คลั่งรักยัยแว่นข้างห้อง

คลั่งรักยัยแว่นข้างห้อง

มะนาวสีชมพู

5.0
ความคิดเห็น
4.2K
ชม
30
บท

เรื่อง...คลั่งรักยัยแว่นข้างห้อง คำโปรย ความสัมพันธ์(รัก)ระหว่างเขากับเธอ เกิดสะดุด เมื่อเขามีตัวจริงที่ไม่ใช่เธอ แนะนำตัวละคร อิทธิพล (คุณอิท) อายุ 28 ปี สถาปนิกหนุ่มชื่อดัง เขาหล่อ สายเปย์ ขี้แกล้ง อารมณ์ดี ถึงเขาจะเจ้าเล่ห์ แต่เขาก็จริงใจ มัทนา (มาย) อายุ 21 ปี นักศึกษาปี 4 เธอสวย ขี้กลัว หัวใจที่ไม่เคยมอบให้ใครมาก่อน ต้องจำยอมต่อความดีที่เขามีให้ @@@@@@ นิยายเรื่องนี้ : โรมานซ์ ฟีลกู๊ด เหมือนเดิมนะคะ

บทที่ 1 ตอนที่ 1 พบเจอ

ตอนที่ 1 พบเจอ

อิทธิพล สถาปนิกหนุ่มชื่อดัง เพิ่งสร้างเนื้อสร้างตัว มีบริษัทเล็กๆเป็นของตัวเอง รับออกแบบตกแต่งทั่วไป ตั้งแต่งานเล็กไปจนถึงงานขนาดกลาง ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่ในขณะนี้

“ไปคิดมาใหม่ ผมว่าแบบที่คุณทำมามันยังไม่สมบูรณ์เท่าที่ควร ผมคิดว่าคุณน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ” มาตรฐานเรื่องงานสำหรับเขาแล้วค่อนข้างสูง งานทุกชิ้นต้องออกมาดีที่สุด รายละเอียดผิดพลาดเล็กๆน้อยๆก็แทบไม่มีให้เห็น ลูกน้องที่นี่อาจจะทำงานลำบากหน่อย แต่เงินดีมาก

“ครับ พรุ่งนี้ผมจะเอาแบบมาเสนอใหม่ครับ”

“อือ...ได้เวลาเลิกงานแล้ว แยกย้ายกลับไปพักผ่อนกันเถอะ”

“ครับ/ค่ะ” อิทธิพลเดินออกจากบริษัทฝ่ารถติดบนท้องถนน กว่าจะมาถึงที่พักก็ใช้เวลาพอสมควร เขาพักอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก คอนโดที่เขาอยู่เขาซื้อไว้นานแล้ว อยู่มาหลายปีตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ

มัทนา หรือ มาย แต่เพื่อนๆมักจะเรียกเธอว่าไอ้แว่น เธอสายตาสั้น ใส่แว่นหนา ถ้าไม่มีแว่นเธอจะมองไม่ชัดเลย แว่นสายตาจึงเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ

มัทนามีเพื่อนที่สนิทมากๆอยู่สามคน คนแรกชื่อมด คนที่สองชื่อน้ำ และคนที่สามชื่อฟ้า รวมตัวเธอด้วยเป็นสี่คน กำลังนั่งรถมาด้วยกัน โดยมีมดเป็นคนขับรถให้เพื่อนๆนั่ง

“ไอ้แว่น...เพื่อนๆมีแฟนกันหมดแล้ว เมื่อไหร่มึงจะยอมมีสักที” น้ำนั่งอยู่ที่เบาะด้านหน้าข้างคนขับ หันหลังไปคุยกับเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ฟ้านั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังกับมัทนา พยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่น้ำพูด

“แม่กูบอกว่าเรียนให้จบก่อน” มัทนาไม่อยากให้แม่เป็นห่วง เธอจึงไม่เคยมองผู้ชายคนไหนมาก่อน ถึงแม้ว่าจะมีผู้ชายเข้ามาจีบเธอเป็นจำนวนมากแต่เธอก็ไม่เคยสนใจใคร แว่นสายตาที่เธอสวมใส่อยู่ ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอได้

“เป็นเด็กดีเชื่อแม่ แหม...กูจะบอกอะไรให้นะ ถ้ามึงพ้นจากรั้วมหาลัยไปแล้ว ผู้หญิงอย่างเราอาจจะขึ้นคานได้เลยนะ” มดที่กำลังทำหน้าที่ขับรถอยู่ในขณะนี้ขอพูดขึ้นมาบ้าง

“ทำไม...”

“อ้าวอินี่...มึงคิดว่าผู้ชายเขาจะอยู่รอมึงเหรอ เห็นเดินๆอยู่เนี่ยมีเจ้าของเกือบหมด ที่เหลือจริงๆก็ไม่ไหวจะเอา” พวกเธอมีความเชื่อที่ว่า ผู้ชายวัยทำงานส่วนมากมักจะมีครอบครัวกันเกือบหมดแล้ว ผู้ชายยังอยากได้ผู้หญิงมือหนึ่ง ผู้หญิงอย่างเธอก็เช่นกัน มือสองไม่ว่าแต่ถ้ามีของแถมด้วยนี่สิ!

“ช่างเถอะ กูอยู่คนเดียวได้”

“มึงอยู่คนเดียวไม่ได้!!!” เพื่อนๆทั้งสามคน ผสานเสียงกันดังขึ้นทันที เนื่องจากว่ามัทนาเป็นคนขี้กลัว อะไรนิดอะไรหน่อยก็กลัว ทุกคนที่สนิทกับเธอจะรู้ดี

“เออน่า...ถึงคอนโดกูแล้ว ขอบใจพวกมึงมากที่มาส่งพรุ่งนี้เจอกัน”

“มีอะไรโทรหาได้ตลอด หรือถ้าอยากให้พวกกูมานอนเป็นเพื่อนก็บอกได้นะ”

“กูจะเลิกกลัวแล้ว แล้วกูก็จะต้องนอนคนเดียวให้ได้ พวกมึงคอยดู” เมื่อก่อนอยู่ห้องเช่าที่เดิมเพื่อนๆมักจะพลัดกันมานอนเป็นเพื่อนมัทนาอยู่บ่อยครั้ง แต่ถ้าช่วงไหนเพื่อนๆของเธอติดผู้ชาย เธอก็จะกลับไปนอนกับแม่ที่บ้าน แต่ระยะทางมาเรียนค่อนข้างไกล ต้องตื่นแต่เช้า ซึ่งเธอขี้เกียจตื่น

"ย่ะ! พวกกูไปก่อนนะ"

“บ๊ายบาย...” มัทนาเปิดประตูรถลงมายืนโบกมือบ๊ายบายให้เพื่อนๆด้วยรอยยิ้ม จากนั้นมดก็ได้ทำหน้าที่ขับรถออกไป มัทนาจึงหมุนตัวเดินเข้าคอนโดที่เธอเพิ่งย้ายเข้ามาอาศัยอยู่

มัทนาย้ายมาอยู่ห้องใหม่ได้สองสามวันแล้ว เนื่องจากว่าห้องเก่าเสียงรบกวนค่อนข้างดัง ปีนี้เป็นปีสุดท้ายของการเป็นนักศึกษา ซึ่งเธอจะต้องอ่านหนังสือหนักมากๆ เธอจึงเลือกที่จะย้ายเข้ามาอยู่ในคอนโด ได้ทั้งความเงียบสงบและความปลอดภัย

“รอด้วยค่ะ รอด้วย” ลิฟต์กำลังจะปิดลง เธอจึงร้องขอให้คนที่อยู่ด้านในลิฟต์ช่วยกดปุ่มให้ประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง แต่แล้วประตูก็ปิดลงต่อหน้าต่อตา

“แล้งน้ำใจ!” เธอบ่นออกมาเสียงดัง ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็ได้เปิดออก สิ่งที่เห็นคือผู้ชายตัวสูงแต่งตัวดีใบหน้าหล่อเหลายืนอยู่ที่ด้านในลิฟต์คนเดียว...เขาน่าจะได้ยิน!

“จะเข้ามั้ย” เสียงทุ่มเอ่ยถาม นั่นจึงทำให้มัทนาได้สติ

“อ๋อๆ ไปค่ะ” เธอก้าวเท้าเข้าไปด้านใน ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็ปิดลงโดยอัตโนมัติ เธอแอบมองไปยังชั้นที่คนข้างๆเธอกำลังจะขึ้นไป...มันคือชั้นเดียวกันกับเธอ

“อยู่ชั้นไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง เขาคงเห็นว่ามัทนายังไม่ได้กดเลือกชั้นที่จะต้องขึ้นไปสักที

“ชั้นเก้าค่ะ” ชั้นเดียวกัน! หลังจากตอบคำถามเสร็จ ทั้งสองก็ยืนเงียบจนประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้งที่ชั้นเก้า

อิทธิพลรอให้ผู้หญิงเพียงคนเดียวในลิฟต์เดินออกไปก่อน ตามมารยาทที่สุภาพบุรุษควรจะทำ

ซึ่งมัทนาเองก็รู้สึกได้ว่าเขารอให้เธอเดินออกไปก่อน ขาเรียวก้าวเดินออกไป โดยมีชายหนุ่มสาวเท้าก้าวตามไปติดๆ

มัทนาเริ่มใจคอไม่ค่อยดี รู้สึกเหมือนเขาคนนี้ กำลังเดินตามเธอยังไงก็ไม่รู้ ซึ่งในขณะนี้ไม่มีคนอื่นเลยนอกจากเธอกับเขาแค่สองคน บรรยากาศวังเวงน่ากลัว เคยอยู่แต่ที่มีผู้คนพลุกพล่านจนเคยชิน พอมาเจอเงียบๆแบบนี้มัทนารู้สึกไม่ค่อยชิน

ด้วยความที่เธอรู้สึกกลัว เธอจึงไม่กล้าที่จะหันหลังไปมอง แต่ก็พยายามก้าวเท้าเดินเร็วๆ ซึ่งเธอก็ยังคงรู้สึกว่าเขาคนนี้ยังคงเดินตามเธอไม่ยอมเลิก

จนเธอเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเอง ห้อง 923 เธอหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ก้มหน้าหาคีย์การ์ดในกระเป๋า ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกว่าฝีเท้าที่เดินตามเธอมานั้น ได้หยุดลงแล้ว ตอนนี้เธอเริ่มกลัวมากขึ้นไปอีก มือไม้เริ่มสั่น เธอเงยหน้าขึ้นแล้วกำลังจะอ้าปากด่า แต่!! ประตูห้องข้างๆก็ได้เปิดออก เขาคนที่เดินตามเธอมา ได้หายเข้าไปในห้องนั้น

“อ้าว...อยู่ห้องติดกับเราเหรอวะเนี่ย ใจหายใจคว่ำหมด!” หัวใจที่กำลังเต้นแรงไม่เป็นจังหวะด้วยความกลัวเมื่อสักครู่ค่อยๆเริ่มดีขึ้น

ห้องเธอ 923 ห้องเขา 922 ถ้าเดินเข้ามาห้องเขาจะถึงก่อนห้องเธอ มัทนาเปิดประตูห้องด้วยคีย์การ์ดแล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไปเช่นกัน

ห้องที่มัทนาอยู่เป็นห้องเช่า ส่วนห้องที่อิทธิพลอยู่เป็นห้องซื้อ ทั้งสองไม่เคยเห็นหน้าหรือเจอกันมาก่อน

“คนอะไรวะ น่ากลัวจัง” เธอเดินเข้ามาในห้อง บ่นพึมพำอยู่คนเดียว เธออาบน้ำอาบท่าเสร็จก็เตรียมตัวอ่านหนังสือ จับหนังสือกำลังจะอ่าน แต่แล้วในสมองของเธอกลับนึกถึงผู้ชายข้างห้องไม่ยอมเลิก ใบหน้าและน้ำเสียงของเขาดูดุ จนเธอนึกกลัวไม่หาย มัทนาสะบัดศีรษะแรงๆไล่สิ่งที่คิดอยู่ในหัว จากนั้นเธอจึงลงมืออ่านหนังสือต่อ...

ทางด้านอิทธิพล เขากำลังนั่งนึกถึงผู้หญิงสวมชุดนักศึกษารัดรูปใส่แว่น ที่เจอกันในลิฟต์เมื่อสักครู่ เธอว่าเขาเสียงดังที่หน้าลิฟต์ ทำไมเขาจะไม่ได้ยิน ในใจนึกไม่ค่อยพอใจเธอสักเท่าไหร่ อีกใจก็ไม่อยากถือสาเด็ก

แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ใบหน้าจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อยของหญิงสาวตัวเล็กคนนั้น ถึงได้กวนใจเขาไม่เลิก สลัดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุด ในใจบอกว่าไม่ถือสาเด็ก แต่ทำไมถึงได้หงุดหงิดขนาดนี้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ มะนาวสีชมพู

ข้อมูลเพิ่มเติม
คุณหมอสะดุดรัก

คุณหมอสะดุดรัก

โรแมนติก

5.0

เรื่อง...คุณหมอสะดุดรัก คำโปรย พริ้งพราวเพื่อนลากให้ไปเที่ยวผับแต่เธอดันถูกยาปลุกเซ็กเข้า แล้วบังเอิญมาเจอกับเขา คุณหมอหนุ่มวัย35ปี แล้วคุณหมอจะมีวิธีช่วยเธออย่างไร... แนะนำตัวละคร วายุภักษ์ ภักดีวัฒนากุล (วายุ) อายุ 35 ปี เขาเป็นผู้ชาย ขี้เล่น อารมณ์ดี และที่สำคัญเขายิ้มเก่งมากๆ วายุเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลสาขาที่เชียงใหม่และยังพ่วงด้วยตำแหน่งคุณหมอโรคหัวใจ เขาเป็นลูกชายคนโตของ เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายแห่งของประเทศไทย วายุมีความจำเป็นต้องย้ายมาจากสาขาที่เชียงใหม่ เพราะน้องชายที่ประจำอยู่เกิดอุบัติเหตุ วายุเลยมาประจำอยู่สาขาที่กรุงเทพแทนเป็นการชั่วคราว กมลเนตร ธนพัฒน์ธาดา (พริ้งพราว) หญิงสาวบริสุทธิ์ อายุ 24 ปี ทำงานในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอกับเขาอยู่ด้วยกันและค่อยๆ สนิทกัน เหนือเมฆ ภักดีวัฒนากุล (เมฆ) น้องชายคนเดียวของวายุ ตั้งแต่เขาประสบอุบัติเหตุเดินไม่ได้ เขาก็กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน พยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแล ไม่มีใครสามารถอยู่กับเขาได้ จนได้มาเจอกับ...ข้าวหอม ศศินาทิพย์ คงเจริญ (ข้าวหอม) พยาบาลจบใหม่ เธออยู่ในช่วงทดลองงาน ถูกทางโรงพยาบาลขอร้องให้ไปดูแลคนป่วยที่บ้านตลอด 24 ชั่วโมง โดยมีเงื่อนไข และเงื่อนไขนั้นทำให้เธอยอมตอบตกลงรับทำงานนี้ @@@@@@

พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง

พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง

โรแมนติก

5.0

เรื่อง...พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง คำโปรย...นักธุรกิจหนุ่มลูกติด มีปมชีวิตความใสซื่อและความดีของเธอทำให้เขาสนใจ ส่วนลูกชายที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีแม่ อยากได้เธอมาเป็นแม่ซึ่งเขาก็เห็นด้วยกับลูกชายเช่นกัน แนะนำตัวละคร คุณอาทิตย์ เจริญเดชาพงษ์ (คุณอาทิตย์) หนุ่มหล่อรวย เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้ากลางใจเมือง และยังมีธุรกิจ ผลิต นำเข้า และส่งออก เกี่ยวกับสิ่งอิเล็กทรอนิกส์ รายใหญ่ที่สุดในประเทศอีกด้วย แต่อาทิตย์เขามีลูกติดชื่อน้องเกียร์เป็นเด็กผู้ชายอายุสามขวบ แม่เสียชีวิตตอนคลอดน้องเกียร์ออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะเธอเสียเลือดมาก นันทิชา มงคลสวัสดิ์ (มิรา) หญิงสาวที่พึ่งเรียนจบมาใหม่ๆ เธอตกงาน ที่บ้านกำลังลำบาก เธอออกหางานทำเพราะต้องส่งน้องเรียน น้องเธออยู่มัธยมต้น เป็นผู้หญิงชื่อลิลิน พ่อแม่เสียไปนานแล้ว เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง โดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านถึงรอดมาถึงทุกวันนี้ได้

คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย

คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย

โรแมนติก

5.0

เรื่อง...คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย โปรย...ความรักมันไม่ได้เกี่ยวกับอายุ...แต่มันเกี่ยวอยู่ที่ใจ เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ แนะนำตัวละคร แสงเหนือ หรือ หมอแสง อายุ 32 ปี นิสัย ปากร้าย อารมณ์ดี ขี้เล่น อบอุ่นและขี้หึงสุดๆ แต่เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ ปิ่นงาม หรือ ปิ่น อายุ 20 ปี เธอสวย เก่ง เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่บนดอยสูง เธอมีความสุขตามอัตภาพของเธอ แต่แล้วชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อมีเขาเดินเข้ามา ************* (เรื่องนี้เขียนต่อจากเรื่อง...คุณหมอเจ้าแผนการ) ปล.นิยายเรื่องนี้ทุกเหตุการณ์เป็นการสมมุติขึ้นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเป็นอยู่ ศาสนา วัฒนธรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ในเนื้อหาของเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

Harper
5.0

ความรักที่ซ่อนเร้นของสาวน้อยเริ่มต้นในวันที่ทั้งสองได้พบกันในการพบกันที่ถูกวางแผนมาอย่างยาวนาน ทว่าเด็กสาวที่ครอบครัวรับมาเลี้ยงกลับแย่งชิงครอบครัวและเด็กหนุ่มไปโดยไม่รู้สึกเกรงกลัว เมื่อโตขึ้น เธอใช้โอกาสการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์เพื่อแย่งชิงตำแหน่งภรรยาของชายคนนั้น ไม่ยอมถอยแม้แต่นิดเดียว ฟู่เป่ยชวนกอดพี่สาวของเธอไว้ในอ้อมแขน ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “เธอทำให้ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียน” ซูชิงเฉินรู้สึกปวดท้องเหมือนมีบางอย่างในร่างกายของเธอค่อยๆ เลือนหายไป เธอยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงแน่วแน่ “แน่นอน ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือ ถึงจะต้องตายก็ตาม” ไม่นานนัก ซูชิงเฉินก็เหมือนจะหายไปจริงๆ จากนั้นเป็นต้นมา ไม่มีใครรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ในยามค่ำคืน ฟู่เป่ยชวนมักจะได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับเขาว่า “ถ้าฉันไม่เคยรักเธอเลยก็คงจะดี” ห้าปีต่อมา ซูชิงเฉินกลับมาพร้อมกับเด็กคนหนึ่ง กลับมาในสายตาของคนทั่วไปอีกครั้ง ...

Oh my boss ร้ายกาจนักรักบอสจัง

Oh my boss ร้ายกาจนักรักบอสจัง

ผลิกา(เลอบัว)
5.0

เพราะเพื่อน..เธอจึงต้องทำอะไรลับๆ ล่อๆ เป็นเหตุให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอแอบชอบ ในขณะเดียวกัน เธอเองก็คิดว่าเขาเป็นเกย์ เพราะสถานการณ์บางอย่างเช่นกัน แล้วความวุ่นวายก็บังเกิด เมื่อเธอดัน…หลงรักเกย์ ‘ฮื่อ! เป็นเกย์นะเว้ยไม่ได้เป็นหวัด รักษาวันเดียวจะหายได้ไง สู้ต่อไปศิศิรา ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังไม่มีผัวเป็นตัวเป็นตน เพราะงั้นฉันก็ยังมีหวัง เฮ้อ! อย่างมากก็แค่ผิดหวังล่ะน่า’ ***“สาบานได้ว่าครั้งนี้ผมจะไม่หยุด จนกว่าเรา…จะเป็นของกันและกัน” เขาบอกก่อนจะผละลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขณะที่สองมือค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อ สองตาก็ยังไม่ยอมเลื่อนไปจากเรือนร่างขาวโพลนตรงหน้า และไอ้สายตาคมกล้าประหนึ่งเสือรอตะครุบเหยื่อของเขาก็ทำให้เธอหนาวๆ ร้อนๆ บอกไม่ถูก “ไม่! เราพวกเดียวกัน เรากินกันไม่ได้” เธอพยายามเตือนสติ เพราะคิดว่าเขาอาจจะกำลังขาดสติ “แต่ผมเคยกินคุณแล้ว แล้วผมก็ชอบกินคุณ” เขาพูดพลางหลุบตามองไปที่แพนตี้ของเธอ ทำเอาเจ้าของแพนตี้ทำตาโต ไม่แน่ใจในคำว่ากินของเขา ที่สำคัญ…กะๆ กินอะไร “มะหมายความว่าไง”

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ผลิกา(เลอบัว)
5.0

เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………. “คุณ! เอากระบอกไฟฉายออกไปวางที่อื่นก่อนได้ไหม มันดันหลังฉัน ฉันนอนไม่หลับ” คนที่ใกล้จะหลับบอกเสียงอู้อี้ “เอ้อ! ไม่มีนี่” เขาบอกเสียงอึกอัก “มันจะไม่มีได้ไง ก็มันดันหลังฉันอยู่เนี่ย” เธอมั่นใจว่ามีแน่ๆ ก็หลักฐานมันทนโท่ขนาดนี้ “อืม! นอนเถอะ ไม่มีหรอก” “จะไม่มีได้ไง ก็นี่ไง” คุณเธอยืนยันด้วยการคว้าหมับเข้าให้ พร้อมหันกลับมา หวังงัดหลักฐานที่อยู่ในมือมาพิสูจน์ให้ได้เห็นกันจะๆ คาตา แต่… ตึก ตึก ตึก อา…! ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่คาตา แต่ยังคามือเธอด้วย เธออ้าปากตาค้างราวกับกำลังตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะก้มมองไอ้ที่คิดว่าเป็นกระบอกไฟฉายในมือสลับกับเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็… “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับยื่นเท้าถีบออกไปสุดแรง ตุบ! คนไม่ทันตั้งตัวร่วงตุ้บลงไปบนพื้น ครั้นพอจะลุกขึ้น คุณเธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้คนลามก คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณให้ฉันจับไอ้นั่นของคุณ มัน…อี๋…! เธอพูดพลางทำท่าขยะแขยง แล้วมาส่องกระบอกไฟฉายพ่อเลี้ยงพร้อมกันนะคะ

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

อรนุช เทพทัต
4.9

หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า  "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย"  รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
คลั่งรักยัยแว่นข้างห้อง
1

บทที่ 1 ตอนที่ 1 พบเจอ

30/10/2023

2

บทที่ 2 ตอนที่ 2 คู่หมั้น

30/10/2023

3

บทที่ 3 ตอนที่ 3 สงสัยก็ต้องถาม

30/10/2023

4

บทที่ 4 ตอนที่ 4 ดักรอหน้าห้อง

30/10/2023

5

บทที่ 5 ตอนที่ 5 แผนสูง

30/10/2023

6

บทที่ 6 ตอนที่ 6 เจ้าเล่ห์ที่หนึ่ง

30/10/2023

7

บทที่ 7 ตอนที่ 7 ของฝากแทนใจ

30/10/2023

8

บทที่ 8 ตอนที่ 8 เข้าห้องผิด

30/10/2023

9

บทที่ 9 ตอนที่ 9 เข้าห้องผิด Nc+

30/10/2023

10

บทที่ 10 ตอนที่ 10 เข้าห้องผิด Nc+

30/10/2023

11

บทที่ 11 ตอนที่ 11 ยอมรับ Nc+

30/10/2023

12

บทที่ 12 ตอนที่ 12 ยังเด็กอยู่

30/10/2023

13

บทที่ 13 ตอนที่ 13 ชวนมาอยู่ด้วยกัน

30/10/2023

14

บทที่ 14 ตอนที่ 14 ไม่มีอะไรจะให้ Nc+

30/10/2023

15

บทที่ 15 ตอนที่ 15 ไปส่งเมียกลับบ้าน

30/10/2023

16

บทที่ 16 ตอนที่ 16 ทะเลหวาน

30/10/2023

17

บทที่ 17 ตอนที่ 17 บอกรัก Nc+

30/10/2023

18

บทที่ 18 ตอนที่ 18 ช่วงเวลาดีๆ

30/10/2023

19

บทที่ 19 ตอนที่ 19 เซอร์ไพรส์

30/10/2023

20

บทที่ 20 ตอนที่ 20 เข้าใจ(ถูก)ผิด

30/10/2023

21

บทที่ 21 ตอนที่ 21 เมียหาย

30/10/2023

22

บทที่ 22 ตอนที่ 22 ตาม

30/10/2023

23

บทที่ 23 ตอนที่ 23 ปรับความเข้าใจ

30/10/2023

24

บทที่ 24 ตอนที่ 24 สายตาผู้ใหญ่

30/10/2023

25

บทที่ 25 ตอนที่ 25 แหวนวงนี้เป็นของมาย

30/10/2023

26

บทที่ 26 ตอนที่ 26 เปิดตัว

30/10/2023

27

บทที่ 27 ตอนที่ 27 พาเข้าบ้าน

30/10/2023

28

บทที่ 28 ตอนที่ 28 คืนวิวาห์ Nc+

30/10/2023

29

บทที่ 29 ตอนที่ 29 ตอนพิเศษ

30/10/2023

30

บทที่ 30 ตอนที่ 30 ตอนพิเศษ (จบ)

30/10/2023