ร้านกาแฟซ่อนชู้

ร้านกาแฟซ่อนชู้

nugkeanransawat

5.0
ความคิดเห็น
61
ชม
24
บท

เรื่องราวของเอมิ ภรรยาสาวสวยของหนุ่มออฟฟิศที่เปิดร้านกาแฟเล็กๆอยู่หน้าบ้าน วันนึงเธอเกิดใจอ่อนกำสารวัตรหนุ่มที่เข้ามาจีบ ยิ่งสามีเย็นชากับเธอยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ลับของเธอกับชายชู้ประทุขึ้นจนหยุดความใคร่เอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

บทที่ 1 กลิ่นกาแฟและความเงียบเหงาในใจ

(เช้าวันหนึ่ง ณ หมู่บ้านเล็กๆ ชานเมือง)

แสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้าเพิ่งเริ่มทาบทาลงบนหลังคาบ้านเรือนในหมู่บ้านเล็กๆ อันเงียบสงบ กลิ่นดินชื้นหลังฝนตกเมื่อคืนยังคงลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ ผสมผสานกับกลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟคั่วสดใหม่ที่เริ่มลอยออกมาจาก "ละมุนใจ คาเฟ่" ร้านกาแฟเล็กๆ แต่ตกแต่งอย่างอบอุ่น ซึ่งตั้งอยู่หน้าบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ กึ่งกลางหมู่บ้าน

เอมิกา หรือ เอมิ หญิงสาวเจ้าของร้าน วัยยี่สิบปลายๆ กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมเปิดร้าน เรือนร่างอรชรในชุดผ้ากันเปื้อนสีครีมอ่อน เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว ผมยาวสลวยถูกรวบเก็บเป็นมวยง่ายๆ เผยให้เห็นต้นคอระหงและใบหน้าเรียวรูปไข่ที่แม้จะไม่ได้แต่งแต้มสีสันจัดจ้าน แต่ก็มีเสน่ห์ชวนมองด้วยผิวพรรณละเอียดและดวงตาคู่สวยที่ฉายแววอ่อนโยนอยู่เสมอ

เสียงเครื่องบดกาแฟดังขึ้นเป็นจังหวะ ตามด้วยเสียงเคาะก้านชง และเสียงฟู่ฟ่าของเครื่องทำกาแฟเอสเปรสโซ่คู่ใจ กลิ่นหอมเข้มข้นของกาแฟอาราบิก้าชั้นดีฟุ้งกระจายไปทั่วร้าน ปลุกประสาทสัมผัสและเป็นสัญญาณว่าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เอมิก้มลงบรรจงวาดลวดลายลาเต้อาร์ตรูปหัวใจลงบนฟองนมนุ่มฟูอย่างชำนาญ นิ้วเรียวขยับอย่างแผ่วเบาแต่แม่นยำ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากอิ่มเมื่อเห็นผลงานที่น่าพอใจ นี่คือสิ่งที่เธอรักและภาคภูมิใจ – การสร้างสรรค์กาแฟแก้วพิเศษที่มอบความสุขให้ผู้คน

"หอมจังเลยเมียจ๋า" เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบรอบเอวบางจากด้านหลัง เอมิเอียงแก้มซบกับแผ่นอกอุ่นๆ ของ ศิวัฒน์ สามีหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้านเดี่ยวหลังร้าน เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตทำงานเรียบร้อย กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเขาผสมกับกลิ่นกาแฟ กลายเป็นกลิ่นอายที่คุ้นเคยและทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

"กาแฟยามเช้าสำหรับคุณวัฒน์ค่ะ" เอมิหมุนตัวกลับมายิ้มหวาน ยื่นแก้วลาเต้ที่เพิ่งทำเสร็จให้เขา

ศิวัฒน์รับแก้วกาแฟไป จิบเบาๆ พลางพยักหน้าอย่างพอใจ "ชื่นใจที่สุด กาแฟฝีมือเมียใครก็ไม่รู้ เก่งจริงๆ" เขาชม วางแก้วกาแฟลงบนเคาน์เตอร์ แล้วโน้มตัวลงหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ "ตั้งใจทำงานนะ พี่ไปก่อน กว่าจะฝ่ารถติดเข้าเมืองไปถึงออฟฟิศคงสายพอดี เย็นนี้อาจจะกลับดึกหน่อยนะ มีประชุมต่อยาวเลย ไม่ต้องรอนะจ๊ะ"

"ขับรถดีๆ นะคะคุณ" เอมิบอก ยิ้มรับ แต่ในแววตากลับฉายแวววูบไหวเล็กน้อยกับประโยค "กลับดึก...ไม่ต้องรอ" ที่ได้ยินจนคุ้นชิน เธอยืนมองแผ่นหลังกว้างของสามีที่เดินเร็วๆ ออกไปขึ้นรถเก๋งคันหรู ขับเคลื่อนออกไปจากหน้าบ้าน ทิ้งไว้เพียงกลิ่นไอเสียจางๆ และความเงียบที่กลับเข้ามาแทนที่ชั่วขณะ

เสียงกริ่งหน้าร้านดังขึ้น ปลุกเอมิจากภวังค์ พลอยกับมิ้นท์ ลูกจ้างสาวสองคนเดินเข้ามาในร้านพร้อมรอยยิ้มสดใส พลอย สาวน้อยช่างพูด ทักทายเจ้านายเสียงเจื้อยแจ้ว ขณะที่มิ้นท์ สาวเรียบร้อย ยิ้มบางๆ แล้วรีบเข้าไปประจำที่หลังเคาน์เตอร์ ช่วยเอมิจัดเตรียมขนมและเบเกอรี่ที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆ กลิ่นหอมหวานของเนยและวานิลลาเริ่มเข้ามาผสมโรงกับกลิ่นกาแฟ ทำให้ "ละมุนใจ คาเฟ่" พร้อมต้อนรับลูกค้าคนแรกของวัน

ไม่นานนัก ลูกค้าประจำก็เริ่มทยอยเข้ามา ทั้งข้าราชการที่แวะซื้อกาแฟก่อนไปทำงาน หนุ่มสาวออฟฟิศที่ทำงานในละแวกใกล้เคียง หรือแม้แต่คุณป้าคุณยายที่มานั่งจิบชา พูดคุยกันยามเช้า เอมิกลับสู่โหมดเจ้าของร้านคนเก่ง ต้อนรับลูกค้าด้วยรอยยิ้มและคำทักทายที่เป็นกันเอง จดจำเมนูโปรดของแต่ละคนได้แม่นยำ ชงกาแฟด้วยความใส่ใจ เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ เสียงเครื่องชงกาแฟ ทำให้ร้านเล็กๆ แห่งนี้ดูมีชีวิตชีวา

แต่ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น ในบางขณะที่ว่างเว้นจากการรับออเดอร์หรือชงกาแฟ เอมิจะเผลอทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูผู้คนที่ผ่านไปมา มองดูความเงียบสงบของหมู่บ้านที่เธอใช้ชีวิตอยู่มาหลายปีหลังแต่งงาน... ชีวิตที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์พร้อม มีสามีที่รัก มีธุรกิจของตัวเองที่ไปได้ดี แต่ลึกลงไปในหัวใจ เธอกลับรู้สึกถึงความว่างเปล่าบางอย่าง... ความรู้สึกเหมือนบางสิ่งบางอย่างขาดหายไปในกิจวัตรที่หมุนวนซ้ำๆ เดิมๆ นี้ กลิ่นกาแฟที่หอมกรุ่นทุกเช้า ไม่อาจกลบกลิ่นอายของความเงียบเหงาที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในใจเธอได้เลย

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
4.8

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

Thalia Frost
5.0

กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ร้านกาแฟซ่อนชู้
1

บทที่ 1 กลิ่นกาแฟและความเงียบเหงาในใจ

01/05/2025

2

บทที่ 2 ปรากฏตัวในเครื่องแบบ

01/05/2025

3

บทที่ 3 ความหวั่นไหวจากผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่สามี

01/05/2025

4

บทที่ 4 สัมผัสที่สั่นไหว

01/05/2025

5

บทที่ 5 เมื่อเส้นแบ่งพร่าเลือน

01/05/2025

6

บทที่ 6 จูบแรกในเงาหลังร้าน

02/05/2025

7

บทที่ 7 รอยจูบที่ลบไม่ออก

02/05/2025

8

บทที่ 8 คำสารภาพในความเงียบ

02/05/2025

9

บทที่ 9 ใต้เงื่อนไขที่เปราะบาง

02/05/2025

10

บทที่ 10 เมื่อหัวใจยอมจำนน

02/05/2025

11

บทที่ 11 เปลวไฟในยามเที่ยง

03/05/2025

12

บทที่ 12 รสขมหลังความสุขสม

03/05/2025

13

บทที่ 13 ค่ำคืนอันจืดชืด

03/05/2025

14

บทที่ 14 ในห้วงลึกของความเดียวดาย

03/05/2025

15

บทที่ 15 เปลวไฟใต้เงาจันทร์

03/05/2025

16

บทที่ 16 เศษซากในความมืด

08/05/2025

17

บทที่ 17 วังวนแห่งความลับ

08/05/2025

18

บทที่ 18 สัญญาณอันตราย

09/05/2025

19

บทที่ 19 โลกที่พังทลาย

09/05/2025

20

บทที่ 20 วันโลกดับ

09/05/2025

21

บทที่ 21 ชีวิตที่พลิกผัน ณ ชานเมือง

10/05/2025

22

บทที่ 22 ชีวิตในฝุ่นผงและหยาดเหงื่อ

10/05/2025

23

บทที่ 23 ก้าวใหม่บนทางสายเก่า

11/05/2025

24

บทที่ 24 วันใหม่

11/05/2025