Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
19.4K
ชม
74
บท

ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมีความสัมพันธ์กับผู้ชายสองคนในคราเดียว ยิ่งฉันหนี พวกเขาก็ยิ่งตาม! “ไอ้พระรามมันเคยทำกับน้องกูแบบไหน กูก็จะทำกับน้องมันแบบนั้นแหละ!” ปึง! ไดมอนด์วางแก้วเหล้ากระทบกับโต๊ะกระเบื้องอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึก เมื่อนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต “กูขอเวลาสองเดือน กูจะปิดจ๊อบน้องมันให้ได้” “สองเดือนเลยหรอวะ ระดับคุณไดมอนด์แค่เดือนเดียวก็พอมั้ง?” “ไม่มีปัญหา เดือนเดียวก็เดือนเดียวสิวะ” “แล้วมึงอ่ะไอ้ดิน เห็นด้วยกับไอ้มอนด์หรือเปล่า?” เพื่อนชายในกลุ่มหันไปถามแผ่นดินที่เอาแต่นั่งกอดอกเงียบตั้งแต่มาถึง “เอาดิ! ช่วงนี้กูว่าง ไม่มีอะไรทำ” แผ่นดินแบบไม่ใส่ใจมากนัก “ใครที่ปิดจ๊อบยัยนั่นได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ ตกลงไหม?” ไดมอนด์หันไปกอดคอแผ่นดินที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเย้ยหยัน “ชนะแล้วได้อะไร?” “สามล้าน!” “กูขอห้าล้าน!” แผ่นดินต่อรองพร้อมกับหันไปจ้องหน้าเพื่อนชาย “ถ้าไม่ได้ห้าล้านก็ไม่เล่น เสียเวลา!” สิ้นประโยคนั้นเขาก็หยัดตัวลุกขึ้น แต่ถูกไดมอนด์คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน “ได้ดิ! ไม่มีปัญหา ห้าล้านก็ห้าล้าน”

บทที่ 1 INTRO

07 : 30 น.

“ยัยพาย ยัยพาย เสร็จหรือยังลูก ตอนนี้มันสายมากแล้วนะ” เสียงของผู้เป็นแม่ร้องเรียกลูกสาวด้วยความรีบร้อน ในขณะที่หญิงสาวกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก

พระพายยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ วันนี้เป็นวันแรกในการเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เข้าสู่สังคมใหม่ๆ

“เสร็จแล้วค่ะแม่” คนตัวเล็กตอบกลับ พลางรวบผมยาวสีดำสลวยมัดเป็นหางม้า แล้วหยิบแว่นตากรอบหนาขึ้นมาสวมใส่

“รีบไปกันเลย เดี๋ยวจะสายเอา”

“…..”

บนรถ

“ลืมอะไรหรือเปล่า เตรียมของหมดแล้วใช่ไหม?” แม่ทวนคำถามอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น ไม่ใช่แค่ลูกสาวที่รู้สึกแบบนั้น คนเป็นแม่ก็ดีใจไม่แพ้กัน ถึงแม้ว่าพระพายจะอายุสิบเก้าปีแล้ว แต่ในสายตาของคนเป็นแม่ ลูกก็ยังคงเป็นเด็กอยู่เสมอ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“นมกับขนมปัง แม่ใส่กระเป๋าไว้ให้แล้วนะ อย่าลืมกินด้วยล่ะ”

“ไม่ลืมค่ะแม่”

“ตั้งใจเรียนนะ เอาไว้ตอนเย็นเดี๋ยวแม่จะมารับ” ผู้เป็นแม่โน้มใบหน้าไปหอมแก้มลูกสาวด้วยความเอ็นดู

“โอเคค่ะแม่ แล้วเจอกัน” พระพายตอบกลับ พร้อมกับเปิดประตูลงจากรถมา

Hugo University

ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างเร่งรีบ พร้อมกับดวงตากลมโตที่สอดส่องมองไปรอบๆ บริเวณนั้นทันทีที่เดินมาถึงตึกคณะ แต่เธอก็ไม่เห็นบุคคลที่กำลังตามหา มือบางล้วงควานหาสมาร์ตโฟนในกระเป๋าสะพาย ก่อนจะต่อสายหาใครสักคน

ติ๊ดดดด ต่อสายเพียงไม่นาน ปลายสายก็กดรับ

“ฮัลโหลดาหวัน ตอนนี้แกมาถึงหรือยัง?” หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อนสนิท เมื่อไม่เห็นเพื่อนสาวตามที่ได้นัดกันไว้ ดาหวันคือเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ได้มาเรียนคณะเดียวกันอีก

(ใกล้ถึงแล้ว แกรอฉันอีกแป๊บนึงนะ อย่าเพิ่งไปไหน) ปลายสายตอบกลับด้วยความรีบร้อน

“แล้วแกจะให้ฉันยืนรอตรงไหน?”

(รออยู่ที่หลังตึก ตอนนี้ฉันกำลังเลี้ยวรถเข้ามอแล้ว)

“โอเคๆ รีบมานะ”

ติ๊ด! คนตัวเล็กกดวางสาย พร้อมกับเก็บสมาร์ตโฟนลงในกระเป๋า พลางรีบยกมือปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นบุหรี่ที่ลอยคละคลุ้งอยู่ข้างๆ

มองไปรอบๆ เธอก็เห็นกลุ่มชายฉกรรจ์นับสิบ ที่นั่งอยู่ตรงนี้ก่อนแล้ว แต่ด้วยความรีบเธอเลยไม่ทันได้สังเกต พอมารู้ตัวอีกที ก็เป็นผู้หญิงคนเดียว ที่ยืนอยู่ในนั้น

ร่างบางหันไปมองยังต้นตอของกลิ่นนั่น พร้อมกับหยุดนิ่งไปชั่วขณะเมื่อได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายคนนั้น สีผมดำขลับตัดกับสันจมูกโด่งคมของเขา มันทำให้เธอหลุดเข้าไปในภวังค์ความหล่ออยู่ชั่วขณะ

เมื่อรู้สึกว่ามีสายตากำลังจ้องมอง แผ่นดินจึงหันไปสบตากับเธอแบบตรงๆ ก่อนจะเห็นว่าเป็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ที่สวมใส่แว่นกรอบหนาเท่าก้นแก้ว ถึงแม้ว่าเธอจะเสื้อนักศึกษาตัวโคร่งพร้อมกระโปรงที่ยาวกับถึงตาตุ่ม มันก็ยังแสดงสัดส่วนโค้งเว้าของเธออยากชัดเจน

เมื่อได้สติคนตัวเล็กจึงก้าวถอยหลังเพื่อหนีจากกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อย่างรีบร้อน ก่อนจะเซถลาไปชนแผงอกแกร่งของใครสักครั้งที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง โดยไม่ทันได้ระวัง

“อ๊ะ!” ริมฝีปากบางเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมหันขวับไปมอง ก่อนจะพบว่าเป็นผู้ชายอีกคน รูปร่างสูงโปร่งบวกกับผมสีเท่าหม่น มันยิ่งทำให้คนตรงหน้าดูน่าเกรงขามมากขึ้นไปอีก

“…..” ดวงตาคู่คมของไดมอนด์จ้องมองคนตัวเล็กที่เพิ่งถอยมาชนเขาอย่างแรง

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” พระพายรีบกล่าวคำขอโทษ เมื่อเห็นสีหน้าหงุด

หงิดของเขา

“…..”

“เสน่ห์แรงนักนะมึง เปิดเรียนมาวันแรก ก็มีรุ่นน้องมาอ่อยถึงที่ซะแล้ว” ชายหนุ่มที่อยู่ในกลุ่มร้องแซว ก่อนจะมองหน้าของหญิงสาว กับเพื่อนชายสลับกัน

“อ่อย?” คนตัวเล็กทวนคำพูดนั้น ด้วยความไม่เข้าใจ เธอไม่ได้ตั้งใจ ไม่ใช่อ่อยแบบที่เขาพูด

“เด็กปีหนึ่งหรอเราอ่ะ?” เพื่อนในกลุ่มเอ่ยถาม ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่บริเวณนั้น ต่างพากันหันมามองเธอเป็นตาเดียว

“ใช่ค่ะ” ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พลางกอดกระเป๋าสะพายไว้แน่น สายตาของพวกเขาที่มองมา มันทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย

“อยู่คณะอะไร?”

“คณะอักษรศาสตร์ค่ะ” คนตัวเล็กตอบกลับอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก เธอเลยยังไม่รู้จักใคร ในใจตอนนี้ ภาวนาให้เพื่อนสาวของเธอมาไวๆ จะได้รีบออกไปจากตรงนี้เสียที

“ขณะเดียวกันกับเมียมึงซะด้วย”

“…..” ไดมอนด์เอาแต่ยืนเงียบ จ้องหน้าเธออยู่แบบนั้น

“พูดถึงก็มาพอดี ตายยากฉิบ!” เพื่อนชายอีกคนพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นดาวแฟนสาวของไดมอนด์เดินมาพอดี

“นินทาอะไรฉันอยู่ อย่าคิดว่าไม่รู้นะ” ดาวถามอย่างหยอกล้อด้วยความสนิท ก่อนจะหอมแก้มแฟนหนุ่มต่อหน้าเพื่อนทุกคนเหมือนที่ชอบทำ แต่วันนี้ผิดปกติ เมื่อไดมอนด์ไม่ได้สนใจเธอเหมือนทุกวัน

“…..”

“ไดมอนด์คะ ไดมอนด์!”

“อะไร?” ชายหนุ่มถามกลับ พลางหันกลับไปมองที่แฟนสาว

“คุณมองอะไรอยู่คะ?”

“ยุ่งน่า” ไดมอนด์ตอบแบบไม่ใส่ใจ ก่อนจะละสายตาจากพระพายแล้ว

กลับมามองแฟนสาวของตัวเอง

“…..” เมื่อสบจังหวะ พระพายจึงรีบเดินถอยออกมาจากตรงนั้น

“ถ้าเหม็นกลิ่นบุหรี่แล้วจะมายืนใกล้ทำไม ถอยไปสิ” แผ่นดินจิ๊จ๊ะในลำคอด้วยความหงุดหงิดเมื่อคนตัวเล็กเดินเข้ามาใกล้ ในขณะที่เขายืนสูบบุหรี่อยู่แถวนั้นพอดี เขาเป็นเพื่อนสนิทกับไดมอนด์ คนที่เธอเดินชนเมื่อกี้

“เมื่อกี้เธอทำรองเท้าฉันเลอะ จะรับผิดชอบยังไง?” ไดมอนด์เดินเข้าหาคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่องเพราะเมื่อกี้เธอเผลอเหยียบรองเท้าผ้าใบคู่โปรดที่เขาเพิ่งซื้อมาในราคาหลายหมื่น

“…..” ดวงตากลมโตหันซ้ายมองขวา เพราะไม่รู้จะไปทางไหน เมื่อผู้ชายทั้งสองต่างพากันจับจ้องหันมามองเธอเป็นตาเดียว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ฮิวโก้

ข้อมูลเพิ่มเติม
เมียบำเรอ

เมียบำเรอ

โรแมนติก

5.0

“มึงอยากจะคิดยังไงก็เชิญ แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้ ว่ากูไม่เคยรักมัน” “......” “เรยามันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วๆ ไป ใช้แค่เศษเงินแลกไม่กี่บาทกูก็ได้เอาแล้ว” เคร้งงงง เสียงแจกันที่อยู่แถวนั้นหล่นแตกกระจัดกระจาย เมื่อฉันเดินถอยหลังไปชนแบบไม่ตั้งใจ ทำให้คนที่อยู่ในห้องต่างพากันหันมามองตามเสียง รวมถึงคุณใหญ่ที่กำลังมองมาในแววตาของเขาที่มองฉัน มันไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรอยู่เลย มันมีแต่ความว่างเปล่า น้ำตาของฉันมันค่อยๆ ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง เมื่อได้ยินประโยคที่พวกเขานั้นพูดคุยกันก่อนหน้านั้น ที่ผ่านมาคุณใหญ่ไม่เคยรักฉัน มีแต่ฉันที่คิดไปเองว่าเขานั้นรัก แล้วทำไมเขาถึงต้องมาวาดฝันร่วมกับฉัน ให้ฉันคิดไปไกลคิดไปเองคนเดียว ทั้งๆ ที่ความรู้สึกเล่านั้น มันไม่เคยมีอยู่จริง! “แสดงว่าที่ผ่านมา คุณหลอกฉันมาโดยตลอด” ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ มันเจ็บเหมือนใจมันจะขาดที่ได้เห็นภาพตรงหน้า “ช่วยไม่ได้ เธอมันโง่เอง!” “คุณทำแบบนี้ทำไม คุณหลอกฉันทำไม!?” ฉันกรีดร้องลั่นออกมาจนสุดเสียงที่มี สติของฉันตอนนี้มันแทบไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว “ผู้ชายเวลามันอยากเอา มันก็ทำได้หมดนั่นแหละ!” “......” เมื่อได้ยินดังนั้น ฉันจึงเงียบไม่พูดอะไรต่อ มันหมดเรี่ยวแรงแล้วตอนนี้

ลวงรัก

ลวงรัก

โรแมนติก

5.0

เพล้ง! โจเซฟเขวี้ยงแก้วเหล้าที่อยู่ในมือทิ้งลงบนพื้นจนแตกละเอียดกระ จัดกระจายเมื่อนั่งดูคลิปของกล้องวงจรปิดที่พึ่งกู้คืนกลับมา เขาเริ่มประติดประต่อเรื่องราวได้ทั้งหมดว่ามันเป็นแผนของดารินที่เป็นคนจัดฉากนี้ขึ้นมา ที่ผ่านมาเธอคงหลอกใช้เขาและเห็นเขาเป็นแค่ทางผ่านเพื่อไปหาเหมันต์ ไม่ว่าจะพยายามติดต่อหรือใช้เบอร์แปลกโทรไปหา เธอก็รู้และไหวตัวทันไม่ยอมรับสายมันยิ่งทำให้แน่ใจขึ้นไปอีกว่าเรื่องที่ผ่านมาเขากลายเป็นหมากที่ดารินวางไว้ “คิดจะทำแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ว่านรกบนดินมันเป็นยังไง” ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มพลางมองไปยังรูปถ่ายของดารินที่มีทุกอริยาบถนับร้อยนับพันรูปที่ติดอยู่บนผนังในห้องลับส่วนตัว เขาแอบถ่ายไว้สมัยเรียนมัธยมปลาย ซึ่งเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน “เบบี้ของฉัน อดใจรออีกนิดนะ เดี๋ยวฉันจะไปรับเธอมาอยู่ด้วยกัน ใบหน้าคมคายโน้มลงไปจูบที่รูปถ่ายของดารินด้วยความหลงไหลและโกรธแค้นไปพร้อมๆ กัน “ฉันแทบจะอดทนรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วสิ”

พลาดรักท่านประธาน

พลาดรักท่านประธาน

โรแมนติก

5.0

จากแฟนเก่าสุดรักครั้งวัยเด็ก ที่เคยเลิกรากันไปนานถึงห้าปี แต่พรหมลิขิตชักพาให้เขาสองคนได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในสถานะท่านประธานกับเลขา ________________________ “นายเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม ขอร้องละ” ริสาหดลำคอถอยหนีด้วยความกลัว เมื่อก่อนเคยโมโหร้ายยังไง ตอนนี้เขายังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน “แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้น!?” “....” หญิงสาวน้ำตาคลอเมื่อคนตรงหน้าไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ “เมียเก่าของฉันดูน่าสงสารจังเลยนะ” “เลิกแกล้งฉันสักทีได้ไหม จะทำร้ายความรู้สึกฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน?” “พอโดนฉันเอาคืนแค่นี้ ถึงกลับทนไม่ได้เลยเหรอ?” “แล้วต้องให้ฉันทำยังไง จะให้ฉันชดใช้ยังไงก็บอกมาสิ” “มันชดใช้แทนกันไม่ได้หรอก เพราะฉันเจ็บปวดกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ” “ฉันก็เจ็บปวดไม่แพ้นายนั่นแหละ” “ถ้าเจ็บปวดแล้วทำไมไม่กลับมา ทำไมต้องทิ้งฉันไปแบบนั้น!” “....”

หนังสือที่คุณอาจชอบ

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

l3oonm@
5.0

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ

เกิดใหม่ในเงามืด

เกิดใหม่ในเงามืด

Orson Erickson
5.0

ครอบครัวเสิ่นเลี้ยงดูเซี่ยซางหนิงเป็นเวลา 20 ปี และเธอเองก็ถูกเอาเปรียบมาเป็นเวลา 20 ปีเช่นกัน วันหนึ่ง พวกเขาตามหาลูกสาวตัวจริงพบ และเซี่ยซางหนิงก็ถูกไล่ออกจากตระกูลเสิ่น ได้ยินมาว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอกำลังเผชิญกับความยากลำบากอย่างหนัก แต่ความเป็นจริง พ่อแม่ทางสายเลือดของเธอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองไห่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดที่ตระกูลเสิ่นไม่สามารถเอื้อมถึงได้ ตระกูลเสิ่นที่คอยดูว่าเซี่ยซางหนิงจะต้องตกอับอย่างน่าสมเพช แต่กลับต้องตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับตัวตนของเซี่ยซางหนิง ผู้มีอิทธิพลในการเงินระดับโลก วิศวกรระดับแนวหน้า นักแข่งรถอันดับหนึ่งของโลก... เธอยังมีความสามารถที่ซ่อนอยู่อีกกี่อย่างกันแน่ คู่หมั้นยกเลิกการหมั้นกับเซี่ยซางหนิง อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยซางหนิงไปออกเดทกับพี่ชายฝาแฝดของเขา เขากลับปรากฏตัวขึ้นและสารภาพรักกับเธอ

จากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ

จากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ

ประตูฟ้ายั่งยืน
5.0

หลินเจียอีหญิงสาวในศตวรรษที่21ตกตายด้วยโรคระบาด วิญญาณของเธอได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ14 ที่มีชื่อเดียวกับเธอซึ่งสิ้นใจตายระหว่างเดินทางกลับบ้านเดิมของมารด ********* หลินเจียอีลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพบ้านที่ไม่คุ้นชิน เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้ได้เข้ารักษาตัวจากอาการติดเชื้อโรคระบาดที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เหตุใดถึงมาโผล่ในบ้านทรงโบราณ รอบกายเธอเต็มไปด้วยผู้คนแต่งตัวล้าสมัย ต่อมาเธอค้นพบว่าตนเองได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ 14 ซึ่งมีชื่อเดียวกันกับเธอ แต่ชะตากรรมของเด็กสาวผู้นี้ช่างน่าสงสารนัก บิดาเพิ่งลาโลก แม่โดนฮุบสมบัติแล้วถูกขับไล่ออกจากตระกูล ต้องระหกระเหินพาเจ้าของร่างที่ถูกทุบตีจนสิ้นใจระหว่างทางกลับมาบ้านเดิมที่แสนยากจนข้นแค้น ****ไม่มีฉากอีโรติก เริ่มล็อกเหรียญตอนที่ 25 ก่อนเข้าไปอ่านเนื้อหานิยายอ่านคำเตือนก่อนนะคะ (สำคัญมาก) 1. กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพให้เกียรตินักเขียนและนักอ่านท่านอื่น หากแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำหยาบคายไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในนิยายหรือมุ่งประเด็นด่าทอนักเขียนเพื่อระบายอารมณ์ ความคิดเห็นจะถูกลบออก!! 2. นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน บุคคลและสถานที่ที่เกิดขึ้นไม่มีอยู่จริงในโลก เนื้อหาในนิยายมีทั้งสมเหตุผลและไม่สมเหตุสมผล บางตอนอาจมีฉากที่รุนแรง (ต่อสู้) โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 3. ตัวละครในนิยายมีทั้งดีและเลวแต่กต่างกันไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ห้ามคัดลอกดัดแปลงแก้ไขนิยายเรื่องนี้ทุกกรณี หน่วยเงินตรา 1000 อีแปะ 1 ตำลึงเงิน หน่วยวัดตวงน้ำหนัก 1 ชั่ง 500 กรัม หน่วยเวลา 1 จิบน้ำชา ระยะเวลาที่สั้นมาก ๆ 1 เค่อ 15 นาที 1 ก้านธูป 30 นาที 1 ชั่วยาม 2 ชั่วโมง 12 ชั่วยาม 24 ชั่วโมง ยามจื่อ 23.00-24.59 ยามโฉ่ว 01.00-02.59 ยามอิ๋น 03.00-04.59 ยามเหม่า 05.00-06.59 ยามเฉิน 07.00-08.59 ยามซื่อ 09.00-10.59 ยามอู่ 11.00-12.59 ยามเว่ย 13.00-14.59 ยามเชิน 15.00.16.59 ยาวโหย่ว 17.00-18.59 ยามชวี 19.00-20.59 ยามห้าย 21.00-22.59

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ของเล่น (3P)
1

บทที่ 1 INTRO

27/06/2024

2

บทที่ 2 รุ่นพี่

27/06/2024

3

บทที่ 3 ไดมอนด์

27/06/2024

4

บทที่ 4 เดิมพัน

27/06/2024

5

บทที่ 5 ปิดปาก

27/06/2024

6

บทที่ 6 ข่าวฉาว

27/06/2024

7

บทที่ 7 ใครเป็นคนทำ

27/06/2024

8

บทที่ 8 หวงน้อง

27/06/2024

9

บทที่ 9 บาดแผล

27/06/2024

10

บทที่ 10 ลำเอียง

27/06/2024

11

บทที่ 11 สับสน

27/06/2024

12

บทที่ 12 ไดมอนด์หรือแผ่นดิน

01/07/2024

13

บทที่ 13 ความสัมพันธ์

01/07/2024

14

บทที่ 14 ตามเมีย

01/07/2024

15

บทที่ 15 ผัวสองคน

01/07/2024

16

บทที่ 16 เมียเด็ก

01/07/2024

17

บทที่ 17 อ้อน

01/07/2024

18

บทที่ 18 แค่น้อง

01/07/2024

19

บทที่ 19 น้อยใจ

01/07/2024

20

บทที่ 20 วางแผน

01/07/2024

21

บทที่ 21 แกล้ง

01/07/2024

22

บทที่ 22 โดนรุม

01/07/2024

23

บทที่ 23 โดนรุม 2

02/07/2024

24

บทที่ 24 เปิดเผย

02/07/2024

25

บทที่ 25 ปลอบใจ

02/07/2024

26

บทที่ 26 บอกเลิก

02/07/2024

27

บทที่ 27 ตามมาเคลียร์

02/07/2024

28

บทที่ 28 ปรับตัว

02/07/2024

29

บทที่ 29 แค่สองคน

02/07/2024

30

บทที่ 30 ลูกสะใภ้

02/07/2024

31

บทที่ 31 หยอก

02/07/2024

32

บทที่ 32 คู่ซ้อม

02/07/2024

33

บทที่ 33 ทะเลาะ

02/07/2024

34

บทที่ 34 หนีเที่ยว

02/07/2024

35

บทที่ 35 หนีเที่ยว 2

02/07/2024

36

บทที่ 36 คนปากแข็ง

02/07/2024

37

บทที่ 37 สลับตัว

02/07/2024

38

บทที่ 38 คิดมาก

02/07/2024

39

บทที่ 39 โดนลูกหลง

02/07/2024

40

บทที่ 40 คนบ้า

02/07/2024