กรุงเทพฯ มหานคร ตอนเช้า ที่ห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ เสียงพูดคุยทางโทรศัพท์ระหว่างลูกสะใภ้กับเพื่อนสาวของหล่อนที่อยู่ปลายสาย ทำให้ พ่อเลี้ยง ‘เพลิง’ ถึงกับชะงัก ต้องแอบฟังอย่างเสียมารยาท เพราะมันเหมือนเป็นการหยามเกียรติของลูกชายจนเขาทนไม่ได้
พ่อผัวในความลับ
กรุงเทพฯ มหานคร
ตอนเช้า ที่ห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ เสียงพูดคุยทางโทรศัพท์ระหว่างลูกสะใภ้กับเพื่อนสาวของหล่อนที่อยู่ปลายสาย ทำให้ พ่อเลี้ยง ‘เพลิง’ ถึงกับชะงัก ต้องแอบฟังอย่างเสียมารยาท เพราะมันเหมือนเป็นการหยามเกียรติของลูกชายจนเขาทนไม่ได้
“ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปฉันลงแดงตายแน่ๆ… ไม่ไหวแล้วนะยัยเกด ฉันเบื่อผู้ชายที่ลีลาบนเตียงจืดชืดสุดจะทน”
‘ยูมิ’ ลูกสะใภ้ของเพลิง ระบายความในใจกับเกดสุดาที่อยู่ปลายสาย
“เฮ้ย… ใจเย็นๆ ยูมิ… เรื่องแบบนี้แกกับพายน์ต้องเปิดใจคุยกันตรงๆ… ไม่งั้นชีวิตคู่แกล่มแน่ๆ”
เกดสุดาบอกให้เพื่อนรักใจเย็น ‘พายน์’ คือลูกชายของเพลิง สามีของยูมิ
“ไอ้พายน์มันบ้างานจนไม่มีเวลาทำการบ้านใช่ไหม”
เกดสุดาเข้าใจว่าอย่างนั้น
“โอ๊ย… ไม่ใช่แค่เรื่องทำการบ้าน อันที่จริงปัญหามันเยอะกว่านั้น… ”
กล่าวอย่างเสียอารมณ์ ยูมิกำลังจะบอกในสิ่งที่คนอื่นๆ ไม่เคยรู้
“เยอะ… ยังไงอ่ะยูมิ… ฉันไม่เข้าใจ”
เกดสุดานึกสงสัย
“บอกตรงๆ ว่าตั้งแต่มาอยู่กับพายน์ที่เมืองไทย ไม่มีสักครั้งที่ฉันจะมีความสุขกับเรื่องบนเตียงอย่างเต็มที่ นอกจากลีลาจะจืดชืดไร้รสชาติ… พายน์ยังเล็กและสั้นโคตรๆ… แล้วยังหลั่งเร็วสุดๆ… ”
ความอัดอั้นของยูมิพรั่งพรูออกมาจนสิ้น เรื่อง ‘เล็ก’ และ ‘สั้น’ อันที่จริงก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะว่ายูมิชอบให้เบิร์น หล่อนมีความสุขกับการเสร็จสมคาลิ้น แต่ทว่าพายน์ก็ไม่ใช่สายเบิร์นอย่างที่ยูมิต้องการ
“โห… ขนาดนั้นเลยหรือวะ”
เกดสุดาตกใจ
“ก็เออสิวะ”
ยูมิตอบ ถึงขนาดนี้คงไม่มีอะไรต้องปิดบังกันอีกแล้ว
“ใจเย็นๆ ยูมิ… ทุกอย่างย่อมมีทางออก”
เกดสุดาให้กำลังใจเพื่อนรัก
“ฉันไม่รู้ว่าจะอดทนได้อีกกี่วัน… นี่ฉันตัดสินใจแล้วนะ… ว่าจะกลับไปอยู่กับแม่ที่ญี่ปุ่น”
ยูมิเป็นลูกครึ่งที่เกิดจากแม่ญี่ปุ่นและพ่อคนไทย
“ใจเย็นๆ เพื่อน… ”
เกดสุดาคุยกับยูมิต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ก็ตัดสาย เพลิงรีบเดินออกไปจากหลังประตูห้องรับแขก ก่อนที่ลูกสะใภ้จะรู้ว่ามีคนแอบฟังเสียงสนทนาทางโทรศัพท์
อีกสัปดาห์ต่อมา
“อย่าไปนะพายน์… ถ้าพายไปเราเลิกกัน”
ยูมิยื่นคำขาด ในวันที่พายน์ตัดสินใจจะต้องเดินทางไปดูงานที่เวียดนามหนึ่งสัปดาห์ หลังจากบริษัทผลิตรถยนต์แบรนด์ดังของญี่ปุ่นเลื่อนตำแหน่งให้พายน์ขึ้นเป็นผู้จัดการทีมขายของเมืองไทย
“อย่าบ้าน่ะยูมิ… นี่เป็นโอกาสดีของผม โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ คุณรู้ไหมว่าผมต้องใช้ความพยายามสักแค่ไหน ต้องบริหารทีมเซลล์อย่างเหนื่อยหนักขนาดไหนจนทำยอดขายแซงทีมอื่น จนผมได้รับการโปรโมทขึ้นเป็นผู้จัดการทีมขาย”
พายน์อธิบายถึงเหตุผลที่เขาจะต้องเดินทางไปดูงานที่เวียดนาม และยืนยันว่าเขาจะไม่ปฏิเสธตำแหน่งผู้จัดการเด็ดขาด
“ตอนนี้ชีวิตคุณมีแต่งานกับงาน แล้วยูมิล่ะ? ตอนนี้ยูมิแทบไม่มีค่าอะไรในสายตาของคุณ… ถ้ารู้ว่ามาอยู่กับคุณที่เมืองไทยแล้วเป็นแบบนี้… ยูมิจะไม่มาเด็ดขาด”
ยูมิร้องไห้ น้ำตาไหลพราก พายน์นึกตอบในใจว่าถ้ารู้ว่ายูมิจะเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้ เขาจะไม่ชวนหล่อนมาด้วยอย่างเด็ดขาด ตอนแรกที่เจอกันนั้นยูมิอยู่ญี่ปุ่น ได้เจอกับพายน์ก็เพราะว่าพายน์ไปทำงานที่นั่น หลังจากคบหาดูใจกันได้ไม่นาน พายน์ก็ชวนยูมิกลับมาอยู่เมืองไทย ใช้ชีวิตร่วมกันโดยไม่ได้แต่งงาน
“พายน์… หนูยูมิ… มีอะไรกัน”
เพลิงผ่านมาได้ยินเสียงดังในห้องคล้ายคนกำลังทุ่มเถียงกัน จึงเข้ามาถามด้วยความห่วงใย
“ก็พี่พายน์น่ะสิคะคุณพ่อ… ฮือๆ พี่พายจะหนียูมิไปเที่ยวเวียดนาม… ไปนานเป็นอาทิตย์เลยค่ะ”
สะใภ้รีบฟ้องพ่อผัวเมื่อได้โอกาส
“อ๋อ… เรื่องนั้นน่ะเอง เจ้าพายน์มันไม่ได้ไปเที่ยวหรอกนะ มันไปดูงานน่ะ”
เพลิงรู้เรื่องนี้มาหลายวันแล้ว จากปากของพายน์
“ดูสิ… พ่อเพลิงเข้าข้างลูกชาย”
ยูมิทำหน้าง้ำ
“พ่อไม่ได้เข้าข้าง… แต่มันเป็นความจริง ใจเย็นๆ นะหนู… ค่อยๆ พูดกัน”
“โธ่… แล้วตอนที่พายน์ไม่อยู่ ยูมิจะอยู่ยังไงคะ”
ยูมิทำท่าเหมือนเด็กๆ จ้องมองพ่อสามีด้วยแววตาตั้งคำถาม
“ก็อยู่กับพ่อไง… ในระหว่างที่เจ้าพายน์ไม่อยู่ พ่อจะดูแลหนูเอง”
เพลิงปลอบเท่าที่จะคิดได้ ยูมิยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตา ร่ำๆ ว่าจะกลับญี่ปุ่นแล้วไม่กลับมาอีก
“ใจเย็นๆ นะยูมิ”
เพลิงมองตามเรือนร่างเอิบอิ่มที่ก้าวยาวๆ หนีเข้าห้องไปด้วยอาการกระฟัดกระเฟียด
“นี่ถ้ารู้ว่าแต่แรกว่ายูมิจะเป็นแบบนี้… ผมจะไม่ชวนมาเด็ดขาด”
พายน์เอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด นึกย้อนไปถึงวันที่เขาตัดสินใจชักชวนหล่อนมาอยู่ด้วย
“เอ็งก็ใจเย็นๆ… ตอนอยู่ญี่ปุ่นหนูยูมิถูกเลี้ยงดูมาอย่างคุณหนูที่ถูกตามใจจนเคยชิน คงต้องใช้เวลาสักพักในการปรับตัวเข้าหากัน”
เพลิงว่า
“ผมคิดว่าผมได้พยายามปรับตัวแล้วนะครับคุณพ่อ… ตอนนี้ผมรู้แล้ว… ว่าเรามีอะไรหลายๆ อย่างที่เข้ากันไม่ได้”
พายน์ไม่ได้บอกออกมาตรงๆ ว่าเรื่องที่ ‘เข้า’ กันไม่ได้นั้นคือเรื่องอะไรกันแน่ แต่เพลิงรู้… เพราะว่าเคยแอบได้ยินที่ยูมิคุยกับเพื่อนสาวเมื่อหลายวันก่อน
อีกสัปดาห์ต่อมา
เพลิงเดินทางไปดูงานที่เวียดนามได้สองวันแล้ว ทิ้งให้ยูมิต้องเหงาอยู่บ้านเพียงลำพัง หล่อนพยายามหาอะไรทำเพื่อฆ่าเวลาในแต่ละวันที่ผ่านไปอย่างเชื่อช้าน่าเบื่อหน่าย เพื่อไม่ให้ตัวเองว่าง แต่ก็ยังไม่หายจากอาการเหงาแปลกๆ ที่เกาะกุมรุมเร้าอยู่ลึกๆ ในอารมณ์จนกลายเป็นความหงุดหงิดเงี่ยนหงี่ไปโดยไม่รู้ตัว
“จะไปไหนแต่เช้าจ๊ะยูมิ”
เพลิงที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่เทอเรสหน้าบ้าน ตะโกนถามสะใภ้ด้วยความสงสัย ที่วันนี้เห็นยูมิทำท่าว่าจะออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า ทั้งที่ปกติมักจะออกไปตอนบ่าย
“ยูมิรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวค่ะคุณพ่อ… เมื๊อยเมื่อยค่ะ ว่าจะไปนวดผ่อนคลายที่สปา”
สะใภ้หันมาบอกพ่อผัว
“วันนี้พ่อก็อยู่ว่างๆ… หนูยูมิอยากจะลองให้พ่อนวดดูบ้างไหมล่ะ… เมื่อก่อนพ่อเคยศึกษาเกี่ยวกับการนวดแผนโบราณมาบ้าง”
บทที่ 1 แอบได้ยิน
18/07/2024
บทที่ 2 อยากโดนนวด
18/07/2024
บทที่ 3 สุดห้ามใจ
18/07/2024
บทที่ 4 พ่ายเพลิงปรารถนา
18/07/2024
บทที่ 5 เพิ่งรู้ว่าตัวเองชอบแบบนี้
18/07/2024
บทที่ 6 สวรรค์ที่รอคอย
18/07/2024
บทที่ 7 การมาเยือน
18/07/2024
บทที่ 8 ความต้องการ
18/07/2024
บทที่ 9 นาวาเสน่หา
18/07/2024
บทที่ 10 ความอัดอั้น
18/07/2024
บทที่ 11 รูรั่วข้างผนัง
18/07/2024
บทที่ 12 ภาพบาดใจ
18/07/2024
บทที่ 13 โหยหาเหลือเกิน
18/07/2024
บทที่ 14 กระซิบสวาท
18/07/2024
บทที่ 15 สาดอารมณ์โหมรัก
18/07/2024
บทที่ 16 แรงปรารถนา
18/07/2024
บทที่ 17 เก็บกดโหยหา
18/07/2024
บทที่ 18 อย่าจาก
18/07/2024
บทที่ 19 รู้ว่าคิดถึง
18/07/2024
บทที่ 20 ตบะแตก
18/07/2024
บทที่ 21 ปลดปล่อย
18/07/2024
บทที่ 22 หลอมรวม
18/07/2024
บทที่ 23 ใจกระเจิง
18/07/2024
บทที่ 24 ลีลาสวาทร้าย
18/07/2024
บทที่ 25 ล้ำลึกสุดใจ
18/07/2024
บทที่ 26 ไม่ยั้ง
18/07/2024
บทที่ 27 ความสุขที่ต้องยอมรับ
18/07/2024
หนังสืออื่นๆ ของ กาสะลอง
ข้อมูลเพิ่มเติม