Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เสน่หาเมียรัก

เสน่หาเมียรัก

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
5.5K
ชม
45
บท

“ดีจริงนะ มีผู้ชายต่อยกัน แย่งผู้หญิงอย่างเธอ” เสียงหาเรื่องทำให้นิตยาปาดน้ำตาทิ้ง หลุดจากภวังค์ความคิด หมุนกายกลับมามอง แค่เห็นเขาหัวใจของเธอก็เต้นแรงระคนเจ็บแปลบ พฤทธิ์ ว่าที่คู่หมั้นของเธอนั่นเอง เขาเกลียดเธอเข้าไส้ แต่กลับทำตรงข้ามกัน เขาพาผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอ และคุณรุ้งลดาก็ตอบตกลงเพราะบ้านเขาร่ำรวยมีฐานะทัดเทียม ในขณะที่เธอได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำตามผู้เป็นย่า “พี่พริกมานานแล้วเหรอคะ” “มานานพอจะเห็นว่าที่คู่หมั้นของฉันทอดสะพานให้ผู้ชายจนต้องต่อยกันในงาน"

บทที่ 1 1

เสียงของรุ้งลดาสั่งสาวใช้ในบ้านให้เร่งมือตระเตรียมอาหารโดยไว เพื่อต้อนรับนุชา หลานสาวคนเล็กของท่านที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี และกำลังจะเดินทางกลับมาถึงบ้านในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

“เสร็จหรือยังล่ะแม่นิต เดี๋ยวน้องเราจะกลับมาแล้วนะ”

“ใกล้แล้วค่ะคุณย่า” นิตยาตอบผู้เป็นย่าอย่างนอบน้อม เร่งมือทำงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

นิตยาเรียนจบกลับมาอยู่บ้านตามคำสั่งของผู้เป็นย่า ไม่ได้ออกไปทำงานที่ไหนเพราะรุ้งลดาไม่อนุญาต เธอจึงมาช่วยมารดาเลี้ยงดูแลบ้าน ช่วยเหลืองานทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ส่วนใหญ่จะทำอาหารให้คนในบ้านและต้อนรับแขกเหรื่อ มีงานอะไร กิ่งกาญจน์ผู้เป็นมารดาเลี้ยงก็ไหว้วานนิตยาเพราะเชื่อในรสมือและความรับผิดชอบที่ดีเยี่ยม

รุ้งลดาอยากให้หลานสาวคนโตออกเรือนไปกับผู้ชายที่ท่านพึงพอใจเท่านั้น

นิตยาจึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำตามคำสั่ง แม้ลึก ๆ เธออยากปฏิเสธใจแทบขาด เพราะว่าที่คู่หมั้นของเธอเกลียดเธออย่างกับอะไรดี

“คุณนิตทำงานตั้งแต่เช้า พักก่อนไหมคะ” สาวใช้ในบ้านบอกเจ้านายสาวด้วยน้ำเสียงห่วงใย นิตยามีศักดิ์เป็นหลานคนโตของรุ้งลดากับประสงค์ แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าปู่ย่าไม่ใคร่จะรัก บิดาก็ไม่ใคร่จะสนใจเท่าใดนัก คงมีแต่กิ่งกาญจน์ที่เอ็นดูลูกเลี้ยงมากกว่าใครเพื่อน

รุ้งลดากับประสงค์เลี้ยงนิตยาและส่งให้เรียนหนังสือจนจบ ก็ไม่อยากให้ไปอยู่ที่อื่น อยากให้ทำงานรับใช้ตนและแต่งงานออกเรือนไปกับผู้ชายที่ท่านคิดว่าเหมาะสมคู่ควร

ปีนี้นิตยาอายุยี่สิบเจ็ดปีแล้วแต่ชีวิตของหญิงสาวไม่ใคร่จะมีเพื่อนฝูงหรือได้เที่ยวเตร่เหมือนคนวัยเดียวกัน เพราะถูกเลี้ยงให้อยู่ในกรอบที่ครอบครัวกำหนดเอาไว้

นิตยาเป็นเด็กดีเรียบร้อยแต่เด็ก ผู้ใหญ่ว่าอย่างไรก็ทำตามไม่เคยเกี่ยงงอน แถมยังรักน้องสาวอย่างนุชาจับใจ

ผู้ใหญ่สอนให้นิตยารักน้องแต่เล็กแต่น้อย ทำอะไรเพื่อน้องมาโดยตลอด น้องอยากได้อะไรก็เสียสละให้ทุกอย่าง เพราะหากขัดใจก็กลัวคนอื่นไม่รัก สาวใช้ในบ้านรู้ข้อนี้ดีจึงเวทนานิตยาอยู่ลึก ๆ

การกลับมาของนุชาดูจะเป็นที่ดีอกดีใจของทุกคน นิตยาเป็นลูกสาวและหลานสาวที่ถูกลืมมานานแล้ว เธอก้มหน้าก้มตาทำงานงก ๆ อยู่ก้นครัว ไม่มีใครใคร่จะสนใจนัก แต่หญิงสาวก็ไม่เคยปริปากบ่น

คนที่รอคอยกลับมาพร้อมกับการต้อนรับของครอบครัว อบอุ่นและเต็มไปด้วยความดีใจ

นิตยายืนมองครอบครัวของตัวเองแต่มักไม่มีเธอเป็นส่วนร่วม ตอนเด็ก ๆ เคยนึกน้อยใจแต่เธอก็พยายามไม่คิดถึงตรงนั้น

เธอสำนึกในบุญคุณของครอบครัวนี้มาโดยตลอดว่าเลี้ยงดูเธอมาแต่เล็กแต่น้อย และตระหนักดีว่าตัวเองไม่ใช่ลูกหลาน เพราะมารดาคบชู้สู่ชายจนป่วยตายด้วยโรคร้าย ทิ้งเธอเอาไว้ให้เป็นภาระคนอื่น

“คุณนิตไม่ออกไปรับประทานอาหารกับคุณ ๆ เหรอคะ” สาวใช้เอ่ยถามเจ้านายสาว อีกฝ่ายสะดุ้ง ก่อนจะรีบปฏิเสธเสียงอ่อน

“ฉันแต่งตัวไม่เรียบร้อย เหงื่อก็เต็มตัว คงไม่เหมาะหรอกค่ะ” งานเลี้ยงเล็ก ๆ ต้อนรับการกลับมาของนุชานั้นคุณรุ้งลดามีแผนการสำคัญคืออยากให้หลานสาวได้ทำความรู้จักกับผู้ชายที่เพียบพร้อมเพื่อจะหมั้นหมายและแต่งงานกันในอนาคต

นิตยามองชุดที่เธอสวมอยู่ มันมอมแมมและเต็มไปด้วยเหงื่อ เธอจึงเลี่ยงไม่ออกไปยุ่งวุ่นวายในงาน แต่หมุนตัวกลับไปเร่งช่วยเหลืองานในครัวหากมีอาหารการกินอะไรขาดเหลือจะได้จัดเตรียมนำไปเสิร์ฟได้ทันท่วงที

“จ๊ะเอ๋”

“อุ๊ย!” นิตยาอุทานเมื่อโดนสวมกอดมาจากทางด้านหลัง

“คิดถึงพี่นิตจังเลย ทำไมมาขลุกอยู่ก้นครัวละคะ ออกไปข้างนอกเถอะนะ น้องกลับมาทั้งที เราควรจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา”

“พี่อยู่ในครัวดีกว่าจ้ะ แต่งตัวไม่เรียบร้อย เหงื่อเต็มตัวแบบนี้ ออกไปจะทำให้คนอื่นขายหน้าเสียเปล่า ๆ มีแขกมาตั้งหลายคน” นุชามองพี่สาวอย่างเห็นใจ พี่สาวของเธอมักเจียมเนื้อเจียมตัวทั้ง ๆ ที่เป็นหลานอีกคน

หากไม่ได้ดั่งใจผู้เป็นย่าแล้ว ท่านจะพูดจากระทบกระเทียบถึงชาติกำเนิดของนิตยาเสียทุกครั้ง

ท่านเคยพูดว่านิตยาเป็นลูกชู้สันดานเหมือนแม่ เธอคิดว่าเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ไม่น่าต้องเอามาพูดทำลายน้ำใจกันอีก เพราะเช่นไรก็เป็นครอบครัวเดียวกัน และเธอก็ไม่เคยเห็นว่าพี่สาวคนนี้มีจิตคิดร้ายต่อใคร มีแต่ช่วยเหลือคนอื่นและมีน้ำใจช่วยเหลือทุกคนไม่เคยขัด ขอแค่ให้เอ่ยปาก หรือแม้ไม่เอ่ยปากก็อาสาทำให้เป็นอย่างดี

นิตยาเป็นผู้หญิงเรียบร้อย ทำกับข้าวอยู่ในครัวเสียเป็นส่วนใหญ่ ชอบปลูกผัก ทำสวน และดูแลบ้าน ในสายตาของเธอ พี่สาวคนนี้ไม่ยอมแต่งเนื้อแต่งตัวเอาเสียเลย ถ้าจะพูดให้ถูกคือจืดชืดสุด ๆ แต่ก็เป็นคนดีสุด ๆ เช่นกัน

นิตยาถูกเลี้ยงมาอยู่ในกรอบของครอบครัว โดยเฉพาะย่าที่หวาดระแวงเรื่องปูมหลังของพี่สาว เธอเองก็นึกรำคาญผู้ใหญ่เป็นบางครั้ง

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ห้ามหย่า

ห้ามหย่า

Bronson Heiss
5.0

ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป

เดิมพันแห่งโชคชะตา

เดิมพันแห่งโชคชะตา

Haley
5.0

ชูเหอถูกบังคับให้แต่งงานกับนักเลงชื่อดัง น้องสาวของเธอจับมือแฟนเก่าของชูเหอแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง "เธอเป็นแค่ลูกสาวบุญธรรม สามารถแต่งงานแทนฉันถือว่าเป็นบุญของเธอ!" ทุกคนต่างรอดูชูเหอจะใช้ชีวิตอย่างน่าสงสาร อย่างไรก็ตาม ชีวิตของชูเหอมีความเจริญรุ่งเรืองหลังจากการแต่งงาน ทุกคนที่รังแกเธอได้รับผลกรรม แม้แต่จับสลากยังได้รางวัลเป็นบ้านหลังใหญ่อีกด้วย! ชูเหอโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของสามีแล้วเอาแต่อุทานว่าเป็นสามีทำนำโชคให้ภรรยาจริงๆ กู้เฉินยิ้มอย่างอ่อนโยน "คุณเองที่โชคดีไป" จนกระทั่งวันหนึ่ง คนรักในวัยเด็กของกู้เฉินมาหา "เธอไม่คู่ควรกับเขา ฉันจะให้คุณเงินก้อนใหญ่แล้วออกไปขากเขาซะ " จากนั้นชูเหอถึงรู้ว่านี่นักเลงที่ไหนกัน เขาเป็นมหาเศรษฐีชัดๆ! คืนนั้น เธอมองไปที่มหาเศรษฐีและเสนอหย่าอย่างตัวสั่นเท้า ทว่าชายคนนั้นกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างครอบงำ "ผมจะให้ทรัพย์สินทั้งหมดของผมแก่คุณ ห้ามหย่าร้าง!"

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

l3oonm@
5.0

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ