรษะอย่างรุนแรง และสิ่งที่ทำให้เขาตกใจก็คือหญิงสาวที่นอนเปลือยกายอยู่ข้างๆ เขานั่นเอง

“นรินดา เธอมาทำอะไรอยู่บนเตียงกับฉันนี่” ประโยคของเขาทำให้ชายหนุ่มครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่เกิดขึ้น เขาเมามาก เรียกว่าเมาหนักไม่ได้สติ หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย

เขาเขย่าร่างของคนที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง นรินดาปรือตาตื่น ก่อนจะโผเข้ามากอดเขา ดรัณได้แต่อึ้งแต่ไม่กล้าผลักไสเธอออกไป เพราะรับรู้ว่าเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“รัณตื่นแล้วเหรอ”

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น” เขาเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ แต่เดาได้ไม่ยากกับสภาพของตัวเองและคราบคาวแห่งกลกามที่ถูกทิ้งเอาไว้บนที่นอนและเนื้อตัวของเขา

“เมื่อคืนรัณเมามาก เราเลยพากลับคอนโดฯ”

“แล้วไง”

“แล้วรัณก็ปล้ำเรา เราเลยตกเป็นของรัณ”

“ทำไมเธอไม่ดิ้นรนหรือขัดขืนเราล่ะ”

“จะดิ้นยังไง เรากำลังเช็ดตัวให้รัณ จู่ ๆ รัณก็ดึงเราเข้าไปกอดรัดเอาไว้แน่น แล้วก็ขึ้นคร่อมทับ ก่อนจะปล้ำเรา เราดิ้นแต่ไม่หลุด เราสู้แรงคนเมาไม่ไหว” เธอบอกตามจริง แต่ไม่ทั้งหมด ถ้าเธอจะดิ้นก็ดิ้นหนีได้ แต่เพราะว่าเธอมีใจให้เขา จึงยินยอมพร้อมใจไปกับเขาง่าย ๆ แทบไม่มีการขัดขืนเลยสักนิด

ดรัณฟังแล้วหน้าเครียดขึ้นมาในทันที เขาเพิ่งสอบติดแพทย์ กำลังจะเป็นนักศึกษาแพทย์ แต่มาพลาดท่าเสียทีผู้หญิงที่ไม่ได้รัก เป็นเพียงแค่เพื่อนกันแบบนี้ ถ้าเธอเกิดท้องขึ้นมาเขาจะทำยังไง ไหนจะบิดามารดาอีก คาดหวังกับเขาเอาไว้สูงมาก

“รัณเครียดเหรอ” นดารินเอ่ยถามอย่างน้อยใจ เขาไม่มีท่าทีกระตือรือร้นอยากจะรับผิดชอบเธอเลย แต่กลับเป็นกังวลแทน ถ้าเป็นข้าวหอมเขาคงจะยินดีและเต็มใจรับผิดชอบใช่ไหม

“ใช่ ถ้าเธอท้องขึ้นมาจะทำยังไง”

“ไม่ท้องหรอก ยังไม่ถึงวันไข่ตก และประจำเดือนเราก็เพิ่งหมดด้วย” เพราะเธอก็สอบติดคณะแพทย์เหมือนดรัณเช่นกัน แถมยังเรียนที่เดียวกันอีก นั่นทำให้เธอรู้ข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งครรภ์เป็นอย่างดี

“จริงเหรอ”

“จริงสิ อย่ากังวลไปเลยนะ เราเองก็ไม่อยากให้ตัวเองท้องหรอก เรายังอยากเรียนต่อให้จบตามที่พ่อแม่หวังเอาไว้เหมือนกัน” ประโยคของนดารินทำให้ดรัณโล่งใจไม่น้อย

“เราขอโทษนะ” ดรัณเอ่ยขอโทษ เขารู้สึกผิดจริงๆ

“เราไม่รับคำขอโทษ”

“เธอโกรธเรามากเหรอ”

“ไม่ได้โกรธ แต่เราไม่โทษเธอหรอก ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เรามาคบกันไหม

“แต่เราไม่ได้รักเธอ” เขาพูดออกมาตรง ๆ ทำให้นดารินถึงกับหน้าซีดเผือด แม้จะรู้อยู่แล้ว แต่พอได้ยินก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี

“เรารู้ แต่ข้าวหอมเขาไม่รักเธอแล้ว เธอยังจะรักเขาอยู่อีกเหรอ” นดารินถามตรงจุด รู้ดีว่าดรัณกับข้าวหอมเลิกกันไปแล้ว ดรัณจึงเสียใจหลบมานั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียวนี่ไง

“เธอรับได้เหรอที่เราจะคบกัน แต่ฉันไม่ได้รักเธอ ขอโทษนะที่ฉันต้องพูดตรงๆ”

“เราแอบชอบรัณมานานแล้ว ถึงรัณไม่รักเราตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ให้เราได้ดูแลรัณได้รักรัณแบบนี้ไปนาน ๆ จะได้ไหม”

“ริน” เขาครางออกมา ไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยว่านดารินแอบรักเขา

“เรารู้ว่ารัณไม่รักเรา แต่เรารักรัณมากนะ แอบรักมานานแล้ว ให้เราช่วยรักษาแผลใจให้รัณได้ไหม” เธอขยับเข้าไปใกล้ ก่อนจะจุ๊บปากของเขาเบา ๆ ดรัณนิ่งอึ้ง แต่เขาก็ยอมคบกับเธอแต่โดยดี ใจลึกๆ อยากคบกับนดารินเพื่อประชดข้าวหอม เขาอยากให้เธอเจ็บเหมือนอย่างที่เขาเจ็บ และทำให้เธอรู้ว่าเขาก็มีผู้หญิงที่รักและอยู่เคียงข้างได้เหมือนกัน แม้ไม่มีเธอ

หลังจากที่ดรัณยอมคบกับนดาริน เธอก็มักชวนเขาไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่เสมอ แม้เขาจะเฉยชาไม่ได้ใส่ใจเธอนัก เพราะใจไม่ได้รักเธอฉันชู้สาว แต่นดารินก็มีความสุขที่ได้อยู่กับผู้ชายที่ตนเองรัก

นดารินเปลี่ยนสถานะเฟซบุ๊กจากโสดเป็นคบหาดูใจกับดรัณ เขาไม่ได้ว่าอะไร ยอมให้เธอแท็กข้อความหรือรูปภาพไปหาในทุกวัน จนเพื่อน ๆ ในห้องชอบมาเม้นต์แซวกันว่าหวานกันจริงคู่นี้ เลิกกับข้าวหอมไม่ทันไรก็มีสาวใหม่มาดามใจ

อ่านต่อ