เพราะคิดว่าพ่อที่อยู่ในวัยใกล้เกษียณ จะเคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างเธอ เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวาง แต่ขวางไปขวางมา กลับกลายเป็นว่าเขากลับเป็นคนเคี้ยวหญ้าต้นนั้นซะเอง
บทที่ 1 กลับบ้าน
จันทร์หอม แก้วการุณย์ เหงื่อไหลซึม จากการจัดบ้าน และทำความสะอาดห้องของเธอ บ้านหลังน้อยหลังนี้ เธอจากไปตั้งแต่จบชั้นมัธยมปลาย
10 ปีเต็ม ๆ ที่เธอจากบ้าน จากครอบครัวไป เพราะความจนคำเดียวทำให้เธอต้องไปดิ้นรนใช้ชีวิตในกรุงเทพ ฯ ทำงานส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี และได้ทำงานในบริษัทที่มั่นคงแห่งหนึ่ง การงานกำลังก้าวหน้า แต่อนิจจา พ่อของเธอ เนื่องจากตรากตรำทำงานหนักทำให้ป่วยกระเสาะกระแสะอยู่ปีกว่าก็มาจากไป ทิ้งแม่กับน้องไว้ ทำให้เธอต้องลาออกจากงานเพื่อกลับมาดูแลแม่ซึ่งก็ชรามากแล้ว
"เฮ้อ เสร็จซะที "
จันทร์หอมรำพึงกับตัวเองพลางใช้หลังมือเช็ดหน้าผาก และเตรียมลงจากบ้านเพื่อเตรียมตัวไปวัด วันนี้ครบร้อยวันที่พ่อจากไป แม่กับเธอและน้อง จึงเตรียมอาหารคาวหวานไปถวายพระในตอนเช้า
เนื่องจากวัดอยู่ใกล้บ้านเธอกับแม่จึงเดินไป พอถึงวัด วันนี้เป็นวันพระพอดี จึงทำให้คนที่วัดเยอะเป็นพิเศษ ส่วนน้องชาย เนื่องจากเป็นคนหน่วยก้านดี มีฝีมือในทางศิลปะ หลวงตาเจ้าอาวาสจึงมักจะเรียกตัวไว้ใช้สอย วันนี้ก็เช่นกันเพราะเป็นวันพระทำให้ต้องมีพิธีรีตองมากจึงให้"ตุ๊ต๊ะ" หรือน้องชายของเธอมาช่วยจัดเตรียมพิธี
เมื่อถวายอาหารพระรับศีล รับพรเสร็จแล้วเธอกับแม่ก็เก็บของกลับบ้าน
เธอกลับมาอยู่บ้านได้เกือบสี่เดือนแล้ว จะว่าชินก็ชิน จะว่าไม่คุ้นก็ไม่เกินไป เพราะวิถีชีวิตที่บ้านของเรานั้น ช่างเรียบง่าย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะล้าสมัยไปซะเลย เนื่องจากเทคโนโลยีต่าง ๆ เข้าถึงแล้ว มีอินเตอร์เน็ตให้เล่นโซเชียล และติดต่อกับเพื่อนฝูงที่กรุงเทพฯ ได้ ไม่ลำบากอะไร
แต่... ที่เธอไม่ชินเลยก็คือ..สายตา ของผู้คนในหมู่บ้าน และข่าวลือเกี่ยวกับตัวเธอ อาจจะเพราะ ไปใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ และประกอบกับการศึกษา การเจอะเจอผู้คนที่หลากหลาย เผชิญกับเล่ห์เหลี่ยมของคนรอบข้าง ทำให้ปัจจัยเหล่านั้นหล่อหล่อหลอมให้บุคลิกของจันทร์หอมแตกต่างจากสาวบ้าน ๆทั่วไป ดูผิวพรรณก็แตกต่างอาจจะเพราะรู้จักใช้เครื่องสำอางค์ และโลชั่นบำรุงผิว
อีกอย่างลักษณะการพูดจาของเธอก็ดูฉะฉานท่าทางฉลาดทันคน ตรงนี้แหละที่ทำให้ผู้คนมองว่าเธอแก่แดด และก้าวร้าว แต่เธอก็หาได้สนใจไม่ ด้วยเพราะการแต่งตัวที่ทันสมัย ใส่ยีนส์ และเสื้อผ้าตามแฟชั่น จึงเกิดเสียงกระซิบกระซาบ วิพากย์วิจารณ์ว่าเธอใจแตก เหลวแหลก และโดนผู้ชายทิ้ง จึงกลับมาอยูบ้าน
เฮ้อ!! นี่แหละหนอปากคน ยาวกว่าปากกา
"แม่ หนูว่าจะไปสมัครงานที่ อบต. เห็น ตุ๊ต๊ะ บอกว่าตำแหน่งธุรการว่างอยู่ ถึงจะเป็นอัตราจ้างก็ยังดี แม่ว่ายังไงจ๊ะ"เธอปรึกษาหารือกับแม่
"ก็แล้วแต่อิหล่า แม่ว่าก็ดีเหมือนกัน"
แม่ตอบเธอมา "ถ้าได้จริง ๆก็ดี หนูก็ยังได้ไปขายของช่วยแม่ที่#คลองถม ด้วย"
เพราะที่ทำการ อบต.ของหมู่บ้านเธออยู่ในบริเวณลานเอนกประสงค์ของหมู่บ้านจะมีตลาดนัดคลองถมทุกวันอังคารและวันศุกร์ แม่ของเธอจะเอาผักที่ปลูกเอง ไปขายมีรายได้อย่างดีเลยแหละ นอกนั้นก็ยังมีพวก หอม กระเทียม พริกแห้ง พริกป่น ข้าวคั่ว เป็นต้น
หนังสืออื่นๆ ของ สิบห้ากันยาราศีสิงห์
ข้อมูลเพิ่มเติม