งานแต่งงานที่เกิดขึ้น เพราะผู้ใหญ่ เธอถูกสามีรังเกียจ ก็ให้มันรู้ไปว่าเขาจะเกลียดเธอไปได้สักกี่น้ำ เธอจะแกล้งเขาให้หนำใจ ทำหน้าที่เมียให้สาสมกับที่เขาเกลียด!
สีหน้าบึ้งตึงของเจ้าบ่าวทำให้ณัฐชาแอบยิ้มขำในใจ
คนบ้าอะไรทำหน้าเหมือนตูด!
เธอแอบนินทาโดยไม่ให้เขารู้
“อุ๊ย!” ณัฐชาไม่ทันตั้งตัว มือหนาก็ดึงมือของเธอไปจับเอาไว้เต็มแรง ก่อนจะสวมแหวนให้ที่นิ้วนางข้างซ้าย
ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่มีความอ่อนโยนเอาเสียเลย ชิ!
ถ้าไม่เพราะมารดาของเธอป่วยหนักและต้องการเห็นเธอเป็นฝั่งเป็นฝาล่ะก็ เธอไม่มีทางแต่งงานกับเขาหรอก
เธอกับเขาไม่ได้คบหาดูใจกันด้วยซ้ำ ผู้ใหญ่เป็นคนจัดการให้ แถมเขายังมีอดีตรักฝังใจ เคยอกหักรักคุดมาก่อน เลยไม่คิดที่จะรักผู้หญิงคนไหนอีก
ไม่รักก็ไม่รักสิ เธอเองก็จะไม่ได้รักเขาเหมือนกัน แต่งงานให้มารดามีความสุขในบั้นปลายชีวิตเพราะท่านเป็นโรคร้าย หลังจากนั้นเธอจะเป็นฝ่ายขอหย่าขาดจากเขาเอง ไม่รอให้เขาขับไล่ไสส่งแน่นอน
อีกเหตุผลหนึ่ง ไม่ใช่เพราะมารดาป่วยอย่างเดียว แต่เธออยากหนีจากแฟนเก่าที่นอกใจไปคบหากับเพื่อนของเธอ เขาตามมางอนง้อขอคืนดี เพราะเห็นว่าเธอไม่มีใคร แถมยังยกหางตัวเองอีกว่าเธอยังรักเขามาก จนไม่คิดมีใคร เธอเลยแต่งงานกับจิณณ์ให้เขาได้เห็นว่า เธอก็มีผู้ชายที่ดีให้แต่งงานเหมือนกัน ไม่ได้จะรอเขาเสียหน่อย
จิณณ์เป็นเศรษฐีที่ดิน และยังเป็นที่นับหน้าถือตาแถมยังมีที่ดินติดอยู่กับคีรีอีก การทำให้คีรีกระอัก
การจะเอาคืนคีรีนั้น ก็ต้องแต่งงานกับคนที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียง และไม่กินเส้นกันนี่แหละ ถึงจะทำให้อีกฝ่ายดิ้นได้
ณัฐชาหยิบแหวนขึ้นมาเพื่อจะสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขา เธอยิ้มหวานให้เขา ค่อย ๆ สวมแหวนให้ด้วยท่าทีอ่อนโยน ทำให้จิณณ์ไม่ได้ระแวงว่าเธอจะเอาคืน จนกระทั้งเธอยัดแหวนใส่นิ้วเขาเต็มแรงนั่นแหละ
จิณณ์ถึงกับสะดุ้งสุดตัว ในขณะที่ณัฐชายิ้มหวานตอบกลับไป ก่อนจะขยับปากไปมาเบา ๆ ว่าทีใครทีมัน แม้จะไม่ออกเสียง แต่เขาก็อ่านปากเธอออก
ยายตัวแสบ! เขาขยับปากต่อว่าเธอ แต่ไม่มีเสียงเปล่งออกมา
สวมแหวนเสร็จก็เป็นการถ่ายรูปคู่และรูปรวม จิณณ์ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอย เขาดึงเธอมาจุมพิตเต็มเหนี่ยว
ณัฐชาตาโตตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรป่าเถื่อนเช่นนี้ พอเขาดึงเธอเข้ามาหาอีกรอบ เพราะตากล้องบอกว่าอยากได้ซีนหอมแก้มหวาน ๆ อีกหลาย ๆ รูป เธอก็กัดหูเขาเต็มแรง
“โอ๊ย!” จิณณ์ร้องเสียงหลง ไม่คิดว่าเธอจะเอาคืนเขาแบบนี้ และโดยไม่ทันตั้งตัว เธอบิดสีข้างเขาเต็มแรง
“โอ๊ย!” จิณณ์ร้องอีกครั้ง ทำเอาทุกคนขบขันกับท่าทีของเจ้าบ่าวเจ้าสาว พอบิดสีข้างเขาเสร็จ เธอก็ทำหน้าไร้เดียงสาว่าเขินอายที่โดนเขาจุมพิตเมื่อครู่
ฝากไว้ก่อนยายตัวแสบ เขาขยับปากไปมา เธออ่านปากเขาแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
พิธีแต่งงานเสร็จสิ้นก็เป็นพิธีส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอ ผู้ใหญ่ต่างอวยพรให้คู่บ่าวสาวมีความสุข
“ย่าขอให้ลูกทั้งสองมีความสุขมากๆ นะจ๊ะ แล้วก็มีเหลนให้ย่าอุ้มไว ๆ” คุณย่าวรางคณาอวยพรด้วยรอยยิ้ม
“พ่อเองก็ขอให้ลูกมีความสุขมาก ๆ รักกันไปจนแก่เฒ่านะลูกนะ” ทรงสิทธิ์อวยพรให้ลูกสาว
“แม่ดีใจที่ลูกได้เป็นฝั่งเป็นฝากับคนดี ๆ อย่างพ่อจิณณ์เขา จิณณ์แม่ฝากน้องด้วยนะลูก” คนป่วยที่นั่งอยู่บนรถเข็นเพราะเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายเอ่ยขึ้น
“ครับ” จิณณ์รับคำเพราะเห็นอาการป่วยของกานดา เขาเองก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจคนป่วย แต่ยายตัวแสบอย่างณัฐชาเขาไม่มีทางยอมให้เธอมาแกล้งอะไรเขาได้อีก
ครอบครัวของณัฐชาย้ายไปอยู่เมืองกรุง นาน ๆ จะกลับมาที่ไร่ที่อยู่ข้าง ๆ เขาสักที เขากับณัฐชาจึงไม่ได้สนิทสนมกันมาก นานๆ จะเจอกันสักที
ผู้ใหญ่ออกไปแล้วทั้งสองก็สะบัดหน้าใส่กัน ณัฐชาเองก็ลุกหนี ทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคของเจ้าบ่าวในห้องหอ
“คืนนี้เธอไปนอนบนโซฟาโน่น ฉันไม่ชอบนอนกับคนอื่น มันอึดอัดนอนไม่หลับ”
“โหย... พี่จิณณ์นี่ช่างเป็นสุภาพบุรุษเสียจริงนะคะ ไล่ให้ชาไปนอนที่โซฟา ไม่คิดบ้างเลยเหรอคะว่ามันจะเมื่อยแค่ไหน”
“เรื่องของเธอ”
“พี่ลองไปนอนดูสิ”
“ถ้าไม่อยากเมื่อยก็นอนบนพื้น”
“พื้นก็แข็ง เย็นก็เย็น พี่แมนไหมถามจริง”
“งั้นพิสูจน์กันไหม ว่าฉันแมนรึเปล่า” จิณณ์เดินเข้าหา ทำเอาเธอต้องถอยหนี รีบวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหอบชุดนอนเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
เข้ามาถึงห้องน้ำก็ได้แต่ยืนตาปริบ ๆ อยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่
เวรแล้วไง! รูดซิปชุดแต่งงานไม่ได้
“พี่จิณณ์ พี่จิณณ์คะ” เธอชะโงกหน้ามาเรียกเขาอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
“มีอะไร”
“รูดซิปด้านหลังให้หน่อยค่ะ รูดไม่ถึง”
“ไร้ยางอาย” ประโยคของเขาทำเอาเธออ้าปากค้างตาโต
“บ้าหรือไงพี่จิณณ์ จู่ ๆ มาด่ากันว่าไร้ยางอาย”
“ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนมาอ่อยให้ผู้ชายรูดซิปให้”
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม