Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
938
ชม
25
บท

เธอคือคนที่เขาเลือกแล้วที่จะหายใจร่วมกันไปจนวันตาย "นะจ๊ะ...อย่ารออีกเลยนะ ผมบอกเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่แล้ว แล้วท่านก็อนุญาตแล้วด้วย" คำบอกเล่าของเขา ทำให้มาธวีมองใบหน้าคมด้วยความแปลกใจปนค้นคว้ากลายๆ เพราะไม่คิดว่าแม่ของเขาจะยอมรับเธอได้ง่ายๆ "ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่ที่เมย์แล้วว่าจะเห็นผมเป็นทางผ่าน ของเล่นชั่วคราว หรือว่า...เพื่อนคลายเหงา" ถ้าตอนที่เขาพูดไม่มีรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปาก คงไม่แค่เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อเท่านั้น ที่จะตามมาหลังคำพูดของคนกวนประสาท "แล้วถ้าเห็นเป็นทางผ่าน" สายตาของเขาทำให้มาธวีนึกอยากเอาคืนเขาบ้าง ทั้งที่ตอนนี้เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนมาแล้ว "ก็รักแบบผ่านๆ" พอได้คำตอบกับจุมพิตเฉียดฉิวบนริมฝีปาก คนถามก็แทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่ "แล้วถ้าเห็นเป็นของเล่นชั่วคราว" "ก็รักกันชั่วคราว...จากนี้ไปถึงเช้า" ริมฝีปากสีหวานแยกยิ้ม เมื่อได้คำตอบ... ชั่วคราวของเขา หลายชั่วโมงน่าดูเลย "แล้วเพื่อนคลายเหงา" "ก็รักกันทุกครั้งที่ผมรู้สึกเหงา...แล้วผมก็สะสมความเหงาเอาไว้ตั้งแต่เราจากกัน เมย์ลองคิดดูสิว่าจะรักผมกี่ครั้ง ความเหงาถึงจะหมดไปจากใจผม...แต่ถ้ารับผมเป็นสามี เมย์ไม่ต้องรักผมเลย" "...?" "เดี๋ยวผมรักเมย์เอง"

บทที่ 1 รอยรัก

แผ่นหลังเนียนลออกับแรงสะอื้นจนร่างบางสั่นไหวหากไร้เสียงร้องไห้นั้น ทำให้ปวีณเกิดความลังเลจนได้ หลังจากตัดใจผละห่างคนบนเตียงลุกมาเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นขึ้นมาใส่ เพราะสายเรียกเข้าโทรศัพท์จากทางบ้าน

"เมย์จะกลับเลยไหม เดี๋ยวผมไปส่ง"

แม้อยากจะอยู่ปลอบ อยากจะขอโทษเพียงใด โดยเฉพาะเมื่อสายตาปะทะเข้ากับคราบเลือดสีแดงเด่นชัดบนผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตา หากภาพที่แฟนสาวรับเงินมาจากมือมารดาก็เหมือนจะเหนี่ยวรั้งทุกอย่างเอาไว้ คงเหลือไว้แต่ความเย็นชา แข็งกระด้างเท่านั้นในตอนนี้ที่ชายหนุ่มมีให้กับสาวคนรัก

"ที่บ้านโทร.มาบอกว่าคุณแม่ไม่สบาย ผมจะต้องรีบไปดูท่าน ถ้าเมย์ไม่กลับผมไปแล้วนะ"

ปวีณขู่กลายๆ แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาจากคนนอนหันหลังให้ก็ยังคงเป็นความเงียบเหมือนเดิม สุดท้ายก็เป็นปวีณที่เป็นฝ่ายทนไม่ได้เสียเอง เพราะถึงจะโกรธสักแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะหมดรัก

"เดี๋ยวเราจะคุยกันเรื่องนี้อีกที...ไม่ว่าจะยังไง ผมก็จะไม่ยอมให้เมย์ทิ้งผมเด็ดขาด"

ปวีณจบคำพูดพร้อมจุมพิตอ่อนโยนบนขมับกับกลุ่มผมนุ่มสลวย แล้วก็ตัดใจลงจากเตียง ชะงักเล็กน้อยเมื่อสะดุดกับแบงก์สีเทาหลายสิบใบที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นจากฝีมือของตัวเอง

สายตาคมกริบหันกลับไปมองคนบนเตียงอีกจนได้ ก่อนจะเมินหน้าหนี แล้วก็ก้าวขาออกมาจากห้องด้วยหัวใจรวดร้าว โดยไม่ได้รู้เลยว่า สิ่งที่ตนกำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้ มันเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกของคนที่เพิ่งสูญเสียหนึ่งในสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของลูกผู้หญิงไปจากน้ำมือของคนที่ตนรัก..

เพราะความโกรธ

'หนึ่งแสนบาทสำหรับค่าจ้างให้เธอเลิกกับลูกชายของฉัน...ปล่อยเขาไปซะ เขาควรจะได้เจอคนที่ดี ที่เหมาะสมกับเขามากกว่าเธอแล้วถ้าเธอยังเกาะติดเขาอยู่แบบนี้ เขาจะไม่ยอมไปเรียนต่อที่เมืองนอก...ถ้าเธอรักเขาจริง เธอก็ไม่ควรจะเห็นแก่ตัวรั้งเขาเอาไว้กับเธอ'

หลังจากคบกันมาปีกว่า เธอไม่อยากจะคิดว่านี่คือเหตุผลที่เขาไม่ยอมพาเธอไปรู้จักกับที่บ้านเสียที จนกระทั่งแม่ของเขามาปรากฏตัวที่ทำงาน ซึ่งเธอพึ่งจะเริ่มงานได้ไม่ถึงเดือนหลังจากเรียนจบ แล้วมันก็เป็นช่วงเวลาที่ประจวบเหมาะกันเป็นอย่างยิ่ง ราวกับฝ่ายนั้นทราบว่าเธอกำลังเดือดร้อนและต้องการเงิน หลังจากเช้ามืดเมื่อวานมารดาล้มหัวฟาดพื้นในห้องน้ำเส้นเลือดในสมองแตกและต้องรับการผ่าตัดด่วน

ชีวิตของมารดาทำให้เธอลังเลไม่นานกับข้อเสนอของฝ่ายนั้น เพราะเงินเก็บของมารดาที่เหลือจากการส่งเธอเรียนก็มีอยู่ไม่มาก นาทีนั้นเธอจึงตัดสินใจเลือกชีวิตของมารดาแทนรักษาหัวใจของตัวเอง

และนี่ก็คงจะเป็นผลตอบแทนของคนทรยศเช่นเธอ...

จากที่ตั้งใจว่าจะหนีหายไปจากชีวิตของเขาเงียบๆ หลังรับเงินมาจากแม่ของเขา...

พามารดาไปอยู่ที่ไหนสักแห่งในต่างจังหวัด หลังมารดาหายป่วย กาลกลับไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจเอาไว้เมื่อเขามาเจอเข้าเสียก่อน

'อยากได้เงินทำไมไม่บอกผม...เมย์ไปรับเงินคุณแม่มาทำไม'

เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่เธอเห็นเขาโกรธจัดขนาดนี้ แต่จะโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะถ้าเธอเป็นเขา เธอก็คงจะรู้สึกไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน เธอก็เลยไม่เถียงเขาสักคำ ไม่ว่าเขาจะตะโกนใส่หน้าว่ายังไงบ้าง

'ผมให้เมย์มากกว่าแสนอีกถ้าเมย์อยู่กับผม เมย์ไม่ฉลาดเลยนะที่ทำแบบนี้...ตีค่าความรักของเราแค่แสนเดียว เมย์ทำได้ยังไง หรือว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยมีความหมายกับเมย์เลย เมย์ถึงตัดผมออกไปจากชีวิตได้ง่ายๆ แบบนี้'

ไม่ว่าเขาจะว่า จะวอนขอเหตุผลยังไง เธอก็ไม่มีคำตอบให้กับเขา เพราะว่าเธอรับปากกับมารดาของเขาไปแล้ว หลังจากรับเงินมา และมันก็ทำให้เขาโกรธมากจนเรื่องลงเอยแบบนี้

มันก็สมควรแล้วล่ะกับที่เธอทำลายความรัก ความไว้ใจของเขา...

ทำร้ายหัวใจของคนที่รัก

ขอโทษด้วยนะวิน แล้วเมย์ก็อโหสิฯ ให้คุณ เราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก...

ขอให้คุณโชคดี เจอคนที่เหมาะสมกับคุณอย่างที่คุณแม่ของคุณต้องการ

ลาก่อนวิน

"ขอโทษนะครับ ผู้หญิงที่เดินไปเมื่อสักครู่ไม่ทราบว่าชื่อมาธวีหรือเปล่า"

"ใช่ค่ะ"

เพราะคนเข้ามาถามเป็นลูกค้าของทางโรงพยาบาลและเดินเข้าออกที่โรงพยาบาลมาได้ร่วมสองอาทิตย์แล้ว คำตอบก็เลยออกมาโดยไม่มีอิดออด

"แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ครับ"

คุณประกิจถามต่อทันที ให้รายละเอียดเพิ่มอีกเล็กน้อย

"พอดีเธอเป็นเพื่อนกับลูกชายของผมน่ะครับ แต่ก็ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"

"เธอมาฝากครรภ์ค่ะ"

"ฝากครรภ์หรือครับ"

"ค่ะ"

"...ขอบคุณครับ"

พอได้คำตอบ ร่างสูงสง่าก็เดินไปขึ้นลิฟต์ เพื่อไปเยี่ยมภรรยาที่มาเข้ารับการรักษาโรคข้อเท้าอักเสบที่โรงพยาบาลแห่งนี้

"เป็นยังไงบ้างวันนี้"

"ค่อยยังชั่วขึ้นบ้างแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าตอนเช้าก็ยังปวดอยู่เหมือนเดิม"

"มันต้องใช้เวลานั่นแหละ เดี๋ยวก็หาย ใจเย็นๆ"

สามีปลอบเหมือนกับทุกวัน แล้วก็ตัดสินใจเล่าเรื่องที่ได้รู้มาให้ภรรยาฟัง

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

ข้อมูลเพิ่มเติม
เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

โรแมนติก

5.0

ชารีดา พิมพร อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร : เพื่อคุณชายวังกุหลาบขาว เธอยอมทำทุกอย่าง หม่อมราชวงศ์เตชิษฏ์ ปารเมศ : เพื่อให้ได้เธอมา มารยา เล่ห์เหลี่ยมใดในโลกหล้า เขาก็พร้อมขุดมาใช้ ---------------------- “อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ชารีดาขอร้องเสียงอ่อน เมื่อเขายอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา แล้วก็เป็นฝ่ายรั้งเขาลงมาหาเสียเอง โอบกอดเขาเอาไว้ แนบริมฝีปากกับปากหยักสวยของเขา บดเบียดเงอะงะ ขบเม้มสเปะสปะลงบนริมฝีปากบนและล่างอย่างที่เขาเคยสอนอย่างไม่ประสีประสา หากเพียงเท่านั้นก็ทำให้คนเศร้าเสียใจส่งเสียงครางฮือในลำคอได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะเมื่อริมฝีปากอิ่มเผยอออกต้อนรับปลายลิ้นอุ่นนุ่มที่แทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื้น ดูดซับเอาลมหายใจและความฉ่ำหวานเอาไว้เต็มๆ ปลุกอารมณ์หลากหลายในตัวให้ปั่นป่วนพลุ่งพล่านจนไม่อาจยับยั้ง กลิ่นฮอร์โมนเพศชาย กลิ่นกุหลาบขาวหอมกรุ่นจากร่างนุ่มนิ่มของคนใต้ร่าง กลิ่นความรักและความโหยหา กลิ่นตัณหาและความมึนเมาเย้ายวนอยู่รอบตัวสองหนุ่มสาว จนไม่คิดว่าจะมีอะไรมาหยุดยั้งไว้ได้แล้วในตอนนี้.... ชารีดาโน้มใบหน้าคมสันลงแนบชิดยิ่งขึ้น หลังปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายรุกมากว่าห้านาที.... ประสบการณ์สดๆ ร้อนที่เขาเพิ่งสอนไป ถูกนำมาใช้อย่างกระตือรือร้นเมื่อได้สัมผัสและรู้จักกับรสชาติของการจูบอย่างถึงแก่น...เรียวปากอิ่มประกบติดปากได้รูปสวยของเขาอย่างไม่อาจห้ามใจเอาไว้ได้ ละเลียดชิม เลาะเลม ดูดเม้มริมฝีปากบนและล่างของเขาอย่างกระตือรือร้นปนตื่นเต้น ก่อนจะส่งลิ้นนุ่มออกมาเลียไล้แผ่วหวิวจนคนได้รับการเยียวยาครางกระหึ่มด้วยความถูกใจ พอทนไม่ไหว ก็ส่งลิ้นอุ่นนุ่มออกมาเกี่ยวกระหวัด สำรวจกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร.... สัมผัสความหวานล้ำ ดื่มด่ำ หลงวนอยู่กับความฉ่ำชื้นแสนหวานปานน้ำผึ้งนานตราบเท่าที่ต้องการ จนกระทั่งร่างเล็กสั่นระริกอ่อนระทวย นอนซบร่างแกร่งหนาอย่างคนหมดแรงเมื่อเขาพลิกตัวลงรองรับ โอบกอดเอาไว้แน่นหนาราวกับกลัวว่าเธอจะหนีจาก

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

โรแมนติก

5.0

สำหรับทิพย์วารีแล้ว เจ้าชายทาริซ วัฟซาลัม อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร เปรียบดั่งแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ สูงไกลสุดเอื้อมถึง แต่เธอจะทำเช่นไร เมื่อฟ้าที่คิดว่าสูงสุดเอื้อม อยากหลอมรวมดวงใจให้แผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ...ตลอดไป ------------------ “คนเราถ้าลองได้รักใครสักคน เวลามันไม่สำคัญไปกว่าเรารู้ว่าใจของเราคิดและรู้สึกอย่างไรหรอก...รักก็คือรัก แค่ได้มองสบตา เราก็รู้แล้วว่าใช่ และเราก็ไม่ควรถามหาเหตุผลกับความรักด้วย เพราะเมื่อไหร่ที่เราถามหานั่นหมายความว่าใจของเราเริ่มไม่มั่นคง และเราก็จะไม่มีทางได้คำตอบจากมัน เพราะเราจะคอยหาเหตุผลนั่นนี่มาเข้าข้างตัวเองจนลืมฟังเสียงของหัวใจ...สำหรับเราสองคน ถึงเราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็อยากให้น้ำเชื่อใจผม ว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจไปจากน้ำแน่ เพราะผมถูกสอนมาตลอดชีวิตว่าเมื่อไหร่ที่ผมเอ่ยคำพูดใดออกไป นั่นหมายความว่ามันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้นถ้าผมไม่มั่นใจผมจะไม่พูดเด็ดขาด....ผมบอกว่าจะรอ จะให้โอกาสน้ำก็จริง แต่ผมก็จะไม่อยู่เฉย ถ้าหากว่ามีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของน้ำ แล้วเวลาไม่กี่วันที่น้ำว่า ผมก็ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง และเปิดเผยทุกอย่างกับน้ำจนหมดเปลือก....ถึงตอนนี้ ก็อยู่ที่น้ำแล้ว ว่าจะกล้าวางชีวิตและหัวใจให้ผมดูแลหรือเปล่า” “...ช่วยกอดหน่อยสิคะ” “หือ?”

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

โรแมนติก

5.0

ชารีฟ อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร กิวาซ ถูกภรรยาขอหย่าเพราะไม่สามารถมีลูกได้ แต่เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกลับทำให้เขารู้สึกสะกิดใจเข้าอย่างจัง เขาก็เลยต้องหาทางพิสูจน์... ไม่ใช่กับใครที่ไหน แม่ของหนูน้อยแชรีที่หน้าตาถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะนั่นแหละ! -------------- “คุณว่ามันเป็นเรื่องน่าอายไหม ที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหมัน” “เป็นหมัน!” เสียงแหบแห้งเพราะโดนพิษไข้เล่นงานอุทานออกมาเสียงดังเท่าที่จะดังได้ หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเขาหน้าตื่น เขาแข็งแรง แข็งแกร่ง สมบูรณ์ไปหมดทุกสัดส่วน และเขาก็เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสวยงามมาก แต่พระเจ้า! เขาบอกว่าเขาเป็นหมัน หมายความว่าจะไม่ใครสามารถสืบต่อกรรมพันธุ์แสนเพอร์เฟกต์นี้ได้อีกต่อไปแม้กระทั่งลูกของเธอ ที่เธออุตส่าห์หมายหมั้นปั้นมือ และเลือกเฟ้นมาแล้วเป็นอย่างดีว่าจะต้องเป็นเขา “อย่ามองผมแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องสงสารผมด้วย” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจในยามจ้องมองทำให้ชายหนุ่มต้องเอาตัวหญิงสาวลงนอนพิงอกกว้างอีกครั้ง “ทำไมคะ” “ที่ผมเป็นหมันน่ะเหรอ” “ค่ะ” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเคยประสบอุบัติเหตุก็เป็นได้” “คุณพูดเหมือนไม่มั่นใจ” หญิงสาวท้วง “แล้วใครเป็นคนบอกคุณคะ” “ผมถูกภรรยาขอหย่าเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ และหมอก็ยืนยันแบบนั้น” “คุณแต่งงานแล้ว” “เคยแต่ง แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว” ชารีฟบอกไม่เดือดร้อน “เพราะว่าคุณไม่สามารถมีลูกได้แค่นั้นเองเหรอคะ” ชาลินีเหมือนจะลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วคราว เมื่อรู้เรื่องของเขา เขาถามว่าน่าอายไหม สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่น่าสงสารมากกว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ถูกภรรยาขอหย่าเพียงเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ แล้วแบบนี้จะเรียกว่าความรักและการร่วมชีวิตได้อย่างไร "เพราะแบบนี้ผมถึงบอกว่าคุณสบายใจได้ คุณไม่มีทางท้องแน่นอน” เขาย้ำถึงความเป็นจริง โดยไม่เห็นว่าหญิงสาวหน้าซีดเพียงใดเมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของเขา ไม่มีอะไรให้สงสัยอีกต่อไป... เธอเสียตัวฟรีแน่แล้ว!!

เหมันต์รำพึง

เหมันต์รำพึง

โรแมนติก

5.0

"หนูดีเกลียดพี่ธิษณ์" "ไม่จริงหรอก พี่รู้ว่าในโลกใบนี้จะหาใครที่รักพี่ได้เท่าหนูดีไม่ดีอีกแล้ว" คนรู้ใจบอกอย่างรู้แจ้งเห็นจริงให้คนได้ครอบครองหัวใจพูดอะไรไม่ออก "นาทีนี้พี่ตามใจหนูดีทุกอย่างนั่นแหละ หนูดีจะว่าพี่รักพี่หลงไม่ลืมหูลืมตา หรือจะมองว่าพี่ไม่มีเหตุผล เป็นคนเห็นแก่ตัว หรือว่าเอาแต่ใจยังไงก็ได้ แต่พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว พอกันทีกับความทรมานที่ผ่านมา" พิมดาวพูดอะไรไม่ออกอีกครั้งเมื่อคู่หมั้นจัดเต็มและจริงจังกับการเปิดเปลือยความรู้สึกมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จากที่โกรธที่ไม่พอใจก็กลายเป็นว่าต้องเก็บคำพูดของเขามาคิด แล้วเธอล่ะ ต้องการอะไร

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

โรแมนติก

5.0

สัญญาในวัยเด็กนำเขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง "นี่ยายฟันกระต่าย หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่หือ...ทีแต่ก่อนขี่คอผมชมสวนทุกวัน ไม่เห็นจะคิดมากเลย" เขาจงใจเท้าความหลังให้อีกฝ่ายเกิดปฏิกิริยา "...ก็ตอนนั้นยังเด็กไง" "อ้อ! ตอนนี้โตแล้ว มีตัวเลือกเยอะ ก็เลยจะถีบหัวส่งเพื่อนวัยเด็กอย่างผม" คีรินทร์จงใจใช้คำพูดยั่วยุเต็มที่ ขณะที่หัวใจก็รู้สึกสดชื่นกระชุ่มกระชวยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชีวิตของเขาจากนี้คงจะหายเหงาไปเยอะเลยล่ะ หากได้ปะทะคารมกับยายฟันกระต่ายทุกวัน ซุปเปอร์สตาร์คนดังคิดอย่างครึ้มใจ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

กุหลาบในเปลวไฟ

กุหลาบในเปลวไฟ

โรแมนติก

5.0

หลังจากแต่งงานมาสามปี ฮั่วเป่ยอวี๋ไม่เพียงแต่เย็นชากับเสิ่นเจียงหนานเท่านั้น แต่ยังคบชู้ ทำให้เสิ่นเจียงหนานผิดหวังมาก เขาก็แค่ชายเจ้าชู้นี่เอง หลังจากหย่ากันอย่างเด็ดขาด เธอก็มุ่งหน้าไปทำงาน ในฐานะนักออกแบบชั้นนำ แพทย์ผู้อัศจรรย์ และแฮ็กเกอร์เก่งๆ เธอเชี่ยวชาญหลายๆ ด้านและกลายเป็นเจ้าหญิงที่ทุกคนชื่นชมและเป็นที่ต้องการ ในที่สุด ฮั่วเป่ยอวี๋ก็ตระหนักถึงสิ่งที่เขาสูญเสียไปและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาชนะใจเธอ แต่เขากลับเห็นเธอจัดงานแต่งงานแห่งศตวรรษร่วมกับชายอีกคน เมื่องานแต่งงานของคนสองคนถูกถ่ายทอดสดบนป้ายโฆษณาที่ใหญ่ที่สุดในโลก-- เผ๋ยเหยียนหลี่สวมแหวนให้เธอ และประกาศให้โลกได้รับรู้อย่างท่วมท้น "เสิ่นเจียงหนานเป็นภรรยาของผมและเธอเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับผม ใครกล้ามาแตะต้อง ต้องเจดีแน่!"

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

โรแมนติก

5.0

“คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?” ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

โรแมนติก

5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

โรแมนติก

5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ” เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ม่ายมาธวี
1

บทที่ 1 รอยรัก

04/01/2022

2

บทที่ 2 ผิดพลาด

04/01/2022

3

บทที่ 3 ชีวิตใหม่

04/01/2022

4

บทที่ 4 หมู่บ้านกลางหุบเขา

04/01/2022

5

บทที่ 5 โชคชะตาหรือฟ้ากลั่นแกล้ง

04/01/2022

6

บทที่ 6 เมย์คือเมีย

04/01/2022

7

บทที่ 7 เพราะอะไร

04/01/2022

8

บทที่ 8 โจรย่องเบา

04/01/2022

9

บทที่ 9 เมื่อรักพัดหวน

04/01/2022

10

บทที่ 10 ภาพพักหน้าจอ

04/01/2022

11

บทที่ 11 เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน

04/01/2022

12

บทที่ 12 ลูกสาว

28/01/2022

13

บทที่ 13 หึงหน้ามืด

28/01/2022

14

บทที่ 14 อย่ามายุ่ง

28/01/2022

15

บทที่ 15 เมย์อยากดื้อกับผมทำไม

28/01/2022

16

บทที่ 16 บ้าน

28/01/2022

17

บทที่ 17 สารภาพ

28/01/2022

18

บทที่ 18 นอนร่วมห้อง

28/01/2022

19

บทที่ 19 หมดหัวใจ

28/01/2022

20

บทที่ 20 หลอมรวมกายใจ

28/01/2022

21

บทที่ 21 My wife

28/01/2022

22

บทที่ 22 แจ้งข่าวร้าย

28/01/2022

23

บทที่ 23 เมื่อเมฆหมอกผ่านพ้น

28/01/2022

24

บทที่ 24 พ่อขอโทษ

28/01/2022

25

บทที่ 25 รอวันนั้นด้วยความหวัง

28/01/2022