ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

ElGSi

5.0
ความคิดเห็น
6.5K
ชม
27
บท

เหมยลี่ อายุ 25 ปี คุณหนูผู้ร่ำรวย สาวตากลมตัวเล็กผิวขาวมาดซีอีโอนุ่มนิ่ม เธอใช้เงินบัลดาลทุกอย่างตามใจ ไม่แคร์โลก ใครจะรู้ว่าภายใต้หน้ากากของซีอีโอสาวสุดเพอร์เฟค จะเต็มไปด้วยเรื่องราวของนิยายในหัว แถมมีอยู่เรื่องเดียวซะด้วย งานนี้งานการไม่ทำมันแล้ว มู่จิน พระเอกนิยายติงต๊อง ที่ฆ่าเมียตัวเองตายในคืนเข้าหอ ชายหนุ่มร่างใหญ่เจ้าของเรือนผมดำยาวและสันกรามทรงเสน่ห์ เขามีประวัติความเป็นมาหรือเรื่องราวของเขาเป็นมาอย่างไร ไม่มีผู้ใดรู้ได้ เขาเบื่อหน่ายโลกใบนี้เต็มทน ชีวิตคนสำหรับเขาก็เป็นเพียงเศษหญ้าเท่านั้น ꧁⊱ ⊰꧂ เพราะถูกรถชนตายตอนที่เพิ่งอ่านนิยายจบรอบที่ 99 ยังไม่ครบร้อย พอลืมตามาก็อยู่ในร่างตัวประกอบ ไม่ใช่นางเอกไม่พอยังต้องแต่งงานกับคนบ้า 'เหมยลี่' คนนี้เลยต้องพยายามฆ่าเจ้าบ่าวในห้องหอ ก่อนที่เธอจะถูกเขาฆ่าตามบทในนิยายอีกครั้ง แต่แล้ว ความพยายามของเธอก็ไร้ค่า เธอตายอีกครั้งแล้วไม่ได้กลับโลกเดิม แต่ย้อนกลับมาที่คืนเข้าหอ ทว่าทำไมรอบนี้คุณพระเอกเจ้าบ่าวมองเธอตาเยิ้มขนาดนั้นล่ะเนี่ย ꧁⊱ ⊰꧂ Trigger Warning ***สำหรับนักอ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาติดเรท 18+ คำหยาบคาย และฉากไม่เหมาะสม. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน. *พฤติกรรมบางอย่างไม่ควรลอกเลียนแบบ*

บทที่ 1 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

ฉันเชื่อว่าทุกคนบนโลกมีสิ่งที่อยากหยุดทำแต่ก็ทำไม่ได้ พระเจ้าอุตส่าห์ถีบเรามาเจอกับอะไรหลายๆอย่าง

ด้วยความใจดีหรือว่างงาก็ไม่รู้ที่ทำให้มนุษย์รู้จักความชอบและความเกลียด

อย่างที่โทรศัพท์ราคาแพงของฉันกำลังดูดฉันเข้าไปในโลกใบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า

โอ้วสวรรค์!

“ตายแล้ว!” คนเพิ่งเข้ามาในห้องตั้งสติแล้วก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารที่พื้นข้างโต๊ะทำงาน ดูก็รู้ว่ายังไม่ได้เซ็นเอกสารสักแผ่นเดียว "คุณหนูเหมยลี่ ที่มีทั้งบ้าน รถ เงินทอง สมบัติพร้อม คุณเพื่อนจ๊ะ กูรู้ว่ามึงไม่ทำงานก็อยู่ได้ แต่..."

หล่อนมองเพื่อนสาวผิวขาวตัวเล็กที่เอาเท้าขึ้นเกยโต๊ะทำงานทั้งส้นสูงแบบไม่แคร์ใคร มือขวาเลื่อนหน้าจอสายตาเพ่งเล็งอย่างลุ้นระทึก มือซ้ายแจ๊บขนมเข้าปากเหมือนว่าหล่อนเป็นอากาศ

นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงลาออกไปแล้ว

หล่อนเห็นประธานบริษัทที่ควบตำแหน่งเพื่อนสนิทเป็นแบบนี้แล้วอยากไปดึงโทรศัพท์เครื่องนั้นมาปาทิ้ง

"มึงช่วยเลิกเอาเวลาทำงานมานั่งอ่านนิยายสักทีได้ไหม!"

"เหอะน่า ทำไมขี้บ่นจัง กูก็มาตอกบัตรเข้างานตามที่มึงบอกแล้วไง คุณเลขา"

ดีนะที่ในห้องทำงานชั้นบนสุดนี่มีแค่พวกเธอสองคน ครั้งหนึ่งแม่บ้านที่ยกน้ำชามาให้ถึงกับตกใจช็อกหงายหลัง ใครจะไปคิดว่า ซีอีโอที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณหนูที่คิดเร็วทำเร็วที่สุดแห่งยุคจนก่อตั้งบริษัทเองจะเป็นแบบนี้

เหตุผลเดียวที่บริษัทยังไม่เจ๊งและเกิดข่าวไร้สาระพวกนั้นจะเป็นอะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะค่าขนมงามๆที่แม่สาวเปย์ไม่อั้น

เงินคือพระเจ้าโดยแท้

"คุณเหมยลี่คะ หยุดช็อปปิ้งออนไลน์แล้วช่วยทำงานก่อนค่ะ"

ทันใดนั้น คนตรงหน้าก็เอาขาลงจากโต๊ะจ้องโทรศัพท์หน้าตาตื่น

"แย่แล้ว"

"เกิดอะไรขึ้น เจอมิจฉาชีพหรือ" หญิงสาวมองอีกฝ่ายยิ่งปัดนิ้วที่หน้าจอยิ่งหน้าซีด

คนร้อนใจลุกลี้ลุกลนรีบหยิบกระเป๋าขึ้นค้นอะไรบางอย่างที่น่าจะเป็นบัตรเครดิตและกรอกบางอย่างลงเครื่องไป กว่าหลายนาทีถึงได้ยินเสียง

"ลืมโดเนทเงินให้นักเขียนสำหรับเดือนนี้ไปซะสนิทเลย"

"โอ๊ย ก็แบบนี้ไง ถึงไม่มีใครมาจีบอ่ะ"

ตรงดิ่งเข้าไปยึดโทรศัพท์อีกฝ่ายทันที ถึงจะทำหน้ามุ่ยก็ไม่สน

"อาซิน อย่าเอาโทรศัพท์ฉันไป ฉันยังไม่ได้โดเนทให้นักเขียนเรื่อง องค์หญิงเฟิง ยอดอาชาเลย"

"อีกแล้วหรือ เธอรู้ตัวไหมวาเธออ่านไปสิบกว่ารอบแล้วตั้งแต่ปีก่อน"

"89 รอบต่างหาก"

ฉันชื่อ เหมยลี่ เป็นเจ้าของธุรกิจหลายอย่าง เพราะทางบ้านฐานะดีแถมยังเป็นครอบครัวใหญ่ ฉันเลยมีทุกอย่างแบบไม่ต้องพยายาม ทุกวันนี้ที่เข้าบริษัทก็เพราะ อาซินเพื่อนรักตั้งแต่วัยเด็กทำหน้าที่เลขาดีเกินไป ทั้งโทรปลุก บางวันก็ไปรับถึงบ้าน ต่อให้อยากโดดงานนอนเอื่อยอ่านนิยายบนเตียงก็ทำไม่ได้

ทำงานก็เหนื่อยเปล่า อย่างไรบริษัทก็ไม่เจ๊งอยู่แล้ว น่าจะปล่อยให้ฉันอยู่บ้าน เห็นๆอยู่ว่าเปิดบริษัทได้แค่ห้าปีกำไรก็ตั้งเท่าไหร่

ส่วนนิยายที่ฉันติดงอมแงมมาเป็นปีชื่อว่า 'องค์หญิงเฟิง ยอดอาชา' นางเอกของเรื่องใช้ร่างกายได้สิ้นเปลืองมาก ต้องลากสังขารไปจัดการตรงโน้นรบกับตรงนี้ แต่นั่นแหละความเท่ของนางเอก บู้ก็ได้แต่บุ๋นก็ไม่แพ้กัน

นิยายเรื่องนี้ถ้าจะมีอะไรที่คอยดึงความสนุกให้ลดลงก็คงจะเป็น พระเอก ตัวละครแม้กระทั้งตัวประกอบหรือตัวร้ายในเรื่องดีหมด ทุกตัวสมเหตุสมผลที่สุด นักเขียนบรรยายได้ละเอียด แต่ไอ้พระเอกทีออกฉากบ่อยพอๆกับนางเอกเนี่ย โครตน่ารำคาญจนต้องปัดหนี

ตามหลักนิยาย พระเอกต้องหล่อ ต้องเก่ง ต้องดี ไม่หลายใจ ไม่ยุ่งเหล้าเมาสุรา

ใช่พระเอกเรื่องนี้ก็หล่อเหลาที่สุด ไม่เจ้าชู้มั่วนารี ไม่ดื่มเหล้าเมากัญชา แต่…

มันเป็นไอ้บ้าปัญญาอ่อนที่มีสติสตางค์เท่าเด็กสามขวบน่ะสิ

ถึงจะเป็นการแต่งงานทางการเมือง แต่ให้ตายอย่างไรก็ไม่ได้ รับไม่ได้...เด็ดขาด

และนั่นทำให้ฉันตั้งปนิทานไว้ตั้งแต่เดือนก่อนต่อหน้าเสาเตียงว่า ฉันจะไปเม้นถล่มพวกที่จิ้นฟินเวลานางเอกถูกไอ้ปัญญาอ่อนนั่นลากไปมาให้หมดเลย

จากนั้นฉันก็ใช้เวลาหนึ่งปีกว่าอ่านวนคอยหาเม้นใหม่ๆที่จิ้นไม่เข้าเรื่อง แล้วไปเม้นตีกลับซะ ฉันจะสาปแช่งพวกคู่ชิปพวกนี้ตลอดไป

"ขอร้อง เอาโทรศัพท์คืนมาเถอะนะ ซินจ๋า"

ซินชูโทรศัพท์ในมือขึ้นและยิ้มให้อย่างมีหวัง จากนั้นก็ตอบกลับด้วยวลีที่เด็ดที่สุด

"ไ่ม่ได้"

ซิน!!!!

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ElGSi

ข้อมูลเพิ่มเติม
เบียร์จะกินไวน์

เบียร์จะกินไวน์

นิยายวาย

5.0

ไวน์ นักศึกษาปี 2 เดือนคณะผู้ปฏิญาณตนว่าจะโสดตลอดไป เจ้าของใบหน้าหล่อออกหวานนิดๆแบบเกาหลี คนที่วันๆอยู่กับการวิ่งไปแย่งคอมตัวแรงเพื่อดูหุ้นไม่ก็จมหัวอยู่ที่ร้านหมูกะทะ เรื่องโน่นนี่ไม่สนก็จริง แต่ใครอย่ามาปากหมาใส่แล้วกัน แปลงร่างเป็นพิตบูทันที เบียร์ เอกอินเตอร์บริหาร คุณชายตระกูลดังขี้รำคาญ ใบหน้าหล่อคมที่ใครๆก็บอกว่าควรขึ้นตำแหน่งเดือนมหาลัย คุณชายที่ขับรถหรู ใช้ของแบรนด์เนมทั้งตัว แต่ติดที่ปากเสีย ขี้เหวี่ยง ไม่คบค้าสมาคมกับใคร ขู่ได้แม้กระทั่งอธิการบดี ꧁{★… ★}꧂ ไอ้ผู้ชายปากหมานั่นใครวะ หยิ่งฉิบหาย พอแหย่เขาแล้วเขาไม่เล่นด้วย ไวน์เลยตามตอแยทุกวิถีทาง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ด่าเขาปาวๆ บอกแค่จะเอาของมาคืน! เบียร์เห็นก็เลยแก้เผ็ด วุ่นวายดีนัก ตีหัวรวบเข้าบ้านเลยแล้วกัน “อย่าดื้อ หมอสั่ง” “หรือวะ หมอสั่งให้กูอยู่กับมึงนานขนาดนี้เลย?” ฟอด!!! คุณตำรวจ มีคนลวนลาม! “ไอ้เห้เบียร์!!” ꧁{★… ★}꧂ Trigger Warning ***สำหรับนักอ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาติดเรท 18+ คำหยาบคาย และฉากไม่เหมาะสม. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน. *พฤติกรรมบางอย่างไม่ควรลอกเลียนแบบ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เจ้าสาว(ไม่)ปรารถนารัก

เจ้าสาว(ไม่)ปรารถนารัก

คุณธิดา
5.0

นุชพินตา ควรเป็นเจ้าสาวที่น่าอิจฉาที่สุดที่ได้แต่งงานกับ ปุลวัชร เจ้าบ่าวที่ทั้งหล่อ รวย เนื้อหอม เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆ ทั้งเมือง แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าบ่าวในฝันนั้น...ทั้งไร้หัวใจ และไม่ได้รักเธอสักนิด! การแต่งงานที่ไร้รัก อยู่กันไปก็มีแต่เจ็บปวดเท่านั้น แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอไม่อาจปฏิเสธ แม้จะต้องถูกเขาทำร้ายหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะทำอย่างไรหากใจที่ไม่คิดปรารถนารักกลับอยากได้ความรักจากเขา ------------------------------ “เธอเคยนอนกับผู้ชายหรือเปล่า” เขาถามออกมาจากปากร้าย ตอนที่เธอได้ยินถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าเขาจะถามตรง ๆ และในนาทีต่อมา นุชพินตาก็รู้สึกโกรธมาก หญิงสาวโต้เขากลับ “ทำไมผู้ชายดี ๆ การศึกษาดี ๆ ถึงได้พูดจาแบบนี้คะ มาพูดดูถูกกัน เมื่อกี้ก็หาว่าพวกเราขายตัว และตอนนี้ยังมากล่าวหาฉันอีกว่าฉันสำส่อน คุณถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน ที่คุณเคยนอนด้วยหรือยังไงคะ” ความเจ็บปวดระบายออกมาทางสายตา เขาเป็นบ้าอะไรกันนี่ คำพูดแบบนี้มาจากสันดานข้างในหรือเพราะว่าเขาเมา “แล้วเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือเปล่าล่ะ” เขาย้ำอีกครั้ง จ้องสบตาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ “ปากร้าย ประโยคนี้คุณไม่ควรถามออกมาด้วยซ้ำไป” จากที่เรียกเขาว่าพี่ปุ่น ชักขุ่นและมีอารมณ์โมโหขึ้นมาเปลี่ยนสรรพนามที่คนฟังก็รู้ว่าห่างเหิน “ผู้หญิงที่ดี ๆ ที่ไหน จะตอบตกลงแต่งงานกันชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่คิด เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น” “แล้วมันยังไงคะ” นุชพินตาก็ไม่ยอมเหมือนกัน “เธออาจจะเป็นมือสองก็ได้” ‘เมื่อคืนเขาไปนอนที่ไหน แล้วไปนอนกับใคร’ ‘อ้อ… ก็คงจะเป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ’ ดวงตาเศร้าลง เธอลุกขึ้นไปเปิดม่านหน้าต่าง และมองออกไปยังท้องทะเล แสงอาทิตย์กระทบกับระลอกคลื่นที่ไล่เรียงกันกระทบเข้าฝั่ง นุชพินตาถึงกับถอนหายใจดังเฮือก ‘ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ มาให้เขาย่ำยีเล่นใช่หรือไม่’ เฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ‘ยะหยาอย่าเสียใจไปเลยนะ เธอต้องทำตัวเองให้เข้มแข็ง แข็งแรงเถอะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน’ คำพูดปลอบโยนตัวเอง ‘ใช่… ฉันไม่ได้รักเขา และจะเกลียดเขาให้มากกว่านี้’ เธอตอกย้ำคำนี้เข้าไปในหัวใจของตัวเองด้วยความมุ่งมั่นและสายตาที่แน่วแน่ แม้จะรู้สึกเจ็บแน่นในหัวอก ------------------------------ “ฉันจะหย่ากับเธอ” เขาเอ่ยอย่างใจดำ หญิงสาวถึงกับใจหล่นวูบ เธอเม้มขบริมฝีปาก กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว นุชพินตาพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว “นางผู้หญิงไร้ยางอาย แพศยาฉันเกลียดผู้หญิงหลายใจ ฉันเกลียดผู้หญิงที่นอกใจ ไปให้พ้นจากบ้านของฉัน ไปให้พ้นจากหน้าฉัน พรุ่งนี้จะให้ทนายทำใบหย่า” “พี่ปุ่นคะ” เธอยกมือขึ้นมาไหว้เขาปลก ๆ “เราสองคนเพิ่งแต่งงานกันเองนะคะ ยะหยาไม่อยากให้คุณลุงและคุณย่าเสียใจ” “แต่สิ่งที่เธอทำล่ะ มันน่าอาย แล้วเธอไม่ละอายบ้างเหรอ หน้าด้าน” เขามีอาการเสียใจ และหัวเสีย นุชพินตาเอง เธอไม่คิดว่าปุลวัชรจะปากร้ายด่าทอเธอได้ถึงเพียงนี้ “ฉันจะหย่ากับเธอแน่นอน เตรียมปากกาไว้เซ็นใบหย่าในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” พูดจบ เขาเดินเข้าไปใช้มือปัดแจกันที่อยู่ใกล้ และชกบานกระจกที่ใช้ตกแต่งอยู่ในห้องโถงด้วย จนกระจกแตกละเอียดทั้งบาน มือของปุลวัชรมีเลือดไหลซึม เขาจะเดินเข้าห้องทำงานและปิดประตูตามหลังดังโครม นุชพินตาตกใจ และหวาดกลัวกับสิ่งที่เธอได้เห็น ความดีใจที่สามีจะกลับมา เธอจะบอกข่าวดีเขา และกินข้าวด้วยกัน ได้มลายหายไปสิ้น มีเพียงความเศร้าเข้ามาทับถมอยู่ในจิตใจของนุชพินตา แล้วหญิงสาวยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาปล่อยโฮ

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

วิวาห์ตัวสำรอง ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี

วิวาห์ตัวสำรอง ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี

เนื้อนวล
4.9

เคลวิน แม็คคลาเรน ถูกคู่หมั้นหักหน้าด้วยการประกาศแต่งงานกับชายคนอื่น ด้วยความคั่งแค้นที่ถูกหยามหน้า ทำให้เขาว่าจ้างเด็กสาววัยกำดัดที่ตนเองอุปการะเอาไว้มาแต่งงานด้วย เพื่อเอาคืนคนเคยรักให้กระอักเลือด เพราะบุญคุณล้นหัว ทำให้เฌอปรางต้องยอมลงชื่อในสัญญาจ้างแต่งงาน แทนที่ผู้หญิงคนนั้นที่เขารักมาก "เธออ่านสัญญาละเอียดหรือยัง" "หนูอ่านละเอียดแล้วค่ะ" "ถ้าอ่านละเอียดแล้ว เธอคงรู้ข้อห้ามทั้งสามข้อที่เธอต้องทำให้ได้แล้วใช่ไหม" "ค่ะ หนูทราบแล้วค่ะ" "งั้นลองบอกฉันมาสิ ว่าข้อห้ามมีอะไรบ้าง" หล่อนช้อนตาขึ้นมองผู้มีพระคุณด้วยสายตาที่ซ่อนความเศร้าเอาไว้แทบไม่มิด "ข้อแรก หนูไม่มีสิทธิ์ในตัวของคุณค่ะ" "ถูกต้อง" เขายิ้มอย่างพอใจ "แล้วข้อสองล่ะ" หล่อนกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก "ห้ามรักคุณค่ะ" เขายิ้มอย่างพอใจอีกแล้ว "แล้วข้อสามล่ะ" "ห้าม... เอ่อ... ห้ามปล่อยให้ท้องค่ะ เพราะถ้าท้อง คุณจะไม่รับผิดชอบ" "ถูกต้อง และฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจ และปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด" หล่อนไม่มีทางเลือกนอกจากฝืนยิ้มออกไป "แล้วถ้าครบสัญญาหกเดือนแล้ว เอ่อ... หนูต้องไปจากที่นี่ไหมคะ" "ฉันคิดว่ามันจะดีสำหรับเรา หากไม่ต้องเห็นหน้ากันอีก หรือเธอคิดว่าไง" ท่าทางของเขาเย็นชา ไร้หัวใจ ทำราวกับกำลังเจรจาธุรกิจไม่มีผิด "เอ่อ หนูแล้วแต่คุณค่ะ" เธอทำได้แค่ฝืนยิ้ม ซ่อนน้ำตา ให้กับผู้ชายที่ตรเองทั้งรักทั้งบูชาเท่านั้น แต่ใครจะรู้เล่าว่า เมื่อสัญญาจบสิ้นลง เธอได้เดินจากไปพร้อมกับเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

หนี้รักหมอสาว

หนี้รักหมอสาว

ปีศาจชอนซา
5.0

บทนำ หมอพุฒตาล ศัลยแพทย์ทั่วไป เรียนจบด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง เธอกลายเป็นหมอผ่าตัดมือหนึ่งของโรงพยาบาล ด้วยชีวิตที่คิดอุทิศให้กับวงการแพทย์ ทำให้หมอพุฒตาลไม่เคยข้องแวะกับชายใด แม้จะมีหนุ่มเข้ามาจีบไม่เว้นวัน เมื่อบิดาของเธอเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ เพราะการผ่าตัดที่ล่าช้า เนื่องมาจากช่วงเวลานั้น ขาดหมอเฉพาะทาง เหตุผลนี้จึงเป็นแรงผลักดัน ทำให้เธอตั้งใจเรียนศัลยแพทย์ จนฝีมือด้านการผ่าตัดการวินิจฉัยโรคของหมอพุฒตาล เป็นที่ยอมรับของเพื่อนหมอ และคนไข้ที่มารับการรักษา เมื่อเธอทำงานได้สองปีสิ่งที่ไม่คาดฝันกับชีวิตก็เกิดขึ้น เมื่อมารดาเข้ามาหาเธอถึงห้องพักแพทย์ในโรงพยาบาล สิ่งที่มารดาต้องการคือการให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเพื่อน เมื่อนางกู้ยืมเงินเขามาส่งเสียให้เธอเรียน ใครเล่าจะรู้ว่าหมอมือหนึ่งอย่างเธอ จะต้องมาแต่งงานใช้หนี้ผู้ชายที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน เงินสิบล้านกับดอกเบี้ยอีกเท่าตัวทางเลือกของหมอพุฒตาล คือการแต่งงานกับชายแปลกหน้าเพียงเท่านั้น เตชิน หนุ่มไฮโซรูปหล่อ เห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องบำเรอ เขามองความรักเป็นแค่เรื่องล้อเล่น เที่ยวเตร่ไปวันๆ ส่วนธุรกิจของครอบครัวเขาทิ้งให้เตชิต พี่ชายเพียงคนเดียวรับผิดชอบ ความอดทนของผู้เป็นมารดาได้สิ้นสุดลง เมื่อเตชินเที่ยวเตร่ไม่เอาการเอางาน นางจึงยื่นคำขาดด้วยการให้เขาแต่งงานกับหมอพุฒตาล เตชินฟังแค่ชื่อของเธอ เขาถึงกับขำออกมา ชายหนุ่มไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงเฉิ่ม ๆ แบบนั้นเป็นอันขาด ที่สำคัญเขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่เมื่อมารดายื่นคำขาดคือการริบทรัพย์ ทั้งบัตรเครดิตและรถสปอร์ตคันหรู เมื่อไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มจำใจยอมตกลงแต่งงาน ซึ่งแน่นอนผู้หญิงคนนั้นต้องทนเขาไม่ได้ และเธอต้องขอหย่าภายในสามเดือน เขาจะแสดงอิทธิฤทธิ์ให้เธอดู เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรวิ่งเข้ามาในกองเพลิง ที่เขาก่อเอาไว้ เพราะมันพร้อมที่จะเผาเธอให้มอดไหม้ไปในพริบตา!! ************************* ฝากภาค 2 รุ่นลูก ด้วยนะคะ บำเรอรักคุณหมอจ้า*************

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า
1

บทที่ 1 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

10/10/2024

2

บทที่ 2 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

11/10/2024

3

บทที่ 3 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

13/10/2024

4

บทที่ 4 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

14/10/2024

5

บทที่ 5 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

15/10/2024

6

บทที่ 6 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

16/10/2024

7

บทที่ 7 ท่านอ๋องสามีข้าเป็นบ้า

17/10/2024

8

บทที่ 8 ตอนที่ 8

19/10/2024

9

บทที่ 9 ตอนที่ 9

19/10/2024

10

บทที่ 10 ตอนที่ 10

20/10/2024

11

บทที่ 11 ตอนที่ 11

21/10/2024

12

บทที่ 12 ตอนที่ 12

23/10/2024

13

บทที่ 13 ตอนที่ 13

23/10/2024

14

บทที่ 14 ตอนที่ 14

24/10/2024

15

บทที่ 15 ตอนที่ 15

25/10/2024

16

บทที่ 16 ตอนที่ 16

26/10/2024

17

บทที่ 17 ตอนที่ 17

27/10/2024

18

บทที่ 18 ตอนที่ 18

28/10/2024

19

บทที่ 19 ตอนที่ 19

29/10/2024

20

บทที่ 20 ตอนที่ 20

30/10/2024

21

บทที่ 21 ตอนที่ 21

31/10/2024

22

บทที่ 22 ตอนที่ 22

01/11/2024

23

บทที่ 23 ตอนที่ 23

02/11/2024

24

บทที่ 24 ตอนที่ 24

03/11/2024

25

บทที่ 25 ตอนที่ 25

04/11/2024

26

บทที่ 26 ตอนที่ 26

05/11/2024

27

บทที่ 27 ตอนที่ 27

07/11/2024