คลั่งรักสามีเถื่อน

ปานวาดตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลียและปวดหัวอย่างรุนแรง เธอค้นพบว่าไม่ได้นอนอยู่คนเดียว กวาดสายตามองรอบตัวก็เห็นเพียงห้องไม่คุ้นตา แต่ที่ทำให้เธอตกใจแทบช็อกก็เพราะว่าร่างเปลือยเปล่าของผู้ชายข้าง ๆ

“กรี๊ด!!!” ปานวาดกรีดร้องสุดเสียง ปลุกให้เชนที่นอนอยู่ข้าง ๆ สะดุ้งตื่น

เขารีบคร่อมทับร่างของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะจัดการอุดปากของเธออย่างตกใจเช่นกัน

“กรีดร้องทำไมแม่ตัวดี เดี๋ยวคนก็แห่กันมาหรอก”

“อื้อ ๆ ๆ” เธอร้องประท้วง อึก ๆ อัก ๆ อยู่ใต้ร่างหนาหนัก ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ

“ถ้าเธอไม่ร้องพี่จะปล่อยเธอ เข้าใจไหม” เธอรีบพยักหน้า แต่พอเชนปล่อยมือเธอก็กรีดร้องอีก

“กะ.. กรี๊ด! อื้อ...” เชนอุดปากของเธอเอาไว้ กอดปล้ำกันจนเตียงสั่นไปหมด สุดท้ายเชนก็กระแทกริมฝีปากลงไปหา บดจูบเพื่อปิดเสียงร้องของเธอ แต่จูบไปจูบมาดันมามีอารมณ์ อาจเพราะเบื้องล่างไม่มีอะไรสวมใส่อยู่เลย ทำให้แก่นกายชายของเขาเสียดสีกับน้องสาวของเธอถนัดถนี่

“ไม่เงียบใช่ไหม งั้นพี่คงต้องหาอะไรอุดปากของเธอซะ” เชนไม่พูดเปล่า เขาจับเธอแยกขาออกจากกัน ก่อนที่จะสอดแทรกเรือนกายเข้าไปหา ร่างกายของเธอกับเขาสอดประสานเข้าหากันอีกครั้ง

“เจ็บ” เธอหลุดเสียงประท้วงออกมา เมื่อพาริมฝีปากหนีแล้วร้องออกมาให้เขาได้รับรู้

“อ๊า... แน่นฉิบ” เชนครางออกมา ในขณะที่ปานวาดรับรู้ได้ถึงความยับเยินไม่มีชิ้นดีของเบื้องล่าง เธอถูกเขาข่มเหงตอนเมา

หญิงสาวหยุดดิ้นเพราะยิ่งดิ้นยิ่งแสบร้อนไปหมดทั้งร่อง เขาเริ่มขยับ ครางเสียงหนัก ๆ ปากน้อยถูกบดจูบอย่างดุดัน เธอพยายามเบี่ยงหลบเขาก็จับปลายคางสาวเอาไว้ ทาบทับลงไปอย่างไม่ยอมแพ้

บทรักร้อนแรงทำให้ปานวาดตัวสั่นระริกอยู่ใต้ร่างหนา เธอร้องประท้วงว่าเจ็บแต่เชนก็ไม่คิดปล่อย

เขาปลดปล่อยหมดสิ้นก่อนจะพลิกร่างลงด้านล่าง เธอก็กอดตัวเองเอาไว้ พลางร้องไห้ไหล่สะท้าน

“ร้องไห้ทำไม เป็นเมียพี่น่าเสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่าลีลาพี่ไม่เด็ดพอ” เขาจุมพิตไหล่บอบบางของเธอ พลางเอ่ยถามด้วยอารมณ์ยั่วแหย่

“คนเลว ปล่อยนะ อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวปานอีก” ปานวาดปลดมือของเขาออกห่าง แต่เชนไม่ยอมแพ้

“ฉันเป็นผัวเธอ ทำไมจะถูกเนื้อต้องตัวเธอไม่ได้” คนอยากเอาชนะกอดรัดแนบอก มาจากทางด้านหลัง รัดอกอวบของเธอเอาไว้ด้วยอุ้งมือใหญ่

“พี่เชน ปล่อยนะ ปานเป็นคู่หมั้นของพี่ชัช พี่ชายของพี่นะ” เธอพยายามเตือนสติเขา

“พี่ชัชไม่ได้รักเธอ เขารำคาญจะแย่ เธอไม่เห็นหรือไง มีแต่เธอนี่แหละที่พยายามตามเขาทุกทาง แต่เขาอยากสลัดเธอทิ้ง”

“หยุดพูดนะ”

“รับความจริงไม่ได้หรือไง”

“บอกให้หยุดพูดไง” เธอพลิกกายกลับมาหาก่อนที่จะรัวกำปั้นใส่เขาไม่ยั้ง แต่นั่นเท่ากับเป็นการเสียเปรียบเขามากกว่าเดิมเสียอีก

“นมเธอสั่นไปมาแบบนี้น่ามองอยู่เหมือนกันนะ”

“ว้าย!” เธอพยายามจะปิดป้องทรวงอกแต่เขาจับมือของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะขึ้นคร่อมทับ

“พี่เชนจะทำอะไร”

“เห็นเธอแรงดีไม่มีตก อาละวาดได้ไม่หยุดพัก พี่เลยจะจัดอีกสักดอก”

“หยุดนะ”

“ไม่หยุดจะทำไม” เขาซุกไซ้เข้าหา

“ปานเจ็บ ช่วงล่างพังไปหมดแล้ว พี่จะขืนใจปานอีกหรือไง”

“ไม่ได้ขืนใจ แต่เรียกหาอะไรยัดปาก เธอพูดมากน่ารำคาญ”

“ปานไม่พูดแล้วก็ได้ ปานจะกลับบ้าน” เธอพยายามตะกายร่างหนี แต่เขาไม่ยอม

“ถ้าฉันยังไม่ให้กลับเธอก็กลับไม่ได้”

“นี่พี่จะเอายังไงอีก ยังทำลายปานไม่พอหรือไง”