Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
สายใยรักมิอาจพราก
5.0
ความคิดเห็น
763
ชม
33
บท

"ทุกครั้งที่อาคิดว่าจะไม่สนใจหยา จะตัดใจจากหยา ก็มักจะมีเสียงทวงถามขึ้นในหัวของอาทุกครั้ง คล้ายกับว่าอาไปสัญญาอะไรกับใครเอาไว้ แล้วไม่ได้ทำตามสัญญา และความรู้สึกก็บอกกับอาว่า ใครคนนั้นก็คือหยา...ความรู้สึกอยากจะทำทุกๆ อย่างเพื่อหยา เพื่อให้ได้หยามาเป็นของอามันรุนแรงขึ้นทุกวัน พอๆ กับที่อาต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิดในหัวใจของตัวเอง...มันทรมานมากเลยนะคะ มากเสียจนบางครั้งอาอดคิดไม่ได้ว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่อาทำเอาไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว หรือไม่ชาติที่แล้วอาก็คงจะติดค้างอะไรหยาไว้ ความรู้สึกนี้มันถึงตามมาเล่นงานอาในชาตินี้....ให้โอกาสอาได้ไหมคะ อาสัญญาตรงนี้เลยว่าถ้าอาได้รับเกียรติในครั้งนี้...ได้ความไว้วางใจจากหยา อาจะไม่ทำให้หยาของอาเสียใจเลยแม้แต่น้อย...จะรัก จะถนอม จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของคนที่รักได้" ญารินดาประสานสายตากับดวงตาคู่คม ซึ่งยังมีความกลัวหลงเหลืออยู่ในนั้น ทั้งที่เขาไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว...และหญิงสาวก็จัดการปัดเป่าความกลัวในดวงตาของเขาออกไปให้ ด้วยการยกมือทั้งสองขึ้นกอบประคองใบหน้าคมสันเอาไว้ในอุ้งมือ จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของนิ้วเรียวกับริมฝีปากอุ่นนุ่มที่ช่วยกันขับไล่ความกลัว ความไม่แน่ใจออกไปจากดวงตาและหัวใจของเขา ก่อนแขนเรียวเสลาทั้งสองจะได้ทำหน้าที่ของตัวเอง...เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาด้วยอ้อมกอดแห่งรัก "ชีวิตของหยานับจากวินาทีนี้ เป็นของอาชินะคะ...หยาไม่อยากให้เราอยู่ห่างกันอีกแล้ว...ไม่อยากให้อาชิไปไหนอีกแล้ว...อยู่ที่นี่กับหยานะคะ...อยู่ที่นี่...ที่บ้านของเรา"

บทที่ 1 ลึกสุดใจ

นี่มันเวรกรรมอะไรของเขากันแน่

'อชิ ปั้นหยาเดินทางแล้วนะ อย่าลืมไปรับหลานล่ะ แล้วก็ฝากดูแลหลานด้วยนะ'

เสียงสั่งของพี่ชายยังดังวนเวียนอยู่ในหัว ส่วนมือทั้งสองก็ยังคงวางทาบอยู่บนขมับ...

สำหรับคนอื่น มันคงไม่ใช่เรื่องลำบากใจ หรือว่าเหลือบ่ากว่าแรง เพราะการไหว้วานแบบนี้ถือเป็นเรื่องธรรมดามาก

แต่ไม่ใช่กับเขา

'อชิ นายได้หลานสาว พี่ญาคลอดแล้ว'

'ปั้นหยาถามทุกวันเลยว่าปีใหม่นี้อาชิของเขาจะกลับบ้านหรือเปล่า นายช่วยโทร.มายืนยันกับหลานหน่อยนะ'

'อาชิน่ารักที่สุดเลยค่ะ ใจดีที่สุดในโลกด้วย...หยารักอาชิที่สุดเลย'

'เมื่อไหร่อาชิจะกลับมาเมืองไทยอีกล่ะคะ หยาคิดถึงอาชิ'

'อาชิ! นั่นเพื่อนหยานะคะ อาชิชกเพื่อนหยาทำไม'

'อาชิไม่มีเหตุผล หยาโตแล้วนะคะ ทำไมหยาจะไปเรียนต่อที่โน่นไม่ได้ ในเมื่อคุณพ่อคุณแม่ก็อนุญาตแล้ว'

คำพูดต่างๆ ในวันวานหลั่งไหลเข้ามาในหัว ช่วยตอกย้ำความผิดที่กำลังรุมเร้า กัดกร่อนหัวใจให้รู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม...

ตอกย้ำซ้ำเติมให้รู้ว่า ในที่สุดเขาก็หนีไม่พ้น ทั้งที่พยายามหนีมาหลายปี...

และก็เป็นหลายปีที่ทำให้เขาทุกข์ทรมาน นึกเกลียดตัวเองก็พอกัน ที่ดันปล่อยตัวเองให้อ่อนแอ เผลอปล่อยใจไปกับเรื่องที่เหมาะไม่ควร

แล้วนี่เขาจะทำยังไง

อยู่ห่างก็ว่าทรมานมากแล้ว แต่นี่จะต้องมาอยู่ใกล้กัน แล้วเขาจะทำยังไง...

จะทำอย่างไร ถึงจะไขว่คว้าเอาความสุขตอนรับรู้ว่ามีหลานสาวตัวน้อยถือกำเนิดเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้กลับคืนมาได้...

จะทำอย่างไร ถึงจะสามารถพูดคุยยิ้มหัวอย่างมีความสุขเหมือนเมื่อครั้งหลานสาวตัวน้อยยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่คอยออด คอยอ้อน 'อาชิคะ อาชิขา'

เขาจะทำยังไงดี วันคืนเก่าๆ เหล่านั้นถึงจะกลับมา

"เฮ้! อาร์ตี้ ไม่สบายหรือเปล่า"

พอลส่งเสียงดังข้ามพาร์ทิชั่น (Partition) มาถาม เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากงานตรงหน้าแล้วเห็นอาการเหม่อลอยของเพื่อน

"เปล่า...ไม่ได้เป็นอะไร คิดอะไรนิดหน่อย"

"แน่ใจนะ"

"อือ...เอ้อ! พอล ที่นัดกันไว้ คงต้องขอตัวนะวันนี้ บอกพวกนั้นด้วย...พอดีหลานมาจากเมืองไทย จะต้องไปรับที่แอร์พอร์ต"

"ไม่เป็นไร เอาไว้วันหลังค่อยนัดกันใหม่ก็ได้...ว่าแต่ใคร?"

เห็นสายตาวิบวับของเพื่อนแล้ว อชิระก็ต้องส่ายหน้าไปมา แล้วก็แกล้งอมพะนำดื้อๆ เพราะรู้สึกหมั่นไส้เป็นกำลัง เมื่อคนถามทำตาโตออกอาการตื่นเต้นให้เห็น

"อย่าบอกนะว่า!"

"เออ"

คนตอบไม่ค่อยอยากจะตอบเลย แต่คนได้คำตอบแทบจะกระโดดข้ามพาร์ทิชั่นมาหา

"จริงเหรอ...ญาริจะมาจริงๆ เหรอ"

ชื่อของหลานสาวคนสวยที่คนเรียกเป็นคนตั้งให้ตอนเจอกันครั้งแรกเมื่อครั้งฝ่ายนั้นเดินทางมาเที่ยวที่อังกฤษกับพ่อแม่ทำให้ใบหน้าคมส่ายไปมาอีกจนได้

"อือ"

"มาเที่ยว?"

"เขาจะมาเรียนที่นี่"

"ว้าว! เยี่ยมไปเลย"

ไม่กี่คำที่ออกมาจากปากของเพื่อน อชิระรู้ดีทีเดียวว่ามันหมายความว่ายังไง

"นายเลิกคิดไปได้เลย หลานฉันยังตัองเรียนอีกหลายปี"

"แล้วไงล่ะ ฉันก็ไมได้จะให้ญาริเลิกเรียนซะหน่อย...ฉันรอได้เพื่อน"

พอลแหย่ต่อ

"งั้นฉันยกเลิกนัดกับพวกนั้นบ้างดีกว่า"

คำบอกเล่านั้นมันแปลเป็นอื่นไปไม่ได้เลย นอกจากว่าฝ่ายนั้นจะไปกับเขา

"ไม่ได้เจอซะนาน อยากเห็นว่าจะสวยและน่ารักขึ้นขนาดไหน"

"พูดอะไรให้มันเกรงใจฉันบ้าง"

เสียงห้าวทุ้ม ฟังเข้มนิดๆ ส่งคำพูดกลับไปหาเพื่อนหนุ่มชาวเมืองผู้ดีที่คบกันมาหลายปี แต่อีกฝ่ายใช่จะสะทกสะท้าน เพราะต่างก็รู้จักและรู้ใจกันเป็นอย่างดี เนื่องเพราะรู้จักคบหากันมาตั้งแต่เรียนไฮสกูลยันมหาวิทยาลัย แถมจบแล้วยังได้ทำงานที่เดียวกันอีก

"อย่างนายฉันไม่อนุมัติให้เป็นหลานเขยหรอก"

พอลเป็นคนเฟรนลี่ เป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แล้วก็มากด้วยเสน่ห์ สาวๆ รอบตัวจึงมีอยู่ไม่ขาด และเขาก็ชินแล้วกับภาพดังกล่าว แต่พอคิดภาพว่าเป็นญารินดาที่อยู่ตรงนั้น เขาก็เหมือนจะทนไม่ได้ขึ้นมาซะอย่างนั้น...

อย่าว่าแต่มันจะเกิดขึ้นเลย แค่ได้ยินเพื่อนตัวดีพูดแหย่ หยอดเรื่องหลานสาวคนสวยบ่อยๆ เขาก็รู้สึกคันยิกๆ ที่หัวใจแล้ว

"เลิกฝันกลางวันได้แล้ว"

"เฮ้!..เฮ้! อย่าพึ่งรีบตัดรอนกันขนาดนั้นเพื่อน ของแบบนี้มันอยู่ที่เจ้าตัวเขานะ ถ้าญาริรักฉันซะอย่าง นายจะทำอะไรได้"

"ไม่มีทาง!"

น้ำเสียงกับคำพูดที่โต้ตอบเพื่อนออกไป มันเร็วเสียจนอดแปลกใจตัวเองไม่ได้

"ไม่มีทางอะไร"

"อย่างนายไม่ใช่สเปกเขาหรอก"

"มันก็ไม่แน่หรอก...ฉันมีเวลาอีกตั้งหลายปีนะที่จะจีบเขา...ว่าแต่ญาริของฉันเรียนที่ไหน"

คำว่า 'ญาริของฉัน' ทำให้อชิระได้แต่ส่ายหน้าไปมา แต่ก็อุตส่าห์ตอบ

"เคมบริดจ์"

เขาเองก็เพิ่งรู้ตอนที่ผลประกาศออกมาแล้ว เพราะหลังจากบอกว่าไม่เห็นด้วย ที่จะให้ญารินดาจะมาเรียนที่นี่ หลานสาวก็ประท้วงด้วยกันไม่ยอมคุยเรื่องนี้กับเขาอีกเลย ส่วนคนเป็นพ่อแม่ก็มัวแต่ยุ่งกับงาน จนไม่รู้ว่าช่วงซัมเมอร์ที่ลูกสาวขอมาเรียนภาษาที่นี่ ลูกสาวคนสวยไม่ได้มาพักอยู่กับเขา และแวะมาหาเขาเลยสักครั้ง

อย่าบอกนะว่าครั้งนี้ญารินดาคิดจะทำอะไรพิเรนทร์ๆ อีก

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

ข้อมูลเพิ่มเติม
เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

โรแมนติก

5.0

ชารีดา พิมพร อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร : เพื่อคุณชายวังกุหลาบขาว เธอยอมทำทุกอย่าง หม่อมราชวงศ์เตชิษฏ์ ปารเมศ : เพื่อให้ได้เธอมา มารยา เล่ห์เหลี่ยมใดในโลกหล้า เขาก็พร้อมขุดมาใช้ ---------------------- “อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ชารีดาขอร้องเสียงอ่อน เมื่อเขายอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา แล้วก็เป็นฝ่ายรั้งเขาลงมาหาเสียเอง โอบกอดเขาเอาไว้ แนบริมฝีปากกับปากหยักสวยของเขา บดเบียดเงอะงะ ขบเม้มสเปะสปะลงบนริมฝีปากบนและล่างอย่างที่เขาเคยสอนอย่างไม่ประสีประสา หากเพียงเท่านั้นก็ทำให้คนเศร้าเสียใจส่งเสียงครางฮือในลำคอได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะเมื่อริมฝีปากอิ่มเผยอออกต้อนรับปลายลิ้นอุ่นนุ่มที่แทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื้น ดูดซับเอาลมหายใจและความฉ่ำหวานเอาไว้เต็มๆ ปลุกอารมณ์หลากหลายในตัวให้ปั่นป่วนพลุ่งพล่านจนไม่อาจยับยั้ง กลิ่นฮอร์โมนเพศชาย กลิ่นกุหลาบขาวหอมกรุ่นจากร่างนุ่มนิ่มของคนใต้ร่าง กลิ่นความรักและความโหยหา กลิ่นตัณหาและความมึนเมาเย้ายวนอยู่รอบตัวสองหนุ่มสาว จนไม่คิดว่าจะมีอะไรมาหยุดยั้งไว้ได้แล้วในตอนนี้.... ชารีดาโน้มใบหน้าคมสันลงแนบชิดยิ่งขึ้น หลังปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายรุกมากว่าห้านาที.... ประสบการณ์สดๆ ร้อนที่เขาเพิ่งสอนไป ถูกนำมาใช้อย่างกระตือรือร้นเมื่อได้สัมผัสและรู้จักกับรสชาติของการจูบอย่างถึงแก่น...เรียวปากอิ่มประกบติดปากได้รูปสวยของเขาอย่างไม่อาจห้ามใจเอาไว้ได้ ละเลียดชิม เลาะเลม ดูดเม้มริมฝีปากบนและล่างของเขาอย่างกระตือรือร้นปนตื่นเต้น ก่อนจะส่งลิ้นนุ่มออกมาเลียไล้แผ่วหวิวจนคนได้รับการเยียวยาครางกระหึ่มด้วยความถูกใจ พอทนไม่ไหว ก็ส่งลิ้นอุ่นนุ่มออกมาเกี่ยวกระหวัด สำรวจกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร.... สัมผัสความหวานล้ำ ดื่มด่ำ หลงวนอยู่กับความฉ่ำชื้นแสนหวานปานน้ำผึ้งนานตราบเท่าที่ต้องการ จนกระทั่งร่างเล็กสั่นระริกอ่อนระทวย นอนซบร่างแกร่งหนาอย่างคนหมดแรงเมื่อเขาพลิกตัวลงรองรับ โอบกอดเอาไว้แน่นหนาราวกับกลัวว่าเธอจะหนีจาก

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

โรแมนติก

5.0

สำหรับทิพย์วารีแล้ว เจ้าชายทาริซ วัฟซาลัม อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร เปรียบดั่งแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ สูงไกลสุดเอื้อมถึง แต่เธอจะทำเช่นไร เมื่อฟ้าที่คิดว่าสูงสุดเอื้อม อยากหลอมรวมดวงใจให้แผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ...ตลอดไป ------------------ “คนเราถ้าลองได้รักใครสักคน เวลามันไม่สำคัญไปกว่าเรารู้ว่าใจของเราคิดและรู้สึกอย่างไรหรอก...รักก็คือรัก แค่ได้มองสบตา เราก็รู้แล้วว่าใช่ และเราก็ไม่ควรถามหาเหตุผลกับความรักด้วย เพราะเมื่อไหร่ที่เราถามหานั่นหมายความว่าใจของเราเริ่มไม่มั่นคง และเราก็จะไม่มีทางได้คำตอบจากมัน เพราะเราจะคอยหาเหตุผลนั่นนี่มาเข้าข้างตัวเองจนลืมฟังเสียงของหัวใจ...สำหรับเราสองคน ถึงเราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็อยากให้น้ำเชื่อใจผม ว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจไปจากน้ำแน่ เพราะผมถูกสอนมาตลอดชีวิตว่าเมื่อไหร่ที่ผมเอ่ยคำพูดใดออกไป นั่นหมายความว่ามันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้นถ้าผมไม่มั่นใจผมจะไม่พูดเด็ดขาด....ผมบอกว่าจะรอ จะให้โอกาสน้ำก็จริง แต่ผมก็จะไม่อยู่เฉย ถ้าหากว่ามีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของน้ำ แล้วเวลาไม่กี่วันที่น้ำว่า ผมก็ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง และเปิดเผยทุกอย่างกับน้ำจนหมดเปลือก....ถึงตอนนี้ ก็อยู่ที่น้ำแล้ว ว่าจะกล้าวางชีวิตและหัวใจให้ผมดูแลหรือเปล่า” “...ช่วยกอดหน่อยสิคะ” “หือ?”

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

โรแมนติก

5.0

ชารีฟ อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร กิวาซ ถูกภรรยาขอหย่าเพราะไม่สามารถมีลูกได้ แต่เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกลับทำให้เขารู้สึกสะกิดใจเข้าอย่างจัง เขาก็เลยต้องหาทางพิสูจน์... ไม่ใช่กับใครที่ไหน แม่ของหนูน้อยแชรีที่หน้าตาถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะนั่นแหละ! -------------- “คุณว่ามันเป็นเรื่องน่าอายไหม ที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหมัน” “เป็นหมัน!” เสียงแหบแห้งเพราะโดนพิษไข้เล่นงานอุทานออกมาเสียงดังเท่าที่จะดังได้ หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเขาหน้าตื่น เขาแข็งแรง แข็งแกร่ง สมบูรณ์ไปหมดทุกสัดส่วน และเขาก็เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสวยงามมาก แต่พระเจ้า! เขาบอกว่าเขาเป็นหมัน หมายความว่าจะไม่ใครสามารถสืบต่อกรรมพันธุ์แสนเพอร์เฟกต์นี้ได้อีกต่อไปแม้กระทั่งลูกของเธอ ที่เธออุตส่าห์หมายหมั้นปั้นมือ และเลือกเฟ้นมาแล้วเป็นอย่างดีว่าจะต้องเป็นเขา “อย่ามองผมแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องสงสารผมด้วย” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจในยามจ้องมองทำให้ชายหนุ่มต้องเอาตัวหญิงสาวลงนอนพิงอกกว้างอีกครั้ง “ทำไมคะ” “ที่ผมเป็นหมันน่ะเหรอ” “ค่ะ” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเคยประสบอุบัติเหตุก็เป็นได้” “คุณพูดเหมือนไม่มั่นใจ” หญิงสาวท้วง “แล้วใครเป็นคนบอกคุณคะ” “ผมถูกภรรยาขอหย่าเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ และหมอก็ยืนยันแบบนั้น” “คุณแต่งงานแล้ว” “เคยแต่ง แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว” ชารีฟบอกไม่เดือดร้อน “เพราะว่าคุณไม่สามารถมีลูกได้แค่นั้นเองเหรอคะ” ชาลินีเหมือนจะลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วคราว เมื่อรู้เรื่องของเขา เขาถามว่าน่าอายไหม สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่น่าสงสารมากกว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ถูกภรรยาขอหย่าเพียงเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ แล้วแบบนี้จะเรียกว่าความรักและการร่วมชีวิตได้อย่างไร "เพราะแบบนี้ผมถึงบอกว่าคุณสบายใจได้ คุณไม่มีทางท้องแน่นอน” เขาย้ำถึงความเป็นจริง โดยไม่เห็นว่าหญิงสาวหน้าซีดเพียงใดเมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของเขา ไม่มีอะไรให้สงสัยอีกต่อไป... เธอเสียตัวฟรีแน่แล้ว!!

เหมันต์รำพึง

เหมันต์รำพึง

โรแมนติก

5.0

"หนูดีเกลียดพี่ธิษณ์" "ไม่จริงหรอก พี่รู้ว่าในโลกใบนี้จะหาใครที่รักพี่ได้เท่าหนูดีไม่ดีอีกแล้ว" คนรู้ใจบอกอย่างรู้แจ้งเห็นจริงให้คนได้ครอบครองหัวใจพูดอะไรไม่ออก "นาทีนี้พี่ตามใจหนูดีทุกอย่างนั่นแหละ หนูดีจะว่าพี่รักพี่หลงไม่ลืมหูลืมตา หรือจะมองว่าพี่ไม่มีเหตุผล เป็นคนเห็นแก่ตัว หรือว่าเอาแต่ใจยังไงก็ได้ แต่พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว พอกันทีกับความทรมานที่ผ่านมา" พิมดาวพูดอะไรไม่ออกอีกครั้งเมื่อคู่หมั้นจัดเต็มและจริงจังกับการเปิดเปลือยความรู้สึกมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จากที่โกรธที่ไม่พอใจก็กลายเป็นว่าต้องเก็บคำพูดของเขามาคิด แล้วเธอล่ะ ต้องการอะไร

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

โรแมนติก

5.0

สัญญาในวัยเด็กนำเขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง "นี่ยายฟันกระต่าย หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่หือ...ทีแต่ก่อนขี่คอผมชมสวนทุกวัน ไม่เห็นจะคิดมากเลย" เขาจงใจเท้าความหลังให้อีกฝ่ายเกิดปฏิกิริยา "...ก็ตอนนั้นยังเด็กไง" "อ้อ! ตอนนี้โตแล้ว มีตัวเลือกเยอะ ก็เลยจะถีบหัวส่งเพื่อนวัยเด็กอย่างผม" คีรินทร์จงใจใช้คำพูดยั่วยุเต็มที่ ขณะที่หัวใจก็รู้สึกสดชื่นกระชุ่มกระชวยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชีวิตของเขาจากนี้คงจะหายเหงาไปเยอะเลยล่ะ หากได้ปะทะคารมกับยายฟันกระต่ายทุกวัน ซุปเปอร์สตาร์คนดังคิดอย่างครึ้มใจ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

นางบำเรออุ้มรัก

นางบำเรออุ้มรัก

มหาเศรษฐี

5.0

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์ ............ แควก...แควก “กรี๊ด! อย่าค่ะ อย่าทำรวีแบบนี้...ฮือ” เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้อง อ้อนวอนของณัฐรวี ทว่าคนกระทำหาได้ฟังเสียงหล่อน เขายังคงออกแรงฉีกเสื้อผ้าจนขาดติดมือมาอีกหลายครั้ง ทั้งเนื้อทั้งตัวหล่อนเหลือเพียงชุดชั้นในท่อนบนและท่อนล่าง “รวีกลัวแล้ว ต่อไปรวีจะไม่ใส่ชุดนี้อีก...ฮือ...พี่เมฆอย่าทำอะไรรวีเลยนะคะ” กระแสเสียงสั่นเครือ เจ้าของประโยคคำพูดน้ำตาไหลอาบแก้ม ยกมือไหว้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยท่าทางหวาดกลัว “เธอไม่มีสิทธิ์ใส่ชุดนี้ ชุดนี้ฉันซื้อให้แก้วตา ไม่ได้ซื้อให้เธอใส่” เสียงเขาเดือดดาล ก่อนกระชากแขนเรียวเล็กสุดแรง ร่างณัฐรวีลอยขึ้นตามแรงฉุด “อย่าเอาตัวเธอไปเทียบกับแก้วตา เธอมันก็แค่เศษดินเศษหญ้าที่รองมือรองเท้าฉัน เป็นได้แค่นางบำเรอ แต่แก้วตาคือว่าที่เมียฉัน จำใส่หัวไว้” พูดจบ ณัฐรวีรับรู้ถึงแรงเหวี่ยง เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างงามกระทบกับที่นอนเต็มแรง หล่อนเจ็บไปทั้งตัว แต่นี่มันเป็นแค่ความเจ็บปวดเริ่มต้น ความปวดร้าวระบมร่างกายและจิตใจกำลังตามมาชุดใหญ่ เป็นความเจ็บปวดที่ไม่เคยชาชินสักครั้ง

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

โรแมนติก

3.5

เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน “คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม”

 เกิดใหม่เป็นแม่หม้ายที่สามีทิ้ง

เกิดใหม่เป็นแม่หม้ายที่สามีทิ้ง

โรแมนติก

5.0

ชาติภพก่อนนางต้องสูญเสียลูกและสามีเพราะคนร้ายกราดยิงในห้าง จนนางเลือกจบชีวิตโดยการฆ่าตัวตายตาม พอเกิดชาติใหม่ก็มาอาศัยร่างที่ใบหน้าเหมือนตัวเองแถมมีลูกสาวที่หน้าเหมือนลูกสาวภพก่อนแต่กลับถูกสามีทิ้งให้มาอยู่ลำพังบนเขาจนอดข้าวตาย นางที่ได้มาอาศัยร้าง สัญญาว่าจะดูแลบุตรสาวคนนี้ให้ดีที่สุด และหวังว่าจะเจอสามีนางในภพเช่นกัน หญิงหม้ายเช่นนางจะดูแลบุตรสาวด้วยตัวเอง... "ท่านแม่กอดเอวของท่านพ่อเอาไว้แบบนี้ห้ามปล่อยนะเจ้าคะ ถ้าท่านแม่กอดเอวท่านพ่อก็จะได้กอดถิงถิงไปด้วย" เสียงเล็กของสาวน้อยที่นั่งตรงกลางระหว่างเจินเป่าและเหนียงไป๋กล่าวบอกผู้เป็นมารดาด้วยน้ำเสียงแจ่มใส เหนียงไป๋จึงไม่มีทางเลือกต้องพยักหน้ารับและทำตามที่บุตรสาวบอกแต่โดยดี ******************* นิยายสนุก น่ารัก อบอุ่นหัวใจ ดีต่อสุขภาพ แวะมาอ่านกันเยอะๆ นะคะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
สายใยรักมิอาจพราก
1

บทที่ 1 ลึกสุดใจ

02/01/2022

2

บทที่ 2 ปั้นหยา อาชิ

02/01/2022

3

บทที่ 3 อาชิของเธอ

02/01/2022

4

บทที่ 4 เราเคยนอนด้วยกันออกบ่อย

02/01/2022

5

บทที่ 5 ใกล้กัน หวั่นไหว

02/01/2022

6

บทที่ 6 เรื่องธรรมชาติ

02/01/2022

7

บทที่ 7 หึง หวง ห่วงหา

02/01/2022

8

บทที่ 8 ง้อ

02/01/2022

9

บทที่ 9 เจอกัน สัญญา

02/01/2022

10

บทที่ 10 รุ่นพี่

02/01/2022

11

บทที่ 11 ล่องเรือ

02/01/2022

12

บทที่ 12 ของขวัญคนพิเศษ

28/01/2022

13

บทที่ 13 รักสุดชีวิต

28/01/2022

14

บทที่ 14 เมื่อรักชักนำ

28/01/2022

15

บทที่ 15 ข่าวร้าย

28/01/2022

16

บทที่ 16 เธอรักเขา!

28/01/2022

17

บทที่ 17 หยาจะดูแลอาชิเอง

28/01/2022

18

บทที่ 18 เราเหลือกันอยู่สองคนแล้ว

28/01/2022

19

บทที่ 19 จากเพื่อเจอ

28/01/2022

20

บทที่ 20 ใจห่วง

28/01/2022

21

บทที่ 21 ข่าวดี

28/01/2022

22

บทที่ 22 สัญญาณแปลก ๆ

28/01/2022

23

บทที่ 23 ความจริงของสองเรา

28/01/2022

24

บทที่ 24 สายตาเปี่ยมรัก

28/01/2022

25

บทที่ 25 อ้อมกอดแห่งรัก

28/01/2022

26

บทที่ 26 ระหว่างอากับอาหาร กินอะไรก่อน

28/01/2022

27

บทที่ 27 ปลดปล่อย

28/01/2022

28

บทที่ 28 ยั่ว

28/01/2022

29

บทที่ 29 ผู้ชายคนเดียวที่เธอรักและรักเธอ

28/01/2022

30

บทที่ 30 เราแต่งงานกันนะคะ

28/01/2022

31

บทที่ 31 อยากเป็นพ่อทูนหัวมั้ย

28/01/2022

32

บทที่ 32 บุพเพเสกสรร ฤาสวรรค์บันดาล

28/01/2022

33

บทที่ 33 พร้อมรัก

28/01/2022