"ทุกครั้งที่อาคิดว่าจะไม่สนใจหยา จะตัดใจจากหยา ก็มักจะมีเสียงทวงถามขึ้นในหัวของอาทุกครั้ง คล้ายกับว่าอาไปสัญญาอะไรกับใครเอาไว้ แล้วไม่ได้ทำตามสัญญา และความรู้สึกก็บอกกับอาว่า ใครคนนั้นก็คือหยา...ความรู้สึกอยากจะทำทุกๆ อย่างเพื่อหยา เพื่อให้ได้หยามาเป็นของอามันรุนแรงขึ้นทุกวัน พอๆ กับที่อาต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิดในหัวใจของตัวเอง...มันทรมานมากเลยนะคะ มากเสียจนบางครั้งอาอดคิดไม่ได้ว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่อาทำเอาไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว หรือไม่ชาติที่แล้วอาก็คงจะติดค้างอะไรหยาไว้ ความรู้สึกนี้มันถึงตามมาเล่นงานอาในชาตินี้....ให้โอกาสอาได้ไหมคะ อาสัญญาตรงนี้เลยว่าถ้าอาได้รับเกียรติในครั้งนี้...ได้ความไว้วางใจจากหยา อาจะไม่ทำให้หยาของอาเสียใจเลยแม้แต่น้อย...จะรัก จะถนอม จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของคนที่รักได้" ญารินดาประสานสายตากับดวงตาคู่คม ซึ่งยังมีความกลัวหลงเหลืออยู่ในนั้น ทั้งที่เขาไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว...และหญิงสาวก็จัดการปัดเป่าความกลัวในดวงตาของเขาออกไปให้ ด้วยการยกมือทั้งสองขึ้นกอบประคองใบหน้าคมสันเอาไว้ในอุ้งมือ จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของนิ้วเรียวกับริมฝีปากอุ่นนุ่มที่ช่วยกันขับไล่ความกลัว ความไม่แน่ใจออกไปจากดวงตาและหัวใจของเขา ก่อนแขนเรียวเสลาทั้งสองจะได้ทำหน้าที่ของตัวเอง...เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาด้วยอ้อมกอดแห่งรัก "ชีวิตของหยานับจากวินาทีนี้ เป็นของอาชินะคะ...หยาไม่อยากให้เราอยู่ห่างกันอีกแล้ว...ไม่อยากให้อาชิไปไหนอีกแล้ว...อยู่ที่นี่กับหยานะคะ...อยู่ที่นี่...ที่บ้านของเรา"
นี่มันเวรกรรมอะไรของเขากันแน่
'อชิ ปั้นหยาเดินทางแล้วนะ อย่าลืมไปรับหลานล่ะ แล้วก็ฝากดูแลหลานด้วยนะ'
เสียงสั่งของพี่ชายยังดังวนเวียนอยู่ในหัว ส่วนมือทั้งสองก็ยังคงวางทาบอยู่บนขมับ...
สำหรับคนอื่น มันคงไม่ใช่เรื่องลำบากใจ หรือว่าเหลือบ่ากว่าแรง เพราะการไหว้วานแบบนี้ถือเป็นเรื่องธรรมดามาก
แต่ไม่ใช่กับเขา
'อชิ นายได้หลานสาว พี่ญาคลอดแล้ว'
'ปั้นหยาถามทุกวันเลยว่าปีใหม่นี้อาชิของเขาจะกลับบ้านหรือเปล่า นายช่วยโทร.มายืนยันกับหลานหน่อยนะ'
'อาชิน่ารักที่สุดเลยค่ะ ใจดีที่สุดในโลกด้วย...หยารักอาชิที่สุดเลย'
'เมื่อไหร่อาชิจะกลับมาเมืองไทยอีกล่ะคะ หยาคิดถึงอาชิ'
'อาชิ! นั่นเพื่อนหยานะคะ อาชิชกเพื่อนหยาทำไม'
'อาชิไม่มีเหตุผล หยาโตแล้วนะคะ ทำไมหยาจะไปเรียนต่อที่โน่นไม่ได้ ในเมื่อคุณพ่อคุณแม่ก็อนุญาตแล้ว'
คำพูดต่างๆ ในวันวานหลั่งไหลเข้ามาในหัว ช่วยตอกย้ำความผิดที่กำลังรุมเร้า กัดกร่อนหัวใจให้รู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม...
ตอกย้ำซ้ำเติมให้รู้ว่า ในที่สุดเขาก็หนีไม่พ้น ทั้งที่พยายามหนีมาหลายปี...
และก็เป็นหลายปีที่ทำให้เขาทุกข์ทรมาน นึกเกลียดตัวเองก็พอกัน ที่ดันปล่อยตัวเองให้อ่อนแอ เผลอปล่อยใจไปกับเรื่องที่เหมาะไม่ควร
แล้วนี่เขาจะทำยังไง
อยู่ห่างก็ว่าทรมานมากแล้ว แต่นี่จะต้องมาอยู่ใกล้กัน แล้วเขาจะทำยังไง...
จะทำอย่างไร ถึงจะไขว่คว้าเอาความสุขตอนรับรู้ว่ามีหลานสาวตัวน้อยถือกำเนิดเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้กลับคืนมาได้...
จะทำอย่างไร ถึงจะสามารถพูดคุยยิ้มหัวอย่างมีความสุขเหมือนเมื่อครั้งหลานสาวตัวน้อยยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่คอยออด คอยอ้อน 'อาชิคะ อาชิขา'
เขาจะทำยังไงดี วันคืนเก่าๆ เหล่านั้นถึงจะกลับมา
"เฮ้! อาร์ตี้ ไม่สบายหรือเปล่า"
พอลส่งเสียงดังข้ามพาร์ทิชั่น (Partition) มาถาม เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากงานตรงหน้าแล้วเห็นอาการเหม่อลอยของเพื่อน
"เปล่า...ไม่ได้เป็นอะไร คิดอะไรนิดหน่อย"
"แน่ใจนะ"
"อือ...เอ้อ! พอล ที่นัดกันไว้ คงต้องขอตัวนะวันนี้ บอกพวกนั้นด้วย...พอดีหลานมาจากเมืองไทย จะต้องไปรับที่แอร์พอร์ต"
"ไม่เป็นไร เอาไว้วันหลังค่อยนัดกันใหม่ก็ได้...ว่าแต่ใคร?"
เห็นสายตาวิบวับของเพื่อนแล้ว อชิระก็ต้องส่ายหน้าไปมา แล้วก็แกล้งอมพะนำดื้อๆ เพราะรู้สึกหมั่นไส้เป็นกำลัง เมื่อคนถามทำตาโตออกอาการตื่นเต้นให้เห็น
"อย่าบอกนะว่า!"
"เออ"
คนตอบไม่ค่อยอยากจะตอบเลย แต่คนได้คำตอบแทบจะกระโดดข้ามพาร์ทิชั่นมาหา
"จริงเหรอ...ญาริจะมาจริงๆ เหรอ"
ชื่อของหลานสาวคนสวยที่คนเรียกเป็นคนตั้งให้ตอนเจอกันครั้งแรกเมื่อครั้งฝ่ายนั้นเดินทางมาเที่ยวที่อังกฤษกับพ่อแม่ทำให้ใบหน้าคมส่ายไปมาอีกจนได้
"อือ"
"มาเที่ยว?"
"เขาจะมาเรียนที่นี่"
"ว้าว! เยี่ยมไปเลย"
ไม่กี่คำที่ออกมาจากปากของเพื่อน อชิระรู้ดีทีเดียวว่ามันหมายความว่ายังไง
"นายเลิกคิดไปได้เลย หลานฉันยังตัองเรียนอีกหลายปี"
"แล้วไงล่ะ ฉันก็ไมได้จะให้ญาริเลิกเรียนซะหน่อย...ฉันรอได้เพื่อน"
พอลแหย่ต่อ
"งั้นฉันยกเลิกนัดกับพวกนั้นบ้างดีกว่า"
คำบอกเล่านั้นมันแปลเป็นอื่นไปไม่ได้เลย นอกจากว่าฝ่ายนั้นจะไปกับเขา
"ไม่ได้เจอซะนาน อยากเห็นว่าจะสวยและน่ารักขึ้นขนาดไหน"
"พูดอะไรให้มันเกรงใจฉันบ้าง"
เสียงห้าวทุ้ม ฟังเข้มนิดๆ ส่งคำพูดกลับไปหาเพื่อนหนุ่มชาวเมืองผู้ดีที่คบกันมาหลายปี แต่อีกฝ่ายใช่จะสะทกสะท้าน เพราะต่างก็รู้จักและรู้ใจกันเป็นอย่างดี เนื่องเพราะรู้จักคบหากันมาตั้งแต่เรียนไฮสกูลยันมหาวิทยาลัย แถมจบแล้วยังได้ทำงานที่เดียวกันอีก
"อย่างนายฉันไม่อนุมัติให้เป็นหลานเขยหรอก"
พอลเป็นคนเฟรนลี่ เป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แล้วก็มากด้วยเสน่ห์ สาวๆ รอบตัวจึงมีอยู่ไม่ขาด และเขาก็ชินแล้วกับภาพดังกล่าว แต่พอคิดภาพว่าเป็นญารินดาที่อยู่ตรงนั้น เขาก็เหมือนจะทนไม่ได้ขึ้นมาซะอย่างนั้น...
อย่าว่าแต่มันจะเกิดขึ้นเลย แค่ได้ยินเพื่อนตัวดีพูดแหย่ หยอดเรื่องหลานสาวคนสวยบ่อยๆ เขาก็รู้สึกคันยิกๆ ที่หัวใจแล้ว
"เลิกฝันกลางวันได้แล้ว"
"เฮ้!..เฮ้! อย่าพึ่งรีบตัดรอนกันขนาดนั้นเพื่อน ของแบบนี้มันอยู่ที่เจ้าตัวเขานะ ถ้าญาริรักฉันซะอย่าง นายจะทำอะไรได้"
"ไม่มีทาง!"
น้ำเสียงกับคำพูดที่โต้ตอบเพื่อนออกไป มันเร็วเสียจนอดแปลกใจตัวเองไม่ได้
"ไม่มีทางอะไร"
"อย่างนายไม่ใช่สเปกเขาหรอก"
"มันก็ไม่แน่หรอก...ฉันมีเวลาอีกตั้งหลายปีนะที่จะจีบเขา...ว่าแต่ญาริของฉันเรียนที่ไหน"
คำว่า 'ญาริของฉัน' ทำให้อชิระได้แต่ส่ายหน้าไปมา แต่ก็อุตส่าห์ตอบ
"เคมบริดจ์"
เขาเองก็เพิ่งรู้ตอนที่ผลประกาศออกมาแล้ว เพราะหลังจากบอกว่าไม่เห็นด้วย ที่จะให้ญารินดาจะมาเรียนที่นี่ หลานสาวก็ประท้วงด้วยกันไม่ยอมคุยเรื่องนี้กับเขาอีกเลย ส่วนคนเป็นพ่อแม่ก็มัวแต่ยุ่งกับงาน จนไม่รู้ว่าช่วงซัมเมอร์ที่ลูกสาวขอมาเรียนภาษาที่นี่ ลูกสาวคนสวยไม่ได้มาพักอยู่กับเขา และแวะมาหาเขาเลยสักครั้ง
อย่าบอกนะว่าครั้งนี้ญารินดาคิดจะทำอะไรพิเรนทร์ๆ อีก
บทที่ 1 ลึกสุดใจ
02/01/2022
บทที่ 2 ปั้นหยา อาชิ
02/01/2022
บทที่ 3 อาชิของเธอ
02/01/2022
บทที่ 4 เราเคยนอนด้วยกันออกบ่อย
02/01/2022
บทที่ 5 ใกล้กัน หวั่นไหว
02/01/2022
บทที่ 6 เรื่องธรรมชาติ
02/01/2022
บทที่ 7 หึง หวง ห่วงหา
02/01/2022
บทที่ 8 ง้อ
02/01/2022
บทที่ 9 เจอกัน สัญญา
02/01/2022
บทที่ 10 รุ่นพี่
02/01/2022
บทที่ 11 ล่องเรือ
02/01/2022
บทที่ 12 ของขวัญคนพิเศษ
28/01/2022
บทที่ 13 รักสุดชีวิต
28/01/2022
บทที่ 14 เมื่อรักชักนำ
28/01/2022
บทที่ 15 ข่าวร้าย
28/01/2022
บทที่ 16 เธอรักเขา!
28/01/2022
บทที่ 17 หยาจะดูแลอาชิเอง
28/01/2022
บทที่ 18 เราเหลือกันอยู่สองคนแล้ว
28/01/2022
บทที่ 19 จากเพื่อเจอ
28/01/2022
บทที่ 20 ใจห่วง
28/01/2022
บทที่ 21 ข่าวดี
28/01/2022
บทที่ 22 สัญญาณแปลก ๆ
28/01/2022
บทที่ 23 ความจริงของสองเรา
28/01/2022
บทที่ 24 สายตาเปี่ยมรัก
28/01/2022
บทที่ 25 อ้อมกอดแห่งรัก
28/01/2022
บทที่ 26 ระหว่างอากับอาหาร กินอะไรก่อน
28/01/2022
บทที่ 27 ปลดปล่อย
28/01/2022
บทที่ 28 ยั่ว
28/01/2022
บทที่ 29 ผู้ชายคนเดียวที่เธอรักและรักเธอ
28/01/2022
บทที่ 30 เราแต่งงานกันนะคะ
28/01/2022
บทที่ 31 อยากเป็นพ่อทูนหัวมั้ย
28/01/2022
บทที่ 32 บุพเพเสกสรร ฤาสวรรค์บันดาล
28/01/2022
บทที่ 33 พร้อมรัก
28/01/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา
ข้อมูลเพิ่มเติม