พี่กันต์คนใหญ่ดุ

พี่กันต์คนใหญ่ดุ

ณิการ์

5.0
ความคิดเห็น
1.9K
ชม
19
บท

กับคนอื่นพ่อมาเฟียผิวสีโหดเหี้ยมดุดัน แต่กับน้องน้อยอย่างเธอเขาอ่อนโยนอ่อนหวานพร้อมเป็น 'สัตว์เลี้ยง' ของเธอก็ว่าได้ +++++++ “ทำไมชอบเถียงพี่นักหนูณิ ยอมรับความจริงซะบ้างว่าตัวเองน่ะเป็นของพี่” ตอนนี้ณิการ์เหมือนกับเป็นคนละคนที่ตนรู้จักเลย แต่จะว่าไปจะแบบเมื่อก่อน ตอนที่ยังไม่ได้ครอบครองกับหลังที่ได้ครอบครองแล้ว เป็นแบบไหนเขาก็ชอบทั้งนั้น ‘เซ็กซี่ชะมัดเวลาเถียงไม่ยอมลงให้แบบนี้ มันน่าจับกดลงบนเตียงสีชมพูนี้นัก’ “ก็คุณกันต์พูดไม่ถูกนี่” “ไม่ถูกยังไง หนูณิเป็นของพี่ มันไม่ถูกต้องตรงไหน หรือต้องให้ทำให้ดูด้วยไหมว่าเป็นของพี่กันต์ยังไง แบบไหน ท่าไหนในวันนั้น” “ณิไม่คุยกับคุณกันต์แล้วค่ะ ออกไปจากห้องณิได้แล้ว ถ้าจะมาคุยเรื่องไร้สาระแบบนี้” “ไม่คุยกับผัวแล้วจะคุยกับใคร หรือให้พี่กันต์บอกแม่ไหมว่าเราสองคน ‘ได้กันแล้ว’ แถมได้กันในคอกม้าคืนฝนตกตอนไปเที่ยวเขาใหญ่ด้วย วันนั้นเราทำ...” กันต์ยังพูดไม่จบ เสียงเล็กของน้องน้อยก็พูดแทรกขึ้นพร้อมกับยกมือปิดปากเขา “หยุดพูดเลยนะคะคุณกันต์” “งั้นคืนนี้ก็ให้พี่นอนด้วยสิ รู้ไหมว่าพี่อยากได้หนูณิทุกวันเลยนะ ตั้งแต่วันนั้นพี่ก็อยากก็หิวแต่หนูณิ” ยิ่งสองแก้มนวลแดงระเรื่อ เขาก็ยิ่งอยากพูดแกล้ง “คนทะลึ่ง ณิไม่คุยกับคุณกันต์แล้ว และณิอยากบอกให้คุณกันต์รู้ไว้ว่า ‘มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่นอนค่ะ’ คุณกันต์ก็ลืมมันได้แล้วค่ะ คุณกันต์ก็มีสาวๆ เยอะรอบข้างเต็มไปหมด จะมาสนใจเด็กในบ้านอย่างณิทำไมคะ” “หนูณิไม่เหมือนใคร ไม่แคร์แบบนี้พี่กันต์ยิ่งอยากให้มันเกิดขึ้นอีก” เขาจะคว้ามือเล็ก แต่มือน้อยก็ยกถอยหนีอย่างรู้ทัน “ฉลาด รู้ทันพี่ด้วย น่ารักที่สุดเมียพี่กันต์” “ก็คุณกันต์ชอบถึงเนื้อถึงตัวณิตลอด ณิต้องปกป้องตัวเองค่ะ และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองแน่ อย่าหวังว่าจะได้เอาเปรียบณิอีก” “น่าสนใจนะ ปกป้องตัวเองจากผัวตัวเองเนี่ย...หึหึ” ปล. นิยายเรื่องแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นค่ะ จะมีเนื้อหาบางฉากบางบทที่เวอร์วังเกินจริงนะคะ บางฉากแทบจะเป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง แต่ในนิยายเรื่องนี้เป็นไปได้เพราะเนื้อหาเป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นค่ะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ

บทที่ 1 ของของเราก็ต้องเป็นของของเรา

คุณเชื่อคำว่า “ของของเรา ยังไงซะก็ต้องเป็นของเราอยู่วันยังค่ำ” แต่สำหรับคนอย่างนายกันต์ จอร์น พันล้าน วัย 37 ปี ทายาทคนเดียวของเจ้าพ่อค้าอาวุธข้ามชาติที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก แน่นอนว่าผมเป็นลูกครึ่งผิวสี แม่เป็นไทย พ่อเป็นคนผิวสี ได้รับช่วงต่อธุรกิจมาจากพ่อที่ถูกคู่แข่งลอบสังหาร ผมจึงตกมาอยู่ในตำแหน่งนายใหญ่ของ “The king” เพราะความจำเป็นที่เลี่ยงไม่ได้จึงต้องมากุมบังเหียนอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ของพ่อ แม้ว่าท่านกับแม่จะเลิกรากัน แต่ท่านทั้งสองก็ยังคงติดต่อกัน เพราะมีผมเป็นตัวเชื่อมระหว่างพวกท่านทั้งสอง ที่แม่กับพ่อต้องเลิกรากัน เพราะแม่ทนอยู่กับมาเฟียโหดเหี้ยมอย่างพ่อไม่ไหว ก็ท่านเล่นตัวอาบโช

กไปด้วยเลือดกลับบ้านทุกวัน และตอนนี้ลูกชายคนเดียวอย่างผมก็กำลังเจริญตามรอยของพ่อผู้ใหญ่กำเนิด แม้ตอนเด็กจะไม่ชอบธุรกิจของท่าน แต่เพราะความจำเป็นถึงต้องมาอยู่จุดนี้ ในคราแรกทุกคนไม่ยอมรับในตัวของผม แต่เพียงเวลาแค่หนึ่งปี กันต์ก็พิสูจน์ให้ทุกคนรู้และเห็นว่าตัวเขาเองก็เหี้ยมโหดไม่แพ้บิดาผู้ให้กำเนิด เลือดของท่านไหลเวียนในกายผม และผมก็คือตัวแทนของท่านนั่นเอง แม้ว่าจะเป็นเลือดผสมก็ตาม

ไม่มีคำพูดไหนแสดงได้ดีกว่าการกระทำ และตอนนี้เขาก็เชื่อการกระทำของตัวเองมากกว่าคำพูดของคนโบราณที่ชอบพูดกัน ปีนี้เขาได้มาพักผ่อนที่เมืองไทย จากที่ไม่ได้เจอแม่มาเกือบปีตั้งแต่รับตำแหน่งนายใหญ่ของ ‘The king’ ยอมรับว่าที่ผ่านมาทำงานหนักมากเพื่อให้ลูกน้องและลูกค้าเก่าของพ่อยอมรับและเชื่อมั่นในตัวเอง และก็เฉียดตายมาหลายรอบด้วยเช่นกัน บัดนี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแผลเป็นจากกระสุน มีด และอาวุธสงครามอย่างอื่น แม้มันจะอานุภาพร้ายแรง แต่มันก็ไม่สามารถปลิดชีวิตของผมได้

เผียะ!

นางนงลักษณ์ตวัดมือเหี่ยวย่นฟาดแก้มซ้ายของลูกชายทันทีเมื่อเจอหน้า

กันต์หน้าหันไปตามแรงตบ เขาทำได้แค่กัดกรามแน่นเพื่อเกร็งหน้าเมื่อท่านง้างมือขึ้นสูงจะตบตนเองอีกครั้ง

“ป้านงคะ”

มือน้อยคว้าจับมือเหี่ยวย่นรั้งไว้พร้อมกับกุมมือท่านแน่นให้ผ่อนคลายอารมณ์โกรธ

“นึกว่าจะเป็นศพกลับมาให้แม่เห็นซะแล้วตากันต์ รู้ไหมว่าที่ผ่านมาแม่โกรธและโมโหลูกแค่ไหนที่เอาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้น” นางนงลักษณ์เสียงสั่นเครือพร้อมทุบตีอกลูกชายด้วยความน้อยใจ

กันต์รู้ว่าท่านเป็นห่วงตนถึงทำแบบนี้

“กันต์ก็กลับมาปลอดภัยแล้วไงครับแม่”

“ถ้าไม่ปลอดภัยล่ะ ลูกจะทำยังไง และครั้งล่าสุดตอนที่แม่รู้ว่าลูกโดนยิงสาหัส นอนซมสองอาทิตย์ รู้ไหมแม่แทบใจวายตาย ทำไมต้องให้แม่รู้หลังจากที่หายดีทุกครั้ง”

“ถ้าผมบอกแม่ตอนสาหัส แม่ก็ใจวายน่ะสิ ไม่โกรธไม่งอนนะคนดีของกันต์”

แล้วเขาก็โอบกอดท่านพาไปนั่งยังโซฟา แต่สายตากลับจดจ้องไปยังคนตัวเล็กที่อยู่ข้างแม่ตลอด ถ้าจำไม่ผิดคือเด็กที่แม่ของเขารับมาเลี้ยงสินะ เพียงแค่เวลาไม่กี่ปีณิการ์โตเป็นสาวเต็มวัยขนาดนี้เชียว แทบไม่อยากเชื่อว่านี่คือเด็กขี้มูกย้อย ฟันหลอที่ตนรู้จัก

สาวน้อยรู้สึกไม่คุ้นชินกับลูกของผู้มีพระคุณที่จดจ้องมองตนเสียเลยตอนนี้ มันแปลกและแตกต่างจากเมื่อครั้งยังเด็ก เขาไม่เคยมองแบบสำรวจเธอแบบนี้มาก่อน

“ป้านงคะ หนูขอตัวไปดูในครัวก่อนนะคะ” สาวน้อยต้านสายตาที่จ้องมองตนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น

“ไปเถอะหนูณิ” นางบอกณิการ์ สาวน้อยที่ตนรับมาเลี้ยงดูตั้งแต่เด็ก

ณิการ์ลุกเดินก้มหน้าออกไปจากห้องนั่งเล่นเพื่อไปยังห้องครัว แต่สายตาของกันต์ยังคงมองตามไม่ยอมละสายตาจนคนเป็นแม่ต้องกระแอม

อะแฮ่ม!

“กลืนกินน้องไปทั้งตัวเลยไหมตากันต์” นางอ่านสายตาและความคิดของพ่อมาเฟียตัวดีของตนเองออก

“หึหึ...อายุเท่าไหร่แล้วครับแม่ เสิร์ฟขึ้นเตียงผมได้รึยัง”

ไม่มีใครอ่านความคิดของเขาได้และเข้าใจเขาได้เท่าแม่ของเขาอีกแล้ว

“ดูพูดเข้า อย่าให้ร่างกายน้องแปดเปื้อนตัวเสนียดอย่างลูกจะดีกว่านะตากันต์”

“นี่แม่เป็นแม่ของผมจริงไหมเนี่ย ทำไมไม่เข้าข้างลูกชายตัวเอง ผมออกจะหล่อดำเข้มขนาดนี้ รู้ไหมสาวๆ ทั่วโลกต่างอยากขึ้นเตียงกับผม”

“ลูกมีเงินน่ะสิ ผู้หญิงพวกนั้นถึงอยากขึ้นเตียงกับลูก กับผู้หญิงคนอื่นน่ะได้ แต่กับหนูณิ อย่าแม้แต่จะคิดเชียว แม่อยากให้หนูณิเจอผู้ชายดีๆ นี่ก็เพิ่งจบมอหก รอมหา’ลัยเปิด ยังต้องเจอคนอีกเยอะ”

“ทำไมแม่ไม่เข้าข้างลูกชายตัวเองบ้างและสนับสนุนลูกตัวเอง”

“กับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่หนูณิ น้องยังเด็ก อีกอย่างลูกน่ะแก่แล้วนะตากันต์ อีกสามปีก็สี่สิบแล้ว อายุห่างกันตั้งรอบ”

“แต่ลูกชายแม่แข็งแรงนะครับ”

“ไปแข็งแรงกับคนนอกบ้าน อย่ามาแข็งแรงกับเด็กในบ้าน ว่าแต่อยากกินอะไรวันนี้ แม่จะเข้าครัวทำให้” นางบอกลูกชายอย่างรู้ทัน

“แม่ไม่ได้เลี้ยงไว้ให้ผมหรอกเหรอ นึกว่าโตขึ้นจะประเคนใส่พานให้ผมเสียอีก”

“อย่ามาพูดเล่นกับแม่ตากันต์”

“ครับ อะไรก็ได้ แม่ทำให้กันต์ก็กินหมดนั่นแหละ อีกอย่างคิดถึงฝีมือแม่มาก ไม่ได้กินตั้งนาน”

“คิดถึงแล้วทำไมไม่ยอมกลับมาหาแม่บ่อยๆ ไม่รู้ไปรับช่วงธุรกิจบ้าๆ นั่นของไอ้พ่อชั่วของลูกทำไมกัน”

“พ่อก็ตายไปแล้ว อย่าไปดึงมาด่าสิครับ คงตกนรกอยู่ ไม่ว่างมาฟังแม่บ่นให้หรอกครับ” กันต์ตอบกลับ

“เดี๋ยวแม่ไปทำอะไรให้ทาน ไม่พูดถึงพ่อเลวๆ ของลูกแล้ว พูดทีไรแม่โมโหทุกที”

“ครับผม” กันต์รู้ดีว่าในใจของแม่น่ะมีพ่อตลอด แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน

ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!

พอแม่ลุกเดินจากไป เสียงสั่นเตือนโทรศัพท์ของเขาก็ดังแจ้งเตือนจนต้องรีบล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงออกมากดรับสาย

“ว่าไงมาร์ก” เสียงเข้มห้าวกรอกส่งไปในสาย

“ตอนนี้พวกไอ้โอดินมันกำลังเคลื่อนไหวครับนาย” มาร์กเอ่ยตอบกลับมา

“ดี นายกับชอนจัดการตามเหมาะสมได้เลย จัดการทุกอย่างเสร็จแล้วให้ชอนมาอยู่กับฉันที่ไทย ส่วนนายก็จัดการงานที่เดอะคิงค์รอฉัน และอย่าให้พวกศัตรูรู้ว่าฉันกลับเมืองไทยมาหาแม่ อ้อ...ส่งคนของเรามาเฝ้าบ้านฉันอย่างลับๆ ด้วย” ที่ห่วงที่สุดคือแม่ในตอนนี้ เขาไม่อยากให้พวกสารเลวนั่นเข้ามาวุ่นวายปั่นป่วนการใช้ชีวิตของท่าน

“ครับนาย”

“ฉันจะฆ่าแกไอ้โอดิน” พอกดวางสายจากคนสนิทแล้วก็พึมพำกับตนเองอย่างหมายมาด ที่เขาได้รับบาดเจ็บก็เพราะโอดินลอบกัดและเขาก็แน่ใจว่ามันเป็นคนลอบฆ่าพ่อของเขาเช่นกัน เพราะหลายครั้งที่มันส่งลูกน้องมาปลิดชีวิตเขา แต่ลูกน้องของมันก็เป็นศพทุกคนที่ส่งมา

นงลักษณ์เข้ามาในครัวมาดูว่าณิการ์ทำอะไรอยู่ พอเห็นว่ากำลังทำกล้วยบวชชีนางก็ยิ้ม แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วสั่งเด็กเตรียมของให้ตนจะทำกับข้าวให้ลูกชายจอมโฉดทาน นานแล้วที่ไม่ได้ทานฝีมือนาง นางเลยอยากเอาใจลูกชายที่ไม่ได้เจอหน้ากันนาน

“ป้านงจะทำอะไรให้คุณกันต์คะ”

“ป้าว่าจะทำหมูหวานให้พี่เขาน่ะ พี่เขาชอบตอนเด็ก” นางบอกหลานสาว

“ให้ณิช่วยไหมคะ?”

“หนูณิทำของหนูณิไปเถอะ ป้าให้แจงเตรียมของให้ป้าได้”

“มีอะไรให้หนูช่วยบอกนะคะ”

“จ้ะลูก หนูทำกล้วยบวชชีเถอะ กล้วยบวชชีก็เป็นเมนูโปรดของพี่เขาเหมือนกัน”

สาวน้อยยิ้มน้อยๆ ไม่ตอบกลับ จริงๆ แล้วเธอตั้งใจทำให้ลูกชายผู้มีพระคุณนั่นแหละ เธอจำได้ทุกอย่างที่เป็นเขาและจำได้ว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร

ตกดึกกันต์เดินสำรวจรอบบ้านแล้วมานั่งพักศาลาในสวนดอกไม้ของแม่ตน แม้ว่าจะดึกมากแล้ว แต่คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงจึงทำให้ฟ้าไม่มืดอย่างเคย เขาล้วงบุหรี่และไฟแช็กออกมาจากกระเป๋ากางเกงตนเองแล้วก็ต่อบุหรี่ดูด

อ่า!

เมื่อพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปากแล้วลุกเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาแหงนเงยมองท้องฟ้า

แก๊ก!

“ใคร!” ความเงียบของกลางดึกและเขาชินกับการเฝ้าระวังตัวมาตลอด ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักก็ถามออกไปทันที

“คะ...คือณิเองค่ะคุณกันต์”

เสียงเล็กสั่นกลัวพร้อมเดินโผล่ออกมาจากมุมที่หลบอยู่

“หนูณิเหรอ” แม่เขาพาเรียก เขาจึงเรียกเธอแบบนี้ และจริงๆ เมื่อก่อนเขาก็เรียกณิการ์เช่นนี้เหมือนกัน

“ค่ะ คุณกันต์”

“มาทำอะไรดึกๆ ฮึ”

“คือณินอนไม่หลับค่ะคุณกันต์”

“ดีเลย มาคุยเป็นเพื่อนพี่ในศาลาหน่อยสิ” เขากวักมือเรียกคนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนก้มหน้าอยู่นอกศาลา

“ค่ะ” แล้วเธอก็เดินเข้ามาในศาลาพร้อมกับยกมือปิดจมูก

กันต์เห็นสาวน้อยปิดจมูกก็รู้ทันทีว่าเธอไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ เขาจึงทิ้งมันลงพื้นแล้วเอาเท้าขยี้จนไฟที่บุหรี่มอดดับ

“ขอโทษ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยขอโทษ กับคนตัวเล็กคนนี้ เขาอ่อนโยนคือคนแสนดีต่างจากอยู่กับคนอื่น และเขาไม่ปรารถนาให้ณิการ์เห็นมุมโหดเหี้ยมของเขา

“ไม่เป็นไรค่ะคุณกันต์” เธอรู้ว่าเขาขอโทษเรื่องบุหรี่ เพราะเขาทิ้งบุหรี่ที่ดูดทันทีที่เธอเดินเข้ามาในศาลา

“ทำไมถึงเรียกห่างเหินแบบนี้ พี่จำได้เมื่อก่อนหนูณิไม่เคยเรียกพี่แบบนี้นี่” กันต์เดินมานั่งข้างคนที่นั่งลง แม่บอกไม่ให้ยุ่งกับณิการ์ แต่เขาจะยุ่งซะอย่าง ก็นี่คือของของเขาตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้ว

ณิการ์ขยับถอยห่างเมื่อถูกนั่งเบียด ไม่เข้าใจที่มีตั้งเยอะ ทำไมกันต์ถึงมานั่งข้างตนและเบียดอีก

ฮึ!

กันต์ขำในคอกับท่าทางไร้เดียงสา ขี้อายและหวาดกลัวของแม่กวางน้อยของตนแล้วก็เลิกแกล้ง ลุกไปนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ

“บอกพี่หน่อยสิหนูณิว่าทำไมถึงทำตัวห่างเหินแบบนี้ เมื่อก่อนไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ ว่าแต่ทำไมถึงนอนไม่หลับ”

“คือณิว่าณิเรียกคุณกันต์จะเหมาะกว่าค่ะ”

“งั้นก็ตามใจเถอะ แล้วแต่จะเรียก”

“แล้วทำไมถึงนอนไม่หลับ” เขาถามด้วยความอยากรู้

“พอดีเพื่อนชวนไปดูหนังค่ะพรุ่งนี้ ณิเลยนอนไม่หลับ”

“อ้อ...ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับว่างั้น แล้วเพื่อนเนี่ยผู้ชายหรือผู้หญิง” เขาถามอย่างอยากรู้

“ผู้ชายค่ะ เขาขอณิเป็นแฟน แต่ณิยังไม่ได้ให้คำตอบเขา และกลัวว่าหลังดูหนังจบเขาจะถามเอาคำตอบค่ะ ณิเลยกังวล”

สาวน้อยตอบกลับอย่างใสซื่อ แต่คนฟังนั้นกลับเดือดร้อนในอกเมื่อรู้ว่ากวางน้อยของตนมีคนมาสนใจ แต่ก็ไม่แปลก เพราะณิการ์น่ารักจิ้มลิ้มขนาดนี้เป็นใครก็หมายปองแน่นอน

“อืม! พูดยากนะ แล้วหนูณิชอบเพื่อนคนนั้นไหมล่ะ” เขาหวังว่าคำตอบจะเป็นสิ่งที่เขาอยากได้ยิน แต่มันตรงกันข้าม

“ชอบค่ะ” สาวน้อยตอบสั้นๆ และทำเอามาเฟียโฉดเม้มปากแน่น

“ชอบ?”

“ก็เขาเป็นคนดี เราเรียนด้วยกันตั้งแต่เด็ก ณิเลยว่าถ้าจะเป็นแฟนกันก็ไม่แปลก แต่ณิก็กังวลค่ะ กลัวว่าจะไม่รอด”

“อยากฟังความเห็นของพี่ไหมหนูณิ” เขาถามอย่างใจเย็นทั้งๆ ที่อยากเห็นหน้าไอ้เด็กนั่นเหลือเกินว่ากล้าดียังไงคิดจะมาเป็นแฟนผู้หญิงของตน

“ค่ะ” สาวน้อยพยักหน้า

“ถ้าคบกัน หนูณิจะเสียเพื่อนได้นะ เชื่อพี่ พี่อาบน้ำร้อนมาก่อน เพื่อนกันไม่ควรคบกันเป็นแฟน”

“ใช่ไหมคะ”

“ใช่ หนูณิไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีไปก็ไม่ควรตกลงคบรู้ไหม เวลาเลิกกันมาจะเกลียดกัน”

“นั่นแหละค่ะที่ณิกลัว ขอบคุณนะคะคุณกันต์”

“อือ...มีอะไรมาปรึกษาพี่ได้ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย”

“ขอบคุณนะคะ ณิขอตัวไปนอนก่อนนะคะ ตอนนี้สบายใจขึ้นนิดหน่อยแล้วค่ะ”

“กู๊ดไนท์หนูณิ”

“ฝันดีค่ะคุณกันต์” สาวน้อยไร้เดียงสาลุกเดินออกจากศาลากลับเข้าบ้านไปนอนโดยไม่รู้เลยว่ามาเฟียร้ายนั้นคิดไม่ซื่อกับตน

“หึหึ...เด็กน้อยเหลือเกินหนูณิของพี่กันต์ หนูณิถูกเลี้ยงมาให้เป็นของพี่ไม่ใช่ของผู้ชายข้างนอกพวกนั้น รู้ไว้ซะ!” กันต์เอ่ยไล่หลังคนที่เดินจากไปไกลแล้วก็เดินออกจากศาลากลับเข้าบ้านไปนอนเช่นกัน

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ณิการ์

ข้อมูลเพิ่มเติม
กลืนกิน

กลืนกิน

โรแมนติก

5.0

เกือบหนึ่งพันปีที่เฝ้ามอบถวายชีวิตของตัวเองคอยรับใช้นายท่านนาสูร และเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกอนาคตตัวเอง เขากลับเคว้งคว้างเดินไม่ถูก และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อโชคชะตาส่งเด็กน้อยตัวเล็กอายุไม่กี่เดือนมาให้เขาได้ดูแล ‘เดหลี’ เขาดูแลเด็กน้อยไม่ต่างจากลูก แม้จะรู้ดีว่าอนาคตเด็กคนนี้จะเปลี่ยนชีวิตของตัวเอง ‘พาที’ นั่งใช้ความคิดอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นของบ้านที่ตนเองและเดหลีอาศัยอยู่ด้วยกัน เพลานี้เด็กน้อยอายุเจ็ดขวบ เผลอแป๊บเดียวจากเด็กน้อยงอแงเอาแต่ใจ นอนตัวแดงแบเบาะ ตอนนี้รู้ความและขี้อ้อนมาก “คุณพาทีคะ คุณพาทีคะ” “หืม! เด็กน้อย” คนถูกเรียกหันมาหาเจ้าของเสียงเล็กสดใสของหนูน้อยวัยเจ็ดขวบ “แต่งงานคืออะไรคะ?” หนูน้อยเกาะแขนของผู้เปรียบเสมือนพ่อของตนเอง “คือคนสองคนรักกัน แล้วก็แต่งงานกัน เดี๋ยวโตขึ้นเดหลีก็จะเข้าใจเอง” พาทีลูบหัวหนูน้อยหน้ากลมที่แนบแขนตัวเองและกำลังแหงนเงยหน้าขึ้นมองจ้องหน้าตัวเอง เหมือนเขาที่กำลังก้มมองหน้ากลมๆ อ้วนๆ ของหนูน้อย “งั้นโตขึ้นเดหลีจะแต่งงาน และคุณพาทีต้องแต่งงานกับเดหลีด้วยนะคะ” “แต่งงานน่ะแต่งได้ แต่กับฉันไม่ได้เดหลี” “ทำไมไม่ได้คะ เดหลีรักคุณพาที ถ้าไม่แต่งกับคุณพาทีจะให้หนูแต่งกับใครคะ” หนูน้อยเจ็ดขวบตอบอย่างฉะฉาน ทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘รัก’ และ ‘แต่งงาน’ “โตขึ้นเธอจะรู้เองเดหลี ตอนนี้ได้เวลานอนแล้วนะ ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวฉันเอานมร้อนไปให้ดื่มก่อนนอนนะ” “อุ้มค่ะ” หนูน้อยยอมผละแขนสั้นๆ ที่กอดแขนใหญ่ออกมากางให้อีกฝ่ายอุ้มตัวเองกลับห้องนอน พาทียกยิ้มเอ็นดูท่าทางของหนูน้อยแล้วก็ช้อนอุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบอกแล้วลุกขึ้นจากโซฟาพาเดินกลับห้องนอนด้วยเวลานี้ดึกมากแล้ว

นาสูร

นาสูร

โรแมนติก

5.0

“อ่ะ...อื้อ” เธอเบิกตากว้างในความมืดสลัวเมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองถูกคุกคามยามดึก “ชูว์! ฉันเองเด็กน้อย” เขายกมือมาปิดปากเธอพร้อมบอกให้รู้ว่าคือเขา “คุณนาสูร” “ใช่ ฉันเอง ก็บอกแล้วไงว่าเจอกัน” “ฟ้าอยู่” “เธอไม่ตื่นหรอก” เขาบอกตอบกลับ “แต่ไม่ได้นะคะ เราจะ...” “ทำไมจะไม่ได้ ก็ฉันหิวมาหลายวันแล้วน้อง เธอก็รู้ว่าฉันต้องการเธอมากแค่ไหน” เขารีบบอกสวนกลับโดยที่เธอยังพูดไม่สุดประโยคความ “พรุ่งนี้ฟ้าก็กลับแล้ว” เธอบอกพร้อมดันเขาไปนอนข้างๆ ตัวเองที่ยังมีพื้นที่ว่างอยู่ “ไม่มีพรุ่งนี้ทั้งนั้น ฉันต้องการวันนี้เด็กน้อย ขอเถอะนะ เพื่อนเธอไม่มีทางตื่นถ้าฉันไม่สั่งให้ตื่น เรามามีความสุขกันเถอะนะ ฉันรู้ว่าเธอเองก็โหยหาฉัน” มือใหญ่สอดเข้าไปในใต้ผ้าห่มแล้วบีบเคล้นเต้าของเธอ “อ่ะ...อื้อ คะ...คุณนาสูร ยะ...อย่าทำแบบนี้ค่ะ น้องอาย ถึงฟ้าจะไม่ตื่น แต่ฟ้าก็นอนอยู่ข้างๆ นะคะ” พึ่บ! แล้วผ้าห่มที่เธอแบ่งกันกับเพื่อนห่มนั้นก็ถูกถลกดึงรั้งขึ้นไปคลุมหัวของฟ้าใสทันที --- สวัสดีนักอ่านทุกคนค่ะ ณิการ์ขอฝากรูปเล่มนิยายเรื่อง “นาสูร” ภายใต้นามปากกา “ยักษ์” ด้วยนะคะ เป็นเรื่องราวของยักษ์ที่มาอายุนับพันกว่าปีกับมนุษย์สาวคนหนึ่ง แน่นอนว่าเป็นนิยายแฟนตาซีอีโรติกค่ะเรื่องนี้ “นาสูร” เป็นยักษ์ที่หิวกามมาก กินดุมาก เขาไม่สนใจเนื้อเท่ากับลีลารักบนเตียง และ “พุดซ้อน” ก็สนองตัณหาของเขาได้ดีทีเดียว แล้วเขาทั้งสองจะรักกันได้ยังไง เมื่อทั้งสองต่างแตกต่างกัน มาลุ้นไปกับความรักของยักษ์และมนุษย์ด้วยกันนะคะ

วิวาทรัก

วิวาทรัก

โรแมนติก

5.0

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคนสองคนไม่เคยเจอกัน ไม่เคยรู้จักกัน แต่ต้องมาแต่งงานกัน แน่นอนว่าการคลุมถุงชนครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะคนแก่ทั้งสองที่ให้คำมั่นสัญญากัน พวกเขาที่เป็นหลานจึงจำต้องแต่งงานกัน "น่านน้ำ" หนุ่มเจ้าของไร่กาแฟ กับสาวมั่น "พิมพ์มาดา" ที่ต้องมาเจอกัน ทั้งสองไม่ใช่คนที่จะเชื่อฟังใครง่ายๆ ต่างคนต่างดื้อ และการคลุมถุงชนครั้งนี้จะต้องไม่เกิดขึ้น แล้วเรื่องราววุ่นวายจึงเกิดขึ้น หนี....ใช่ต้องหนีเท่านั้น....แต่หนีไปไงมาไงมา "รัก" กันได้ไง ที่สำคัญหนีไปหนีมามาเจอพ่อคน "เซ็กส์จัด" ใช่ค่ะว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเซ็กส์จัดจนต้องยอมแพ้....และเธอก็ชอบความหื่น ห่าม ถ่อย ของคนที่ชังหน้าแบบไม่รู้ตัว......และน่านน้ำก็หลงเจ้าสาวจอมดื้อแบบไม่ตั้งใจรักเช่นกัน...... ------------ “นายทำบ้าอะไรของนาย” “ลงโทษเมีย” น้ำคำห้วนๆ ตอบกลับทันควัน พร้อมกับจ้องหน้าสวยที่ตอนนี้แสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจในตัวเขาอยู่ในที แล้วเรื่องอะไรเขาต้องสนใจสายตาเกลียดชังที่หล่อนส่งมาให้ด้วยเล่า ในเมื่อพิมพ์มาดาเป็นของเขาและต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นายน่าน” เธอสั่งเสียงแข็งไม่ยอมเช่นกัน พร้อมดิ้นหนีจากแรงกดของบุรุษที่คร่อมเหนือตัวเองอยู่ในตอนนี้ เขาบังคับให้เธอพิงไปกับพนักโซฟาและตัวเขาก็คร่อมกักร่างเธอไว้ โดยมีสองมือใหญ่กดหัวไหล่เธอให้อิงพิงไปกับพนักเก้าอี้ สองมือทุบตีไปกับหน้าอกแกร่งแต่เหมือนกับว่าทุบกำแพงหินผาเจ็บมือเสียแรงเปล่า “ทำไมฉันต้องปล่อยด้วย เธอคิดยังไงถึงไปคบกับไอ้ปลัดธนูนั่นทั้งๆ ที่มีฉันเป็นผัวทั้งคน หรือฉันคนเดียวไม่พอฮึดา” โน้มหน้าลงไปเอ่ยข้างหูเธอพร้อมกับกัดดึงหูเธอแรงๆ ด้วยความโมโห “โอ๊ย! ฉันเจ็บนะไอ้ซาดิสม์!” “ก็กัดให้เจ็บ ถ้าไม่เจ็บจะกัดทำไมวะ บอกฉันมาไปถึงไหนต่อไหนกับมันแล้ว” เงียบ! ปากช่างเจรจาของสาวจอมพยศเม้มแน่นไม่ปริปากตอบเมื่อเขาถาม และนั่นยิ่งกระตุ้นไฟโทสะในอกของน่านน้ำไปใหญ่ “ฉันถามเธออยู่ทำไมไม่ตอบ” เขากระชากเสียงถามเธอดังกว่าเดิม และครั้งนี้ก็บีบหัวไหล่ของเธอที่กดไปกับพนักโซฟาด้วย “เจ็บนะเว้ย! นายมันบ้าไปแล้วนายน่าน นายมันคนซาดิสม์ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเจ็บ” ทุบตีแขนของเขาให้นำพามือที่บีบหัวไหล่ตัวเองออก ตอนนี้ดวงตาสวยสดใสได้อาบล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด เมื่อเขาไม่ยอมปล่อยมือจากหัวไหล่แต่เขากลับทำตรงกันข้ามคือบีบแรงกว่าเดิม “ฉันไม่ใจอ่อนกับน้ำตาของผู้หญิงอย่างเธอหรอกนะดา อย่ามาบีบน้ำตาปัญญาอ่อนต่อหน้าฉัน” น้ำเสียงเฉียบขาดเอ่ยขึ้นพร้อมกับผละมือข้างขวามาบีบคางเล็กของเธอให้แหงนเงยเชิดหน้าขึ้นสบตาตนเอง แล้วเขาก็โน้มลงไปบดขยี้ปากอวบอิ่มสีระเรื่อที่เม้มแน่นของหล่อนจริงๆ ในเมื่อไม่ยอมพูดไม่ยอมตอบเขาก็ไม่คิดจะสนใจแล้ว เพราะตอนนี้สิ่งที่ต้องการคือการทำให้พิมพ์มาดาจำ จำว่าร่างกายของหล่อนคือของเขา นายน่านน้ำไม่ใช่ของใครอื่นที่ไหน ผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามแตะ เพราะเนี่ยคือสมบัติของเขา ถ้าเขาไม่ยกให้ใครหน้าไหนก็ห้ามพาหล่อนหนี “อ่ะ อื้อ.....

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

Thalia Frost
5.0

กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...

คืนแต่งงานของฉัน สามีที่เย็นชาของฉันจู่ๆ ก็จูบฉันอย่างแรง

คืนแต่งงานของฉัน สามีที่เย็นชาของฉันจู่ๆ ก็จูบฉันอย่างแรง

Harper
5.0

เมื่อคุณหนูตัวจริงกลับมา, ฟางถี, คุณหนูปลอมตัวนี้ ถูกตระกูลฟางไล่ออกมาอย่างไม่เหลือเยื่อใย. ทุกคนต่างจับตามองการแสดงของเธอ, ทว่าฟางถีกลับหันไปแต่งงานกับตระกูลอันดับหนึ่ง — ตระกูลหยั่น, กลายเป็นคนที่พวกเขาเพียงแค่ได้แต่เงยหน้ามอง. “ได้ยินมาว่าฟางถีแต่งงานกับตระกูลหยั่นตอนกำลังตั้งครรภ์, คงจะเป็นเพราะเธอไม่อายวางแผนล่อลวงหยั่นสามน้อย, ใช้เด็กเป็นเครื่องมือบีบให้ขึ้นสู่ตำแหน่ง!” “ใครๆ ก็รู้ว่าหยั่นสามน้อยในใจมีแค่ผู้หญิงในฝัน, ถึงแม้จะใช้ลูกหลานเข้าไปในตระกูลหยั่น, เธอก็ต้องอยู่แบบถูกทอดทิ้งไปตลอดชีวิต!” ต่อมา— ในงานเลี้ยง, ทุกคนได้เห็นด้วยตาของตัวเอง, หยั่นสามน้อย, ที่เป็นคนดังในเมืองจิงตู้, ซึ่งมีชื่อเสียงในวงการธุรกิจในด้านความแข็งแกร่ง, ต้องเดินวนรอบตัวภรรยาของเขาทั้งคืน, สวมเสื้อคลุม, ยื่นเครื่องดื่ม, ป้อนผลไม้, นวดเท้าและบ่า... ไม่หยุดหย่อน, เอาใจดูแลอย่างสุดๆ! ทุกคนตกตะลึง, หยั่นสามน้อยที่เย็นชาราวกับคนสูงศักดิ์กลับกลายเป็นคนที่หลงรักภรรยาของเขาจนไม่เหลืออะไร! คนที่เคยซ้ำเติมเธอต่างก็เริ่มหวั่นใจ, ต่างพากันหลบไปในมุมที่มองไม่เห็น, กลัวว่าคุณนายหยั่นจะเห็นและจดจำ.

รักใหม่พันล้าน

รักใหม่พันล้าน

Hilarius Erikson
5.0

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

พ่ายเกมสวาท

พ่ายเกมสวาท

พาวิจิตร
5.0

เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ฉันไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต... เส้นทางชะตาชีวิตที่เล่นตลก เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว... การโดนทรยศ และ การเจอกันโดยบัญเอิญ จนทำให้เกิดการเดิมพันท้าทายเล่นเกมบ้าๆ กันขึ้นมา โดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยว่า...มันจะนำพาให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!!! ------------------------------------------------------------------------------------------------ ...เธอจำต้องอยู่ต่อไป หรือ ตายเพื่อชดใช้เวรกรรม...ที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้น ------------------------------------------------------------------------------------------------ เรื่องย่อ: เอลิซ : หญิงสาวแสนสวยที่แสนซื่อจนถูกคนที่รัก "หักหลัง" จนทำให้ชีวิตของเธอปัดเป๋ และเพียงเพราะเธอแค่ต้องการที่จะประชดชีวิตเท่านั้น แต่การกระทำนั้นก็ดันพาเธอหลงเข้าไปยังเกมสวาทที่เธอเป็นผู้เดิมพัน เซฟ : ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ เจ้าของธุรกิจทั้งขาวและเทา เบื้องหลังเขาคือมาเฟียอันดับหนึ่ง เขาที่โชคชะตานำพามาให้เจอกับหญิงสาวคนนั้นแถมยังถูกท้าทายจากเกมเดิมพันอันล่อแหลม และมีหรือที่ผู้ชายอย่างเขาจะยอมปฏิเสธ ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ⚠️คำเตือน⚠️ เนื้อเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่อายุ 18 ปีขึ้นไป มีฉากติดเรท เนื้อหาไม่เหมาะสม ความรุนแรงเพศ และการใช้ภาษา ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ที่สำคัญเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น!!!

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

Isolde Marsh
5.0

ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

Samuel Wren
5.0

เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ