เล่ห์มารซาตานทมิฬ

เล่ห์มารซาตานทมิฬ

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
73K
ชม
100
บท

“อุ๊ย!” ภัทรวนันต์อุทานอย่างตกใจเมื่อทำท่าจะปิดประตู เขาแทรกตัวเข้ามาอย่างรวดเร็วและกดล็อกประตูห้องเอาไว้ เสียงล็อกประตูห้องทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว ตาโตเบิกกว้าง มองใบหน้านิ่งๆ ของเขาแต่ดวงตาฉายแววประหลาดล้ำ “พี่คุณเข้ามาทำไมคะ กรุณาออกไปด้วย” ภัทรวนันต์รับรู้ถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเอง เธอถอยหนีอย่างระแวดระวัง “เธอไล่ฉันอีกแล้วเหรอ” เขาถามอย่างไม่พอใจ “ไม่ได้ไล่ค่ะ แต่ชายหญิงไม่ควรอยู่ด้วยกันในห้องตามลำพัง มันจะไม่งาม อีกอย่างพัดจะอาบน้ำเปลี่ยนชุด ไม่สะดวกใจมากๆ ที่จะให้พี่คุณอยู่ในห้อง หรือถ้าพี่คุณมีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะ ทุกคนกำลังรอทานอาหารอยู่ข้างล่าง” ภัทรวนันต์ถอยหนี ฝีเท้าหนักก้าวตามมาหาอย่างคุกคาม เธอพยายามพูดให้เขาเห็นใจ “แต่คำพูดเธอมันเหมือนไล่” เขาสาวเท้าเข้าหาเบียดหญิงสาวจนชิดกับผนังห้อง ภัทรวนันต์จึงถูกกักเอาไว้ภายใต้อ้อมแขนแกร่ง “พี่คุณคะ ได้โปรดอย่าทำอะไรพัดเลย” หญิงสาวขอร้องเสียงสั่น

บทที่ 1 1

เด็กสาวขี้เหร่

“ฮือ ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ระงมของเด็กหญิงวัยสิบสี่ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มวัยยี่สิบสามสงสารหรือเห็นใจเลยสักนิด มีแต่จะเพิ่มความรำคาญและไม่ชอบใจมากขึ้นเรื่อยๆ ดูจากใบหน้าเข้ม ดวงตากระด้าง ริมฝีปากบิดหยันแฝงด้วยเพลิงโทสะอย่างชัดเจน

“หยุดร้องได้แล้วยัยเด็กเหลือขอ ฉันบอกให้เธอหยุดร้องยังไงเล่า หูหนวกหรือไง” คุณธรรม อิทธิ ทายาทคนเดียว เจ้าของไร่บารมีตะโกนใส่หน้าเด็กหญิงภัทรวนันต์ รุ้งแก้ว ซึ่งเป็นบุตรสาวเพื่อนรักของบิดามารดาเขา ท่านทั้งสองได้อุปการะเลี้ยงดูภัทรวนันต์หลังจากที่มารดาของเธอเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้เอง

“น้องพัดเจ็บหัวเข่า” ภัทรวนันต์ร้องไห้สะอึกสะอื้น มือเล็กๆ ป้อมๆ ป้องแผลที่หัวเข่าเอาไว้ มันทั้งเจ็บทั้งแสบ แถมเธอยังขาแพลงอีกด้วย ยอมรับว่าเป็นคนกลัวเลือด ตอนนี้ใบหน้าอวบกลมซีดเผือด น้ำหูน้ำตาไหลอาบแก้มที่มีสิวขึ้นไปทั่ว แถมยังเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่น่ารังเกียจ เนื่องจากเด็กน้อยผ่านความลำบากมามากและไม่เคยได้ดูแลตัวเองดั่งคนอื่นๆ ทั่วไป เพราะต้องช่วยมารดาตรากตรำทำงาน ดังนั้นจึงไม่น่ามองในสายตา สำหรับใครหลายๆ คน

“อย่ามาสำออยไปหน่อยเลย ลุกขึ้นและกลับบ้านไปซะ วิ่งตามฉันมาทำไม ฮะ! น่ารำคาญที่สุด” คุณธรรมดุเด็กสาวหน้าหงิกงอ น้ำเสียงรำคาญปนด้วยความหงุดหงิดใจ

ภัทรวนันต์ร้องไห้เสียงดังมากขึ้น ตกใจเสียงตวาดดุดันของอีกฝ่ายจนตัวสั่นงันงก ทั้งเจ็บแผล มองเห็นเลือดที่ไหลออกมาก็หน้าซีดเผือดเหมือนจะเป็นลม

“นี่ยัยเด็กบ้านี่ ฉันบอกให้เธอลุกยังไงเล่า โง่หรือไง” คุณธรรมกระชากแขนเด็กสาวให้ลุกอย่างโมโห

“โอ๊ย!” ภัทรวนันต์ร้องด้วยความเจ็บเมื่อโดนกระชากแขนเต็มแรง

“ลุกขึ้นมาสิ ยัยเด็กหน้าตาอัปลักษณ์ หน้าตาขี้เหร่แล้วยังขี้แยน่ารำคาญที่สุด จะทำตัวน่ารังเกียจไปถึงไหน ฮะ!” คุณธรรมตวาด ดวงตาวาววับ เพื่อให้อีกฝ่ายหยุดร้องไห้ แต่กลับทำให้ภัทรวนันต์ร้องไห้หนักมากยิ่งขึ้นด้วยความกลัว

“ฮือๆๆ พี่คุณ น้องพัดเจ็บ ปล่อยน้องพัดนะคะ” ภัทรวนันต์อ้อนวอนขอ เสียงสะอื้นฮักๆ

“ใครเป็นพี่เธอ ยัยเด็กเจ้ามารยา ฉันไม่มีน้องสาว ไม่เคยคิดอยากนับญาติกับเธอ” คุณธรรมตวาดใส่เด็กสาวด้วยความโมโห เขาไม่อยากนับญาติกับเด็กผู้หญิงคนนี้ หน้าตาก็หาความสวยไม่เจอ ผอมแห้ง สิวเขรอะ แถมยังเจ้ามารยาอ้อนให้บิดามารดาของเขารักใคร่เอ็นดู จนบางครั้งท่านทั้งสองแทบลืมไปว่ายังมีเขาเป็นลูกอยู่อีกคน

เท่านั้นยังไม่พอ คิดจะให้พ่อแม่เขารับเป็นสะใภ้ ถามเขาสักคำไหมว่าต้องการยัยเด็กนี่เป็นภรรยาในอนาคตหรือเปล่า แค่คิดเขาก็อยากจะกระอัก อยากจะอาเจียนที่ต้องมีภรรยาหน้าตาอัปลักษณ์มองไปทางไหนก็ไม่น่าพิสมัยในสายตาสักนิด

“ตายแล้ว นั่นลูกทำอะไรน้อง” จันทร์ระวีกับคุณากร มารดากับบิดาของคุณธรรมมองเหตุการณ์อย่างตกใจ

“คุณป้าขา...” ภัทรวนันต์เรียกจันทร์ระวีด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำหูน้ำตาไหลพรากๆ เลือดที่หัวเข่าไหลออกมาไม่หยุด แผลลึกพอสมควร เพราะหกล้มกระแทกกับหินแหลมที่ฝังอยู่บนดิน ใบหน้าซีดเผือดคล้ายจะเป็นลม เหตุการณ์ร้ายๆ ในอดีตและเลือดทำให้เธอกลัวจนสั่นระริกฟันกระทบกันอย่างน่าเวทนา

“หนูพัด เป็นไงบ้างลูก ดูสิเลือดไหลไม่หยุดเลย กรคะ คุณอุ้มหนูพัดหน่อยค่ะ พาไปทำแผลก่อน” จันทร์ระวีพูดกับสามี คุณากรรีบเข้าไปอุ้มเด็กสาวเอาไว้ ก่อนจะพูดเสียงเข้มกับบุตรชาย...

“เจ้าคุณ ตามพ่อกับแม่เข้ามาในบ้าน” เสียงเข้มเครียดของบิดาทำให้คุณธรรมไม่กล้าขัดใจ ตวัดมองร่างผอมในอ้อมแขนบิดาอย่างคาดโทษ โดยมีคนอื่นๆ ลอบมองอย่างสงสารเด็กสาว

“เจ้ามารยาชะมัดยาด” ลลนา หลานสาวป้านวล แม่บ้านประจำไร่บารมีเบะปากอย่างหมิ่นแคลน

“มองคนอื่นในแง่ร้าย น้องพัดเจ็บจริงๆ ไม่ได้มารยา ใครๆ ก็เห็น” อัครเดชแก้ต่างให้เด็กสาวที่เขาสงสารและเอ็นดูเพราะกำพร้าบิดามารดาเหมือนกัน ส่วนเขานั้น คุณากรกับจันทร์ระวีได้อุปการะเอาไว้ตั้งแต่เด็กเช่นกัน

คุณธรรมเดินตามบิดามารดาเข้ามาในบ้าน ป้านวลรีบไปหยิบอุปกรณ์ปฐมพยาบาลตามคำสั่งของเจ้านายในทันที นางทำแผลให้ภัทรวนันต์ที่ร้องไห้สะอื้นเบาๆ อย่างเอ็นดูปนสงสาร เหลือบมองใบหน้าของเจ้าของบ้านเล็กน้อย พอจะรู้ว่าเป็นฝีมือของคุณหนูของนางอย่างแน่นอน

ลลนายืนเหยียดปากอยู่ไม่ไกลนัก นึกสะใจที่เห็นคุณธรรมรังเกียจยัยเด็กนี่ สวยก็ไม่สวย แถมยังขี้เหร่อีก ไม่อยากจะเชื่อว่าจะทำให้คุณากรและจันทร์ระวีที่เคยรักเอ็นดูตนยิ่งกว่าใครๆ หันเหแบ่งความรักไปให้อย่างเต็มเปี่ยม ความอิจฉาริษยามันล้นในหัวใจแทบอกระเบิดเมื่อแอบล่วงรู้ว่าเจ้าของบ้านทั้งสองหมายมั่นปั้นมือจะให้ยัยเด็กกำพร้านี่แต่งงานกับคุณธรรมในอนาคต เธอไม่มีวันยอมแน่นอน คุณธรรมต้องเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว

“ทำไมแกปล่อยให้น้องเจ็บหนักขนาดนี้ แกเป็นคนใจไม้ไส้ระกำตั้งแต่เมื่อไหร่” คุณากรเริ่มสอบสวนบุตรชายเสียงเข้มดุ สีหน้าและแววตาบอกว่าไม่พอใจอย่างมาก

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรยัยเด็กนั่นซะหน่อย” คุณธรรมหงุดหงิดใจยิ่งนักที่โดนบิดาดุอีกแล้ว ตั้งแต่เด็กหน้าตาอัปลักษณ์ ผอมเหมือนกุ้งแห้ง สิวเขรอะคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านก็ดูเหมือนพวกท่านจะรักยัยเด็กบ้านี่มากกว่าเขา แถมยังคิดเป็นตุเป็นตะว่าจะให้เขาแต่งงานกับยัยเด็กหน้าตาน่าเกลียดคนนี้ เขาไม่มีวันแต่งงานกับเด็กคนนี้เด็ดขาด เขาเกลียดการถูกบังคับและมันหมดสมัยคลุมถุงชนไปนานแล้ว

“เดี๋ยวนี้แกขึ้นเสียงกับพ่อหรือไง” คุณากรไม่ชอบใจที่บุตรชายแสดงสีหน้าแบบนี้กับตน คุณธรรมกำหมัดแน่น ตวัดสายตามองยัยเด็กตัวปัญหานั่น เขาโดนบิดาตีทำโทษกี่ครั้งแล้วเพราะยัยเด็กนี่

“ผมแค่ชี้แจงครับพ่อ ว่าผมไม่ได้ทำอะไรยัยเด็กนี่”

“ทำไมแกเรียกน้องแบบนั้น” คุณากรไม่ชอบใจในคำพูดของบุตรชาย

“เค้าวิ่งตามผมแล้วสะดุดหกล้มเอง ก็ช่วยไม่ได้ พ่อจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ” คุณธรรมถามกลับเสียงเข้มไม่ต่างกัน

“แกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า น้องวิ่งตามเพราะอยากจะเล่นกับแก แต่แกทำท่ารังเกียจน้องแบบนี้ น้องน้อยใจแย่”

“ผมขอบอกพ่อกับแม่ไว้เลยว่าผมจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมขอคุณตากับคุณยายเอาไว้แล้ว ท่านอนุญาต ไหนๆ ผมก็เรียนจบปริญญาตรีแล้ว เชิญคุณพ่อกับคุณแม่โอ๋ยัยเด็กนี่ไปเถอะครับ ผมมันไม่ใช่ลูกรักแล้วนี่ครับ ต่อไปคงยกทรัพย์สมบัติให้ยัยเด็กเหลือขอนี่จนหมด ยัยเด็กนี่คงออดอ้อนจนคุณพ่อกับคุณแม่ตายใจ”

“ตายแล้ว! ตาคุณ ทำไมลูกพูดแบบนี้กับพ่อกับแม่” จันทร์ระวียกมือขึ้นทาบอก

“ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะครับ ว่าผมไม่มีทางแต่งงานกับยัยเด็กหน้าตาอัปลักษณ์คนนี้เด็ดขาด อย่าคิดว่าผมไม่รู้ที่คุณพ่อกับคุณแม่คาดหวังอะไรลมๆ แล้งๆ ชีวิตของผม ผมเลือกเอง”

“ไอ้คุณ!!!” คุณากรโกรธจนตัวสั่น

เผียะ!!! เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าของบุตรชายจนหน้าหัน

“พ่อตบผมเพราะยัยเด็กบ้านี่เหรอครับ” คุณธรรมมองหน้าบิดาอย่างเสียใจ

“คือพ่อ” คุณากรเองก็ตกใจ อย่างมากเขาก็แค่ตีทำโทษ แต่ไม่เคยลงไม้ลงมือรุนแรงถึงขั้นตบตีหนักๆ แบบนี้

ใบหน้าของคุณธรรมเป็นปื้นแดง ภัทรวนันต์ตกใจที่เห็นคุณากรทำอะไรรุนแรงแบบนี้ จันทร์ระวีรีบเข้าไปดูบุตรชายอย่างตกใจไม่แพ้กัน

“ผมไม่เป็นอะไรครับคุณแม่ ผมจะออกเดินทางวันมะรืน จองตั๋วเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ขอตัวก่อน” แผ่นหลังกว้างของบุตรชายเดินจากไป คุณากรทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรง มองมือตัวเองอย่างโมโหที่ทำรุนแรงขนาดนี้

“กรคะ ไม่เป็นไรนะ ตาคุณคงแค่โมโห แต่อีกเดี๋ยวก็คงหายโกรธ” จันทร์ระวีปลอบใจสามี

“ช่างมัน มันจะไสหัวไปไหนก็เรื่องของมัน” คุณากรแม้จะรู้สึกผิดแต่กลับไม่ยอมอ่อนลง คุณธรรมได้ยินคำพูดบิดาเต็มสองหู เขายิ่งเกลียดชังตัวต้นเหตุมากขึ้นไปอีก

“พัดขอโทษค่ะ ฮึกๆๆ ฮือๆๆ เพราะพัดเลยทำให้พี่คุณโกรธ”

“ไม่ใช่ความผิดของหนูหรอกจ้ะ อย่าคิดมากเลย” จันทร์ระวีโอบกอดปลอบประโลมเด็กสาววัยสิบสี่ด้วยความสงสาร

คุณธรรมกระแทกหมัดกับกำแพงด้วยความโมโห ถึงขนาดนี้ทุกคนยังเข้าข้างยัยเด็กอัปลักษณ์มารยาสาไถยนั่น!!!

ลลนาที่ยืนฟังอยู่อีกด้านถึงกับหน้าซีดเผือด คุณธรรมจะเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
ซีรีส์บำเรอรักเจ้าพ่อเถื่อน

ซีรีส์บำเรอรักเจ้าพ่อเถื่อน

โรแมนติก

5.0

"นี่เหรอลูกสาวของแก" ทศเอ่ยถามเสียงกร้าวเมื่อลูกหนี้ของเขาส่งตัวลูกสาวมาปลดหนี้ด้วยท่าทีอิดออด "ฉันขอร้องเถอะนะ อย่าทำอะไรรุนแรงกับลูกสาวของฉันเลย" ธนัชเอ่ยขอร้อง "แล้วตอนที่แกทำกับฉันกับครอบครัวของฉันล่ะ" "หมายความว่ายังไง" ธนัชเอ่ยถามอย่างตกใจ "แกยังจำเพื่อนรักที่แกทรยศได้ไหม" ทศเอ่ยถาม เพราะเขาเปลี่ยนชื่อนามสกุล ธนัชเลยไม่รู้ว่าเขาคือใคร "แก แกเป็นลูกของไอ้อัฐอย่างนั้นเหรอ" ธนัชยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ "ยังดีนะที่แกยังจำได้ว่าเคยทรยศเพื่อนของแก แสดงว่าแกยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง แม้จะแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็ตามที" "ทุกอย่างเป็นแผนการของแกอย่างนั้นเหรอ" ธนัชเอ่ยถาม "ใช่ ฉันรอวันนี้มายี่สิบกว่าปี รอเวลาที่จะได้แก้แค้นแก ฉันจะบดขยี้ลูกสาวของแกให้แหลกคามือ" ทศกระชากร่างบอบบางของน้ำรินมากอดรัดเอาไว้ หญิงสาวพยายามดิ้นรน "อย่าทำอะไรน้ำรินนะ ฉันขอร้อง" ธนัชยอมลงทุนคุกเข่าอ้อนวอน "อย่าทำอย่างนั้นเหรอ" ทศก้มลงบดจูบหญิงสาวอย่างป่าเถื่อน น้ำรินพยายามดิ้นรน แต่ไม่เป็นผล "อย่าทำอะไรลูกสาวของฉันนะ" "กระทืบมันให้ปางตายแล้วก็จับมันโยนออกไปนอกบ้าน ไม่ต้องให้มันตายหรอก แต่ให้มันไปเป็นขอทานข้างถนน" ทศสั่งเสียงกร้าว

นิยายชุด เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน

นิยายชุด เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน

โรแมนติก

5.0

1. เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน เธอ…หญิงสาวธรรมดาผู้มีหัวใจกล้าหาญ อาสากู้ภัย ช่วยชีวิตชายแปลกหน้ากลางเหตุอุบัติเหตุโดยไม่รู้เลยว่า…เขา คือประธานหนุ่มพันล้าน ผู้เย็นชา สุขุม และเป็นชายที่เธอจะต้องผูกพันไปตลอดชีวิต ค่ำคืนหนึ่งที่ผับ…เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น ทำให้ชีวิตของทั้งสองพันเกี่ยวกันแน่น จนกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักที่ไม่อาจย้อนกลับ จาก "ประธานผู้ทรงอิทธิพล" กลายมาเป็น "คนรัก" ที่พร้อมดูแลเธอและครอบครัว จากหญิงสาวธรรมดา กลายเป็น "ภรรยาส้มหล่น" ที่หัวใจของเขายกให้ทั้งดวง แต่เส้นทางนี้ไม่ได้มีเพียงความหวาน ยังมีไฟริษยา ความแค้น และบททดสอบมากมายรออยู่ข้างหน้า ความรักของเขาและเธอจะก้าวผ่านทุกอุปสรรคไปได้หรือไม่ มาร่วมลุ้นไปกับเรื่องราวสุดฟินจิกหมอนที่ทั้งหวาน ซึ้ง เข้มข้น และอบอุ่นหัวใจ 2. หลงใหล เขาหลงรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เห็น...จากเด็กสาวผู้ยิ้มสดใสผู้รับทุนการศึกษา กลายเป็นหญิงสาวแสนอบอุ่นที่เข้ามาเติมเต็มหัวใจของเขาในรีสอร์ทกลางขุนเขา ธาวิน ชายหนุ่มเจ้าของรีสอร์ทผู้แอบมอบทุนให้เธอมานานแรมปี นลินฉัตร หญิงสาวธรรมดาที่ไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายคนหนึ่งแอบมองเธอมาตลอดด้วยความรัก เมื่อโชคชะตาพาให้ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง ในสถานที่ที่โอบล้อมด้วยสายหมอกและกลิ่นดอกไม้ หัวใจสองดวงที่เคยห่างไกล... กลับเต้นเป็นจังหวะเดียวกันอีกครั้งอย่างอบอุ่นและอ่อนหวาน บางที... ความรักที่แท้จริงอาจไม่ต้องการคำสัญญาใหญ่โต แค่ใครสักคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเข้าใจ และมอบ "รีสอร์ทกลางใจ" ไว้ให้ดูแล... ตลอดชีวิต 3. เพลิงพ่ายรัก เมื่อ "เพลิงฟ้า" ชายหนุ่มผู้เย็นชาและเคยผิดหวังจากความรัก ต้องมาเจอกับ "รดา" พยาบาลสาวแสนซื่อ ที่คุณย่าของเขารับเข้ามาดูแลในบ้าน เพียงแรกพบสบตา เขากลับจดจำเธอได้ในฐานะ "ผู้หญิงของเพื่อน" หญิงสาวที่เขาเคยเชื่อว่าเสแสร้งและหวังจับคนรวย! ความเข้าใจผิดในวันนั้น กลายเป็น "เพลิงแค้น" ที่เขาเผาตัวเองให้มืดมิด แต่ยิ่งได้ใกล้ ยิ่งได้เห็น เขากลับพบว่าเธอไม่ใช่อย่างที่คิด เธอคือคนที่มีหัวใจอ่อนโยน ซื่อสัตย์ และยอมเสียสละเพื่อคนอื่นจนหมดสิ้น จากความรังเกียจ กลายเป็นความห่วงหา จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความรักที่ไม่อาจปฏิเสธ เมื่อหัวใจของเพลิงฟ้า "พ่าย" ให้กับผู้หญิงที่เขาเคยดูแคลน ความรักจึงเริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางเงาแห่ง

ซีรีส์เจ้าสาวเกาะสวาท

ซีรีส์เจ้าสาวเกาะสวาท

โรแมนติก

5.0

บนเกาะเงียบสงบที่ทอดตัวอยู่กลางทะเลใต้ คือพื้นที่ต้องห้ามของความปรารถนาที่ไม่มีใครล่วงรู้... สิบปีที่เขาเฝ้ารอนับจากวันที่ส่งเธอไปเรียนในเมือง ด้วยเงื่อนไขที่ไม่มีใครรู้ สิบปีที่ไฟราคะสุมอยู่ในใจของ "นายหัวคณิน" ผู้ชายที่เธอเคยเรียกว่า พ่อเพื่อน และเมื่อ "ไหมแก้ว" หวนกลับคืนสู่เกาะที่เคยจากไป เธอไม่อาจคาดคิดเลยว่าตัวเองไม่ได้กลับมาในฐานะ ลูกสาวของคนรู้จัก แต่กลับถูกเรียกว่า "เจ้าสาวที่เขาเลี้ยงไว้เพื่อเป็นของเขาเพียงคนเดียว" ระหว่างคำว่าบุญคุณ กับความปรารถนาอันร้อนแรง ระหว่างคำว่าเจ้าของ กับความรักที่ถูกปลูกฝังผ่านวันเวลา เธอจะหนี... หรือจะยอมจำนนให้หัวใจและร่างกายถูกผูกไว้กับผู้ชายที่รักเธอจนยอมทิ้งทั้งโลกเพื่อแลกกับแค่เธอเพียงคนเดียว...

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

เทพเจ้าแห่งอสูร: พิชิตทุกพิภพด้วยหมื่นภูตผี

เทพเจ้าแห่งอสูร: พิชิตทุกพิภพด้วยหมื่นภูตผี

Daniel
5.0

-- ในศตวรรษที่ 26 ทหารรับจ้างอันดับหนึ่งได้กลับชาติมาเกิดใหม่ กลายเป็นลูกเลี้ยงที่ไร้ค่าของตระกูลผู้มีชื่อเสียง แต่เมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง โลกก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ย่ำยีชายทรยศ ข่มเหงหญิงเลว จัดการกับพวกที่ทำให้ชีวิตติดขัด เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งตามใจปรารถนา ควบคุมเทพสัตว์นับพัน ถลุงยาวิเศษ วางข่ายศักดิ์สิทธิ์ วาดยันต์ผี ทุกอย่างนางทำได้อย่างชำนาญ อยู่เหนือกว่าอัจฉริยะทั้งห้าภพ โลกนี้นางครอบครอง ไม่สามารถบำเพ็ญตบะงั้นหรือ แต่นางเป็นผู้ครอบครองพลังครบทุกธาตุ ไม่มีคุณสมบัติมากพอบำเพ็ญลัทธิหรือ นางนอกจากบำเพ็ญลัทธิอสูรลัทธิเทพลัทธิวิญญาณลัทธิมารทั้งสีแล้ว ยังสร้างลัทธิภูตผีอีกด้วย ไร้ค่า ไม่มีความสามารถงั้นหรือ นางคือราชาผี ที่สืบทอดพลังหยินขั้นสูง แค่กระดิกนิ้ว พญาวิญญาณแค้นนับหมื่นก็พรั่งพรูมาปรนนิบัติ เพียงแต่ว่าจักรพรรดิผู้ลึกลับที่ตามตื้อนางนั้น มันคือยังไงกัน เฝิงอี้ "เพิ่งเจอหน้ากันก็ถอดเสื้อข้า เช่นนั้นเราสู้กันบนเตียงอีกรอบดีหรือไม่" เย่วเฉิงเฟิงยิ้มยั่ว "ผู้ชายมีแต่จะเป็นตัวถ่วงของข้า ท่านจักรพรรดิ ท่านเดินทางดีๆ ลาก่อนนะ"

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

ซีไซต์
3.5

ภารกิจสำคัญของนักเขียนที่ข้ามเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณคือการเป็นผู้ช่วยมารดาหลบหนีจากบิดาไร้หัวใจ และพามารดาไปพบโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันงดงาม เมิ่งสืออีถูก ย่าและอนุของหานชางเหยียนผู้เป็นสามีรังแกจนเกือบจะต้องตายไปพร้อมกับลูก ในเวลานี้สามีที่จากไปรบที่ชายแดนกลับมาแล้ว หวังในใจว่าสามีที่กลับมาจะคอยปกป้องดูแล ทว่านางกลับได้รับความเจ็บช้ำที่มากยิ่งกว่าจนแทบทนไม่ไหวและคิดหนี กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อ ซื้อหน้าเว็บถูกกว่าแอปเปิ้ลค่ะ กราบขอบพระคุณทุกท่านค่ะที่อุดหนุน

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ