สายใยรักมิอาจพราก

้บอกอาเลย

ป๋ามาแค่ใบเดียว เพราะ

ายตาไปมองกระเป๋าเดินทางใบขนาดกลางที่วางอยู่ข้างโซ

ลิกเบอร์ไปแล้ว...ตั้งใจว่าถ้าขาดเหลืออ

นเง

ได้มือเล็กวางแปะประกบกลับมา

ียนอีกหลายปี เพราะฉะนั้นอา

ไม่โ

หลังจากอึ้งไปกว่าอึดใจ

เทคแ

าเองก็ต้องช่

ไร อย่างน้อยมื้อนี้ก็มีอาหารให้กิน

่ายหน้าอี

ำไม่ได้แล้ว เมื่ออีกฝ่ายเล่น

เอา

มกับยื่นถุ

นชาม แต่เพราะอยากจะเห็นอาการหน้าตื่น

นและได้อมยิ้มจริงๆ ขณะเดินไปหยิบช้

านเป็นหร

าไหร่ แต่ก็ไม่แย่ถึงขนาดเอาอาหารใส่จานไม่เป็นหรอกค่

็นคนเดียว โดยการหิ้วอาหารกล่องอาหารถุงกล

บ้านดึกแล้ว เช้าตื่นขึ้นมาเธอก็มักจะได้เจอลายมือข

ารถช่วยเหลือตัวเองได้

ื่อที่จะให้ได้มาเรียนที่นี่...เพราะที่นี่มี 'อาชิ' ที่แสนจะใจด

าทำอะไรแบบ

ันได้ไม่กี่คำคนเ

อาชินั

ราะ

ให้หยามาดีๆ หยาก็ไ

ของหยาไม่ว่

ุณพ่อกับคุณแม่

ยา

ิงๆ น

จเธอจริงๆ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ส่วนคุณพ่อถึงจะแสดง

ปขออนุญาต ซึ่งผู้ให้กำเนิดทั้งสองก็ไม่เคยขัดสักครั้ง ซึ

รื่องอะไร ไม่มีสักครั้งที่เขาจะละเลยหรือเมินเฉย ไ

ด้ว่าเคยขัดแย้งกับคนเป็

ฝ่ายนั้นกำลังประคองเธอลงมาจากรถ เพราะวันนั้นเธอขาแพลง ซึ่งผลตอบแทนคุณงามความดีท

ที่เธอยืนยันจะมาเรียนต่อที่

หาสาเหตุไม

ะ หยาชินแล้ว แล้วก็

ห

..หยาโตแล้วนะคะ เรียนตั้งมหาวิทยาลัยแล้ว

ยนั่นก็บอกความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ข้างในได้เป็นอ

ลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป ซึ่งอชิระก็ปล่อยให้หลานสาวร้องจนพอใจ โดย

าชิอีกน

ือ

ต่ก็สบายใจไม่น้อย ที่น้ำเสียง

้อยกว่านี้หน่อย หยาจะได้พึ่งตัวเองได

ี้เธอก็ทำ

จะติดเขาไป

ไม่ดี

ไม่อยากเป็นภาระให้กับอาชิ แล้วคนคนนั้นของอาชิก็คงจะไม

ยา