5.0
ความคิดเห็น
3.9K
ชม
15
บท

ในวันเหงา ๆ เราควรทำอะไรดี ?

บทที่ 1 พ่อเลี้ยง

ในห้องครัวที่ปิดไฟมืด ๆ อาศัยเพียงแสงสว่างของหลอดไฟข้างทางส่องเข้ามามีเสียงอะไรบางอย่างเล็ดลอดออกมา

"พ่อ เกดอยากอมดุ้น"

เกดสาวน้อยอายุ 18 ปีเอ่ยปากเสียงกระเส่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกลิ้นและนิ้วมือของนายจันทร์พ่อเลี้ยงของเธอทั้งเลียทั้งแยงที่รูสวาท มือใหญ่ส่งนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไป นายจันทร์ชักมือเข้า ๆ ออก ๆ น้ำรักของเกดเยิ้มออกมา

"อ๊าส์ พ่อขาเกดเสียว"

นายจันทร์มาอยู่กินกับแม่ของเกดตอนที่เธออายุได้ 10 ขวบ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่และหน้าตาดี เกดเองก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งวันหนึ่งในวันเกิดครบอายุ 16 ปีของเธอ

วันนั้นเพื่อน ๆ มากินเลี้ยงที่บ้าน เธอจึงลองดื่มเบียร์เป็นครั้งแรก แม่ของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังกินด้วยซะอีก วันนั้นแม่ดื่มจนเมา เธอเองก็เมาเหมือนกันแต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง จนกระทั่งเพื่อน ๆ กลับกันหมดเธอจึงได้เข้านอน

และกลางดึกคืนนั้นเธอก็ได้รู้จักกับประสบการณ์ของการมีเซ็กส์เป็นครั้งแรก จากนายจันทร์พ่อเลี้ยงของเธอนั่นเอง และหลังจากนั้นเกดกับนายจันทร์ก็แอบมีอะไรกันมาตลอดในตอนที่แม่ของเธอหลับ อย่างเช่นคืนนี้

หลังจากที่นายจันทร์ปรนเปรอสวาทให้แม่ของเกดจนเธอหลับไปแล้ว ก็ย่องไปเคาะห้องลูกเลี้ยงสาว พากันมาเอากันในห้องครัวเพื่อสร้างบรรยากาศ

"เดี๋ยวขอกูเลียร่องมึงก่อน"

นายจันทร์ละเลงลิ้นละเลงมือเลียรูสวาทของเกดอย่างไม่ยั้ง ร่องสวาทหอม ๆ สวย ๆ แบบนี้เขาชอบที่สุด

นายจันทร์แอบเล็งเกดไว้ตั้งแต่เธออายุ 15 แต่ยังไม่มีโอกาส จนกระทั่งวันนั้นวันเกิดครบอายุ 16 ปีของเกด เขาเห็นเธอดื่มเบียร์ และแม่ของเกดเมาพอดี

"มึงอย่าให้กูรู้นะว่ามึงไปให้คนอื่นเลียร่องมึงแบบนี้"

พูดจบก็ยกขาของเกดขึ้นมาเหยียบที่หัวเข่าของตัวเอง เกดยืนพิงตู้เย็นส่วนนายจันทร์นั่งชันเข่าปากของเขาเลียร่องสวาทของลูกเลี้ยงสาวเสียงดังแผล็บ ๆ

"อ๊าส์ พ่อขาเกดจะทำอย่างนั้นทำไม เกดชอบแท่งยักษ์ของพ่อที่สุด"

นายจันทร์ใช้มือแหวกรูสวาทของเกดจนเม็ดแคมสีแดงปลิ้นออกมา ห่อลิ้นหนาแล้วก็เลียลงไป เกดสะดุ้งเพราะความเสียว ขาอ่อนจนแทบยืนไม่ไหว

"เสียวจังเลยค่ะพ่อขา"

นายจันทร์แสยะยิ้ม ก่อนจะใช้นิ้วมือแยงเข้าไปในรูร่องของเกด ชักนิ้วมือเข้า ๆ ออก ๆ

"อ๊าส์ ๆๆ "

เกดครางไม่เป็นภาษาเพราะเสียวสุด ๆ จนกระทั่งร่างกายกระตุกช่องคลอดตอดมือของนายจันทร์ตุบ ๆ

"น้ำแตกแล้วสิมึง อมดุ้นกูได้"

นายจันทร์ลุกขึ้นยืน เปลี่ยนไปยืนพิงตู้เย็นแทนเกด เกดนั่งคุกเข่าลงแล้วใช้สองมือกอบกุมดุ้นแท่งใหญ่ของนายจันทร์เอาไว้ มันใหญ่มากจนเธอเกือบกำไม่มิด แลบลิ้นเลียตรงปลายถอกที่มีน้ำเยิ้มออกมา

"แผล็บ ๆ "

นายจันทร์แหงนหน้า ซี้ดปากเพราะความเสียว

"ซี๊ด ๆ ลิ้นมึงนี่ดีจริง ๆ "

ลากลิ้นเลียตั้งแต่ปลายลงไปหาโคน จากโคนขึ้นมาที่ปลายหลายรอบจนพอใจ เกดจึงอ้าปากขึ้นแล้วก็อมดุ้นยักษ์เข้าไปเต็มปาก ดุ้นแท่งใหญ่คับปากเธอมาก แต่เธอก็ชอบ โยกหัวขึ้น ๆ ลง ๆ

"อ๊าส์ ดี ๆ "

นายจันทร์ครางไม่เป็นภาษาเพราะเกดใช้ปากเก่งมาก

"มึงนี่สุดยอดมากอีเกด"

เอ่ยชมลูกเลี้ยงสาว แม้แต่แม่ของเกดก็ยังไม่เก่งเท่านี้

ดูด ๆ อม ๆ แท่งของพ่อเลี้ยงจนปวดปากน้ำก็ไม่แตกสักที แต่ก็ยังสู้ไม่ถอยอมดุ้นให้พ่อเลี้ยงต่อ

"อ๊าส์ พอแล้ว ๆ "

เกดจึงหยุดปากและลิ้นลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพ่อเลี้ยง นายจันทร์ก้มลงมาประกบปากแลกลิ้นกับเกด สองมือขยำหน้าอกใหญ่อย่างแรง เกดทั้งเจ็บทั้งเสียว ชอบให้พ่อเลี้ยงขยำหัวนมของเธอที่สุด

ดูดปากจนพอใจก็หันมาดูดนมต่อ หัวนมใหญ่เท่าเม็ดลำไยแข็งเป็นไตสู้ปากของเขา

"อาว์ พ่อขา"

เกดครางไม่เป็นภาษา เสียวเกินจะบรรยาย นายจันทร์เลียหัวนมส่วนมือก็แยงรูร่องของเกดไปด้วย

"พ่อขา เกดขอดุ้นเถอะ"

"ได้ แต่มึงต้องขย่มให้กู"

พูดจบนายจันทร์ก็นอนหงายลงไปที่พื้นครัว ดุ้นยักษ์ตั้งเด่ เกดเดินไปนั่งคร่อมลงบนหน้าขาของพ่อเลี้ยง ยกสะโพกขึ้นแล้วใช้มือแหวกรูสวาทของตัวเอง จับปลายถอกบานเข้ามาจ่อตรงรูสวาทค่อย ๆ กดสะโพกลงจนปลายถอกบานจมหายเข้าไปมิดโคน

"อาส์"

"อ๊าว์"

เสียงครางประสานกัน เกดโยกสะโพกเป็นจังหวะ สองมือวางที่หน้าท้องของพ่อเลี้ยงแล้วก็กระเด้าสะโพกขึ้น ๆ ลง ๆ

เกดทั้งเด้าทั้งบดสะโพก ปลายถอกของนายจันทร์ยาวลึกเข้าไปถึงปากมดลูก เสียวร่องที่สุด

'ตับ ๆ'

เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องห้องครัว นายจันทร์ใบหน้าเหยเก คว้ามือไปขยำหัวนมลูกเลี้ยงสาว

"อ๊าส์ อีเกดเร็ว ๆ น้ำกูจะแตกแล้ว"

เกดเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วขึ้น จนในที่สุด

"อ๊าส์ พ่อขาเกดเสียว"

"อาว์ กูก็เสียว"

เกดโยกสะโพกอีกไม่กี่ที น้ำก็แตกพ่อเลี้ยงของเธอก็เช่นกัน น้ำแตกเต็มรูสวาทของเธอเลยทีเดียว

เธอยกสะโพกขึ้นเพื่อถอดแท่งแกร่งออก น้ำกามไหลเยิ้มเต็มหน้าท้องของนายจันทร์ เมื่อน้ำแตกแล้วคนทั้งสองก็แยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน อยากอีกเมื่อไหร่ค่อยหาจังหวะมาเอากันอีกที

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ สิบห้ากันยาราศีสิงห์

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทั่วหล้าฟ้าดิน ข้าคือผู้ครอง

ทั่วหล้าฟ้าดิน ข้าคือผู้ครอง

Coupling Shim
5.0

ในชาติก่อน ซูเยว่ซีถูกอวิ๋นถังยวี่ทำร้ายจนตาย ทำผิดต่อครอบครัวของท่านตา และตัวเองยังถูกทรมานจนตาย เกิดใหม่ครั้งนี้ นางตั้งใจจะจัดการกับพวกผู้ชายชั่วและหญิงเลวจัดการพ่อชั่ว เพื่อปกป้องแม่และครอบครัวของท่านตาให้ปลอดภัย พวกผู้ชายชั่วเข้ามาใกล้งั้นเหรอ นางจะใช้แผนให้เขาเสียชื่อเสียง หญิงตีสองหน้าเก่งชอบทำตัวอ่อนแองั้นเหรอ นางจะเปิดโปงธาตุแท้อีกฝ่ายและไล่นางออกจากจวนซู! ในชาตินี้ สิ่งที่นางต้องทำคือการจัดการพวกปลวกที่แอบแฝงอยู่ในราชสำนัก แก้แค้นคนทรยศ เพื่อปกป้องท่านตาที่เป็นคนซื่อสัตย์ นางใช้มือเรียวเป็นเครื่องมือ ก่อให้เมืองจิงเกิดความวุ่นวาย แต่ท่ามกลางความโกลาหล นางได้พบกับองค์ชาย ผู้ที่ทุกคนเล่าลือว่าเป็นคนพิการ “อวิ๋นเฮิง เจ้าจะมาขวางข้าหรือ” อวิ๋นเฮิงยิ้มเบาๆ “ไม่ ข้าตั้งใจจะมาช่วยเจ้า”

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

Samuel Wren
5.0

เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

Davin Howson
5.0

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

มงกุฎเลือด

มงกุฎเลือด

Tepui Frost
5.0

ในชาติก่อน นางได้ต่อสู้เพื่อประเทศชาติเป็นเวลาห้าปี แต่ความดีความชอบทางการทหารกลับถูกน้องหญิงยึดไป คู่หมั้นที่นางรักหมดใจนั้นกลับนิ่งเฉยและร่วมมือกับอีกฝ่ายผลักนางตกลงสู่ห้วงลึกจนต้องเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจในคืนที่หนาวเย็น หลังจากได้เกิดใหม่ นางสาบานว่าจะทำให้ทุกคนที่รังแกนางได้รับผลกรรมที่สาสม เมื่อเผชิญหน้ากับครอบครัวที่เสแสร้งและผู้ชายเจ้าชู้ นางยิ้มเยาะ : ความดีความชอบทางทหาร? รางวัล? คู่หมั้น? เอาไปให้หมด นางหันหลังกลับและคุกเข่าในงานเลี้ยงในวังอย่างน่าตกใจโดยชี้ตรงไปยังมุมมืดที่มีอ๋องอวี้นั่งอยู่บนรถเข็น“ขอฝ่าบาททรงโปรดพระราชทานการสมรสระหว่างหม่อมฉันกับอ๋องอวี้เพคะ” ทุกคนต่างตกตะลึง อ๋องอวี้เซียวจือ ขาทั้งสองข้างใช้การไม่ได้และมีนิสัยเย็นชา เป็นคนที่ทุกคนหลีกเลี่ยงเสมือนปีศาจที่มีชีวิต ทุกคนหัวเราะเยาะนางว่าคงบ้าไปแล้ว ถึงรนหาที่ตายเช่นนี้ แต่ไม่มีใครรู้ว่านางเห็นถึงความโดดเด่นและพลังที่ซ่อนอยู่ลึกในตัวชายคนนี้ นางช่วยให้เขาฟื้นฟูความแข็งแกร่งและรักษาขาที่เป็นพิการ เขาสัญญาว่าจะให้ชีวิตที่มั่นคงแก่นางและเป็นที่พึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดให้นาง เมื่อน้องหญิงที่แอบอ้างนำความดีความชอบทางทหารของนางไปอวดความเก่งกล้า และแม่แท้ ๆ ยังคงใช้กลอุบายควบคุมชะตากรรมของนาง… นางและอ๋องอวี้ร่วมมือกันวางแผนอย่างรอบคอบทุกขั้นตอน เปิดโปงกลโกงและแสดงความกล้าหาญในสนามรบ! จนกระทั่งอ๋องอวี้ยืนขึ้นได้อีกครั้งและมีอำนาจครอบครองราชสำนัก จนกระทั่งนางแสดงตราประทับที่แท้จริงข และให้ทหารทั้งหลายยอมรับ ทุกคนเพิ่งรู้สึกตระหนักว่า คนที่พวกเขาเคยทิ้งไปไม่ต่างจากขยะนั้น ทั้งคู่ได้จับมือกันแล้วครองแผ่นดินไว้ด้วยแล้ว

คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

Harper
5.0

ความรักที่ซ่อนเร้นของสาวน้อยเริ่มต้นในวันที่ทั้งสองได้พบกันในการพบกันที่ถูกวางแผนมาอย่างยาวนาน ทว่าเด็กสาวที่ครอบครัวรับมาเลี้ยงกลับแย่งชิงครอบครัวและเด็กหนุ่มไปโดยไม่รู้สึกเกรงกลัว เมื่อโตขึ้น เธอใช้โอกาสการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์เพื่อแย่งชิงตำแหน่งภรรยาของชายคนนั้น ไม่ยอมถอยแม้แต่นิดเดียว ฟู่เป่ยชวนกอดพี่สาวของเธอไว้ในอ้อมแขน ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “เธอทำให้ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียน” ซูชิงเฉินรู้สึกปวดท้องเหมือนมีบางอย่างในร่างกายของเธอค่อยๆ เลือนหายไป เธอยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงแน่วแน่ “แน่นอน ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือ ถึงจะต้องตายก็ตาม” ไม่นานนัก ซูชิงเฉินก็เหมือนจะหายไปจริงๆ จากนั้นเป็นต้นมา ไม่มีใครรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ในยามค่ำคืน ฟู่เป่ยชวนมักจะได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับเขาว่า “ถ้าฉันไม่เคยรักเธอเลยก็คงจะดี” ห้าปีต่อมา ซูชิงเฉินกลับมาพร้อมกับเด็กคนหนึ่ง กลับมาในสายตาของคนทั่วไปอีกครั้ง ...

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ