พระเอกในเกมที่ฉันไม่ต้องการ

พระเอกในเกมที่ฉันไม่ต้องการ

CheeHwa

5.0
ความคิดเห็น
2
ชม
14
บท

กะพริบตาทีเดียวก็มาอยู่ในร้านอาหารหรู เสื้อผ้าแพง ๆ และแว่นตา? [กรุณาทำภารกิจ!] งื้อ จะจบรูทพระเอกสายโหดหรือพระเอกไทป์หมา แต่ลิ่วล้ออย่างฉันมีแต่ตายกับโดนคัดออกจากฉาก แต่คัดออกก็ไม่รอดอะ แง ไม่ยอมหรอกนะ! ╚═══════☆♡☆═══════╝ ╔═════ °❀•°✮°•❀°═════╗ น้ำ เฟรชชี่ปี 1 หญิงสาวผมดำยาวประบ่าดูน่ารัก ดวงตาสีน้ำตาลช็อกโกแลตนม วันๆ ทำงานฟรีแลนซ์ส่งลูกค้า ซึ่งขัดกับภาพลักษณ์ที่ดูน่ารักของเธอ แต่แล้ววันหนึ่ง ชะตาชีวิตก็พลิกผัน เมื่อเกมสุดน่ารำคาญที่เธอไม่เคยเล่นดูดเธอเข้าไปเป็นตัวละครไร้บทในเกมเสียได้ คริส ซีอีโออสังหาวัย 30 ปี ตัวละครเกมชื่อดัง ผมสีดำยาวถูกเซ็ตมาอย่างดี สะท้อนความเนี้ยบ เฉียบคม สูทแบรนด์เนมขับเน้นใบหน้าคมเข้มแนวนายแบบหนุ่มให้ดูภูมิฐาน สิ่งที่อยู่ในความสนใจมีเพียงงานกองโต จนกระทั่งใครบางคนที่ทำให้เขาหยุดมองไม่ได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะชอบผลักไส แต่สำหรับเขา มันกลับเป็นการดึงดูด ╚═════ °❀•°✮°•❀°═════╝

บทที่ 1 เมื่อเกมสุดฟิน กลายเป็นฝันร้ายของฟรีแลนซ์

เอาอีกแล้ว นี่ถ้าเปิดกล้องคงได้เห็นรอยยิ้มเจื่อนแน่ๆ โทรมาทีไรก็พูดเรื่องนี้ทุกที จะเรียกว่าโชคดีที่ไม่ถูกเพื่อนลืมหรือโชคร้ายที่ต้องปฏิเสธทุกรอบ

(ไม่ได้นะเว้ย น้ำ กูอุตส่าห์จองร้านนี้ไว้ล่วงหน้าเป็นเดือนเลยนะเว้ย มึงจะเห็นงานสำคัญกว่ากูไม่ได้ มึงหมกตัวเกินไปแล้ว)

“ขอโทษนะต้น เราไปไม่ได้จริงๆ”

(โว้ย เฟรชชี่ปีหนึ่งนะเว้ย ไม่ใช่ปีสาม มึงจะรับงานตัดกราฟิกอะไรเยอะขนาดนั้น)

ฉันปล่อยให้ปลายสายบ่นต่อไปอีกระยะ มองคอมพิวเตอร์ตรงหน้าที่ยังเปิดโปรแกรมตัดต่อค้างไว้ ภายในห้องสตูดิโอเล็กๆมันน่าเบื่อสุด ๆ ที่จริงฉันอยากออกไปหาขนมกินกับต้นจะตาย แต่ที่ต้องหน้าหงิกหน้างออยู่ตรงนี้

[ประธานขา ซานิมาแล้ว!]

ชายหนุ่มรูปหล่อตามฉบับพระเอกทุกเรื่องใส่สูทโผล่ออกมาเต็มจอส่งสายตาดุๆ แล้วหญิงสาวผิวขาวตัวเล็กก็เข้ามากอดเขาเอาไว้ กรอบจอถูกเบียดด้วยภาพเดิม แต่เพิ่มเติมคือมือเล็กๆนั่นลูบหัวร่างสูงที่โค้งศีรษะลงมา

[ประธานจอมเผด็จการแฟนหนุ่มสุดเร้าใจ หรือ เจ้าหมาน้อยกรอยใจของสาวๆ เลือกตอนจบสุดฟินเฉพาะคุณได้เลย]

(นี่ฟังกูอยู่ไหมเนี่ย)

“อืม ฟังๆ” ฉันตอบกลับปลายสาย ลุกหนีจากโฆษณาเกมน่ารำคาญที่ไม่สามารถกดข้ามไปหยิบน้ำที่ตู้เย็น

มี่มี่ แมวสีส้มเข้ามาคลอเคลียที่ขาราวกับจะช่วยให้ความเบื่อของเจ้านายหายไป แต่ปลายสายนี่แหละที่ทำให้ฉันคิ้วกระตุก

(มึงติดเกมก็บอกกูมา เกมประธานขา ซานิมาแล้วตัวละครที่เป็นพระเอกดังมากเลยนะ กูเห็นบอร์ดโฆษณาเต็มรถไฟฟ้าไปหมด ฟินสุดไรสุด กูยังอยากได้ มีภาพซิกแพ็กแน่นปักตรงทางออกสามด้วยนะ รับรองน้ำลายไหล)

“อย่าพูดอะไรน่าอายแบบนั้นสิ เราเอาเงินจ่ายค่าเทอมกับค่ากินอยู่ ก็เดือนชนเดือน หัวหมุนแทบตาย ก็ตัวละครสุดฟินของเธอนั่นแหละเด้งโฆษณาขึ้นมาไม่หยุดหย่อน งานเลยไม่เสร็จสักที เล่นกับมี่มี่รอจนเบื่อ”

อยากหนีไปอยู่ดาวที่ไม่มีเกมนี้กับตัวละครสุดฟินนั่นจริง ๆ ไม่ได้อคติกับเกมนะ แต่ถ้าต้องเล่นเกม ก็ไม่ใช่เกมนี้แน่ ๆ

พระเอกคนเดียวแบบบังคับไม่ให้เปลี่ยน กับรูทการจบมากมายที่เอาจริงๆก็มีแค่พระเอกจะกลายร่างเป็นแบดบอยหรือลูกหมาซ่อนเล่ห์ ซึ่งใช่ ก็แบดบอยอยู่ดี เนื้อเรื่องที่เน้นให้ผู้เล่นตบตีกับNPC ตัวอื่นเพื่อแย่งรูทจบระดับทอง ฟินสุดไรสุดนั่น ช่างเป็นเกมที่มีแต่เสียเวลา ตรรกะและประโยชน์เป็นศูนย์

คนเขาชอบกันที่ตรงไหน

มี่มี่กลิ้งหงายท้อง เอาหัวส่ายเอียงไปซ้ายทีขวาที จนฉันต้องตัวลงไปดู เกาคางเบาๆ ให้หายซน เหมือนที่ชอบทำประจำ

(กูหวังดีนะเว้ย กูว่ามึงลองเล่นดูเถอะวะ ไม่แน่นะฟ้าอาจจะส่งผู้หล่อๆรวยๆแบบในเกมมาเลี้ยงมึงในชีวิตจริงก็ได้)

“ไม่ใช่และต้น”

ฉันหมดคำจะพูดจริงๆนะ ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กคิดอะไรอยู่ถึงชอบพูดเรื่องรักๆใคร่ๆกับฉันนัก ทุกวันนี้ทำฟรีแลนซ์ออกแบบกราฟิกหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่มัธยมปลาย แต่ร่างกายก็มีแค่ บ้านกับคาเฟ่แมวที่ยุ่งแค่ไหนก็ยังพาเจ้ามี่มี่ไปเล่นกับเพื่อนๆสี่ขา ปากก็สั่งขนมมาหม่ำแก้เซ็ง

คิดไม่ตกจริงๆ มี่มี่คงอยากออกไปข้างนอกเลยมาวอแวบ่อยๆ ทำไงได้ ตั้งแต่เข้ามหาลัย ค่าเทอมค่าหน่วยกิตก็ดูดเงินไปเกลี้ยงเลย

อุตส่าห์หางานทำเพิ่ม แต่นี่งานเดียวทำมาสามวันแล้ว ไม่ใช่เพราะเอาแต่เลื้อย แต่เพราะโฆษณาที่ขึ้นถี่ๆทุกห้านาทีแต่กินเวลาไปสิบนาทีนั่นแหละ จะบ่นก็ไม่ได้ดันไม่ยอมซื้อโปรแกรมกราฟิคแบบพรีเมี่ยม

(น้ำ ช่วงนี้มีงานนัดบอท…)

“ต้น เราต้องวางแล้วอ่ะ แค่นี้นะ”

ติ๊ด

โต๊ะคอมพิวเตอร์ริมหน้าต่าง มีเสียงแจ้งเตือนติ๊งดังออกมา เพราะรีบเก็บโทรศัพท์หันไปมองก็เห็นว่าเจ้าสัตว์สี่ขาน่ารักๆที่คุ้นตา กระโดดลงมาหลังจากทำอะไรบางอย่าง พอเดินไปดูถึงได้เห็นว่าบนจอแสดงข้อความแปลกๆ

[กำลังติดตั้ง <ประธานขา ซานิมาแล้ว> รุ่น Demo Limited Edition สำหรับผู้ใช้….]

“อะไรเนี่ย ตายล่ะ โหลดอะไรมาเนี่ย มี่มี่ เรารอโฆษณาจบตั้งนาน นี่อะไรอีก จะปิดคอมก็ไม่ได้งานยังไม่ได้เซฟ”

รีบอุ้มเจ้าเหมียวตัวแสบขึ้นมาจ้องหน้า แต่ดูสิ ทำหน้าแบบนี้ไม่สำนึกสักนิด

“โกรธแล้วนะ วันนี้มี่มี่ต้องอยู่ในห้องนั่งเล่นนะ โอ๊ย มี่มี่ อย่าดิ้น” เจ้าเหมียวตัวอ้วนดิ้นไปมาในมือ จนสุดท้ายก็ร่วงลงไปบนโต๊ะแล้วกระโดดดึ๋งๆหนีหันไปเลย

แวบหนึ่งเมื่อกี้ยังไม่ทันเห็นว่ามีหน้าต่างอะไรเด้งขึ้นมาบนจอ แต่ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว

“มี่มี่ มานี่เลยนะ อย่าหนีนะ”

วิ้ง!

จู่ๆในหัวมันก็ปวดตุบๆ มีเสียงวิ้งๆ ก้องไปหมดจนต้องนิ่วหน้า

[ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชีวิตใหม่ เตรียมพร้อมเข้าสู่บทบาทสมมติ]

“เสียงใครน่ะ”

[...]

อยู่ดีๆก็มีเสียงทุ้มๆของผู้ชายที่ไหนไม่รู้ดังลั่นจนปวดหู เล่นมาแต่เสียงไม่เห็นตัว ฉันก็หลับตายกมือไหว้ขอขมาด่วนๆก่อนอีกฝ่ายจะโกรธกันมากกว่านี้

ต้องพูดดีๆกับเขา ไม่งั้นวิญญาณอาจจะไม่สงบสุข ไปผุดไปเกิดไม่ได้ แล้วก็จะบาปฉัน

“สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์…”

[ขอเตือน เป็นการกระทำที่ไร้สาระจนระบบไม่อาจเข้าใจ]

นั่นไงๆ น้ำเสียงเบาลงแล้ว แสดงว่าอีกฝ่ายกำลังจะไปเกิดอย่างแน่นอน ผลบุญส่งถึงแล้ว

[...]

ซ่า!

ความเย็นเปียกชุ่มไปทั้งหน้าทั้งผม พอลืมตาใบหน้าขมุกขมัวของคนที่ยังถือแก้วเปล่าในมือก็ยืนตรงหน้าไม่มีวี่แววสำนึก สมองพลันประมวลผลอย่างหนัก

ร้านอาหารสุดหรูที่ฉันไม่เคยเข้ากับเสื้อผ้าเนื้อดีที่ดูก็รู้ว่าแพงสวมติดกาย ผิวขาวตัวแห้งเหมือนเดิมแต่…

“กล้าดียังไงถึงมาอ่อยคุณคริส ยัยแว่น!”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ผลิกา(เลอบัว)
5.0

เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………. “คุณ! เอากระบอกไฟฉายออกไปวางที่อื่นก่อนได้ไหม มันดันหลังฉัน ฉันนอนไม่หลับ” คนที่ใกล้จะหลับบอกเสียงอู้อี้ “เอ้อ! ไม่มีนี่” เขาบอกเสียงอึกอัก “มันจะไม่มีได้ไง ก็มันดันหลังฉันอยู่เนี่ย” เธอมั่นใจว่ามีแน่ๆ ก็หลักฐานมันทนโท่ขนาดนี้ “อืม! นอนเถอะ ไม่มีหรอก” “จะไม่มีได้ไง ก็นี่ไง” คุณเธอยืนยันด้วยการคว้าหมับเข้าให้ พร้อมหันกลับมา หวังงัดหลักฐานที่อยู่ในมือมาพิสูจน์ให้ได้เห็นกันจะๆ คาตา แต่… ตึก ตึก ตึก อา…! ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่คาตา แต่ยังคามือเธอด้วย เธออ้าปากตาค้างราวกับกำลังตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะก้มมองไอ้ที่คิดว่าเป็นกระบอกไฟฉายในมือสลับกับเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็… “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับยื่นเท้าถีบออกไปสุดแรง ตุบ! คนไม่ทันตั้งตัวร่วงตุ้บลงไปบนพื้น ครั้นพอจะลุกขึ้น คุณเธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้คนลามก คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณให้ฉันจับไอ้นั่นของคุณ มัน…อี๋…! เธอพูดพลางทำท่าขยะแขยง แล้วมาส่องกระบอกไฟฉายพ่อเลี้ยงพร้อมกันนะคะ

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

Casey Haag
5.0

ตระกูลซูล่มสลาย จวนเจิ้นกั๋วทั้งตระกูลถูกประหารชีวิตในคืนเดียว ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งถูกน้องสาวหลอกใช้ ถูกชายเจ้าชู้เล่นตลก ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แคว้นเป่ยเหลียงสิบกว่าปี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าคบคิดกับศัตรู คนทั้งแคว้นเซิ่งถังต่างก็ด่าทอยกใหญ่ ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งต้องยืนมองน้องสาวกับรักแรกของตนสนิทสนมกัน ครองโลก ส่วนตัวเองกลับโดนประหารชีวิต เลือดสาดตะวัน เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง… ซูเฉิงอิ้งถือดาบกลับมา ฟาดแรก… ตัดสายเลือด ฟันน้องสาวอกตัญญู ฟาดที่สอง… ตัดความรัก ฟันรักแรกที่หน้าเนื้อใจเสือ ฟาดที่สาม… ตัดคำพูด ฟันทุกเสียงนินทาของเป่ยเหลียงที่บิดเบือนความจริง ฟาดที่สี่… ตงฟางไป๋เยว่ “หรือว่าฮูหยินอยากจะฆ่าสามีผู้นี้ด้วยหรือ” ซูเฉิงอิ้ง“หุบปาก…”

หย่ากันแล้วแต่ยังอ้อนอยู่ในอ้อมอกอดีตสามี

หย่ากันแล้วแต่ยังอ้อนอยู่ในอ้อมอกอดีตสามี

Pearle Sanjuan
5.0

หยุนซูแอบหลงรักซู่ โจวหยวนมานานเจ็ดปี แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุไม่คาดฝันทำให้เธอกลายเป็นคุณนายซู่ขึ้นมา ทุกคนต่างพากันเยาะเย้ยว่าเธอเป็นไก่ป่าที่ได้โผขึ้นไปเกาะบนกิ่งไม้ กลายเป็นนกฟีนิกซ์ในพริบตาเดียว แต่เธอไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นเลย สิ่งที่เธอใส่ใจมีเพียงอย่างเดียว — ก็คือในที่สุด “ซู่ โจวหยวน” ก็กลายเป็นของเธอแล้ว ตอนที่หยุนซูเพิ่งแต่งงานกับซู่ โจวหยวนเธอคิดว่า เขาไม่รักเธอตอนนี้ก็ไม่เป็นไร แค่ในวันข้างหน้าเขาจะรักเธอก็พอแล้ว แต่ซู่ โจวหยวนไม่มีหัวใจ แบบนั้นก็คงไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เธอทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งมีหน้าอกมีเรียวขา แล้วทำไมต้องมาทรมานตัวเองอยู่กับซู่ โจวหยวน ที่เป็นเหมือนหุ่นยนต์ไร้ความรู้สึกด้วยล่ะ? เมื่อหยุนซูได้สติขึ้นมา ก็เอาใบหย่าฟาดใส่หน้าซู่ โจวหยวนตรง ๆ จากนั้นต่างคนก็ต่างไป เขาเดินบนเส้นทางอันสว่างของตัวเอง ส่วนเธอก็เริ่มชีวิตใหม่กับหนุ่มน้อยสุดฮอตของเธอ หลังจากหย่ากันแล้ว ซู่ โจวหยวนก็มักจะเห็นข่าวลือของอดีตภรรยาตัวเองติดอันดับค้นหายอดฮิตอยู่บ่อย ๆ เมื่อวานยังมีข่าวว่าเธอไปดินเนอร์กับมหาเศรษฐีหนุ่มจากวงการเทคโนโลยี วันนี้กลับมีข่าวว่าเธอไปสร้างรังรักกับหนุ่มน้อยสุดฮอตอีกแล้ว??? ซู่ โจวหยวนเหวี่ยงโทรศัพท์ในมืออย่างแรงแล้วตะโกนว่า “ไปให้พ้นกับรังรักบ้า ๆ นั่น! ผู้หญิงคนนั้นเป็นของฉัน!” หยุนซูผู้ใช้ชีวิตอย่างมีสีสันเอ่ยขึ้นว่า “คุณคะ ไม่ทราบว่านามสกุลอะไรเหรอ?”

จาก ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง สู่ ทายาทหญิงผู้ทรงอำนาจ

จาก ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง สู่ ทายาทหญิงผู้ทรงอำนาจ

Gavin
5.0

ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
พระเอกในเกมที่ฉันไม่ต้องการ
1

บทที่ 1 เมื่อเกมสุดฟิน กลายเป็นฝันร้ายของฟรีแลนซ์

17/03/2025

2

บทที่ 2 แว่นหาย...โลกเบลอ...ชีวิตก็เบลอตาม

17/03/2025

3

บทที่ 3 ระบบคะ นี่คือบทลงโทษระดับทองแดงจริงๆ เหรอคะ

17/03/2025

4

บทที่ 4 ขุดหลุมฝังตัวเองโดยไม่รู้ตัว

17/03/2025

5

บทที่ 5 สัมผัสที่ทำให้ใจสั่น

17/03/2025

6

บทที่ 6 ยี่สิบนาทีที่แสนอึดอัด ในห้องทำงานของท่านประธาน

17/03/2025

7

บทที่ 7 เมื่อภารกิจดันวุ่นวายกว่าที่คิด

17/03/2025

8

บทที่ 8 หนึ่งฉาดสะท้านกองถ่าย จุดเริ่มต้นแผนร้ายหรือพรหมลิขิต

17/03/2025

9

บทที่ 9 ยินดีด้วย...หรือหายนะกำลังมา

17/03/2025

10

บทที่ 10 ความรู้สึกที่ไม่ทันตั้งตัว NC

17/03/2025

11

บทที่ 11 บทเพลงแห่งเนื้อหนัง NC

17/03/2025

12

บทที่ 12 เมื่อโซฟาไม่พอดี...ก็ย้ายไป 'พอดี' ที่อื่น NC

17/03/2025

13

บทที่ 13 คมเขี้ยวใต้เงาหวาน

17/03/2025

14

บทที่ 14 ชื่อที่ถูกลบ และความจริงที่เลือนราง END จบแล้ว

17/03/2025