ตะวันน่านน้ำ

ค่ำคืนที่ท้องฟ้าโปร่งพราวระยิบระยับงามตาไปด้วยแสงกระพริบของเหล่าดวงดาวบนท้องฟ้า ณ บ้านหลังเล็กมีบริเวณรอบๆไม่เกินหนึ่งงานในจ.นนทบุรีตอนนี้มีเพียงปานตะวันหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งกอดเข่าเหม่อมองท้องฟ้าอยู่คนเดียวที่ระเบียงหลังห้องนอนของเธอเท่านั้น

“เฮ้อ..”

ริมฝีปากบางอวบอิ่มเปิดปากถอนหายใจเฮือกใหญ่แม้นท้องฟ้ายามค่ำคืนจะดูปลอดโปร่งสดใสเพียงใดแต่ก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของปานตะวันหายขุ่นมัวได้เลยเพราะตอนนี้แม่ของเธอดันมาล้มป่วยขายของไม่ได้ในขณะที่เธอก็กำลังจะเรียนจบปี4อยู่รอมร่อเงินที่มีในมือตอนนี้ก็เหลืออยู่เพียงน้อยนิดแถมยังมีหนี้รายวันที่ต้องจ่ายอยู่ทุกวัน

ปานตะวันหญิงสาววัย21ปีเธอเป็นหญิงสาวร่างเล็กสูง155เซนติเมตรหนัก45หุ่นนาฬิกาทรายผิวขาวอมชมพูผมดกดำหนาตรงยาวถึงกลางหลังใบหน้ารูปไข่ตากลมโตขนตางอนยาวถูกบังด้วยแว่นหนาเพราะสายตาสั้นคิ้วบางได้รูปจมูกเป็นสันแท่งเล็กกลมมนริมฝีปากอมชมพูเป็นกระจับ

ตั้งแต่จำความได้ก็รู้ว่าพ่อของเธอเสียไปตั้งแต่เกิดและเธอก็ใช้ชีวิตอยู่กับแม่สองคนเรื่อยมาแม่ของเธอขายขนมหวานเลี้ยงเธอตั้งแต่เด็กๆจนถึงตอนนี้ตอนที่เธอใกล้จะเรียนจบปี4แต่จู่ๆแม่ของเธอก็เกิดมาล้มป่วยกะทันหันเพราะโรคประจำตัวบวกด้วยความเครียดที่ไม่มีเงินจ่ายเจ้าหนี้ตอนนี้เธอจึงจำเป็นต้องหยุดเรียนกะทันหันเพราะต้องออกขายขนมแทนคนเป็นแม่เพื่อหาเงินมาใช้หนี้ให้ทันในแต่ละวันไม่เช่นนั้นบ้านที่อยู่หลังนี้ก็จะถูกยึด

ปานตะวันเป็นคนค่อนข้างซื่อกว่าเด็กในวัยเดียวกันเพราะเธอไม่ค่อยได้พบปะเที่ยวเตร่กับเพื่อนฝูงเท่าไรด้วยปกติแล้วหลังเลิกเรียนหรือวันหยุดก็จะขลุกช่วยคนเป็นแม่หยิบจับโน่นนี่อยู่ไม่ห่าง

เธอเป็นหญิงสาวที่มองโลกในดีอดทนต่ออุปสรรคทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาได้เป็นอย่างดียิ่งตอนนี้เธอรู้ว่าตัวของเธอนั้นต้องเป็นหลักให้กับแม่เธอจึงคิดท้อไม่ได้

“หมั้นกับคนอื่นหักหน้าผมขนาดนี้เลยเหรอเม”

น่านน้ำในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมจนถึงกลางอกสวมกางเกงยีนส์ราคาแพงสีเดียวกันนั่งไขว่ห้างพิงโซฟาราคาแพงในผับหรูของเพื่อนรักเขายกแก้วดื่มอย่างเอาเป็นเอาตายใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่านไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์เพราะอกหักจากหญิงที่รักมากจนถึงอยากจะแต่งงานด้วยแต่เธอกลับเลือกที่จะไปหมั้นหมายกับหมอหนุ่มหน้าอ่อนที่โปรไฟล์ด้อยกว่าเขาหลายเท่า

น่านน้ำเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริการูปหล่อวัย32สูง183ร่างกายกำยำบึกบึนด้วยออกกำลังกายเป็นประจำผิวสีแทนเพราะชอบอาบแดดใบหน้าคมคิ้วดกเข้มดวงตาคมนัยน์ตาสีนิลขนตางอนยาวได้จากคนเป็นแม่ผมสีน้ำตาลเข้มทรงวินเทจจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากหนาเป็นกระจับ

เขาเป็นลูกชายคนเดียวของปรารถนาและเบนจามินครอบครัวชายหนุ่มนั้นมีฐานะทางสังคมมากเพราะคนเป็นพ่อนั้นเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนที่อเมริกาและน่านน้ำเองยังบริหารงานในตำแหน่งของหุ้นส่วนคาสิโนและมีธุรกิจยิบย่อยอีกหลายอย่างเขาเป็นคนที่ฉลาดเฉลียวในการต่อรองทางธุรกิจช่างพูดช่างเจรจาดูสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่างเสียอย่างเดียวค่อนข้างใจร้อนชอบเอาชนะและมีเรื่องผู้หญิงไม่เว้นว่างจนทำให้เมธาวีสาวไฮโซที่มีดีกรีความเก่งเป็นถึงอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่เขาอยากจะคบหาเธอจริงจังนั้นตีตนออกห่างเพราะทนพฤติกรรมความเจ้าชู้ไม่ไหว

“ก็นายเจ้าชู้ซะขนาดนี้ใครจะทนไหว”

เรียวเจ้าของผับรูปหล่อหนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นยกมือหนาตบบ่าเพื่อนรักก่อนจะพูดความจริงเสียงอ่อนแม้นจะสงสารเพื่อนตนอยู่บ้างที่ถูกทิ้งโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวแต่เขาก็เข้าใจในตัวฝ่ายหญิงเช่นกัน

เรียว นาคางาวะ เป็นลูกชายคนกลางของตระกูลนาคางาวะเขาเป็นลูกชายของเจ้าของโรงงานผลิตรถยนต์แต่เลือกที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทยที่เป็นบ้านเกิดของคนเป็นแม่ด้วยเหตุผลที่ติดค้างในใจบางอย่าง

เขาเปิดธุรกิจกลางคืนที่นี่เรียวเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเกือบสองเมตรผิวขาวอมชมพูร่างกายกำยำใบหน้าคมเข้มคิ้วดกดำตาตี่แววตาดูดุดันจมูกโด่งแหลมเป็นสันปากหนาอมชมพูผมตรงดกดำตัดผมรองทรงสูงเปิดในเป็นคนที่รักชีวิตกลางคืนและไม่ค่อยชอบเข้าสังคมโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง

“ฉันเคยบอกกับเธอไปแล้วว่าถ้าเธอตกลงแต่งงานกับฉันเมื่อไรฉันจะเลิกเจ้าชู้”

คนที่นั่งหน้าแดงตาปรือบ่นอุกด้วยน้ำเสียงงัวเงียทั้งที่เขารับปากเมธาวีเอาไว้แล้วแท้ๆว่าหากเธอตกลงแต่งงานกับเขาเรื่องผู้หญิงที่เคยมีมาเขาจะเลิกทั้งหมดแต่เธอก็กลับไม่เชื่อใจเขา

“นายไม่เลิกให้เธอดูก่อน...แบบนี้ใครจะแน่ใจเป็นฉันก็เลือกหมอหน้าอ่อนนั่นดูมั่นคงในความรักมากกว่าคนอย่างนาย”

เรียวส่ายหัวเบาๆเขาเชื่อว่าเพื่อนของเขาพูดจริงทำจริงแต่เมธาวีอาจจะไม่คิดเช่นนั้นหากเพื่อนของเขายอมเลิกเจ้าชู้ให้หญิงสาวได้เห็นก่อนเธออาจจะเชื่อใจยอมที่จะตกลงแต่งงานกับเขาก็เป็นได้

“หึ่..”

ดวงตาคมตวัดมองค้อนเพื่อนตนก่อนจะสบถในลำคอด้วยน้ำเสียงแอบเคืองเล็กน้อย

“แล้วนี่จะไปงานหมั้นตามที่เธอเชิญหรือเปล่า”

“แน่นอน.. แล้วฉันจะพาคู่ควงคนใหม่ไปด้วยให้เธอได้รู้ว่าฉันก็ไม่ได้สนใจเธอเท่าไร”

เรียวคิดเอาไว้แล้วว่าน่านน้ำต้องทำเช่นนี้เพราะคนอย่างเพื่อนเขาไม่ค่อยจะยอมถูกหักหน้าง่ายๆยิ่งน่านน้ำบอกว่าตัวเองไม่สนใจเมธาวีเท่าไรเขายิ่งมั่นใจว่าน่านน้ำยังสนใจเมธาวีมากเท่านั้นเพราะไม่อย่างนั้นคงไม่คิดจะควงใครไปในงานหมั้นเมธาวีแน่

“...จะเอาชนะเธอว่างั้น...แต่ถ้าคิดจะควงสาวเพื่อเอาชนะคนอย่างเมนายคงหายากอยู่พอตัวว่ะก็เธอเล่นสวยเก่งสมบูรณ์แบบซะขนาดนั้น..”

เรียวอยากเปลี่ยนความคิดของน่านน้ำที่คิดอยากจะทำเรื่องที่ไม่น่าทำเพราะคิดว่าหากน่านน้ำพาใครไปเมธาวีก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะเธอเลือกที่จะหมั้นกับหมอหนุ่มคนนั้นแล้ว

“ถ้าหาดีกว่าไม่ได้ก็หามันตรงข้ามทุกอย่างเลยเป็นไง..”

ดวงตาคมจ้องมองมายังเรียวเขม็งเขาต้องขอบใจความคิดของเรียวจริงๆหากหาผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบกว่าเมธาวีไม่ได้เขาก็จะหาสิ่งที่ต่างกันเพื่อให้เมธาวีได้เห็นว่าคนที่มีค่าสำหรับเขาต่างกับเธอสุดขั้ว

“ฉันพูดให้นายถอดใจไม่ได้คิดหาทางใหม่”

เรียวขมวดคิ้วผูกโบว์คราแรกคิดว่าน่านน้ำจะถอดใจไม่ไปงานหมั้นของเมธาวีเพราะคำที่เขาพูดเมื่อครู่เสียอีกเขาไม่เข้าใจเลยว่าเพื่อนของเขาจะทำให้ตัวเองเจ็บปวดไปเพื่ออะไร