ทุกอย่างจบสิ้น ขาทั้งสองข้างปรินดาสั่น ร่างกายอ่อนเพลียมากเพราะนับตั้งแต่เครื่องบินขึ้นสู่รันเวย์ เธอตกเป็นนางบำเรอของฌอร์นนานหลายชั่วโมง และเวลานี้เธอก็ทนไม่ไหว ความเป็นหญิงร้อนฉ่าและเจ็บปวด ปรินดาหลับตาขับน้ำตาให้ไหลย้อนกลับไป ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอของตน แต่เขาก็เห็นจนได้... “ถูกกระแทกแค่นี้ทำเป็นเจ็บ โดนฉันมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วไม่ชินหรือไง” ไม่มีความอ่อนโยนในน้ำเสียงและแววตา เขามองปรินดาด้วยสายตาสมเพชมากกว่า “ลุกขึ้นแล้วตามฉันไปห้องน้ำ ฉันจะเอาเธอในห้องน้ำอีกรอบแล้วจะปล่อยให้เธอพัก” พูดจบก็ผละร่างอย่างไม่ใยดี เดินโทงๆ เข้าไปในห้องน้ำ ปรินดายันตัวลุกนั่ง เจ็บระบมไปทั้งกาย แต่ก็ต้องฝืนทำตามคำสั่ง ก้าวเดินแข้งขาสั่นไปยังสถานที่เดียวกับฌอร์น ทำหน้าที่บำเรอกามด้วยใจร้าวราน
บทที่ 1 1
1
เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวราคาเกือบหนึ่งพันล้านบาทกำลังลอยตัวอยู่บนฟากฟ้า จุดหมายปลายทางคือประเทศไทย ภายในตกแต่งอย่างเลิศหรูตามราคา ล้วนแล้วแต่เป็นของแบรนด์เนม ผู้โดยสารได้รับความสะดวกสบายเต็มที่ เพราะมีแอร์โฮสเตสที่จ้างมาเฉพาะคอยบริการด้านอาหารและเครื่องดื่มตลอดการเดินทาง
ปรินดาสาวชาวไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษหนึ่งปี อีกสองปีเธอจมอยู่ในกรงทองล้อมกรอบด้วยหนามแหลมคมของมาเฟียหนุ่ม ฌอร์น โทแลตโต้ เดอมาร์ชี ในมิลานประเทศอิตาลี หลายคนอาจมองว่าเธอสุขสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ อยู่ดีกินดี มีเงินใช้ไม่ขาดมือ ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับตรงกันข้าม ความรู้สึกหนึ่งที่เธอได้รับเรื่อยมากตั้งแต่วันแรกที่อยู่ในเอื้อมมือฌอร์น ลากยาวมาจนถึงปัจจุบันคือ ความเจ็บปวดที่ไม่อาจเปล่งเสียงร้องขอหรืออ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำนี้ได้ เพราะความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว
“โอ้ว...โคตรมันเลย...อา...กระแทกใครไม่มันเท่านี้เลย...โอ้” ฌอร์นเป็นบุรุษที่มีพลังทางเพศล้นเหลือ เขาสาดพลังความใคร่ใส่ร่างเล็กแบบไม่ออมมือ ไม่ออมแรง หมัดกล้ามทุกสัดส่วนแน่นตึงจากความปรารถนา ทุกท่วงท่ามากกว่าเข้าสุดออกสุด เปรียบเสมือนการระบายอารมณ์ใส่ร่างปรินดามากกว่า “เพี้ยะๆ...โอ้ว”
มือหนักๆ ตีลงไปบนแก้มก้นปรินดา ความแรงทำให้เกิดรอยฝ่ามือ แล้วยังมีรอยมือก่อนหน้านี้จากการบีบเคล้นอีกหลายรอย เหมือนไม่หนำใจ ก้นขาวๆ ทั้งสองข้างถูกมือใหญ่ขยำแรงๆ พร้อมกัน ขณะแก่นกายใหญ่สอดประสานไม่หยุดพัก ทุกจังหวะคือความเร็วและแรง เป็นความแรงที่ทำให้เธอจุกแน่นช่วงท้อง
“คุณฌอร์น...อา...อืม”
เป็นความเจ็บปวดซ้ำๆ ที่ไร้ความชาชิน เกมสวาทของฌอร์นไม่เคยนุ่มนวล เขาไม่ปรานีร่างกายบอบบางของปรินดาเลยสักนิดเดียว โกรธหรือไม่พอใจใครมาก็จะมาลงที่เธอ หญิงสาวต้องแบกรับความกักขฬะของเขาด้วยความรู้สึกเดิมๆ ที่อัดเข้าไปในหัวใจบอบช้ำ เธออยากร้องไห้มากกว่า ร้องระบายความปวดร้าวระบมกาย ทุกข์ระทมใจ ทว่าน้ำตาสาวคือพลังฮึกเหิม ยิ่งทำให้เขาเพิ่มความรุนแรงหลายเท่า
อย่าคิดว่าฌอร์นมอบความเจ็บให้สาวใต้ร่างเพียงแค่นี้ เขาสอดมือไปส่วนหน้าที่เบียดชิดกับที่นอน ทรวงอกสาวคือเป้าหมาย เขาลงน้ำหนักมือแรงมาก หนักแน่น ก่อนดึงตัวเธอขึ้นสูง โดยมือทั้งซ้ายขวาประคองเต้าอวบพอดีมือยังคงขยำบีบ เอวใหญ่ซอยเข้าใส่ต่อเนื่อง
“มันดีจัง...อา...อูวว์” เขาหยุดการเคลื่อนไหว ถอนร่างกายออกจากความนุ่มชื้น ผลักปรินดาล้มลงบนที่นอนอย่างไม่ใยดี พลิกร่างเล็กให้นอนหงาย ดึงเธอเข้ามาใกล้ความเป็นชายที่รวมร่างกับเธอทันที ต่อจากนั้นคือพายุเสน่หาลูกใญ่ถาโถมเข้าหาร่างสวยแบบไม่ยั้ง อัดแต่ละครั้งเข้าลึกสุดทาง ฌอร์นเร่งความเร็วเต็มกำลังเพื่อทะยานตนไปถึงจุดหมาย
ทุกอย่างจบสิ้น ขาทั้งสองข้างปรินดาสั่น ร่างกายอ่อนเพลียมากเพราะนับตั้งแต่เครื่องบินขึ้นสู่รันเวย์ เธอตกเป็นนางบำเรอของฌอร์นนานหลายชั่วโมง และเวลานี้เธอก็ทนไม่ไหว ความเป็นหญิงร้อนฉ่าและเจ็บปวด ปรินดาหลับตาขับน้ำตาให้ไหลย้อนกลับไป ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอของตน
แต่เขาก็เห็นจนได้...
“ถูกกระแทกแค่นี้ทำเป็นเจ็บ โดนฉันมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วไม่ชินหรือไง” ไม่มีความอ่อนโยนในน้ำเสียงและแววตา เขามองปรินดาด้วยสายตาสมเพชมากกว่า “ลุกขึ้นแล้วตามฉันไปห้องน้ำ ฉันจะเอาเธอในห้องน้ำอีกรอบแล้วจะปล่อยให้เธอพัก”
พูดจบก็ผละร่างอย่างไม่ใยดี เดินโทงๆ เข้าไปในห้องน้ำ ปรินดายันตัวลุกนั่ง เจ็บระบมไปทั้งกาย แต่ก็ต้องฝืนทำตามคำสั่ง ก้าวเดินแข้งขาสั่นไปยังสถานที่เดียวกับฌอร์น ทำหน้าที่บำเรอกามด้วยใจร้าวราน
หนึ่งชั่วโมงต่อมาปรินดานำร่างอ่อนเพลียออกจากห้องพักส่วนตัวของฌอร์น พอก้าวออกมาก็จะเป็นที่นั่งของลูกน้องคนสนิทสามคน ที่ต่าปรายตามองเธอเพียงแวบเดียว ไม่คิดพยุงร่างสาวที่เดินแทบไม่ไหว ต้องเกาะพนักเก้าอี้ไปจนถึงเบาะนั่งของตน และทันทีที่เธอทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้นวมชั้นดี น้ำตาสาวรินไหลเป็นทาง น้ำตาที่อยากปล่อยมันออกมานานแล้ว
ปรินดาทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบินเจท มองท้องฟ้าเบื้องหน้าอันกว้างใหญ่ เธออยากเป็นวิหคที่บินออกจากกรง ค้นพบอิสรภาพ ใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง ปรินดาหวังว่า สักวันหนึ่งความหวัง ความฝันของตนจะเป็นจริง
13.05 น. กรุงเทพมหานคร
งานเปิดตัวคอนโดมิเนียมสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาอันหรูหราและแสนแพงจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ แขกเหรื่อผู้มาร่วมงานล้วนเป็นนักธุรกิจแถวหน้าหลากหลายแขนง คนมีชื่อเสียงแทบทุกวงการ และมีดาราถูกเทียบเชิญมาร่วมงานนี้สามคน ซึ่งแต่ละคนเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับสถานที่อันหรูหราแห่งนี้
หนึ่งในพรีเซ็นเตอร์คือ กนิษฐาหรือพาย ดารานางร้ายอันดับหนึ่งของเมืองไทย และกำลังมีชื่อเสียงโด่งดัง เนื่องจากภาพยนต์ที่เธอแสดงทำเงินสูงถึงเจ็ดร้อยล้านบาท โด่งดังมากกว่านางเอกเบอร์ต้นของเมืองไทย ปีนี้จึงเป็นปีทองของเธอ ทั้งงานแสดง งานอีเว้นท์ งานโชว์ตัว และงานพรีเซ็นเตอร์เข้ามาไม่ขาดสาย หนึ่งในหลายงานนั้นคืองานนี้ ที่เธอไม่มีทางปฏิเสธได้
บทที่ 1 1
23/10/2023
บทที่ 2 2
23/10/2023
บทที่ 3 3
23/10/2023
บทที่ 4 4
23/10/2023
บทที่ 5 5
23/10/2023
บทที่ 6 6
23/10/2023
บทที่ 7 7
23/10/2023
บทที่ 8 8
23/10/2023
บทที่ 9 9
23/10/2023
บทที่ 10 10
23/10/2023
บทที่ 11 11
23/10/2023
บทที่ 12 12
23/10/2023
บทที่ 13 13
23/10/2023
บทที่ 14 14
23/10/2023
บทที่ 15 15
23/10/2023
บทที่ 16 16
23/10/2023
บทที่ 17 17
23/10/2023
บทที่ 18 18
23/10/2023
บทที่ 19 19
23/10/2023
บทที่ 20 20
23/10/2023
บทที่ 21 21
23/10/2023
บทที่ 22 22
23/10/2023
บทที่ 23 23
23/10/2023
บทที่ 24 24
23/10/2023
บทที่ 25 25
23/10/2023
บทที่ 26 26
23/10/2023
หนังสืออื่นๆ ของ อัญญาณี
ข้อมูลเพิ่มเติม