Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
19.4K
ชม
74
บท

ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมีความสัมพันธ์กับผู้ชายสองคนในคราเดียว ยิ่งฉันหนี พวกเขาก็ยิ่งตาม! “ไอ้พระรามมันเคยทำกับน้องกูแบบไหน กูก็จะทำกับน้องมันแบบนั้นแหละ!” ปึง! ไดมอนด์วางแก้วเหล้ากระทบกับโต๊ะกระเบื้องอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึก เมื่อนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต “กูขอเวลาสองเดือน กูจะปิดจ๊อบน้องมันให้ได้” “สองเดือนเลยหรอวะ ระดับคุณไดมอนด์แค่เดือนเดียวก็พอมั้ง?” “ไม่มีปัญหา เดือนเดียวก็เดือนเดียวสิวะ” “แล้วมึงอ่ะไอ้ดิน เห็นด้วยกับไอ้มอนด์หรือเปล่า?” เพื่อนชายในกลุ่มหันไปถามแผ่นดินที่เอาแต่นั่งกอดอกเงียบตั้งแต่มาถึง “เอาดิ! ช่วงนี้กูว่าง ไม่มีอะไรทำ” แผ่นดินแบบไม่ใส่ใจมากนัก “ใครที่ปิดจ๊อบยัยนั่นได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ ตกลงไหม?” ไดมอนด์หันไปกอดคอแผ่นดินที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเย้ยหยัน “ชนะแล้วได้อะไร?” “สามล้าน!” “กูขอห้าล้าน!” แผ่นดินต่อรองพร้อมกับหันไปจ้องหน้าเพื่อนชาย “ถ้าไม่ได้ห้าล้านก็ไม่เล่น เสียเวลา!” สิ้นประโยคนั้นเขาก็หยัดตัวลุกขึ้น แต่ถูกไดมอนด์คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน “ได้ดิ! ไม่มีปัญหา ห้าล้านก็ห้าล้าน”

บทที่ 1 INTRO

07 : 30 น.

“ยัยพาย ยัยพาย เสร็จหรือยังลูก ตอนนี้มันสายมากแล้วนะ” เสียงของผู้เป็นแม่ร้องเรียกลูกสาวด้วยความรีบร้อน ในขณะที่หญิงสาวกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก

พระพายยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ วันนี้เป็นวันแรกในการเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เข้าสู่สังคมใหม่ๆ

“เสร็จแล้วค่ะแม่” คนตัวเล็กตอบกลับ พลางรวบผมยาวสีดำสลวยมัดเป็นหางม้า แล้วหยิบแว่นตากรอบหนาขึ้นมาสวมใส่

“รีบไปกันเลย เดี๋ยวจะสายเอา”

“…..”

บนรถ

“ลืมอะไรหรือเปล่า เตรียมของหมดแล้วใช่ไหม?” แม่ทวนคำถามอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น ไม่ใช่แค่ลูกสาวที่รู้สึกแบบนั้น คนเป็นแม่ก็ดีใจไม่แพ้กัน ถึงแม้ว่าพระพายจะอายุสิบเก้าปีแล้ว แต่ในสายตาของคนเป็นแม่ ลูกก็ยังคงเป็นเด็กอยู่เสมอ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“นมกับขนมปัง แม่ใส่กระเป๋าไว้ให้แล้วนะ อย่าลืมกินด้วยล่ะ”

“ไม่ลืมค่ะแม่”

“ตั้งใจเรียนนะ เอาไว้ตอนเย็นเดี๋ยวแม่จะมารับ” ผู้เป็นแม่โน้มใบหน้าไปหอมแก้มลูกสาวด้วยความเอ็นดู

“โอเคค่ะแม่ แล้วเจอกัน” พระพายตอบกลับ พร้อมกับเปิดประตูลงจากรถมา

Hugo University

ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างเร่งรีบ พร้อมกับดวงตากลมโตที่สอดส่องมองไปรอบๆ บริเวณนั้นทันทีที่เดินมาถึงตึกคณะ แต่เธอก็ไม่เห็นบุคคลที่กำลังตามหา มือบางล้วงควานหาสมาร์ตโฟนในกระเป๋าสะพาย ก่อนจะต่อสายหาใครสักคน

ติ๊ดดดด ต่อสายเพียงไม่นาน ปลายสายก็กดรับ

“ฮัลโหลดาหวัน ตอนนี้แกมาถึงหรือยัง?” หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อนสนิท เมื่อไม่เห็นเพื่อนสาวตามที่ได้นัดกันไว้ ดาหวันคือเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ได้มาเรียนคณะเดียวกันอีก

(ใกล้ถึงแล้ว แกรอฉันอีกแป๊บนึงนะ อย่าเพิ่งไปไหน) ปลายสายตอบกลับด้วยความรีบร้อน

“แล้วแกจะให้ฉันยืนรอตรงไหน?”

(รออยู่ที่หลังตึก ตอนนี้ฉันกำลังเลี้ยวรถเข้ามอแล้ว)

“โอเคๆ รีบมานะ”

ติ๊ด! คนตัวเล็กกดวางสาย พร้อมกับเก็บสมาร์ตโฟนลงในกระเป๋า พลางรีบยกมือปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นบุหรี่ที่ลอยคละคลุ้งอยู่ข้างๆ

มองไปรอบๆ เธอก็เห็นกลุ่มชายฉกรรจ์นับสิบ ที่นั่งอยู่ตรงนี้ก่อนแล้ว แต่ด้วยความรีบเธอเลยไม่ทันได้สังเกต พอมารู้ตัวอีกที ก็เป็นผู้หญิงคนเดียว ที่ยืนอยู่ในนั้น

ร่างบางหันไปมองยังต้นตอของกลิ่นนั่น พร้อมกับหยุดนิ่งไปชั่วขณะเมื่อได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายคนนั้น สีผมดำขลับตัดกับสันจมูกโด่งคมของเขา มันทำให้เธอหลุดเข้าไปในภวังค์ความหล่ออยู่ชั่วขณะ

เมื่อรู้สึกว่ามีสายตากำลังจ้องมอง แผ่นดินจึงหันไปสบตากับเธอแบบตรงๆ ก่อนจะเห็นว่าเป็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ที่สวมใส่แว่นกรอบหนาเท่าก้นแก้ว ถึงแม้ว่าเธอจะเสื้อนักศึกษาตัวโคร่งพร้อมกระโปรงที่ยาวกับถึงตาตุ่ม มันก็ยังแสดงสัดส่วนโค้งเว้าของเธออยากชัดเจน

เมื่อได้สติคนตัวเล็กจึงก้าวถอยหลังเพื่อหนีจากกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อย่างรีบร้อน ก่อนจะเซถลาไปชนแผงอกแกร่งของใครสักครั้งที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง โดยไม่ทันได้ระวัง

“อ๊ะ!” ริมฝีปากบางเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมหันขวับไปมอง ก่อนจะพบว่าเป็นผู้ชายอีกคน รูปร่างสูงโปร่งบวกกับผมสีเท่าหม่น มันยิ่งทำให้คนตรงหน้าดูน่าเกรงขามมากขึ้นไปอีก

“…..” ดวงตาคู่คมของไดมอนด์จ้องมองคนตัวเล็กที่เพิ่งถอยมาชนเขาอย่างแรง

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” พระพายรีบกล่าวคำขอโทษ เมื่อเห็นสีหน้าหงุด

หงิดของเขา

“…..”

“เสน่ห์แรงนักนะมึง เปิดเรียนมาวันแรก ก็มีรุ่นน้องมาอ่อยถึงที่ซะแล้ว” ชายหนุ่มที่อยู่ในกลุ่มร้องแซว ก่อนจะมองหน้าของหญิงสาว กับเพื่อนชายสลับกัน

“อ่อย?” คนตัวเล็กทวนคำพูดนั้น ด้วยความไม่เข้าใจ เธอไม่ได้ตั้งใจ ไม่ใช่อ่อยแบบที่เขาพูด

“เด็กปีหนึ่งหรอเราอ่ะ?” เพื่อนในกลุ่มเอ่ยถาม ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่บริเวณนั้น ต่างพากันหันมามองเธอเป็นตาเดียว

“ใช่ค่ะ” ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พลางกอดกระเป๋าสะพายไว้แน่น สายตาของพวกเขาที่มองมา มันทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย

“อยู่คณะอะไร?”

“คณะอักษรศาสตร์ค่ะ” คนตัวเล็กตอบกลับอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก เธอเลยยังไม่รู้จักใคร ในใจตอนนี้ ภาวนาให้เพื่อนสาวของเธอมาไวๆ จะได้รีบออกไปจากตรงนี้เสียที

“ขณะเดียวกันกับเมียมึงซะด้วย”

“…..” ไดมอนด์เอาแต่ยืนเงียบ จ้องหน้าเธออยู่แบบนั้น

“พูดถึงก็มาพอดี ตายยากฉิบ!” เพื่อนชายอีกคนพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นดาวแฟนสาวของไดมอนด์เดินมาพอดี

“นินทาอะไรฉันอยู่ อย่าคิดว่าไม่รู้นะ” ดาวถามอย่างหยอกล้อด้วยความสนิท ก่อนจะหอมแก้มแฟนหนุ่มต่อหน้าเพื่อนทุกคนเหมือนที่ชอบทำ แต่วันนี้ผิดปกติ เมื่อไดมอนด์ไม่ได้สนใจเธอเหมือนทุกวัน

“…..”

“ไดมอนด์คะ ไดมอนด์!”

“อะไร?” ชายหนุ่มถามกลับ พลางหันกลับไปมองที่แฟนสาว

“คุณมองอะไรอยู่คะ?”

“ยุ่งน่า” ไดมอนด์ตอบแบบไม่ใส่ใจ ก่อนจะละสายตาจากพระพายแล้ว

กลับมามองแฟนสาวของตัวเอง

“…..” เมื่อสบจังหวะ พระพายจึงรีบเดินถอยออกมาจากตรงนั้น

“ถ้าเหม็นกลิ่นบุหรี่แล้วจะมายืนใกล้ทำไม ถอยไปสิ” แผ่นดินจิ๊จ๊ะในลำคอด้วยความหงุดหงิดเมื่อคนตัวเล็กเดินเข้ามาใกล้ ในขณะที่เขายืนสูบบุหรี่อยู่แถวนั้นพอดี เขาเป็นเพื่อนสนิทกับไดมอนด์ คนที่เธอเดินชนเมื่อกี้

“เมื่อกี้เธอทำรองเท้าฉันเลอะ จะรับผิดชอบยังไง?” ไดมอนด์เดินเข้าหาคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่องเพราะเมื่อกี้เธอเผลอเหยียบรองเท้าผ้าใบคู่โปรดที่เขาเพิ่งซื้อมาในราคาหลายหมื่น

“…..” ดวงตากลมโตหันซ้ายมองขวา เพราะไม่รู้จะไปทางไหน เมื่อผู้ชายทั้งสองต่างพากันจับจ้องหันมามองเธอเป็นตาเดียว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ฮิวโก้

ข้อมูลเพิ่มเติม
เมียบำเรอ

เมียบำเรอ

โรแมนติก

5.0

“มึงอยากจะคิดยังไงก็เชิญ แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้ ว่ากูไม่เคยรักมัน” “......” “เรยามันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วๆ ไป ใช้แค่เศษเงินแลกไม่กี่บาทกูก็ได้เอาแล้ว” เคร้งงงง เสียงแจกันที่อยู่แถวนั้นหล่นแตกกระจัดกระจาย เมื่อฉันเดินถอยหลังไปชนแบบไม่ตั้งใจ ทำให้คนที่อยู่ในห้องต่างพากันหันมามองตามเสียง รวมถึงคุณใหญ่ที่กำลังมองมาในแววตาของเขาที่มองฉัน มันไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรอยู่เลย มันมีแต่ความว่างเปล่า น้ำตาของฉันมันค่อยๆ ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง เมื่อได้ยินประโยคที่พวกเขานั้นพูดคุยกันก่อนหน้านั้น ที่ผ่านมาคุณใหญ่ไม่เคยรักฉัน มีแต่ฉันที่คิดไปเองว่าเขานั้นรัก แล้วทำไมเขาถึงต้องมาวาดฝันร่วมกับฉัน ให้ฉันคิดไปไกลคิดไปเองคนเดียว ทั้งๆ ที่ความรู้สึกเล่านั้น มันไม่เคยมีอยู่จริง! “แสดงว่าที่ผ่านมา คุณหลอกฉันมาโดยตลอด” ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ มันเจ็บเหมือนใจมันจะขาดที่ได้เห็นภาพตรงหน้า “ช่วยไม่ได้ เธอมันโง่เอง!” “คุณทำแบบนี้ทำไม คุณหลอกฉันทำไม!?” ฉันกรีดร้องลั่นออกมาจนสุดเสียงที่มี สติของฉันตอนนี้มันแทบไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว “ผู้ชายเวลามันอยากเอา มันก็ทำได้หมดนั่นแหละ!” “......” เมื่อได้ยินดังนั้น ฉันจึงเงียบไม่พูดอะไรต่อ มันหมดเรี่ยวแรงแล้วตอนนี้

ลวงรัก

ลวงรัก

โรแมนติก

5.0

เพล้ง! โจเซฟเขวี้ยงแก้วเหล้าที่อยู่ในมือทิ้งลงบนพื้นจนแตกละเอียดกระ จัดกระจายเมื่อนั่งดูคลิปของกล้องวงจรปิดที่พึ่งกู้คืนกลับมา เขาเริ่มประติดประต่อเรื่องราวได้ทั้งหมดว่ามันเป็นแผนของดารินที่เป็นคนจัดฉากนี้ขึ้นมา ที่ผ่านมาเธอคงหลอกใช้เขาและเห็นเขาเป็นแค่ทางผ่านเพื่อไปหาเหมันต์ ไม่ว่าจะพยายามติดต่อหรือใช้เบอร์แปลกโทรไปหา เธอก็รู้และไหวตัวทันไม่ยอมรับสายมันยิ่งทำให้แน่ใจขึ้นไปอีกว่าเรื่องที่ผ่านมาเขากลายเป็นหมากที่ดารินวางไว้ “คิดจะทำแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ว่านรกบนดินมันเป็นยังไง” ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มพลางมองไปยังรูปถ่ายของดารินที่มีทุกอริยาบถนับร้อยนับพันรูปที่ติดอยู่บนผนังในห้องลับส่วนตัว เขาแอบถ่ายไว้สมัยเรียนมัธยมปลาย ซึ่งเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน “เบบี้ของฉัน อดใจรออีกนิดนะ เดี๋ยวฉันจะไปรับเธอมาอยู่ด้วยกัน ใบหน้าคมคายโน้มลงไปจูบที่รูปถ่ายของดารินด้วยความหลงไหลและโกรธแค้นไปพร้อมๆ กัน “ฉันแทบจะอดทนรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วสิ”

พลาดรักท่านประธาน

พลาดรักท่านประธาน

โรแมนติก

5.0

จากแฟนเก่าสุดรักครั้งวัยเด็ก ที่เคยเลิกรากันไปนานถึงห้าปี แต่พรหมลิขิตชักพาให้เขาสองคนได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในสถานะท่านประธานกับเลขา ________________________ “นายเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม ขอร้องละ” ริสาหดลำคอถอยหนีด้วยความกลัว เมื่อก่อนเคยโมโหร้ายยังไง ตอนนี้เขายังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน “แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้น!?” “....” หญิงสาวน้ำตาคลอเมื่อคนตรงหน้าไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ “เมียเก่าของฉันดูน่าสงสารจังเลยนะ” “เลิกแกล้งฉันสักทีได้ไหม จะทำร้ายความรู้สึกฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน?” “พอโดนฉันเอาคืนแค่นี้ ถึงกลับทนไม่ได้เลยเหรอ?” “แล้วต้องให้ฉันทำยังไง จะให้ฉันชดใช้ยังไงก็บอกมาสิ” “มันชดใช้แทนกันไม่ได้หรอก เพราะฉันเจ็บปวดกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ” “ฉันก็เจ็บปวดไม่แพ้นายนั่นแหละ” “ถ้าเจ็บปวดแล้วทำไมไม่กลับมา ทำไมต้องทิ้งฉันไปแบบนั้น!” “....”

หนังสือที่คุณอาจชอบ

วิวาห์สายฟ้าแลบ

วิวาห์สายฟ้าแลบ

กวินท์
5.0

เสิ่นหยวูแต่งงานกับเหอซวี่ที่เป็นสูติแพทย์ตอนอายุยี่สิบสี่ปี สองปีต่อมา เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว เหอซวี่ก็วางแผนแท้งลูกเธอด้วยมือตัวเอง และหย่าร้างกับเธอ ระหว่างช่วงเวลาที่มืดมนเหล่านี้ ตู้หยวุนปรากฏตัวเข้าในชีวิตของเสิ่นหยวู เขาทำดีต่อเธออย่างอ่อนโยน และให้ความอบอุ่นแก่เธออย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ทำให้เธอต้องเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน สุดท้าย เสิ่นหยวูจึงเข้มแข็งขึ้นหลังผ่านพ้นไปกับทุกอย่างแล้ว แต่เมื่อความจริงก็ถูกเปิดเผยในที่สุด เธอจะยอมรับและอดทนได้ไหม? อยู่เบื้องหลังตู้หยวุนผู้ที่หล่อเหลาดูมีเสน่ห์นั้นเป็นใคร?และเมื่อพบคำตอบแล้ว เสิ่นหยวูจะรับมือยังไง ?

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

test
3.5

เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

l3oonm@
5.0

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ

ลิขิตรักพญามาร

ลิขิตรักพญามาร

อัญญาณี
5.0

“ว้าย!!..” เธอร้องได้เพียงเท่านั้น ก่อนที่ปากของหยาดน้ำค้างจะถูกมือใหญ่ของใครบางคนปิดเอาไว้ ลำแขนอีกข้างรัดร่างน้อยไว้แน่น ก่อนจะลากไปที่พุ่มไม้รกข้างทาง “อย่าดิ้น อย่าร้อง ไม่งั้นจะจับปล้ำมันตรงนี้แหละ” เสียงที่พูดชิดเรียวหูสะอาด ทำให้เธอรู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร..เหมันต์ วิเศษเดโช เขาดันร่างเล็กให้แผ่นหลังแนบชิดกับต้นไม้ใหญ่ขนาดสี่คนโอบ ใช้ลำแขนกักร่างบางเอาไว้ “ปล่อยนะ” หญิงสาวพูดเสียงเบาทว่าหนักแน่น เธอไม่กล้าพูดเสียงดังมาก เพราะกลัวว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะได้ยิน “ไปกล่อมพ่อหรือกล่อมลูกมาล่ะ ถึงได้อ้อยอิ่งเป็นชั่วโมงแบบนี้” น้ำเสียงของเหมันต์เขียวเหมือนกับใบหน้าที่เขียวคล้ำด้วยความโกรธ “มันเรื่องของฉัน..คุณไม่เกี่ยว..เราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว คุณก็ได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้วนี่ จะมาเอาอะไรกับฉันอีก ปล่อยนะ ฉันจะกลับที่พัก” หยาดน้ำค้างพยายามดิ้นรนหนีพันธนาการที่รัดร่างอยู่ แต่ทว่าลำแขนของเขานั้นหาได้คลายออกไม่ ยิ่งรัดแน่นมากกว่าเก่า เมื่อได้ยินวลีของเธอ “ทำไมผมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อน้ำค้างเป็นเมียของผม..เป็นเมีย หรือว่าจำไม่ได้ว่าเราสองคนมีความสุขกันมากแค่ไหน” เขาเท้าความหนหลังให้เธอได้ฟัง ฝ่ายหญิงนิ่งเงียบกับคำพูดของเขา เธอไม่เถียงว่ามีความสุขมากแค่ไหนเวลาได้อยู่ใกล้ชิดกับเรือนกายที่แสนแข็งแรงและอบอุ่น หากแต่ความทุกข์และความเสียใจที่เธอได้รับนั้นมันก็มากมายเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือว่าความทุกข์ เธอก็ไม่มีวันลืมเช่นกัน และไม่มีทางจะกลับไปจมกับความทุกข์อีกแล้ว “ฉันไม่ใช่เมียคุณ..ถ้าคุณคิดว่าการที่เรามีอะไรกันแล้วฉันจะเป็นเมียคุณ พี่ว่านก็ต้องเป็นสามีของฉันเหมือนกัน” หยาดน้ำค้างคิดว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด วิธีที่เขาไม่มีทางมายุ่งเกี่ยวกับเธออีก อ้อมแขนที่รัดร่างนิ่มคลายออกโดยอัตโนมัติ หัวใจของคนที่ฟังเต้นเร็ว ดวงตาคมเข้มสีดำเรืองแสงในความมืดที่โรยตัวไปทั่วบริเวณ บ่งบอกอะไรหลายอย่างในแววตา เสียใจ ไม่คาดฝัน ไม่แน่ใจ

สัญญารักลวงใจ

สัญญารักลวงใจ

Gorden Barros
5.0

เพื่อค่ารักษาของพ่อ ฟางจิ้งหร่านยอมแทนที่น้องสาว แต่งงานกับชายผู้เสื่อมเสียชื่อเสียงและหูหนวก คืนแรกของวันแต่งงาน เธอค่อยๆ ถอดชุดทีละชิ้น ด้วยความคาดหวัง... แต่กลับได้ยินเพียงคำเตือนเย็นชาจากเขา "การแต่งงานของเราเป็นแค่สัญญา" อยู่ข้างกายชายเจ้าอารมณ์คนนี้ ฟางจิ้งหร่านต้องระมัดระวังทุกเมื่อ โดยกลัวว่าจะทำเขาไม่พอใจเข้า ทุกคนรอคอยดูเธอเสียหน้า... แต่ใครจะไปคิดว่า สามีคนนี้กลับกลายเป็น"ที่พึ่งที่มั่นคงที่สุด"ของเธอ จนกระทั่งวันที่สัญญาครบกำหนด ฟางจิ้งหร่านถือกระเป๋าเตรียมตัวจะจากไป... ชายคนนั้นกลับมีดวงตาแดงก่ำ กระซิบขอร้องว่า "อย่าไป..."

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ของเล่น (3P)
1

บทที่ 1 INTRO

27/06/2024

2

บทที่ 2 รุ่นพี่

27/06/2024

3

บทที่ 3 ไดมอนด์

27/06/2024

4

บทที่ 4 เดิมพัน

27/06/2024

5

บทที่ 5 ปิดปาก

27/06/2024

6

บทที่ 6 ข่าวฉาว

27/06/2024

7

บทที่ 7 ใครเป็นคนทำ

27/06/2024

8

บทที่ 8 หวงน้อง

27/06/2024

9

บทที่ 9 บาดแผล

27/06/2024

10

บทที่ 10 ลำเอียง

27/06/2024

11

บทที่ 11 สับสน

27/06/2024

12

บทที่ 12 ไดมอนด์หรือแผ่นดิน

01/07/2024

13

บทที่ 13 ความสัมพันธ์

01/07/2024

14

บทที่ 14 ตามเมีย

01/07/2024

15

บทที่ 15 ผัวสองคน

01/07/2024

16

บทที่ 16 เมียเด็ก

01/07/2024

17

บทที่ 17 อ้อน

01/07/2024

18

บทที่ 18 แค่น้อง

01/07/2024

19

บทที่ 19 น้อยใจ

01/07/2024

20

บทที่ 20 วางแผน

01/07/2024

21

บทที่ 21 แกล้ง

01/07/2024

22

บทที่ 22 โดนรุม

01/07/2024

23

บทที่ 23 โดนรุม 2

02/07/2024

24

บทที่ 24 เปิดเผย

02/07/2024

25

บทที่ 25 ปลอบใจ

02/07/2024

26

บทที่ 26 บอกเลิก

02/07/2024

27

บทที่ 27 ตามมาเคลียร์

02/07/2024

28

บทที่ 28 ปรับตัว

02/07/2024

29

บทที่ 29 แค่สองคน

02/07/2024

30

บทที่ 30 ลูกสะใภ้

02/07/2024

31

บทที่ 31 หยอก

02/07/2024

32

บทที่ 32 คู่ซ้อม

02/07/2024

33

บทที่ 33 ทะเลาะ

02/07/2024

34

บทที่ 34 หนีเที่ยว

02/07/2024

35

บทที่ 35 หนีเที่ยว 2

02/07/2024

36

บทที่ 36 คนปากแข็ง

02/07/2024

37

บทที่ 37 สลับตัว

02/07/2024

38

บทที่ 38 คิดมาก

02/07/2024

39

บทที่ 39 โดนลูกหลง

02/07/2024

40

บทที่ 40 คนบ้า

02/07/2024