Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
598
ชม
10
บท

“วันนั้นอาเมาแต่ไม่ได้สติเลอะเลือนนะ” เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ไม่จริงใช่ไหม? ใครก็ได้บอกเธอที... รัชต์จำทุกอย่างได้ ในขณะที่เธอปลอบใจตัวเองว่าเขาคงจำไม่ได้ “มีสาวน้อยทิ้งหยดเลือดพรหมจรรย์ไว้ให้ดูต่างหน้า หลังจากสารภาพรักและหลอกฟันอาจนหมดแรง” เหลือเชื่อ! ดูพูดเข้า นาราหน้าแดงซ่านลามไปถึงใบหู เธอนี่นะหลอกฟันเขา บ้าน่ะสิ!

บทที่ 1 1

นาราหรือนาง สาวน้อยแสนสวยวัย 23 เธอเพิ่งเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัย กำลังยืนมองคุณอาหนุ่มข้างบ้านทะเลาะกับแฟนสาว เขาเป็นคุณอาวัย 42 ที่หล่อเหลาและหน้าเด็กกว่าอายุจริงมากๆ

รัชต์เป็นคนใจดี อบอุ่น และรักสุขภาพ เขาชอบออกกำลังกาย และยังเป็นเพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาเธออีกด้วย

นาราแอบเบ้หน้าในหัวข้อที่ทั้งสองทะเลาะกัน รุ้งลดาเป็นผู้หญิงสวยเก่ง แต่ถูกจับได้ว่าหล่อนคบซ้อนหลายคน อารัชต์ของเธอจับได้เลยคุยกันดีๆ แต่อีกฝ่ายพูดจาหาเรื่องชวนทะเลาะ เป็นที่มาของการเลิกรา

เธอคิดว่ารัชต์คงรักรุ้งลดามาก หล่อนสวยเก่งเสียขนาดนั้น

เธอนั้นแอบรักรัชต์ตั้งแต่แตกเนื้อสาว แต่เขามองเห็นเธอเป็นแค่หลาน ลูกสาวของเพื่อนรุ่นน้องเท่านั้น

เธอเห็นเขาชอบออกไปวิ่งในหมู่บ้าน เธอเลยตั้งนาฬิกาปลุกเพื่อจะออกไปวิ่งกับเขาด้วย ทั้งๆ ที่หากไม่มีเรียนเธอจะนอนตื่นสายมากๆ แต่เพราะอยากใกล้ชิดกับคนที่แอบชอบเลยต้องหัดลุกขึ้นมาวิ่งออกกำลังกาย กลายเป็นคนรักสุขภาพกับเขาขึ้นมาบ้าง เสียงทะเลาะเงียบหายไปแล้ว เธอมองตำราและสมุดปากกาในมือของตัวเองนิ่งอย่างชั่งใจ

เธอคิดจะเรียนต่อปริญญาโท เลยอยากให้รัชต์ช่วยติวหนางสือให้ เขาเป็นคนเก่งและสอนการบ้านเธอมาตั้งแต่เด็กๆ บิดามารดาไว้ใจเขามาก พวกท่านออกไปทำธุระนอกบ้าน ก็มักฝากฝังเธอเอาไว้กับเขา ฝากให้ติวหนางสือบ้างหรือนอนค้างอ้างแรมด้วย

เขาเป็นผู้ใหญ่ใจดีอบอุ่น เธอไม่เคยนึกชอบเพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่เธอชอบคนมีอายุแบบเขา อยู่ด้วยแล้วรู้สึกมั่นคงปลอดภัย เขาเป็นผู้นำ พึ่งพิงได้ เธอเอ่ยปากอันใดเขาจะช่วยเหลือทุกครั้งและไม่เคยปฏิเสธเลย

รัชต์เป็นคนมีน้ำใจ เขาพยายามช่วยเต็มที่ในทุกๆ เรื่อง แม้ตัวเองกำลังยุ่งขนาดไหนก็ตาม

อารัชต์ของเธอใส่ใจ ดูแล ไม่ว่าจะเวลาไหนหากเธอเอ่ยปาก เขาจะถ่างตาลุกจากเตียงเพื่อช่วยเหลือเธอทันที

เขาเป็นผู้ชายที่มีภาวะความเป็นผู้นำ เป็นผู้ชายที่สมชายชาตรี เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น แต่มักใจอ่อนกับลูกอ้อนของเธอเสมอ

เธอค่อยๆ เดินกอดหนางสือไปที่บ้านข้างๆ อย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

ใจนั้นคิดว่ายังไงเขาคงไม่มีกะจิตกะใจจะติวหนางสือให้เธอเป็นแน่ เพราะคนอกหัก มันคงไม่มีแรงกายแรงใจจะทำอะไร

เธอเองก็อกหักได้ยังไงไม่รู้ ตอนรู้ว่าเขาเป็นแฟนกับรุ้งลดา เธอร้องไห้เสียใจอยู่หลายวัน ร้องไห้จนตาบวม ใจหนึ่งอยากแช่งให้คนทั้งสองเลิกกัน อีกใจนั้นคิดว่ามันบาป ไปแช่งให้เขาเลิกกัน

ถ้าเป็นเรา มีใครมาแช่งให้เลิกกัน เราก็คงไม่ชอบเหมือนกัน

แต่พอคิดได้ว่าถึงเธอจะแช่งให้เขาเลิกกัน เขาก็ไม่มีวันมาชอบตัวเองหรอก หากที่สุดแล้วเขาไม่ได้ชอบเราแต่แรก เธอก็เริ่มทำใจได้ระดับหนึ่ง

คนบางคนให้วิ่งตามขนาดไหน ถ้าไม่ใช่คู่กันแล้วก็ย่อมแคล้วกัน ถึงเขาไม่ได้ชอบคนอื่น ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชอบเธอเสียหน่อยนี่นา

นาราหัวใจห่อเหี่ยวปวดหนึบ ความรักมันเข้าตา แอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง แต่เขาไม่ได้ชอบเรารักเรา มันเจ็บปวดทรมานพอๆ กับเห็นเขาผิดหวังจากคนอื่น

จนอยากจะตะโกนออกไปดังๆ ว่าทำไมเขาไม่รักเธอไม่ชอบเธอบ้าง เธอจะไม่มีวันทำให้เขาผิดหวังเสียใจเหมือนผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด

เด็กสาวมองร่างคุณอาหนุ่มที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม

เธอมองเขาตาปริบๆ ตามประสาเด็ก เพราะจะเดินเข้าไปปลอบก็ไม่กล้า แต่จะเห็นเขานั่งเสียใจอยู่คนเดียว เธอก็ทนไม่ได้อีกเหมือนกัน

“อารัชต์” เธอเรียกเขาเสียงแผ่ว แต่เหมือนเขาไม่ได้ยิน

นาราวางหนางสือลงที่โต๊ะมุมห้อง ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งลงใกล้ๆ กับเขา

เขาเงยหน้ามองแต่ไม่พูดอะไร เธอเลยเลือกที่จะเงียบ รินเหล้าให้เขาไม่ปริปากพูดอันใดเช่นกัน

รัชต์ไม่ใช่คนพูดเยอะ เขาค่อนข้างจะพูดน้อย หรือไม่ค่อยพูด แต่การแสดงออกของเขาสำคัญกว่าคำพูด

เธอคิดว่าเขาคงเสียใจเรื่องรุ้งลดาเลยดื่มหนักขนาดนี้ เขาดื่มเหล้าก่อนจะมองเธอไม่วางตา เหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง... แต่ไม่พูด

“ไม่ออกไปกับแฟนเหรอวันนี้” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น เธอสะดุ้งสุดตัว เรื่องแฟนของเธอนะเหรอ

มันเรื่องโกหกทั้งเพ...

วันนั้นเธอรู้ว่าเขาตัดสินใจคบกับรุ้งลดา เธอเลยอยากจะหาใครสักคนมาทดแทนความรู้สึกอกหัก

เลยโกหกไปว่าภัทรพลเป็นผู้ชายที่คบหาดูใจกันอยู่ จริงๆ ภัทรพลเป็นแค่เพื่อนของเธอ แถมยังเป็นเกย์เสียด้วยซ้ำ แต่เธออ้างว่าภัทรพลเป็นแฟนเพื่อจะกันหัวใจตัวเองจากใครบางคน

บางทีเธอคิดว่าเขารู้นะว่าเธอคิดเช่นไรกับเขา สายตาของเธอ อาการของเธอ เขาเป็นผู้ชายเขาน่าจะรู้ แต่เขาก็ทำเหมือนกับไม่รู้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

อย่าไปยุ่งกับทายาทสาวลึกลับ

อย่าไปยุ่งกับทายาทสาวลึกลับ

Tripp Zakarison
5.0

อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
4.7

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ