จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

5.0
ความคิดเห็น
442
ชม
16
บท

สำหรับทิพย์วารีแล้ว เจ้าชายทาริซ วัฟซาลัม อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร เปรียบดั่งแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ สูงไกลสุดเอื้อมถึง แต่เธอจะทำเช่นไร เมื่อฟ้าที่คิดว่าสูงสุดเอื้อม อยากหลอมรวมดวงใจให้แผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ...ตลอดไป ------------------ “คนเราถ้าลองได้รักใครสักคน เวลามันไม่สำคัญไปกว่าเรารู้ว่าใจของเราคิดและรู้สึกอย่างไรหรอก...รักก็คือรัก แค่ได้มองสบตา เราก็รู้แล้วว่าใช่ และเราก็ไม่ควรถามหาเหตุผลกับความรักด้วย เพราะเมื่อไหร่ที่เราถามหานั่นหมายความว่าใจของเราเริ่มไม่มั่นคง และเราก็จะไม่มีทางได้คำตอบจากมัน เพราะเราจะคอยหาเหตุผลนั่นนี่มาเข้าข้างตัวเองจนลืมฟังเสียงของหัวใจ...สำหรับเราสองคน ถึงเราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็อยากให้น้ำเชื่อใจผม ว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจไปจากน้ำแน่ เพราะผมถูกสอนมาตลอดชีวิตว่าเมื่อไหร่ที่ผมเอ่ยคำพูดใดออกไป นั่นหมายความว่ามันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้นถ้าผมไม่มั่นใจผมจะไม่พูดเด็ดขาด....ผมบอกว่าจะรอ จะให้โอกาสน้ำก็จริง แต่ผมก็จะไม่อยู่เฉย ถ้าหากว่ามีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของน้ำ แล้วเวลาไม่กี่วันที่น้ำว่า ผมก็ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง และเปิดเผยทุกอย่างกับน้ำจนหมดเปลือก....ถึงตอนนี้ ก็อยู่ที่น้ำแล้ว ว่าจะกล้าวางชีวิตและหัวใจให้ผมดูแลหรือเปล่า” “...ช่วยกอดหน่อยสิคะ” “หือ?”

บทที่ 1 เขาเป็นใคร

ปัง!

แว่วเสียงปืนดัง แม้เพียงนัดเดียว หากรอบบริเวณเต็มไปด้วยความเงียบสงัด ก็ทำให้เรือยางลำเล็กที่กำลังลอยตัวอยู่บนผืนน้ำขณะล่องสำรวจอยู่รอบๆ เกาะหยุดชะงักทันที ในขณะที่เรือเร็วอีกลำกำลังพุ่งตัวออกไปกลางทะเลด้วยความเร็ว ท่ามกลางแสงโรยราของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า

เป็นที่รู้กันของคนในพื้นที่ว่าเกาะแห่งนี้ยังไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมธรรมชาติแสนงดงามของที่นี่ เพราะฉะนั้นคนที่มาที่นี่ก็คือชาวบ้านหรือว่าคนในพื้นที่เท่านั้น

แต่ถึงธรรมชาติจะเสกสรรปั้นแต่งออกมางดงามสักเพียงใด หากความสวยงามเพียงอย่างเดียว มันไม่ได้ช่วยให้ท้องอิ่มได้ ดังนั้นชาวบ้านหรือว่าคนส่วนใหญ่ที่ต่างต้องทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องจึงพากันไปกระจุกตัวอยู่ตามหมู่เกาะต่างๆ ที่มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างประเทศเสียเป็นส่วนมาก

เรือยางลำเล็กเบนหัวเรือไปยังเกาะที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางผืนน้ำโอบล้อมทันทีเมื่อสำนึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากล...

เด็กสาวขับเรือพุ่งไปยังทิศทางของเสียงที่ได้ยินเมื่อสักครู่...

แสงตะวันที่กำลังจะลาลับขอบฟ้าไปพร้อมๆ กับอาทิตย์ดวงโตค่อยๆ จมหายไปในท้องทะเลกว้างทำให้เด็กสาวต้องเร่งสปีดความเร็วขึ้นอีกเท่าตัว

แล้วเธอก็ได้เห็นจริงๆ เมื่อขับเรืออ้อมมาอีกฟากของเกาะ....

มีคนนอนฟุบอยู่บนหาดทรายสีขาวละเอียด

เห็นคนได้รับบาดเจ็บอยู่ตรงหน้า ทิพย์วารีก็แทบไม่เสียเวลาคิดหน้าคิดหลัง ไม่แม้แต่จะฉุกใจคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะเป็นคนร้ายหรือพวกลักลอบเข้าเมือง ซึ่งล้วนแต่เป็นไปได้ทั้งนั้นในพื้นที่แห่งนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนวิญญาณของลูกน้ำเค็มที่มีใจเอื้อเฟื้อและไม่นิ่งดูดายกับคนที่ประสบความเดือดร้อนจะเอาชนะทุกสิ่ง จนลืมคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองไปจนหมดสิ้น

ร่างเล็กกระโดดลงจากเรือทันทีหลังจัดการกับเรือของตัวเองเรียบร้อย

“คุณ..คุณ”

เด็กสาวลองเรียกคนเจ็บ แต่ไม่มีเสียงหรือปฏิกิริยาใดๆ ตอบรับกลับมาทั้งสิ้น ทิพย์วารีก็เลยตัดสินใจพลิกร่างใหญ่โตที่มีเพียงกางเกงขาสั้นสวมอยู่ เปิดเปลือยกายท่อนบนให้เธอได้เห็นเลือดแดงฉานจากบาดแผลที่ถูกยิงมากยิ่งขึ้น

เขาถูกยิงที่หัวไหล่ หากเลือดที่ไหลทะลักออกมาเป็นทางอาบเนื้อตัวทำให้เด็กสาวรีบยกหลังมือขึ้นอังกับจมูกโด่งสวยของคนเจ็บ มืออีกข้างจับชีพจรตรงข้อมือ...

เด็กสาวเป่าลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อรู้ว่าเขายังไม่ตาย

“คุณ..คุณ”

จากภาษาไทยในตอนแรกถูกเปลี่ยนมาเป็นภาษาอังกฤษเมื่อเห็นชัดแล้วว่าหนุ่มตรงหน้าเป็นชาวต่างชาติแน่ๆ

แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน แต่ด้วยหน้าตาและรูปร่างของคนนอนหมดสติอยู่บนผืนทรายก็ทำให้หยุดพิจารณามองไม่ได้

ตั้งแต่เด็กจนโต ชีวิตของเธอคลุกคลีอยู่กับผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็นชาวไทยหรือชาวต่างชาติ...หลายชาติหลายภาษาที่แวะเวียนมาเที่ยวยังหมู่เกาะและท้องทะเลแถบนี้ แต่เธอก็ไม่เคยเห็นว่าใครจะมีรูปร่างหน้าตาชวนสะดุดตาผู้คนเท่าเขา...

รวมทั้งเธอด้วย

ผู้ชายตรงหน้าอายุไม่น่าจะเกินสามสิบปี...

ผมของเขาเปียกลู่แทบหาทรงไม่ได้ แต่สีดำของมันก็ส่งให้ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มเด่นสะดุดตาขึ้นอีกหลายเท่าตัวทีเดียว ในขณะที่ปาก จมูก คิ้ว คาง ดูรับกันไปหมด ยิ่งเขามีผิวที่ขาวละเอียดลออไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนี้ ผิวเขาสวยเสียจนทำให้เธออดมองมาที่ตัวเองไม่ได้...

ผิวคล้ำจากแดดลมที่หลายคนเคยบอกว่าชอบ และอยากจะมีผิวสีน้ำผึ้งแบบเธอบ้าง แต่เธอกลับไม่ชอบมันสักนิด

เธออยากตัวขาวเหมือนผู้ชายคนนี้...

ผิวของเขาเรียกว่าขาวใสอมชมพูเลยก็ว่าได้ ขาวไปทั้งหน้าตาเนื้อตัว เวลาได้มองแบบนี้ มันให้ความรู้สึกเหมือนเวลามองเจ้าชายยังไงอย่างนั้น

‘ผู้ชายผิวบาง’

สำหรับหนุ่มตรงหน้าต้องให้นิยามนี้เลย และหน้าตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้ ทำให้เธอนึกไปทางอื่นไม่ได้เลย

‘เจ้าชาย’

เขาเหมือนเจ้าชายจริงๆ นั่นแหละ แต่ว่าเจ้าชายที่ไหนจะเดินทางมาคนเดียวตามลำพัง เพราะเวลาเธอเห็นบรรดาเจ้าชายเจ้าหญิงเสด็จทีก็มักจะมีองครักษ์เป็นสิบเป็นร้อยคอยติดสอยห้อยตามอารักขาความปลอดภัยอยู่ตลอดเวลา ไม่มีทางถูกปล่อยให้ไปไหนมาไหนคนเดียว แล้วตกเป็นเป้าล่อปืนแบบหนุ่มหล่อคนนี้หรอก

ทิพย์วารีหันไปมองเรือยางลำเล็กของตัวเองที่ลอยอยู่ห่างจากฝั่งพอสมควร แล้วก็หันกลับมามองคนเจ็บตรงหน้าที่ยังคงนอนหายใจรวยรินไม่ได้สติ

ตัวเขาใหญ่ขนาดนี้ไม่มีทางที่เธอจะแบกเขาไปใส่เรือยางของเธอได้แน่นอน...

อย่าว่าแต่พาขึ้นไปบนเรือเลย แค่เธอลากเขาพ้นจากพื้นทราย เธอก็คงไม่แคล้วปล่อยให้เขาจมดิ่งไปนอนนิ่งอยู่ที่ก้นทะเลอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเขาไม่ได้สติแบบนี้ แรงของเธอไม่พอรับน้ำหนักของเขาเอาไว้ได้แน่ๆ

ก่อนจะมาที่นี่ เธอบอกกับพลรบว่าจะมาแวะที่เกาะแห่งนี้ จากนั้นก็จะขอติดเรือเพื่อนบ้านที่มาส่งนักท่องเที่ยวกลับเข้าฝั่งเลย เพราะฉะนั้นจะหวังให้มีคนมาช่วยหรือว่ามาตามหาตัวเธอนั้น ตัดทิ้งไปได้เลย

ปัญหาของเธอตอนนี้คือหนุ่มตรงหน้า เธอจะเอายังไงกับเขา เพราะเรื่องจะปล่อยเขาทิ้งไว้แบบนี้ ให้นอนรอความตาย หรือไม่ก็ปล่อยให้คลื่นซัดหอบเอาร่างสมบูรณ์แบบนี้ลงไปในทะเล ล้วนไม่อยู่ในความคิดของเธอทั้งสิ้น

ทางเดียวที่จะหยุดเลือดที่กำลังไหลทะลัก ก่อนที่มันจะหมดจากตัวเขานั่นก็คือ เธอจะต้องเอาตัวเขาขึ้นไปไว้ที่เกาะให้ได้จากนั้นก็ค่อยหาสมุนไพรมาใส่แผลให้เขา ก่อนที่ความมืดจะปกคลุมแล้วเธอไม่สามารถมองเห็นและแยกแยะออกว่าต้นอะไรเป็นต้นอะไร แล้วเอาอะไรก็ไม่รู้มาใส่แผลให้เขา

แต่ปัญหาคือ เธอจะแบกร่างใหญ่ยักษ์นี้ไปยังไง

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

ข้อมูลเพิ่มเติม
เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

โรแมนติก

5.0

ชารีดา พิมพร อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร : เพื่อคุณชายวังกุหลาบขาว เธอยอมทำทุกอย่าง หม่อมราชวงศ์เตชิษฏ์ ปารเมศ : เพื่อให้ได้เธอมา มารยา เล่ห์เหลี่ยมใดในโลกหล้า เขาก็พร้อมขุดมาใช้ ---------------------- “อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ชารีดาขอร้องเสียงอ่อน เมื่อเขายอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา แล้วก็เป็นฝ่ายรั้งเขาลงมาหาเสียเอง โอบกอดเขาเอาไว้ แนบริมฝีปากกับปากหยักสวยของเขา บดเบียดเงอะงะ ขบเม้มสเปะสปะลงบนริมฝีปากบนและล่างอย่างที่เขาเคยสอนอย่างไม่ประสีประสา หากเพียงเท่านั้นก็ทำให้คนเศร้าเสียใจส่งเสียงครางฮือในลำคอได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะเมื่อริมฝีปากอิ่มเผยอออกต้อนรับปลายลิ้นอุ่นนุ่มที่แทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื้น ดูดซับเอาลมหายใจและความฉ่ำหวานเอาไว้เต็มๆ ปลุกอารมณ์หลากหลายในตัวให้ปั่นป่วนพลุ่งพล่านจนไม่อาจยับยั้ง กลิ่นฮอร์โมนเพศชาย กลิ่นกุหลาบขาวหอมกรุ่นจากร่างนุ่มนิ่มของคนใต้ร่าง กลิ่นความรักและความโหยหา กลิ่นตัณหาและความมึนเมาเย้ายวนอยู่รอบตัวสองหนุ่มสาว จนไม่คิดว่าจะมีอะไรมาหยุดยั้งไว้ได้แล้วในตอนนี้.... ชารีดาโน้มใบหน้าคมสันลงแนบชิดยิ่งขึ้น หลังปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายรุกมากว่าห้านาที.... ประสบการณ์สดๆ ร้อนที่เขาเพิ่งสอนไป ถูกนำมาใช้อย่างกระตือรือร้นเมื่อได้สัมผัสและรู้จักกับรสชาติของการจูบอย่างถึงแก่น...เรียวปากอิ่มประกบติดปากได้รูปสวยของเขาอย่างไม่อาจห้ามใจเอาไว้ได้ ละเลียดชิม เลาะเลม ดูดเม้มริมฝีปากบนและล่างของเขาอย่างกระตือรือร้นปนตื่นเต้น ก่อนจะส่งลิ้นนุ่มออกมาเลียไล้แผ่วหวิวจนคนได้รับการเยียวยาครางกระหึ่มด้วยความถูกใจ พอทนไม่ไหว ก็ส่งลิ้นอุ่นนุ่มออกมาเกี่ยวกระหวัด สำรวจกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร.... สัมผัสความหวานล้ำ ดื่มด่ำ หลงวนอยู่กับความฉ่ำชื้นแสนหวานปานน้ำผึ้งนานตราบเท่าที่ต้องการ จนกระทั่งร่างเล็กสั่นระริกอ่อนระทวย นอนซบร่างแกร่งหนาอย่างคนหมดแรงเมื่อเขาพลิกตัวลงรองรับ โอบกอดเอาไว้แน่นหนาราวกับกลัวว่าเธอจะหนีจาก

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

โรแมนติก

5.0

ชารีฟ อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร กิวาซ ถูกภรรยาขอหย่าเพราะไม่สามารถมีลูกได้ แต่เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกลับทำให้เขารู้สึกสะกิดใจเข้าอย่างจัง เขาก็เลยต้องหาทางพิสูจน์... ไม่ใช่กับใครที่ไหน แม่ของหนูน้อยแชรีที่หน้าตาถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะนั่นแหละ! -------------- “คุณว่ามันเป็นเรื่องน่าอายไหม ที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหมัน” “เป็นหมัน!” เสียงแหบแห้งเพราะโดนพิษไข้เล่นงานอุทานออกมาเสียงดังเท่าที่จะดังได้ หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเขาหน้าตื่น เขาแข็งแรง แข็งแกร่ง สมบูรณ์ไปหมดทุกสัดส่วน และเขาก็เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสวยงามมาก แต่พระเจ้า! เขาบอกว่าเขาเป็นหมัน หมายความว่าจะไม่ใครสามารถสืบต่อกรรมพันธุ์แสนเพอร์เฟกต์นี้ได้อีกต่อไปแม้กระทั่งลูกของเธอ ที่เธออุตส่าห์หมายหมั้นปั้นมือ และเลือกเฟ้นมาแล้วเป็นอย่างดีว่าจะต้องเป็นเขา “อย่ามองผมแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องสงสารผมด้วย” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจในยามจ้องมองทำให้ชายหนุ่มต้องเอาตัวหญิงสาวลงนอนพิงอกกว้างอีกครั้ง “ทำไมคะ” “ที่ผมเป็นหมันน่ะเหรอ” “ค่ะ” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเคยประสบอุบัติเหตุก็เป็นได้” “คุณพูดเหมือนไม่มั่นใจ” หญิงสาวท้วง “แล้วใครเป็นคนบอกคุณคะ” “ผมถูกภรรยาขอหย่าเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ และหมอก็ยืนยันแบบนั้น” “คุณแต่งงานแล้ว” “เคยแต่ง แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว” ชารีฟบอกไม่เดือดร้อน “เพราะว่าคุณไม่สามารถมีลูกได้แค่นั้นเองเหรอคะ” ชาลินีเหมือนจะลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วคราว เมื่อรู้เรื่องของเขา เขาถามว่าน่าอายไหม สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่น่าสงสารมากกว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ถูกภรรยาขอหย่าเพียงเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ แล้วแบบนี้จะเรียกว่าความรักและการร่วมชีวิตได้อย่างไร "เพราะแบบนี้ผมถึงบอกว่าคุณสบายใจได้ คุณไม่มีทางท้องแน่นอน” เขาย้ำถึงความเป็นจริง โดยไม่เห็นว่าหญิงสาวหน้าซีดเพียงใดเมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของเขา ไม่มีอะไรให้สงสัยอีกต่อไป... เธอเสียตัวฟรีแน่แล้ว!!

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

โรแมนติก

5.0

สัญญาในวัยเด็กนำเขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง "นี่ยายฟันกระต่าย หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่หือ...ทีแต่ก่อนขี่คอผมชมสวนทุกวัน ไม่เห็นจะคิดมากเลย" เขาจงใจเท้าความหลังให้อีกฝ่ายเกิดปฏิกิริยา "...ก็ตอนนั้นยังเด็กไง" "อ้อ! ตอนนี้โตแล้ว มีตัวเลือกเยอะ ก็เลยจะถีบหัวส่งเพื่อนวัยเด็กอย่างผม" คีรินทร์จงใจใช้คำพูดยั่วยุเต็มที่ ขณะที่หัวใจก็รู้สึกสดชื่นกระชุ่มกระชวยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชีวิตของเขาจากนี้คงจะหายเหงาไปเยอะเลยล่ะ หากได้ปะทะคารมกับยายฟันกระต่ายทุกวัน ซุปเปอร์สตาร์คนดังคิดอย่างครึ้มใจ

ม่ายมาธวี

ม่ายมาธวี

โรแมนติก

5.0

เธอคือคนที่เขาเลือกแล้วที่จะหายใจร่วมกันไปจนวันตาย "นะจ๊ะ...อย่ารออีกเลยนะ ผมบอกเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่แล้ว แล้วท่านก็อนุญาตแล้วด้วย" คำบอกเล่าของเขา ทำให้มาธวีมองใบหน้าคมด้วยความแปลกใจปนค้นคว้ากลายๆ เพราะไม่คิดว่าแม่ของเขาจะยอมรับเธอได้ง่ายๆ "ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่ที่เมย์แล้วว่าจะเห็นผมเป็นทางผ่าน ของเล่นชั่วคราว หรือว่า...เพื่อนคลายเหงา" ถ้าตอนที่เขาพูดไม่มีรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปาก คงไม่แค่เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อเท่านั้น ที่จะตามมาหลังคำพูดของคนกวนประสาท "แล้วถ้าเห็นเป็นทางผ่าน" สายตาของเขาทำให้มาธวีนึกอยากเอาคืนเขาบ้าง ทั้งที่ตอนนี้เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนมาแล้ว "ก็รักแบบผ่านๆ" พอได้คำตอบกับจุมพิตเฉียดฉิวบนริมฝีปาก คนถามก็แทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่ "แล้วถ้าเห็นเป็นของเล่นชั่วคราว" "ก็รักกันชั่วคราว...จากนี้ไปถึงเช้า" ริมฝีปากสีหวานแยกยิ้ม เมื่อได้คำตอบ... ชั่วคราวของเขา หลายชั่วโมงน่าดูเลย "แล้วเพื่อนคลายเหงา" "ก็รักกันทุกครั้งที่ผมรู้สึกเหงา...แล้วผมก็สะสมความเหงาเอาไว้ตั้งแต่เราจากกัน เมย์ลองคิดดูสิว่าจะรักผมกี่ครั้ง ความเหงาถึงจะหมดไปจากใจผม...แต่ถ้ารับผมเป็นสามี เมย์ไม่ต้องรักผมเลย" "...?" "เดี๋ยวผมรักเมย์เอง"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

Arvin Bikoff
4.9

หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ