สาวน้อยของอสูรเจ้าเลห์

สาวน้อยของอสูรเจ้าเลห์

ปะหนัน

5.0
ความคิดเห็น
2.5K
ชม
12
บท

รัก ดราม่า ซึ้ง แต่อิ่มไปด้วยความรัก งานนี้พระเอกของเราจะร้าย ๆ หน่อย “สาวน้อยของอสูรเจ้าเล่ห์” ฝากเนื้อฝากตัวและฝากผลงานของปะหนันด้วยนะคะ *** ความรักที่มีจุดเริ่มต้นจากความเหงาและไม่ได้ตั้งใจ *** ความเจ็บปวดทั้งกายและใจ ทำให้ขวัญดาวตัดสินใจอุ้มท้องพาลูกของเธอหนี ทั้งที่หัวใจของเธอยังคงรักพ่อของลูกอยู่ทุกนาทีแต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เห็นค่า เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่เมียบำเรอและของเล่นชั่วคราว เธอจึงเลือกที่จะหนีไปให้ไกลที่สุดจากความเจ็บปวด **หนีอะไรก็หนีได้แต่หนีใจตัวเองมันยากยิ่งนัก** ********************* “จะมาพูดมากเล่นตัวให้ได้อะไรหรืออยากจะให้พี่ไปแต่งตัวให้ อ๋อ...ที่แท้ก็อ่อยนี่เอง” “ต่ำ นิสัยต่ำ คำพูดก็ต่ำ ” หญิงสาวหลุดปากพูดออกมาเพราะความโกรธที่ถูกดูถูกแบบนี้ “และอีกอย่าที่ต่ำรู้ไหมอะไร ก็ชอบอยู่ใกล้ของต่ำอย่างไรล่ะ” ฝากนิยายเรื่อง สาวน้อยของอสูรเจ้าเล่ห์ไว้ในชั้นหนังสือของนักอ่านที่น่ารักสักเล่ม เรื่องนี้จบ happy จ้า

บทที่ 1 1

ข่าวดี

“ขวัญดาวมาหาย่าหน่อย”

เครือวัลย์เรียกหาหลานสาวบุญธรรมที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่อายุได้เพียงแค่ไม่กี่วัน

“คุณท่านมีอะไรจะให้ขวัญทำคะ”

หญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยได้เพียงแค่เดือนเดียวรีบเดินมาตามเสียงเรียกหาของผู้มีพระคุณ

“เธอรู้ไหมที่ย่าเรียกเธอมาเพราะอะไร”

คนถามแสดงความดีใจออกทางสีหน้าและแววตาอย่างชัดเจน

ขวัญดาวเดาได้ไม่ยากว่าต้นเหตุของความดีใจของคนถามคืออะไรเพราะมีไม่กี่เรื่องที่จะทำให้คนสูงอายุอย่างคุณย่าเครือวัลย์ยิ้มหวานได้ถึงขนาดนี้นอกจากเรื่องที่ต้องเกี่ยวกับหลานชาย เพียงคนเดียวของท่าน

“คุณภาคินโทรศัพท์มาหาหรือคะ เอะ! หรือว่าคุณท่านจะนั่งเครื่องบินไปหาเธอที่นู่น ขวัญไม่ทายแล้วดีกว่าอยากจังกลัวจะไม่ถูก”

“เกี่ยวกับภาคินน่ะใช่แต่ที่เธอจะต้องดีใจไม่ต่างจากย่าแน่ ๆ ถ้าได้รู้ ก็คืออีกสองวันภาคินจะกลับมาแล้วและที่มากกว่านั้นคือเขาจะมาดูแลไร่และรีสอร์ตไม่ไปทำงานกับพ่อเขาที่กรุงเทพ”

คนฟังรู้สึกใจสั่นทันทีที่ได้ยินถึงต้นเหตุที่ทำให้หญิงชราตรงหน้าดีใจ ใบหน้าของขวัญดาวซีดเผือดลงทันทีแต่พยายามส่งยิ้มดีใจร่วมไปกับเครือวัลย์เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้ดูตกใจแบบนี้

ภาคินเป็นหลานชายคนเดียวของเครือวัลย์และเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของคมสันกับปัทมา คมสันทำให้เครือวัลย์ผู้เป็นแม่ผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่งเพราะเขาไม่ยอมดูแลไร่และรีสอร์ตต่อ แต่กลับไปทำงานในกระทรวงแทนพอมาถึงรุ่นหลานคนเป็นย่าจึงหวังให้ภาคินมาสืบต่อกิจการของเธอและจากการโทรศัพท์มาในวันนี้ของหลานชายผู้เป็นย่าจึงได้ยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจ ที่การรอคอยทายาทมาสืบทอดดูแลทุกอย่างที่ไร่แห่งนี้สมหวังเสียที

ขวัญดาวกับภาคินเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ทั้งที่ความจริงทั้งสองคนมีอายุห่างกันตั้งเกือบห้าปีแต่ที่ภาคินจ้องจะหาเรื่องขวัญดาวอยู่เสมอเพราะเขาแอบอิจฉาที่คุณย่ารักแต่หญิงสาวซึ่งเป็นเด็กที่เก็บมาเลี้ยงมากกว่าเขาที่เป็นหลานแท้ ๆ

เครือวัลย์พยายามสอนให้หลานทั้งสองคนรักกันให้เหมือนพี่น้องแท้ ๆ แต่มันกลับไม่เป็นผลเพราะทั้งคู่ไม่ได้โตมาด้วยกัน ภาคินจะมาอยู่ที่ไร่ก็เฉพาะปิดเทอมหรือวันหยุดยาวเท่านั้น เขาจึงมองขวัญดาวเป็นเพียงแค่คนรู้จักเแต่กลับตัวขวัญดาวเองตอนเด็ก ๆ เธอรู้สึกทั้งเกรงและกลัวภาคินแต่พอเริ่มโตเป็นสาวเธอกลับรู้สึกหวั่นไวอย่างบอกไม่ถูกเวลาที่เจอหน้ากันและนี่คือเหตุผลที่หญิงสาวถึงรู้สึกใจสั่น ตกใจเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะมาอยู่ที่นี่

“ขวัญดาวไปบอกคนงานให้จัดเรือนหลังเล็กให้ด้วยเพราะภาคินไม่ยอมมาอยู่ที่นี่แต่ก็ดีแล้วไม่อยากต้องมาคอยห้ามเธอ สองคนไม่ให้ทะเลาะกัน”

เครือวัลย์ลูบหัวหญิงสาวที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะอย่างเอ็นดูเมื่อคิดถึงภาพในอดีตที่ภาคินกับขวัญข้าวมีเรื่องเถียงเอาชนะกันทุกครั้งที่เจอหน้าและสุดท้ายก็ลงท้ายด้วยเด็กหญิงขี้แงงอนร้องไห้ปิดห้องขังตัวเองส่วนคนที่เป็นตัวต้นเหตุก็จะไปหาซื้อของ มาง้อและสุดท้ายดีกันพรุ่งนี้ก็ทะเลาะกันใหม่เป็นแบบนี้ตลอด ปิดเทอม คนเป็นย่าได้แต่ทำใจให้ชิน

เรือนหลังเล็กอยู่ในใจกลางของไร่อยู่ในพื้นที่ของสวนองุ่นและมีสวนดอกไม้อยู่ข้าง ๆ เครือวัลย์สร้างไว้เพราะตั้งใจจะให้เป็นเรือนหอของลูกชายแต่คมสันกับปัทมาก็อยู่ได้เพียงแค่ปีเดียวทั้งคู่ก็ไปรับราชการในกระทรวงและเลือกที่จะก้าวหน้าในทางราชการที่ตัวเองรัก เรือนหลังเล็กจึงถูกใช้เฉพาะที่ภาคินกลับมาช่วงปิดเทอมและตอนนี้มันก็ถูกปิดตายมาแปดปีเต็มตั้งแต่ชายหนุ่มตัดสินใจไปเรียนต่อที่อเมริกา

เรือนหลังเล็กถูกทำความสะอาดและตกแต่งอย่างสวยงาม ขวัญดาวลงมือดูแลทุกอย่างเองเพราะเป็นงานถนัดและเธอก็เรียนมาทางนี้ด้วย

“ใช่ได้เลยจากบ้านร้างปิดตายแค่วันเดียวทำจนน่าอยู่ ไม่เสียงแรงที่ย่าส่งไปเรียนการโรงแรมมา”

เครือวัลย์เดินมาตรวจความเรียบร้อยเพราะวันนี้ช่วงค่ำ ๆ ภาคินก็จะเดินทางมาถึงที่ไร่แห่งนี้

“ขวัญไม่ได้ทำคนเดียวเสียหน่อยค่ะคุณท่าน เมื่อวานคนงานทั้งของไร่และรีสอร์ตลงมาช่วยกันทำทั้งวันเพราะกลัวหลานชายสุดที่รักของคุณท่านจะไม่พอใจเอา”

“เอาแล้ว...เริ่มแล้วยังไม่ทันจะได้เจอหน้ากันเลยก็เริ่มจะประชดประชัน โตกันแล้วนะอย่าให้ย่าต้องมาห้ามทัพอีกเป็นเด็ดขาดถ้ายังทะเลาะกันเหมือนเด็ก ๆ มีหวังย่าได้เป็นลมทุกวันแน่”

หญิงสาวรีบกอดเอวคนแก่อย่าเอาใจเพราะสำหรับขวัญดาวเครือวัลย์คือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอถ้าอะไรที่ผู้มีพระคุณต้องการไม่มีทางที่เธอจะทำให้ไม่ได้แม้แต่ต้องแลกด้วยชีวิตเธอก็ยอม

ขวัญดาวรีบไปจัดการงานที่รีสอร์ตที่อยู่ห่างจากบ้านที่เธอกับเครือวัลย์อยู่ด้วยกันเกือบห้าร้อยเมตร รีสอร์ตมีห้องพักแบบหรูราคาต่ำสุดก็หลายพันอยู่เกือบสามสิบห้อง มีคนงานห้าสิบกว่าชีวิตที่ต้องดูแล เครือวัลย์ยกงานที่รีสอร์ตให้หลานบุญธรรมดูแลเพียงคนเดียวตั้งแต่เธอเรียนจบมาส่วนคุณย่าเลือกจะดูแลไร่เพียงอย่างเดียวด้วยอายุที่มากขึ้นงานดูแลรีสอร์ตเครือวัลย์ทำไม่ไหวแล้ว

“สวัสดีครับใช่คุณขวัญข้าวหรือเปล่า”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงตัวใหญ่เหมือนนักกีฬาเดินมาทักทายหญิงสาวที่กำลังจะเตรียมตัวกลับไปบ้านพร้อมกับอาหารที่เตรียมไว้สำหรับมื้อเย็น

“ใช่ค่ะ ติดต่อห้องพักหรือเปล่าคะเชิญที่ประชาสัมพันธ์ได้เลยค่ะ”

หญิงสาวมองหน้าคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกคุ้นตาหมือนเคยเห็นที่ไหนแต่ก็คิดไม่ออก

“เปล่าครับแค่จะเข้ามาขอชมความสวยของที่นี่พอดีได้ข่าวมาว่าคุณเป็นเจ้าของเลยอยากจะเข้ามาชมว่าที่นี่สวยร่มรื่นและเงียบสงบมาก ๆ เลยครับ”

“ขอบคุณนะคะแต่ฉันไม่ใช่เจ้าของที่นี่หรอกค่ะ ฉันก็เป็นเพียงแค่ผู้จัดการเท่านั้น เชิญชมได้ตามสบายนะคะไว้วันหลังมาพักกับเราพวกเราทุกคนยินดีต้อนรับค่ะ ฉันขอตัวไปเตรียมงาน ก่อนนะคะพอดีมีงานค้างไว้ค่ะ”

ขวัญดาวเดินไปที่รถของเธอด้วยความรู้สึกที่ยังคงพยายามนึกว่าเคยเจอผู้ชายคนที่เข้ามาคุยกับเธอที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าแต่ก็นึกไม่ออกและตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดด้วยเพราะเธอต้องรีบพาแม่ครัวไปจัดอาหารมื้อเย็นซึ่งเป็นมื้อที่สำคัญสำหรับผู้มีพระคุณของเธอ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ปะหนัน

ข้อมูลเพิ่มเติม
นักศึกษาฝึกรักท่านประธาน

นักศึกษาฝึกรักท่านประธาน

โรแมนติก

5.0

เมื่อความรักมันบังตาอารมณ์หึงก็เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเพียงค่ำคืนเดียวที่กวีท่านประธานหนุ่มมองเห็นนักศึกษาฝึกงานที่เขาหลงรักเดินเคียงคู่มากับชายอื่นเขาก็ตัดสินใจมอบความเป็นสามีให้เธอ บัวชมพูอยากจะหนีไปให้ไกลจากคนใจร้าย...แต่เขาดีกับเธอทุกอย่างหนี้บุญคุณครั้งนี้เธอคงไม่มีทางตอบแทนได้หมด ความรักเริ่มก่อตัวขึ้นแต่ทุกอย่างกลับต้องพังลงเมื่อความจริงบางอย่างปรากฏในวันเดียวกับที่เธอรู้ตัวว่ากำลังอุ้มท้องสายเลือดของท่านประธานอยู่ V V V “กล้าทำแบบนี้ในที่ทำงานไม่กลัวว่าใครจะเห็นแล้วเอาไปฟ้องคุณแม่และผู้หญิงที่มากับท่านวันนั้นหรือคะ” บัวชมพูมองจ้องหน้าแบบท้าทายในเมื่อวันนี้เขาดูถูกเธอ กล่าวหาว่าเธอกำลังนอกใจไปมีคนอื่น หญิงสาวก็อยากจะแสดงให้เขารู้เหมือนกันว่าเขาเองก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าเธอ “ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้นไม่ว่าผมจะนอนกับใครมันก็สิทธิ์ของผม ใครอยู่ได้ก็อยู่ ใครอยู่ไม่ได้ก็ไปแต่สำหรับคุณ..อย่าลืมที่คุณเคยบอกว่าอยากตอบแทนในสิ่งที่ผมทำให้ถ้าอยากเป็นคนอกตัญญูก็แค่เก็บเสื้อผ้าแล้วไปจากผมก็เท่านั้น” กวีรู้ดีว่าคำขู่นี้ยังได้ผลเพราะครอบครัวของบัวชมพูยังคงต้องการความช่วยเหลือจากเขาซึ่งนับจากวันนั้นวันที่กวีเดินทางไปเยี่ยมแม่ของหญิงสาวที่บ้าน พ่อของบัวชมพูก็พูดคุยติดต่อธุระกับกวีด้วยตัวเองโดยที่ไม่ผ่านลูกสาวอีกเลยบัวชมพูอยากจะห้ามพ่อ แต่เธอก็ไม่รู้จะใช้เหตุผลข้อไหนจึงทำได้แค่ใช้ร่างกายและหัวใจของตัวเองในการตอบแทนทุกอย่างที่กวีทำให้กับครอบครัวของเธอ V v

ภรรยาไม่รับจ้าง

ภรรยาไม่รับจ้าง

โรแมนติก

5.0

ภูริดล นักธุรกิจหนุ่ม เขาทำทุกอย่างไม่เคยมีคำว่าไม่สำเร็จยกเว้นเรื่องเดียวคือการมีครอบครัวที่มีความสุขตามที่บิดาต้องการเพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาปรารถนา พิรฎา สาวน้อยที่ต้องการมีชีวิตอิสระหลุดพ้นจากครอบครัวที่เธอไม่เคยมองว่ามันอบอุ่นและเธอก็ตัดสินใจเดินออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการยอมเซ็นสัญญาเป็นภรรยารับจ้าง *************** “ปิดไฟได้แล้ว” คนหล่อร่างใหญ่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียงมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเจ้าชู้จนคนถูกมองถึงกับอายต้องหลบสายตาทันที “คุณง่วงก็นอนไปก่อนเลยฉันยังไม่ง่วงว่าจะนั่งทำอะไรเพลินๆ” หญิงสาวพยายามหาเรื่องมาถ่วงเวลาเพราะเธอรู้ว่าหลังจากที่ไฟในห้องถูกปิดลงทุกดวงอะไรจะเกิดขึ้นและถึงเวลานั้นเธอก็คงทำได้แค่เพียงยอมเขาเท่านั้น “ปล่อยค่ะคุณดล พิมพ์ว่าเราอย่าเพิ่ง...” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจเมื่อถูกอีกฝ่ายลุกขึ้นจากเตียงนอนมาอุ้มร่างของเธอและโยนลงบนที่นอนก่อนที่เขาจะเอาตัวเองมาค่อมร่างเล็กของเธอไว้พร้อมกับขึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ ******************* “สัญญามันควรจะจบในเมื่อคุณก็ได้ฉันเป็นเมียแล้ว” หญิงสาวในชุดนอนสายเดี่ยวผ้าเบาหวิวกำลังยื้อแย่งกระดาษสัญญาจากมือของชายหนุ่มที่นุ่งเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว “เด็กก็คือเด็กตอนที่เซ็นไม่เคยคิดจะอ่านทุกอย่างให้ละเอียดอยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมสัญญาฉบับนี้ยังต้องมีต่อไป เอาไปอ่าน อ่านให้ดีและหวังว่าจะตาสว่างขึ้นอย่าโวยวายอะไรในสิ่งที่ตัวเองเซ็นไปแล้ว” พิรฎารีบรับสัญญาจากมือของอีกฝ่ายมาอย่างรีบรอน หญิงสาวกวาดสายตาอ่านอย่างละเอียดหัวใจของเธอแทบจะหลุดลงมากองอยู่ที่พื้นเมื่อความจริงคือนอกจากเธอจะต้องเป็นภรรยารับจ้างของเขาแล้วเธอยังจะต้องอุ้มท้องและคลอดลูกของเขาให้สำเร็จสัญญาฉบับนี้ถึงจะเป็นอันสิ้นสุดโดยที่ตัวเธอเองจะไม่มีสิทธิ์ใดๆในตัวเด็กน้อยที่เกิดมา *************************** ความรักเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มารู้อีกที อีกฝ่ายก็ท้องแล้วทำไงดีล่ะทีนี้ในเมื่อไม่มีใครอยากให้สัญญาสิ้นสุดอยากให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนี้ตลอดชีวิตแต่ความจริงบางอย่างที่ภูริดลไม่เคยได้รับรู้มันทำให้ชายหนุ่มเริ่มไม่แน่ใจว่าตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันหญิงสาวที่เขานอนกอดทุกคืนมีอะไรบ้างที่เธอโกหกและอะไรบ้างที่เป็นความจริง ฝากติดตามความรักของชายจอมดุกับสาวจอมเถียงด้วยนะคะ เช้าตรู่ฤดูหนาว

ฝากรักสุดปรารถนา

ฝากรักสุดปรารถนา

โรแมนติก

5.0

เขาต้องการมีลูกแต่ไม่ต้องการมีครอบครัว การมีภรรยาเป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับเขา ความรักนำมาแต่ความทุกข์ และไม่เคยทำให้ใครได้รู้จักความสุขที่แท้จริง ภาคินถูกมารดาใส่ความคิดนี้มาตั้งแต่วัยเยาว์ เพราะพ่อของเขาทิ้งครอบครัวไปแต่งงานใหม่ทำให้แม่ต้องสู้ทนเลี้ยงเขามาด้วยความลำบาก แต่…. วันนี้มารดาของเขากลับยื่นคำขาดต้องการทายาทสืบสกุลด้วยอาการป่วยของผกาทำให้เธอตัดสินใจให้ลูกชายเร่งผลิตทายาทให้ได้ก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป แล้ว.. ขนมผิงสาวน้อยตกงานเธอไม่มีทางเลือกเท่าไหร่เพราะพ่อของเธอกำลังป่วยหนักต้องการใช้เงินในการรักษาเธอจึงยอมเซ็นสัญญาทั้งที่มันสุดแสนจะเจ็บปวดหัวใจ ***เป็นแม่ของลูกให้เขาที่ไม่ใช่ภรรยาและไม่มีสิทธิ์เป็นกระทั่งคนรัก*** */* รักหวาน ๆ โรแมนติกกับบรรยากาศของสะปันฝากติดตามกันด้วยนะคะ*/* .....เทพพิสุทธิ์...

ทะเลรักอันดามัน

ทะเลรักอันดามัน

โรแมนติก

5.0

ทะเลรักอันดามัน นายหัวผู้เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง ราชันไม่เคยคิดที่จะรักใคร เพราะเขาไม่เคยไว้ใจผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาจีบเขา แต่ใครจะไปเชื่อว่าหญิงสาวที่โดนกล้อนผม หน้าตาบวมช้ำ โดนโยนทิ้งไว้กลางทะเล จะกลายมาเป็นนายหญิงของเกาะ โดยที่ราชันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร “กลางวันนี้นายหัวต้องแนะนำให้ทุกคนรู้จักปะการังในฐานะภรรยา แต่ให้บอกว่างานแต่งงานยังไม่มีเพราะเธอยังป่วยอยู่” “ฮะ!” “ไม่ต้องมาตกใจ อยากทำอะไรไม่คิดเอง และตั้งแต่คืนนี้ก็ย้ายมานอนด้วยกัน ส่วนจะมีอะไรกันไหม ก็ตกลงกันเอาเองป้าไม่เกี่ยว” ป้าแก้วตัดสินใจแทนแล้ว “ทำไมคุณยอมล่ะ” นายหัวหันมาถามเสียงดังใส่หญิงสาวที่หันกลับไปจัดที่นอนต่อ “แล้วทำไมนายหัวไม่ปฎิเสธไปล่ะคะ” หญิงสาวปล่อยมือจากผ้าห่มและหันมาเถียงมือกอดอก ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้คนตรงหน้าเหลือเกิน “ก็ผมเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว” ราชันทำท่าแบบสบายๆ “ตัวฉันเองยังจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเป็นใคร อย่างน้อยฉันจะได้จำไว้ว่า ตอนนี้ฉันเป็นเมียนายหัว” ************************* ปะการังหญิงสาวที่อยู่ดีๆไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือเวรกรรมอะไร ส่งให้เขาต้องได้มาช่วยชีวิตเธอ และยังจะต้องกลายมาเป็นสามีภรรยากันอีก นายหัวคิดแล้วก็ขำ สงสัยตัวเขาเองจะเลือกมากเกินไป พอถึงเวลาที่จะได้มีเมียจริงๆเลยไม่ต้องเลือกเลย *** ฝากนายหัวราชันกับปะการังไว้ในหัวใจ ทุกคนด้วยนะคะ ***

รักร้อนเจ้าสาวตัวแสบ

รักร้อนเจ้าสาวตัวแสบ

โรแมนติก

5.0

เมื่อผู้หญิงที่ไม่เคยมั่นใจในหน้าตาและรูปร่างของตัวเองอย่างก้ามปู กลับต้องมาแต่งงานกับกวินชายหนุ่มที่มีความหล่อไม่เป็นรองใคร ความสงบสุขในชีวิตหลังแต่งงานแทบไม่มี เมื่อสาวๆต่างพากันเข้ามาวนเวียน สร้างความร้าวฉานในชีวิตของทั้งคู่ “ขนมแบ่งกันกินนะคะ บางอย่างเราก็แบ่งกันได้แต่สำหรับบางอย่างที่แบ่งไม่ได้ ก็อย่าพยายามมาแบ่งมันจะไม่เหมาะ” ก้ามปูทนไม่ไหว เธอไม่ยอมให้อีกฝ่ายทำเหมือนเธอเป็นคนโง่ไม่รู้อะไรเด็ดขาด “ก้ามปูจะไปงอนพี่กวินทำไมล่ะคะ เราเป็นสามีภรรยากันจะกินข้าวด้วยกันตอนไหนก็ได้ ไม่ใช่ว่าต้องลักกินขโมยกินถึงต้องรู้สึกน้อยใจ ใช่ไหมคะคุณขวัญวิภา” หญิงสาวที่ยืนดูภาพสามีภรรยาแสดงความรักต่อกัน สะดุ้งตกใจเมื่อถูกอีกฝ่ายเอ่ยชื่อถาม “ค่ะ แต่พอเป็นสามีภรรยากันมันก็จะลดความตื่นเต้นลงนะคะ เพราะเมื่อไหร่ก็ได้” มีเหรอที่อีกฝ่ายจะปิดปากเงียบจะยอมให้ถูกพูดจาแดกดันอยู่คนเดียว “ก็ถูกของคุณขวัญนะคะ เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่ว่าถูกเลี้ยงดูมาแบบไหน คนเราถ้าคิดเหมือนกันหมดก็คงไม่มีคนดี คนเลว” รักแท้จะแพ้ความสวยไหมนะ มาติดตามไปด้วยกันนะคะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++

ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++

Me'JinJin
4.5

กาย กันต์ธีร์ พิสิฐกุลวัตรดิลก ฉายาราชาแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ หนุ่มหล่อแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์เอกคอมพิวเตอร์ ปี 4 เขาหล่อ เขาเฟียร์ส เขาเฟี้ยว เขาซ่าส์ แต่โคตรทะลึ่ง และสุดแสนจะทะเล้น จีบหญิงไม่เก่ง แต่ผมเยเก่งนะครับที่สำคัญผมโสดสนิท!!แต่อยู่ดีๆดันมาเสียหัวใจให้กับยัยตัวร้ายแบบเธอ!!!อลิส อังสุมาลิน "รักนะไอ้ต้าวลิส" อลิส อังสุมาลิน ฐิศานันตกุล นิเทศศาสตร์ ปี 2 เธอสวย เธอเซ็กซี่ เจ้าแม่แห่ง Sex appeal ปากไม่แดงไม่มีแรงเดิน ใครดีมาเธอดีตอบ ใครร้ายมาเธอตบ!!หลงรักกายหนุ่มหล่อแสนเจ้าเล่ห์ที่อยู่ๆก็มาจูบปากเธอ แถมเล่นเกินเบอร์เรียกเธอว่าเมีย!! น่ารักเบอร์นี้อลิสยินดีตกหลุมรักจ้ะพี่จ๋า ชาตินี้ไม่ได้พี่กายเป็นผัว อลิสจะโสดคอยดู!!ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก🥰มารยาหญิงร้อยเก้าเล่มเกวียนงัดมาให้หมด ☺️☺️ "รักนะน้อนพี่กาย"

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

เด็กน้อยคว้าฝัน
4.8

เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”

ลุ่มหลง

ลุ่มหลง

Xmaniac
5.0

วังวนแห่งกามราคะ หากเผลอกายถลำใจ ก็ยากนักจะถอนตัว ยิ่งอยากหยุดกลับยิ่งโหยหาลุ่มหลง เพียงสบตา ก็เปียกแฉะร้อนฉ่าไปหมดแล้ว... ++++++++++++++++ EX 1 : “ พี่อาร์มขา ” “ ขา ” “ เราควรจบแค่นี้ หยุดมัน แล้วปล่อยเรไปเถอะนะคะ ” เธอวอนขอเขาอย่างหมดท่า แต่สุ้มเสียงกระเส่าสั่นกับร่างกายที่กำลังอ่อนระทวยมันขัดกับคำพูดเหลือเกิน เธอถูกรั้งเข้าสู่อ้อมอกกว้าง และถูกเขาซุกไซ้ไปทั่วซอกคอ ดมดอม ดูดเม้ม ขณะที่มือหนึ่งล้วงเข้าใต้ชายเสื้อ อีกข้างสอดซุกลงในขอบกระโปรง “ พี่อาร์ม ได้ยินที่เรพูดไหมคะ ” “ ได้ยินค่ะ ” “ ได้ยินแล้วทำไมไม่หยุด ” “ เรอยากให้พี่หยุดจริงเหรอ ” “ จริง... จริงสิคะ ” “ ถ้าอยากให้พี่หยุดจริง มือเรคงไม่กุมเป้ากางเกงพี่แน่นขนาดนี้หรอก ” ................................... EX 2 : เธอซ่านเสียวจนหูอื้อตาลายเมื่อถูกความแข็งแกร่งโอฬารทั้งสามทะลวงลึกทั้งรูหน้า รูหลัง และโพรงปาก ลีลากระทั้นบั้นเด้าที่ไม่มีใครยอมใคร เข้าสุด ออกสุด หนักแน่น ถาโถมจนไม่ได้หายใจหายคอ ส่งเธอสู่จุดหมายปลายทางนับครั้งไม่ถ้วน ก่อนที่พวกเขาจะหลั่งในตัวเธอบ้าง เสียงคำรามลึกแหบห้าวประสานเมื่อพบกับความสุขสมอันร้อนเร่า น้ำใคร่ขาวขุ่นเอ่อล้นในทุกรูร่อง แต่ยัง พวกเขายังไม่พอ ราตรีบนรถทัวร์นี้ยังอีกยาวไกล คืนครบรอบแต่งงานทั้งที ต้องจัดของขวัญให้ภรรยาคนดีอย่างสาสม !

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ