Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
หวนคืนมิลืมรัก

หวนคืนมิลืมรัก

ต้ายวี่

5.0
ความคิดเห็น
8.3K
ชม
55
บท

นางเคยมอบความรัก ความภักดี ให้เขาด้วยความจริงใจ แต่เขากลับตอบแทนนางด้วยการทรยศ หักหลัง สกุลของนางต้องล่มสลาย ยามที่สวรรค์มอบโอกาสให้นางได้หวนคืนชะตา นางจึงตั้งมั่นไม่ขอหวนกลับไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับเขาอีก เพียงแต่นางพยายามหลีกหนี คนหน้าหนากลับพยายามไล่ตาม ใช้ความเจ้าเล่ห์ทั้งหลอกล่อบีบคั้นจนนางไร้หนทางหลีกหนี ในเมื่อมิอาจหลีกหนีเช่นนั้นครั้งนี้นางก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า สตรีสกุลหลิวจะไม่ยอมโง่เขลาเป็นครั้งที่สอง "กู่เหว่ยหยวน ตลอดชีวิตของข้า สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุด คือมอบใจให้บุรุษชั่วช้าเช่นเจ้า หากสวรรค์มีจริง ไม่ว่าจะกี่ภพชาติอย่าได้พบกันอีกเลย"

บทที่ 1 บทนำ

เสียงฟ้าร้องคำรามดังไปทั่วพื้นปฐพี สายอสุนีบาตฟาดลงที่ต้นไม้อายุนับร้อยปี กลิ่นไหม้ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ เพียงครู่เดียวสายฝนก็สาดกระหน่ำลงมา เหมือนกับว่าเป็นลางบอกเหตุบางอย่าง ประตูหน้าเรือนท้ายตำหนักถูกกระชากเปิดออก ฉีกงกงเดินเข้ามาหยุดอยู่กลางห้อง แววตาเย้ยหยันมองสตรีสูงศักดิ์ที่บัดนี้ไม่หลงเหลือความจองหองเหมือนเช่นในอดีต

“พระชายากระหม่อมนำข่าวสกุลหลิวมาบอก” หลิวอวี่หนิงค่อยๆ หันกลับไปมองช้า ๆ ถึงจะพูดว่ามองแต่นางก็มิได้เห็น นางใช้เพียงสัมผัสทางหูที่ได้ยินเท่านั้น

สายฟ้าสาดส่องลงมาอีกครั้งภายในห้องที่มืดมิดพลันสว่างขึ้น ฉีกงกงก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาเบิกกว้างมองสตรีที่นั่งบนเก้าอี้ ใบหน้าที่เคยงดงามกลับขาวซีด ดวงตาขุ่นมัวไร้แวว เส้นผมที่เคยเงางามแห้งกระด้างจับตัวกันเป็นก้อน นางค่อย ๆ อ้าปากออกช้า ๆ และพยายามเปล่งเสียงพูด

“ข่าวอะไร” เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมา อาจเพราะว่านางมิได้พูดคุยกับผู้ใดนานมากแล้ว น้ำเสียงจึงฟังแหบแห้งราวกับคนแก่

“ท่านแม่ทัพหลิวตายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ร่างอรชร นางค่อย ๆ ลุกจากเก้าอี้ มือเรียวยื่นออกไปข้างหน้าปัดป่ายไปมา ฉีกงกงเบ้ปากก่อนจะขยับเท้าถอยหลัง

“พระชายามองไม่เห็นก็ไม่จำเป็นต้องลุกขึ้นมาพ่ะย่ะค่ะ”คนเราก็เท่านี้ ผู้ใดจะไปคิดว่าสกุลหลิวที่สูงส่งจะตกอับเช่นทุกวันนี้

“ตาย!...พี่ชายข้า ตายได้อย่างไร!”

“แม่ทัพหลิวแอบซุกซ่อนกองกำลังฝึกทหารลับหลังฝ่าบาทเท่านั้นยังไม่พอ แม่ทัพหลิวยังเหิมเกริมลอบปลงพระชนม์องค์รัชทายาท พระชายาทรงเป็นคนฉลาด เช่นนั้นก็ย่อมคิดได้ว่าโทษของกบฏ สมควรตายหรือไม่”

กบฏหรือช่างหน้าไม่อายนัก สกุลหลิวจงรักภักดีมาทุกรุ่นตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ ไม่คาดคิดว่าวันนี้พี่ชายนางจะถูกฐานะกบฏ สวมลงบนศีรษะ ช่างน่าขำ ลอบปลงพระชนม์เช่นนั้นหรือ พี่ชายนางมีเหตุผลใดต้องทำเช่นนั้นหลิวอวี่หนิงยกยิ้มเย้ยหยันออกมา

“ฉีกงกงเจ้าคงไม่คิดจะเข้ามาบอกข้าเพียงอย่างเดียวกระมัง”

“กระหม่อมถึงบอกว่าพระชายาเป็นคนฉลาด เช่นนั้นพระชายาจะรอสิ่งใดอยู่เล่าพ่ะย่ะค่ะจะทนอยู่กับความอัปยศนี้ไปเพื่อสิ่งใด รอสิ่งใดอยู่หรือ มิสู้จากไปอย่างสงบเถิด” หลิวอวี่หนิงเซถอยหลังดวงตาเบิกกว้าง นางก้าวล้มลงไปนั่งบนพื้นที่สกปรก

“ข้าต้องการพบกู่เหว่ยหยวน ไปตามเขามาพบข้า!!..” นางแค่นเสียงออกมาทีละคำ มือเล็กกำเข้าหากันแน่น

“เจ้าคู่ควรจะพบองค์ชายหรือ หลิวอวี่หนิงเจ้าอย่าได้เรื่องมากอยู่เลย หากพระองค์อยากพบเจ้าก็คงยอมมาพบไปนานแล้ว ดวงตาเจ้ามืดบอดพระองค์ยังไม่ยอมให้หมอหลวงเข้ามารักษา เรื่องแค่นี้คนฉลาดอย่างเจ้าจะคิดมิได้หรือ”

“ฉีกงกงอย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย จัดการได้แล้ว”หลิวอวี่หนิงเงยหน้าขึ้นไปตามเสียง

เสียงนี้นางจำได้ดี เป็นอินจูหลี

หึ!!..สตรีชั่วช้านางนี้มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรนั่นนะสินะองค์ชายสี่พระสวามีนางจะเข้ามาพบนางหรือ เกรงว่ายามนี้แม้แต่ชื่อของนางเขาก็ไม่อยากจะได้ยินให้ระคายหู

“พ่ะย่ะค่ะพระชายารอง”ฉีกงกงพยักหน้าให้นางกำนัลร่างใหญ่เดินเข้าไปกดตัวหลิวอวี่หนิ่งให้แนบลงกับพื้น อินจูหลีถอยหลังออกมา นางคว้าเอาแจกันใบใหญ่โยนกระแทกผนังห้องจนแตกกระจาย และหยิบเอาชิ้นที่แหลมคมยื่นไปให้ฉีกงกง

“พระชายาเอกหลิวอวี่หนิงได้ยินเรื่องของพี่ชายจึงได้อับอายเป็นอย่างมาก ชีวิตนี้ผิดต่อบรรพบุรุษ ผิดต่อราชวงศ์ไท่กู่จึงได้ปลิดชีพตนเอง น้อมรับความผิดร่วมกับพี่ชาย”สิ้นเสียงอินจูหลี ฉีกงกงก็กดเศษแจกันที่ลำคอระหงก่อนจะลากเป็นทางยาวเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล

หลิวอวี่หนิงไม่คิดจะดิ้นรน ร่างอรชรกระตุกเกร็ง ภาพในวันวานย้อนเข้ามา หากวันนั้นนางไม่ตกหลุมรักเขา หากนางไม่หลงรักกู่เหว่ยหยวน พี่ชายเพียงคนเดียวของนางก็คงจะไม่ตาย สกุลหลิวก็คงจะไม่ล่มสลาย เสียดายที่โลกนี้ไม่มีคำว่าหาก ไม่อย่างนั้นครอบครัวนางคงไม่จบสิ้นลงเช่นนี้ นางไม่ยินยอม นางจะต้องตายไปอย่างคับข้องใจแบบนี้หรือ ดวงตาขุ่นมัวปิดลงช้า ๆ โชคดีเหลือเกินที่ดวงตานางถูกพิษจนมืดบอด มิต้องทนเห็นใบหน้าคนเหล่านี้

‘ทั้งชีวิตของข้า หากจะผิดก็คงเป็นเพราะหลงรักบุรุษชั่วช้าอย่างท่าน กู่เหว่ยหยวน ข้าขอให้ท่านโดนเหมือนดังที่ข้าโดน ไม่ว่าจะกี่ชาติภพ อย่าได้เจอกันอีกเลย’

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ต้ายวี่

ข้อมูลเพิ่มเติม
ข้าเก็บสามีได้กลางป่า

ข้าเก็บสามีได้กลางป่า

โรแมนติก

5.0

ไม่คิดว่าการช่วยชีวิตบุรุษแปลกหน้ากลางป่าในวันนั้น จะย้อนกลับมาช่วยชีวิตนางในวันนี้ "บุญคุณช่วยชีวิต วันหน้าข้าจะชดใช้ให้" "เช่นนั้นก็ชดใช้เสียวันนี้... มาเป็นสามีของข้าเถิด" ------ เยี่ยนหลิง : หญิงสาวชาวบ้าน นางเกือบถูก บังคับให้แต่งงานกับบุตรชายหัวหน้าหมู่บ้าน เพื่อแลกกับยารักษาร่างกายให้พี่ใหญ่ แต่แล้วที่นางเก็บบุรุษแปลกหน้าได้ที่กลางป่า ชีวิตนางก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เซียวชินหย่วน : ซื่อจื่อจวนเซียวกั๋วกง ขึ้นเขามาเก็บสมุนไพร แต่ถูกลอบทำร้ายจนพลัดตกเขา โชคดีที่ได้เยี่ยนหลิงช่วยชีวิตเอาไว้

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

Me'JinJin
4.9

คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
3.7

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

Davin Howson
5.0

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
หวนคืนมิลืมรัก
1

บทที่ 1 บทนำ

07/05/2025

2

บทที่ 2 สกุลหลิว

07/05/2025

3

บทที่ 3 องค์ชายเปลี่ยนไป

07/05/2025

4

บทที่ 4 ล่าจิ้งจอกเงิน

07/05/2025

5

บทที่ 5 ของโปรดทั้งนั้น

07/05/2025

6

บทที่ 6 เกือบถูกม้าชน

07/05/2025

7

บทที่ 7 คำสัญญา

07/05/2025

8

บทที่ 8 โสมจากฮองเฮา

07/05/2025

9

บทที่ 9 ละครหนึ่งตื่น

07/05/2025

10

บทที่ 10 จะไม่มอบใจให้อีกแล้ว

07/05/2025

11

บทที่ 11 จุดที่มองข้าม

07/05/2025

12

บทที่ 12 สหายเก่ามาเยี่ยม

07/05/2025

13

บทที่ 13 ยังเร็วเกินไป

07/05/2025

14

บทที่ 14 บาดเจ็บ

07/05/2025

15

บทที่ 15 กลับลั่วหยาง

07/05/2025

16

บทที่ 16 ทำไมต้องไปพบ

07/05/2025

17

บทที่ 17 ช่วยงานเต็มตัว

07/05/2025

18

บทที่ 18 รู้ความผิดตัวเองหรือไม่

07/05/2025

19

บทที่ 19 ไม่มีสิ่งใดตอบแทน

07/05/2025

20

บทที่ 20 แม่นมเผิง

07/05/2025

21

บทที่ 21 ไม่ยอมรับเสียอย่าง

07/05/2025

22

บทที่ 22 ชีวิตเจ้าเป็นของข้า

07/05/2025

23

บทที่ 23 ความจริงของหูถิง

07/05/2025

24

บทที่ 24 ข้าสัญญา

07/05/2025

25

บทที่ 25 วัดหลิงซาน

07/05/2025

26

บทที่ 26 สามีภรรยาเท่านั้น

07/05/2025

27

บทที่ 27 พิธีปักปิ่น

07/05/2025

28

บทที่ 28 ปิ่นพระราชทานหัก

07/05/2025

29

บทที่ 29 หลิวอวี่หนิงถูกพิษ

07/05/2025

30

บทที่ 30 เตรียมใจแต่งให้ข้าเถอะ

07/05/2025

31

บทที่ 31 พิษยี่โถ

07/05/2025

32

บทที่ 32 พระราชทานสมรส

07/05/2025

33

บทที่ 33 เรียกมาพบ

07/05/2025

34

บทที่ 34 ปลายทางคือความตาย

07/05/2025

35

บทที่ 35 ความปกติที่ไม่ปกติ

07/05/2025

36

บทที่ 36 หวนคืนชะตา

07/05/2025

37

บทที่ 37 องค์ชายสี่ขอออกรบ

07/05/2025

38

บทที่ 38 รับราชโองการต้านศึก

07/05/2025

39

บทที่ 39 กู่เหว่ยหยวนตามมา

07/05/2025

40

บทที่ 40 แม่ทัพหลิวได้รับบาดเจ็บ

07/05/2025