ฮัสซานัล...บุรุษผู้มีรูปโฉมราวกับเทพบุตรจุติลงมาจากสรวงสวรรค์ . . ชายผู้เพียบพร้อมเลือกหยุดหัวใจที่หญิงสาวซึ่งเคยช่วยชีวิตตัวเอง ทว่าสิ่งที่ตาเห็นกับความเป็นจริงช่างแตกต่าง เมื่อคนที่เขาเชื่อมาตลอดว่าช่วยชีวิตตัวเองกลับเป็นคนละคนกับที่เขารัก ฮัสซานัล มะอาลีย์ หนึ่งในจตุรเทพแห่งเอห์เดน ปฏิเสธผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้เพื่อหญิงสาวในดวงใจเพียงคนเดียว ช่อพุด ศรีวิชัย คนที่ช่วยชีวิตเขาเมื่อแปดปีก่อน ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแรกพบสบตาหลังจากห่างหายกันมานานถึงแปดปี เขาจะหลงรักช่อพุดหัวปักหัวปำจนน่าตกใจ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างสวยงาม และกำลังจะจบลงที่การแต่งงานดั่งคำสัญญา ทันใดนั้น เมฆหมอกแห่งฝันร้ายก็ปรากฏพร้อมการมาของ ช่อพุด ศรีวิชัย ตัวจริง! ผู้ชายที่เคยชินกับการเป็นผู้ชนะมาตลอดถูกหลอกลวงเป็นครั้งแรก ศักดิ์ศรีถูกเหยียบย่ำด้วยฝ่าเท้าของผู้หญิงที่เขาเลือกแล้วว่าจะรัก หล่อนต้องชดใช้อย่างสาสมด้วยร่างกายและจิตใจ พลับพลึง ศรีวิชัย
บทที่ 1 ตอนที่ 1
รถสปอร์ตสีดำเงาแล่นผ่านประตูรั้วเหล็กโปร่งบานใหญ่เข้ามาจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์หลังงามซึ่งเป็นสถานที่พำนักพักพิงของมหาเศรษฐีน้ำมันผู้ร่ำรวยอย่างนายอบูฮะซัน มะอาลีย์ และภรรยานามว่าฟาติมาห์ รวมถึงบุตรชายวัยฉกรรจ์ของพวกเขาอีกสี่คน
คฤหาสน์หลังนี้สวยงามโดดเด่นด้วยการสร้างสรรค์อย่างประณีตบรรจง วัสดุล้ำค่ามากมายจากทั่วทุกมุมโลกถูกนำมาประดับประดาอวดโฉมแก่สายตาของผู้มาเยือน และด้วยพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลหลายร้อยเอเคอร์ของอาณาจักรมะอาลีย์ ภายในคฤหาสน์จึงมีสิ่งอำนวยความสะดวกชั้นเลิศมากมายชนิดที่เรียกได้ว่าไม่ต่างจากวังขององค์สุลต่านเลยแม้แต่นิดเดียว
จตุรเทพแห่งเอห์เดน คำกล่าวนี้ไม่เกินความเป็นจริงเลยสำหรับสี่หนุ่มแห่งตระกูลมะอาลีย์ เพราะพวกเขาทั้งสี่มีรูปโฉมราวกับเดินลงมาจากสรวงสวรรค์ เทพบุตรในฝันที่สาวน้อยสาวใหญ่ครึ่งค่อนโลก หรืออาจจะทั้งโลกต่างเฝ้ามองและอยากครอบครองเป็นเจ้าของ แต่ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านเลยไปสักกี่ปี หัวใจของจตุรเทพแห่งเอห์เดนก็ยังคงเป็นอิสระเช่นเดิม
จนกระทั่ง อะซูล พี่ชายคนโตซึ่งมีความเป็นผู้นำสูงถูกพ่อแม่จับแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว เขาเป็นลูกชายคนแรกที่เรียนจบและกระโดดเข้ามาช่วยกิจการของครอบครัว ซึ่งทำได้ดียิ่งนักจนอบูฮะซันไว้วางใจ แม้แต่เรื่องคู่ครองก็ไม่เคยเอ่ยขัด
การีม หนุ่มหล่อสายเลือดทะเลทรายลำดับที่สามผู้มีนิสัยโลดโผน รักการผจญภัยเป็นชีวิตจิตใจ ชายหนุ่มตัดสินใจว่าจะไม่ก้าวเข้ามายุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัว แต่เลือกเปิดบริษัททัวร์ในฝันของตนเองแทน ซึ่งสิ่งที่เขาทำก็ประสบความสำเร็จแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว
ทารีก หนุ่มหล่อคนสุดท้ายของตระกูลมะอาลีย์ หลังจากจบปริญญาโทจากอเมริกาเขาก็กระโดดเข้ามาช่วยพ่อและพี่ชายบริหารธุรกิจน้ำมันของตระกูลทันที และแน่นอนว่าไม่มีอะไรที่ทารีกทำได้ไม่ดี เขาทำทุกอย่างได้ยอดเยี่ยม ช่วยเหลือครอบครัวจนธุรกิจเจริญรุ่งเรือง
และเขา...ฮัสซานัล มะอาลีย์ ลูกชายคนที่สองของตระกูลมะอาลีย์จบปริญญาโทคณะวิศวกรรมศาสตร์จากประเทศอังกฤษ ชายหนุ่มเป็นคนฉลาดและมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงมากจนน่ากลัว ว่ายน้ำคือกีฬาโปรด ซึ่งในระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรีและปริญญาโท เขาได้รับคัดเลือกจากมหาวิทยาลัยให้เป็นตัวแทนแข่งขันว่ายน้ำ กวาดเหรียญทองรวมถึงเป็นเจ้าสระในทุกๆ การแข่งขัน จนเมื่อจบการศึกษาแล้ว ฮัสซานัลจึงยุติบทบาทนักกีฬาว่ายน้ำลง และเดินทางกลับมายังสหรัฐอาหรับเอห์เดนเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ของพ่อและพี่ชายด้วยความเต็มใจ
“เชิญครับคุณชายรอง”
ประตูรถสปอร์ตถูกเปิดกว้างด้วยความสุภาพโดยคนรับใช้ชายคนสนิทที่มีชื่อว่าชาร์คีล
ฮัสซานัลก้าวลงมาจากซูเปอร์คาร์คู่ใจราคาแสนแพงด้วยท่าทางสง่างาม ชุดสูทราคาแพงเน้นรูปร่างล่ำสันของอดีตนักกีฬาว่ายน้ำหนุ่มให้ชวนมองยิ่งนัก และด้วยเรือนร่างที่สูงถึงหกฟุตสามนิ้ว ทุกท่วงท่าของชายหนุ่มจึงเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ชวนให้ลืมหายใจ
“คุณพ่อกลับมาหรือยัง” นัยน์ตาคมกริบสีทองหรี่ลงเล็กน้อย เพื่อจ้องหน้าคู่สนทนาที่ตัวเล็กกว่า “ยังไม่ตอบอีก คุณพ่อกลับมาหรือยัง ชาร์คีล”
“เอ่อ ยังไม่กลับมาครับ คุณชายรอง”
ชาร์คีลรีบละล่ำละลักตอบด้วยความรู้สึกผิด เขาเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ฮัสซานัล มะอาลีย์ บุรุษผู้มีรูปโฉมราวกับเทพบุตรที่จุติลงมาจากสรวงสวรรค์ เขาไม่ได้รู้สึกเกินจริงเลยแม้แต่น้อย เมื่อผู้ชายตรงหน้างดงามในแบบที่บุรุษด้วยกันยังต้องอิจฉา แสงตะวันยามบ่ายแก่กระทบด้านหลังร่างสูงทรงพลังยิ่งเน้นให้เจ้านายหนุ่มของเขาเต็มไปด้วยความหล่อเหลาดึงดูดใจ
ชาร์คีลยังจดจำสมัยอยู่ที่อังกฤษได้ดี ตอนนี้ชายหนุ่มฮอตมากในหมู่สาวๆ ของมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่และใกล้เคียง และยิ่งเจ้านายของเขาได้เป็นนักกีฬาว่ายน้ำมือหนึ่งของมหาวิทยาลัยด้วยแล้ว ชื่อเสียงความเก่งกาจและความหล่อเหลาของฮัสซานัลก็ขจรไปทั่วทั้งอังกฤษ ซึ่งแน่นอนว่ามีสาวสวยมากมายต่อคิวเข้ามาให้เจ้านายของเขาชี้นิ้วเลือกเพื่อลากขึ้นเตียง แต่ก็มีไม่กี่คนที่จะโชคดีได้ใช้ชีวิตในฐานะคู่ควงของนายฮัสซานัล มะอาลีย์ นานเกินหนึ่งสัปดาห์
เจ้านายของเขารักสนุก ชื่นชอบชีวิตโลดโผนบนเตียงเป็นชีวิตจิตใจ ถึงกระนั้นก็ไม่มีหญิงใดสามารถทำให้ฮัสซานัลหวั่นไหวได้ เขาเคยสงสัยเสมอว่าทำไมชายหนุ่มถึงไม่ยอมให้สตรีนางไหนเข้ามาครอบครองพื้นที่ภายในหัวใจ ทั้งๆ ที่แต่ละนางก็ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี แถมโพรไฟล์ก็เลิศหรู
‘หัวใจของฉันมีเจ้าของแล้ว’
นี่คือคำตอบของ ฮัสซานัล มะอาลีย์ คำตอบที่ทำให้เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเจ้านายมีนางในฝันแล้ว
"งั้นพี่อะซูลกับรอบียะฮ์ก็คงยังไม่กลับเหมือนกันใช่ไหม"
ดวงตาคมสีทองหวานฉ่ำเสมอ แม้กระทั่งยามหรี่มองคู่สนทนาด้วยแรงโทสะ
“เอ่อ ใช่ครับ นายหญิงกับคุณชายสี่ก็ออกไปข้างนอก ส่วนคุณชายสาม...ยังไม่กลับมาเลยครับตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ว่าแต่คุณชายรองมีอะไรหรือเปล่าครับ”
คนฟังยิ้มบางๆ ก้าวเท้าเข้าไปในตึกใหญ่เบื้องหน้า ชาร์คีลรีบเดินตาม
“ฉันจะบินไปเมืองไทยน่ะ”
“บินไปเมืองไทยหรือครับ”
น้ำเสียงของคนสนิทดูตื่นตกใจ แต่สำหรับฮัสซานัลมันเป็นเรื่องน่ายินดีต่างหาก เขาปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมานานเกินไปแล้ว แปดปีเต็มกับการที่ไม่ได้หวนกลับไปยังดินแดนของผู้มีพระคุณเลย เขาคาดหวังว่าหล่อนจะยังคงรอเขาอยู่
“ใช่ ฉันต้องไปทำตามคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับใครบางคน”
เหตุการณ์เมื่อแปดปีที่แล้วย้อนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง ฮัสซานัลไม่เคยลืมมันแม้แต่นาทีเดียว ถึงแม้ช่วงตลอดแปดปีที่ผ่านมา เขาจะยุ่งกับการเรียนและช่วยงานกิจการของครอบครัวจนปลีกตัวไปทำตามความต้องการของตัวเองไม่ได้ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เคยหยุดคิดถึงหล่อน
เด็กสาวงดงามผู้มีพระคุณต่อเขา...
‘ช่อพุด ศรีวิชัย’
ป่านนี้เด็กสาววัยแรกรุ่นคงจะเติบใหญ่เป็นสาวสะพรั่ง เขามั่นใจว่าหล่อนจะต้องงดงามอย่างที่เขาปรารถนา รอยยิ้มพึงพอใจผุดขึ้นบนดวงหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาที่หวานซึ้งอยู่แล้วยิ่งงามหยดย้อยชวนมอง
“เพราะแบบนี้ใช่ไหมครับ คุณชายรองถึงไม่ยอมไปดูตัวผู้หญิงที่นายหญิงเลือกเอาไว้ให้” ชาร์คีลสามารถคาดเดาความรู้สึกของเจ้านายได้เสมอ และมันก็ถูกต้องทุกครั้ง
“ใช่ ฉันไม่ยอมให้คุณแม่บังคับเหมือนพี่ฮะซูลหรอก” ฮัสซานัลพึมพำเสียงห้าว พลางก้าวเข้าไปในลิฟต์แก้วหรู ชาร์คีลกำลังจะตามติดเข้าไป แต่ถูกห้ามเอาไว้
“นายไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“แต่วันนี้คุณชายรองมีนัดกับคุณวิกกี้นะครับ”
คนที่กำลังยืนอยู่ในลิฟต์หรูยิ้มบางๆ
“ยกเลิกนัดเธอซะ”
“แต่เธอจะต้องไม่พอใจมากนะครับ และอีกอย่างพ่อเธอเป็นถึง...” ชาร์คีลพยายามจะเตือนว่าพ่อของวิกกี้เป็นถึงนายกเทศมนตรีของรัฐใกล้เคียง แต่ฮัสชานัลไม่เคยเกรงกลัวอำนาจของใคร ไม่ว่าใหญ่มาจากไหน ถ้าเขาไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงได้
“ทำตามที่ฉันบอก ยกเลิกนัดวิกกี้และผู้หญิงทุกคนในเดือนนี้”
“เอ่อ ครับ คุณชายรอง”
ไม่มีคำพูดใดออกมาจากริมฝีปากสวยจัดของฮัสซานัลอีก นอกจากการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของลำแขนกำยำ ไม่ช้าประตูลิฟต์แก้วแวววาวก็ปิดสนิท พร้อมกับความเงียบงันที่เข้ามาครอบงำ
เรือนร่างสูงเพรียวสวมทับด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำสีเข้มเพียงตัวเดียวยืนกอดอกทอดสายตามองลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง หน้าต่างใสจัดจนมองเห็นทิวทัศน์ด้านล่างได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ถึงแม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกย่อส่วนให้เล็กลงหลายเท่าก็ตาม
สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ทำให้เขาอดคลี่ยิ้มออกมาไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ได้เป็นนักกีฬาว่ายน้ำแล้ว ถึงกระนั้นทุกครั้งที่ได้เห็นสายน้ำก็ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย ชายหนุ่มถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อเรื่องราวเมื่อแปดปีก่อนผุดขึ้นมาในสมองอีกครั้ง
ตอนนั้นเขาพึ่งเรียนจบปริญญาโทได้เพียงแค่เดือนเดียวก็เดินทางไปท่องเที่ยวในประเทศแถบเอเชียกับบรรดาเพื่อนฝูงที่สนิทสนมกัน เขากับพรรคพวกเดินทางไปเยือนเกือบสิบประเทศ เมื่อถึงประเทศไทย ทุกอย่างยังคงราบรื่น เขากับเพื่อนๆ มีความสุขและสนุกสนานกับการท่องเที่ยวไปรอบๆ เมืองไทย จนในที่สุดวันสุดท้ายของทริปแสนสนุกก็มาถึง
เขาจำได้ว่าวันนั้นเป็นช่วงเช้ามืด เพื่อนๆ ของเขาทุกคนยังคงหลับใหลอยู่ในนิทรา แต่เขาเลือกที่จะออกจากห้องพักและมุ่งหน้าไปยังสระว่ายน้ำเพียงลำพัง ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกที่นักกีฬาว่ายน้ำเหรียญทองอย่างเขาจะกระโดดลงไปแหวกว่ายอยู่ในสายน้ำ หากไม่เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน
ตะคริว! ที่ขาข้างซ้ายทำให้เขาไม่สามารถทรงตัวในน้ำได้ สองมือยกขึ้นเหนือผิวน้ำเพื่อป่าวประกาศหาคนช่วยเหลือ แต่ผ่านไปนานหลายนาทีก็ยังไม่มีวี่แววว่าใครจะผ่านมาเห็นและช่วยเหลือเขาทัน ในที่สุดลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็ใกล้หมดลง ร่างกำยำล่ำสันของเขากำลังจมดิ่งลงสู่ก้นสระ อนาคตที่สดใสของเขากำลังจะถูกฝังเอาไว้ที่นี่ใต้สระว่ายน้ำแห่งนี้
ขณะที่เขากำลังหมดความหวัง...มือเล็กๆ ของใครคนหนึ่งก็ฉุดรั้งร่างขึ้นจากผิวน้ำก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะจบสิ้นลง เขายังจดจำวินาทีนั้นได้เป็นอย่างดี ใบหน้าขาวนวลของเด็กสาวเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำ รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดีใจเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ตาย
‘คุณ...ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ’
น้ำเสียงของหล่อนช่างเสนาะไพเราะยิ่งนัก เขายิ้ม กุมมือเล็กเย็นเฉียบของหล่อนเอาไว้แน่น หัวใจหนุ่มเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
‘ผมไม่เป็นอะไร ขอบคุณมากครับ’
‘แต่ฉันคิดว่า...พี่ควรจะไปเช็กร่างกายที่โรงพยาบาลสักหน่อยนะคะ เพื่อ...’
เด็กหญิงที่มีเค้าโครงหน้าไม่ต่างจากเด็กสาวที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้เสนอความคิดเห็น แต่แล้วเจ้าหล่อนก็เงียบลงเมื่อถูกผู้เป็นพี่สาวตำหนิด้วยความไม่พอใจ
‘เงียบไปเลยพลับพลึง เธอก็เห็นนี่ว่าคุณเขาไม่เป็นอะไรแล้ว จะไปบังคับเขาทำไม’
‘ครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ต้องขอบคุณพวกคุณอย่างสูงที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้’
‘พวกคุณที่ไหนกันล่ะคะ ช่อพุดคนเดียวต่างหาก ส่วนแม่พลับพลึงยืนเชียร์เฉยๆ ค่ะ ว่ายน้ำไม่เป็น’
เด็กสาวผู้เป็นคนหยิบยื่นลมหายใจให้แก่เขาอีกครั้งหัวเราะแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มหวานฉ่ำ รอยยิ้มหวานๆ ที่ทำให้เขาเผลอมองอย่างตกตะลึงนานหลายนาที
‘ว่าแต่คุณเถอะ ทำไมถึงตกน้ำตกท่าได้ล่ะคะ หรือว่าว่ายน้ำไม่เป็น’
‘ผมเป็นตะคริวน่ะครับ’
‘ก็เช้ามืดแบบนี้ ใครเขาลงเล่นน้ำกันล่ะ น้ำเย็นจะตายไป’ เด็กหญิงพลับพลึงเสนอความคิดเห็นอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องก้มหน้าจ๋อยสนิทเมื่อถูกพี่สาวตำหนิทางแววตาอีกครั้ง ในที่สุดหล่อนก็จำต้องปลีกตัวจากไปเงียบๆ
เมื่อช่อพุดเห็นน้องสาวเดินจากไปแล้วก็หันมายิ้มกว้างให้ผู้ชายหล่อเหลาที่สุดเท่าที่เคยพบเห็นมาในชีวิต ซึ่งฮัสซานัลเองก็ยิ้มตอบ เขามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้ชายที่ผ่านสตรีมาอย่างโชกโชนเช่นเขาจะรู้สึกต้องตาต้องใจใครมากมายขนาดนี้
‘คุณชื่อช่อพุดใช่ไหมครับ’
‘ใช่ค่ะ ฉันชื่อ ช่อพุด ศรีวิชัย’
‘ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณช่อพุด ผมชื่อ ฮัสซานัล มะอาลีย์ หวังว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง’
‘ฉันก็หวังแบบนั้นค่ะ แต่วันนี้พ่อจะพาฉันกลับกรุงเทพฯ แล้ว หมดวันลาพักผ่อนของพ่อแล้วน่ะค่ะ เสียดายจังเลยนะคะที่เราพบกันช้าไป’
สีหน้าเศร้าหมองผิดหวังของเด็กสาวแสนสวยผู้มีพระคุณทำให้ฮัสซานัลคลี่ยิ้มน้อยๆ ออกมา และรีบพูดปลอบใจด้วยน้ำเสียงสุภาพอ่อนโยน
‘มันแค่การเริ่มต้นเท่านั้น เราจะต้องได้พบกันอีก’
เขาค่อยๆ ถอดแหวนทองคำขาวที่สลักชื่อและนามสกุลของตนเองให้แก่เด็กสาวตรงหน้า เจ้าหล่อนยิ้มกว้างแล้วรีบรับเอาไปพิศ
‘สวยจัง ให้ฉันเหรอคะ’
‘ผมให้คุณ และสัญญาว่าถ้าเราเจอกันอีกครั้ง ผมจะมอบสิ่งที่มีค่ามากกว่าแหวนวงนี้ให้แก่คุณ’
นี่คือประโยคสุดท้ายก่อนที่เขากับช่อพุดจะแยกจากกัน และนับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็แปดปีกว่าแล้วสินะที่ไม่ได้เจอหล่อนอีก เขานึกถึงหล่อนอยู่เสมอ แม้กระทั่งในความฝัน
“เราจะได้พบกันเร็วๆ นี้ ช่อพุด ศรีวิชัย”
ฮัสซานัลอมยิ้มกับตัวเองพลางละสายตาจากทิวทัศน์ภายนอก เดินกลับเข้ามาทรุดนั่งบนเก้าอี้นวมนุ่มเนื้อดี พรุ่งนี้ตอนบ่ายเขาจะเดินทางโดยเครื่องบินส่วนตัวไปยังเมืองไทยแล้ว แม้จะยังไม่ได้บอกเรื่องจะลาพักผ่อนและบินไปเมืองไทยให้บิดามารดาทราบเป็นกิจจะลักษณะ แต่ฮะซูล พี่ชายใหญ่รู้เรื่องแล้ว ดังนั้นคงไม่มีเหตุการณ์อะไรมาขัดขวางการเดินทางไปตามหาหัวใจของเขาอีก
เขาหวังไว้เช่นนั้น...
บทที่ 1 ตอนที่ 1
17/02/2022
บทที่ 2 ตอนที่ 2
17/02/2022
บทที่ 3 ตอนที่ 3
17/02/2022
บทที่ 4 ตอนที่ 4
17/02/2022
บทที่ 5 ตอนที่ 5
17/02/2022
บทที่ 6 ตอนที่ 6
17/02/2022
บทที่ 7 ตอนที่ 7
17/02/2022
บทที่ 8 ตอนที่ 8
17/02/2022
บทที่ 9 ตอนที่ 9
17/02/2022
บทที่ 10 ตอนที่ 10
17/02/2022
บทที่ 11 ตอนที่ 11
23/02/2022
บทที่ 12 ตอนที่ 12
23/02/2022
บทที่ 13 ตอนที่ 13
23/02/2022
บทที่ 14 ตอนที่ 14
23/02/2022
บทที่ 15 ตอนที่ 15
23/02/2022
บทที่ 16 ตอนที่ 16
23/02/2022
บทที่ 17 ตอนที่ 17
23/02/2022
บทที่ 18 ตอนที่ 18
23/02/2022
บทที่ 19 ตอนที่ 19
23/02/2022
บทที่ 20 ตอนที่ 20
23/02/2022
บทที่ 21 ตอนที่ 21
23/02/2022
บทที่ 22 ตอนที่ 22
23/02/2022
บทที่ 23 ตอนที่ 23
23/02/2022
บทที่ 24 ตอนที่ 24
23/02/2022
บทที่ 25 ตอนที่ 25
23/02/2022
บทที่ 26 ตอนที่ 26
23/02/2022
บทที่ 27 ตอนที่ 27
23/02/2022
บทที่ 28 ตอนที่ 28
23/02/2022
บทที่ 29 ตอนที่ 29
23/02/2022
บทที่ 30 ตอนที่ 30
23/02/2022
บทที่ 31 ตอนที่ 31
23/02/2022
บทที่ 32 ตอนที่ 32
23/02/2022
บทที่ 33 ตอนที่ 33
23/02/2022
บทที่ 34 ตอนที่ 34
23/02/2022
บทที่ 35 ตอนที่ 35
23/02/2022
บทที่ 36 ตอนที่ 36
23/02/2022
บทที่ 37 ตอนที่ 37
23/02/2022
บทที่ 38 ตอนที่ 38
23/02/2022
บทที่ 39 ตอนที่ 39
23/02/2022
บทที่ 40 ตอนที่ 40
23/02/2022
หนังสืออื่นๆ ของ เนื้อนวล
ข้อมูลเพิ่มเติม