Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เมียสำรองที่เขาไม่รัก

เมียสำรองที่เขาไม่รัก

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
ชม
14
บท

เธอ...คือผู้หญิงที่ไม่มีใครต้องการ แม้แต่คนที่เธอรักสุดหัวใจ...ก็เคยมองเธอเป็นแค่เงาของคนอื่น เธอเลี้ยงลูกให้เขา รักและปกป้องอย่างไม่มีข้อแม้ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงคนแปลกหน้าในบ้านของตัวเอง ถูกหาว่าล่อลวง ถูกผลักไสด้วยคำดูแคลน และถูกบีบให้หายไปอย่างไร้ตัวตน จนกระทั่งวันที่เขาพบความจริง ว่าเธอคือคนที่รักเขามากที่สุด และเขาคือคนที่ทำลายผู้หญิงที่ควรรักที่สุดไปด้วยน้ำมือของตัวเอง

บทที่ 1 1

ฝนโปรยลงมาเบา ๆ ในค่ำคืนของฤดูหนาว แต่ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลวรรณพงศ์กลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความคึกคักจากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองการหมั้นหมายของคุณหนูพิมลภา ลูกสาวคนเดียวของบ้าน กับว่าที่เจ้าบ่าวหนุ่มหล่อ ธนัตถ์ พิพัฒน์ธาดา ทายาทเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พันล้าน

“ขวัญ! ไปเก็บแก้วตรงนั้นสิ ยืนเอ๋ออยู่ได้!”

เสียงของนวลจันทร์พยาบาลสาวของตระกูลดุขวัญข้าวเสียงดัง ทำให้ขวัญข้าวสะดุ้งรีบก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไปเก็บแก้วน้ำเปล่าที่ตกอยู่ใกล้เท้าของคนหนึ่ง

“ขอโทษค่ะ” เธอพึมพำเบา ๆ แต่ไม่มีใครสนใจสาวใช้อย่างเธอ

เธอเป็นเพียงสาวใช้ในบ้าน เป็นเหมือนเงาที่ไม่มีตัวตนอยู่ในงานหมั้นที่ใหญ่โตเช่นนี้

“แกนี่มันชอบโชว์หน้าจริง ๆ นะขวัญข้าว” เสียงแข็ง ๆ ดังขึ้นจากทางด้านหลัง

ขวัญข้าวหันไปก็พบกับพิมลภาในชุดราตรียาวสีแดงเพลิง ใบหน้าสวยคมแต่งเต็มจนไม่มีที่ติ แต่สายตาที่มองมานั้นกลับเจือรังเกียจอย่างปิดไม่มิด

“เปล่านะคะ ขวัญแค่”

“หุบปาก! อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะว่าแกแอบมองพี่นัตตาเป็นมัน!” พิมลภากระซิบใส่เสียงลอดไรฟัน

“อย่าคิดว่าแค่แกหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ จะมีสิทธิ์คิดอะไรเกินตัว!”

ขวัญข้าวเม้มปากแน่น ใบหน้าร้อนผ่าว แต่ไม่พูดหรือโต้เถียงอะไร เธอรู้ดีว่าถึงเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“น้องภาครับ” เสียงทุ้มของธนัตถ์ดังขึ้นไม่ไกล

พิมลภาสะดุ้ง รีบยิ้มหวานให้คู่หมั้นของตัวเองในทันที

“ค่ะพี่นัต”

เขาเหลือบมองขวัญข้าวเพียงครู่ ก่อนจะหันไปพูดกับคู่หมั้นของตัวเอง

“คุณแม่อยากคุยเรื่องรายละเอียดงานแต่เพิ่มเติม พรุ่งนี้พี่จะให้เลขานัดเวลาอีกทีนะครับ”

“ค่ะพี่นัต หนูจะรอ” พิมลภายิ้มหวานหยดให้คู่หมั้นสุดหล่อ

เมื่อธนัตถ์เดินจากไปแล้ว พิมลภาก็หันกลับมาถลึงตาใส่ขวัญข้าวอีกครั้ง

“ถ้าแกยังอยากอยู่ที่นี่ อย่ามาให้ฉันเห็นว่าแกทำตาวิบวับใส่พี่นัตอีก! ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันใจร้าย!”

“ขวัญเปล่านะคะ” ขวัญข้าวสะดุ้งตกใจ แต่ครอบครัวนี้มีบุญคุณกับเธอกับแม่มาก อะไรที่ยอมได้ก็ต้องยอม

“หุบปากแล้วไปล้างแก้วให้หมด!”

ขวัญข้าวก้มศีรษะให้เจ้านายสาว แล้วรีบเดินหลบไปในทันที น้ำตารื้นขอบตาขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณหนูถึงเกลียดชังเธอถึงขนาดนี้ เธอแค่ทำงานของตัวเอง ไม่ได้ต้องการจะยุ่งกับใครเลยจริง ๆ

คืนนั้นเธอกลับมานั่งที่ห้องพักเล็ก ๆ ของคนใช้ที่อยู่หลังบ้าน ไฟในห้องสลัว ๆ กับความคิดภายในใจที่ค่อนข้างสับสน

“ขวัญ แกต้องอดทน” เธอบอกตัวเอง

วันต่อมา ธนัตถ์มาที่บ้านอีกครั้งเพื่อพูดคุยเรื่องการจัดงาน

“เธอ” เขาหันไปมองขวัญข้าวซึ่งกำลังยืนถือถาดผลไม้อยู่ใกล้ ๆ

“คะ” เธอขานรับเสียงเบา

“เอาน้ำเปล่ามาให้หน่อย”

“ค่ะ”

พิมลภายืนอยู่ข้าง ๆ แอบขบกรามแน่นก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

“ขวัญข้าวเป็นเด็กรับใช้ที่ไม่ได้ความน่ะค่ะพี่นัต พูดอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง งานบ้านงานเรือนก็ไม่เอาไหน นิสัยก็แย่ มีผู้ชายมาติดพันมากมาย ที่เลี้ยงเอาไว้ก็เพราะเห็นแก่แม่ของเธอ นี่ถ้าท้องขึ้นมาไม่รู้ว่าพ่อของลูกในท้องเป็นใคร” พิมลภาใส่ไฟเต็มที่ เพราะขวัญข้าวหน้าตาดีเกินสาวใช้ทั่วไป เธอไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ดีไปกว่าตน และไม่อยากให้คู่หมั้นสนใจสาวใช้หน้าตาดีคนนี้ด้วย

ธนัตถ์ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปคุยเรื่องแผนแต่งงานต่อ

ขวัญข้าวยืนอยู่เงียบ ๆ หัวใจเจ็บจี๊ดเมื่อได้ยินคำดูหมิ่นจากเจ้านายสาว ทั้งที่เธอไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลย แต่ก็ต้องกลายเป็นแพะรับบาปเพียงเพราะธนัตถ์เป็นคนที่เธอไม่ควร แม้แต่จะเงยหน้ามองเพราะเขาสูงส่งเกินกว่าคนต่ำต้อยเช่นเธอจะเอื้อมถึง

หลายสัปดาห์ผ่านไป…

ทุกครั้งที่ธนัตถ์มาที่บ้าน เขาเริ่มสังเกตบางสิ่งบางอย่างในตัวขวัญข้าว

ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่เธอคอยช่วยคนรับใช้คนอื่น เป็นกันเองกับคนสวน หรือการทำงานอย่างแข็งขัน ทุกอย่างดูสวนทางกับสิ่งที่คู่หมั้นสาวพูด แต่พิมลภาจะโกหกเขาด้วยเรื่องอะไรกัน

เขากับพิมลภาแต่งงานกับเพราะธุรกิจของครอบครัว บิดามารดาเป็นเพื่อนกัน และเล็งเห็นถึงความเหมาะสม เขาเองก็ไม่มีใครจึงยอมตกลงแต่งงานด้วย ดังนั้นถามว่าเขารักพิมลภาไหม ก็ตอบได้เลยว่าไม่ได้รัก ทุกอย่างเป็นเพียงผลประโยชน์เท่านั้น

ค่ำคืนนั้น…

ในห้องนอนอันโอ่อ่าบนชั้นสองของคฤหาสน์วรรณพงศ์ พิมลภาในชุดนอนผ้าซาตินสีแดงนั่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ มือเรียวลูบปอยผมเบา ๆ พลางเพ่งมองเงาสะท้อนของตัวเอง ดวงตาสวยกำลังจ้องตัวเองไม่วาง

“ขวัญข้าว” เธอกัดฟัน

“ถ้าแกกล้าคิดจะแย่งพี่นัตไปจากฉัน ฉันจะทำให้แกไม่มีวันได้ผุดได้เกิดเลยคอยดู” เธอแอบเห็นสายตาของคู่หมั้นและเด็กในบ้านแอบมองสบตาก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก ขวัญข้าวเป็นคนสวยเสียด้วย เธอเลยต้องกดเอาไว้ให้ต่ำกว่าเธอ ไม่ให้เผยอขึ้นมาเกินหน้าเกินตาของเธอ

มือข้างหนึ่งเลื่อนไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง หยิบขวดยาน้ำขุ่นขึ้นมาอ่านฉลากยานอนหลับ

อย่างเงียบงัน ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ขึ้นมา คิดว่าในอนาคตอาจจะต้องใช้ยาตัวนี้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
แกล้งนักรักหมดใจ

แกล้งนักรักหมดใจ

โรแมนติก

5.0

เมื่อ ภูผา ทายาทนักธุรกิจพันล้าน ถูกส่งตัวมาอยู่ที่บ้านนอกกลางทุ่งนา เขาต้องใช้ชีวิตร่วมชายคากับ ดาหลา ลูกสาวกำนันจอมแก่นที่มองเขาเป็นแค่ "หนุ่มกรุงไม่เอาไหน" จากความหมั่นไส้ กลายเป็นความห่วงใย... จากแผงผักริมตลาดนัด สู่แผนเปิดโปงที่เขย่าทั้งวงการธุรกิจ เมื่อหนุ่มเจ้าสำอางต้องมาเลี้ยงน้องควายทองแท้ที่ชอบให้ขัดหลังเสียเหลือเกิน แท้จริงคือ CEO ตัวจริงเสียงจริง! ความรัก ความลับ และแผนร้ายที่ซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มจะพาทุกหัวใจอบอุ่นไปพร้อมกลิ่นหอมของไอดิน และคำว่ารักที่งอกงามกลางทุ่งนา เพราะบางที...ควายตัวเดียว ก็พาเราพบรักแท้ได้

บอสเถื่อนหลงเมีย

บอสเถื่อนหลงเมีย

โรแมนติก

5.0

เพราะเธอช่วยชีวิตเขาไว้...โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ในนาทีที่เธอคิดว่าเป็นแค่การทำดีธรรมดา กลับกลายเป็นการสะกิดหัวใจของชายหนุ่มผู้เย็นชาที่ไม่เคยเปิดใจให้ใคร "ธามกร วัฒนเดช" บอสหนุ่มผู้เก็บงำความเจ็บปวดไว้ใต้ท่าทีเรียบนิ่ง เขาไม่เคยเชื่อในน้ำใจของใคร...จนวันที่หญิงสาวตัวเล็กคนหนึ่งยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเขา และเธอ... "แก้วจอมขวัญ อินทราวงศ์" พนักงานบัญชีคนใหม่ ที่ไม่รู้เลยว่าแค่ ความดีเล็ก ๆ ในวันนั้น จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล จากคำขอบคุณ กลายเป็นความห่วงใย จากเจ้านายผู้เย็นชา กลายเป็นผู้ชายที่เดินเข้ามาทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวทุกวินาที เขาค่อย ๆ เติมเต็มรอยร้าวในชีวิตของเธอ และเธอกลายเป็นคนเดียวที่เขาอยากปกป้องไปตลอดชีวิต "ถ้าคุณยังไม่กล้ารักผม งั้นขอให้ผมได้รักคุณก่อนนะ แก้วจอมขวัญ"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

อุ้มรักเมียแสนชัง

อุ้มรักเมียแสนชัง

เนื้อนวล
4.9

ปรมะพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักศึกษาของตัวเองจนตั้งท้อง เขาจำใจต้องรับผิดชอบอย่างไม่มีทางเลือก แต่ผู้ชายระดับไฮเอ็นเช่นเขาไม่ยอมเข้าตาจนง่ายๆ หรอก ในเมื่อพลาดไปแล้วก็ช่างมัน รับแค่ลูกเอาไว้ และเขี่ยแม่ของเด็กทิ้งลงถังขยะ นี่แหละคือทางออกที่ยอดเยี่ยมที่สุด! ตัวอย่างเล่ม : ระหว่างที่รองเท้าสีดำเงาวับกำลังย่ำลงไปบนพื้นกระเบื้องราคาแพง เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเข้าที่ขาด้านหลัง ปรมะหยุดเดิน และก็หมุนตัวกลับไปมองสิ่งที่พุ่งเข้ามาปะทะร่างกายของตัวเอง เด็กผู้หญิงถักเปียสองข้าง... เขายิ้มที่มุมปากน้อยๆ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเผชิญหน้ากับเด็กตัวจ้อย “อย่าวิ่งซนนะครับเด็กดี...” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขา ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างดีใจ “คุณพ่อ...” เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเด็กหญิงตรงหน้า แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนแทบช็อกคือใบหน้าของเด็กหญิงคนนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเขาตอนเด็กไม่มีผิด ปรมะถึงกับอึ้งงันไป แต่เด็กน้อยยังคงยิ้มแถมยังยกมือขึ้นลูบหน้าของเขาไปมา “คุณพ่อจริงๆ ด้วย... ไข่มุกไม่ได้ฝันไป... เย้...” “หนู...” ตอนนี้แม้แต่จะพูดออกมาให้เป็นคำยังยากสำหรับปรมะเลย เด็กคนนี้เรียกเขาว่าพ่อ แถมยังมีหน้าตาถอดแบบมาจากเขาในตอนเด็กอีกต่างหาก ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

ภรรยากระดูกเหล็ก

ภรรยากระดูกเหล็ก

Kaleb Mugnai
4.9

[แนวลูกเด็กน่ารัก+สาวเก่ง+แก้แค้น]ฉวี่ชิงเกอแต่งงานกับฟู่หนานจิ่นมาเป็นเวลา 5 ปี เธอใช้ชีวิตเหมือนแม่บ้าน เธอคิดว่าตัวเองท้องแล้วจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาดีขึ้น แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้มาคือ ข้อตกลงการหย่า เมื่อคลอดลูก ฉวี่ชิงเกอแทบจะไม่รอดเพราะมีคนทำร้าย เธอถึงรู้สํานึก ห้าปีต่อมา เธอกลายเป็น"ท่านประธานฉวี่"แล้วกลับมาแก้แค้น คนที่เคยรังแกเธอต่างก็ได้รับการสั่งสอนอย่างสะหัส และความจริงที่ถูกปิดบังไว้ก็ค่อย ๆ ถูกเปิดเผยออกมาก อดีตสามีคิดจะขอคืนดีกับเธอเหรอ คิดง่ายไปหน่อยไหม? ฟู่หนานจิ่นอ้อนวอน"ที่รัก ลูกต้องการหม่ามี๊ ขอแต่งงานใหม่ได้ไหม?"

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ