โหยหิวรัก

หวานใจเฮียเจ้า

โปรย หวานใจเฮียเจ้า ปิ่นเพชรยืนมองประตูห้องน้ำอย่างลังเล เขากำลังอาบน้ำเช่นนี้ เธอควรจะเข้าไปดูแลเขาไหมนะ เขาไม่เคยเรียกร้อง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาจะทำอะไรก็ควรทำสักที เธอมาอยู่กับเขาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ตัดสินใจได้ดังนั้น ปิ่นเพชรก็ทะลึ่งพรวดพราดเข้าไปในห้องน้ำของเขาในทันที เจ้าทัพตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็โผเข้ามากอดเขาเอาไว้ทั้งตัว ในขณะที่เขาเองก็กำลังเปลือยเปล่าอยู่ “มีอะไร” เขาเอ่ยถามเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ “คือปิ่นจะมาช่วยอาบน้ำให้คุณน่ะค่ะ” คนบอกว่าจะมาช่วยอาบน้ำกอดเขาเอาไว้แน่น ไม่กล้าผละออกห่างหรือเงยหน้ามองเขาเพราะอาย “จะมาช่วยอาบน้ำให้ผม แต่กอดผมเอาไว้ซะแน่นแบบนี้จะอาบได้ยังไงกันครรับ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเอาไว้ “ก็คุณโป๊อยู่” “มาช่วยผมอาบน้ำก็ต้องรู้สิครับว่าผมโป๊” “เอ่อ...” เธออึกอัก เขาจึงค่อย ๆ ดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองหน้าเธอไม่วาง เจ้าทัพทาบริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากน้อยสั่นระริกของเธอ เธอเกร็งตัวหลับตาแน่น จิกมือเข้าที่บ่าของเขา ท่าทีของเธอบอกว่ากำลังหวาดกลัว และไม่พร้อม ทำให้เขาต้องละริมฝีปากออกห่าง เมื่อเขาจูบลงไปแต่เธอกลับปิดปากแน่น “คุณไม่ต้องฝืนใจตัวเองหรอกนะ ผมไม่บังคับคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงักและอึ้งไป

หวานใจเฮียเจตน์

“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ

ฝันรักเมื่อวันวาน

เธอขอพรได้ 1 ข้อ ถ้าเป็นไปได้ คุณจะขอพรอะไรเหรอ เมื่อเพียงดาวเจอกับชีวิตครอบครัวที่มีแม่สามีประสาทแดก สามีนอกใจไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน เขาดีแต่ดีไม่เกินแม่ของเขา เพียงดาวจึงขอพรหนึ่งข้อให้กับตัวเองในวันปีใหม่ ในวันที่เธอคิดสั้นฆ่าตัวตาย

รักร้ายแสนหวาน

เรื่องราวของภพและภาม ความรักมั่นคงของพวกเขาทำให้ฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

ยังคงรักกันอยู่ไหม

โปรย ยังคงรักกันอยู่ไหม ความรักที่หวานชื่นจบลงเพราะความหลอกลวง หัวใจเจ็บปวดชอกช้ำเจียนตายเมื่อวันที่เขาเลือกอีกคน เธอกลับรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “ทำไมถึงชอบเซ้าซี้ รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ” “พี่ปราบ” พลอยฟ้าสะอึกอึ้ง เพราะปราบไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเธอ “พลอยขอโทษค่ะ” “พี่ไปละ อย่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญแบบนี้ได้ไหม” “ที่รีบไปเพราะจะรีบไปกินข้าวเช้ากับผู้หญิงในรูปคนนั้นใช่ไหมคะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา “นี่อย่างี่เง่าได้ไหม” ปราบเท้าสะเอวมองคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา “พี่ปราบเคยรักพลอยจริงไหมคะ” “ไม่เอาน่าพลอย” ปราบแพ้น้ำตาผู้หญิง เขาจึงเข้าโอบกอดเธอเอาไว้ “พี่ปราบตอบมาสิคะ” “ถ้าไม่รักพี่จะแต่งงานเหรอคะ แต่พลอยอย่าร้องไห้แบบนี้ได้ไหม พี่รู้สึกแย่” “ขอโทษค่ะที่พลอยทำให้พี่ต้องอึดอัดใจ” ************************************************* ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้” พลอยฟ้าเอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมผู้ชายที่เธอรักถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ “พี่ก็คิดว่าจะเลี้ยงดูเธอให้ดี ในฐานะเมียอีกคน เธอก็ไม่น่าไปอาละวาดในงานแบบนั้นเลย” “พลอยอาละวาดตรงไหนคะ พลอยถามดี ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร พี่ต่างหากที่ไม่ชัดเจน รักพี่เสียดายน้องอยู่ได้” “พี่เปล่า” ปราบปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเลย พยายามให้เธอกลับไปก่อนก็แค่นั้นเอง “คนเลวแบบพี่กล้าปฏิเสธหน้าด้าน ๆ” พลอยฟ้าฉุดอารมณ์ไม่อยู่ “นี่จะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอที่มาด่าว่าพี่เลว” ปราบบีบแขนของเธอจนจบ ก่อนที่จะเขย่าจนร่างแรง ๆ “โอ๊ย! พลอยเจ็บนะพี่ปราบ” “อย่ามาปากดีกับฉันอีก” ปราบผลักร่างของพลอยฟ้าออกห่างด้วยความโมโห “ทำไมพี่เลวแบบนี้” “ก็เธอยั่วโมโหพี่ก่อน ผู้หญิงจืดชืดแบบเธอได้พี่เป็นผัวก็ดีแค่ไหนแล้ว” “พี่คิดแค่นี้จริงน่ะเหรอ คิดแค่นี้จริง ๆ ใช่ไหม” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา รู้สึกหนักอึ้งไปหมดทั้งอก “หยุดร้องไห้ได้แล้ว” “พี่ปราบเลือกเธอใช่ไหม” “ใคร” “แก้วอัปสร” พลอยฟ้าเอ่ยถามเป็นครั้งสุดท้าย “ต้องการคำตอบแบบไหนล่ะ” เขายังเล่นลิ้น ไม่ชอบให้ใครคาดคั้น ด้วยว่าหล่อเลือกได้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากได้เขาด้วยกันทั้งนั้น “ถ้าพี่เลือกเธอพลอยจะไปค่ะ จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก พลอยจะยอมหย่าให้พี่ดีๆ แบบไม่เรียกร้องอะไร” พลอยฟ้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “นี่กล้าท้าเลิกกับผัวเชียวหรือพลอยฟ้า คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าหลุดจากพี่ไปจะมีผู้ชายหน้าโง่คนไหนมาเอาผู้หญิงเชย ๆ แบบเธออีก” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดมาตลอดเลยใช่ไหมคะ” เขาเคยทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่รัก มีคุณค่าประดุจดั่งเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขา แต่นี่คือเนื้อแท้ก้นบึ้งหัวใจที่เขาคิดอย่างนั้นเหรอ “รู้ไหมว่าตอนนี้เธอน่ารำคาญมาก ถ้าพี่จะเลือกใครก็เป็นสิทธิ์ของพี่ พี่เป็นฝ่ายเลือก เธอเป็นฝ่ายถูกเลือกก็ต้องรอ” “งั้นพลอยไม่รอแล้วค่ะ เราหย่ากันให้เรียบร้อย พลอยคืนอิสรภาพให้พี่ตอนนี้เลย ใบหย่าพลอยจะจัดการส่งไปให้นะคะ” เธอเอ่ยกับเขาเสียงสั่นแต่มุ่งมั่น “เธอเลือกเองนะพลอยฟ้า พี่ให้โอกาสเธอแล้ว เธออยากเป็นแม่หม้ายผัวทิ้งก็ตามใจ” “ค่ะ” พลอยฟ้ารับคำอย่างหนักแน่น หมุนกายพร้อมเดินออกมาจากชีวิตของเขา ม่านน้ำตารินไหล แต่เธอไม่คิดที่จะหันกลับไปมองผู้ชายที่เป็นรักแรกอีก ผู้ชายที่ใจร้ายที่สุด

คลั่งรักเมียครึ่งคืน

นิยามความรักของเขาคือ "เธอต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น"

คุณนายยอมหย่าแล้ว

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า “ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?” เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า “ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว...” ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา “เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?”

วิวาห์วุ่นอุ้มบุญรัก

นายแพทย์จิรายุ พลพิพัฒกุลวานิช (ชื่อเล่นวายุ) อายุสามสิบปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ร่างกายบึกบึนสมชายชาตรี ศัลยแพทย์หนุ่มทำงานที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ครอบครัวของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ความจริงแล้ววายุอยากเป็นสถาปนิก แต่ก็ขัดบิดามารดาไม่ได้เพราะเขาเป็นลูกชายคนรอง เมื่อบุพการีอยากให้เป็นหมอ ชายหนุ่มจึงก้มหน้าก้มตาทำตามความฝันของบิดามารดาอย่างหน้าชื่นอกตรม ในขณะที่พี่ชายได้ทำงานตามอาชีพที่ใฝ่ฝัน พายุถูกตามใจทุกอย่าง แต่พอหันกลับมามองที่เขา แม้แต่เรื่องหัวใจก็ไม่สามารถเลือกเองได้ หมอหนุ่มกำลังจะถูกคลุมถุงชนมีหรือที่เขาจะยอม เมื่อหัวใจของเขาเต็มไปด้วยเธอคนนั้น ผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงเวลาเข้าใกล้เธอ และไม่เคยมีใครทำให้เขาหวั่นไหวได้เหมือนเธอ นางสาวฝนสุดา ปัญญาเป็นเลิศ อายุยี่สิบปี หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่หน้าตาดี เธอเป็นแอร์โฮสเตส บิดามารดาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว เธอดั้นด้นส่งน้องสาวเรียนมหา'ลัยจนใกล้จบ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนบินกี่ไฟท์ก็ไม่เคยบ่น แต่พักหลังหลายเดือนมานี้เธอเทียวเข้าออกโรงพยาบาลเป็นประจำ ความใฝ่ฝันของหญิงสาว คือการมีครอบครัวที่อบอุ่นมีลูกที่น่ารัก แต่เมื่อคุณหมอวินิจฉัยโรค และบอกกับฝนสุดาว่าเธอมีโอกาสเสี่ยงสูงมาก อาจจะโดนตัดมดลูกทิ้งและไม่สามารถมีบุตรได้ เขาจึงแนะนำให้เธอรีบตั้งครรภ์ ก่อนที่จะไม่มีวันได้เป็นคุณแม่ แต่ทว่าเธอไม่เคยมีแฟน เมื่อหญิงสาวอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี เรื่องวุ่นๆ ระหว่างเขาและเธอ กำลังจะเกิดขึ้น ฝากติดตามด้วยนะคะ

ไฟร้อนซ่อนสวาท

“เปล่านะ ฉันไม่ได้โกหกสักหน่อย แค่ไม่ได้บอกว่าจะให้รางวัลมากน้อยแค่ไหนและตอนไหนเท่านั้นเอง” คนเจ้าเล่ห์ตอบกลับเสียงใส รีบปลดสองแขนใหญ่ออกจากร่าง ลุกขึ้นไปยืนยิ้มหน้าระรื่น “เอาน่า...ฉันไม่ผิดคำพูดหรอก แค่ยืดเวลาออกไปนิด คุณคงไม่ถึงกับลงแดงหรอกนะ” “ได้จ้ะเมียจ๋า แต่เดี๋ยวถึงเวลาฉันทวงรางวัล เธอจะมาว่าฉันมักมากไม่ได้นะ” “ให้มันแน่เถอะค่ะคุณสามีขา...แก่แล้วนะคะ กลัวจะตายคาอกฉันน่ะซิ” นิลลดาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ทว่าในใจเธอกลับขลาดกลัว เพราะดันมีเรื่องปกปิดชายหนุ่มเอาไว้น่ะซิ ************ “คะ...คุณภูมิต้องการอะไรล่ะคะ” เอ่ยถามเสียงใสพลิ้ว “ถ้าฉันให้ได้ก็จะให้ค่ะ” “ฉันก็แค่อยาก...” นิ้วยาวร้อนผ่าวทาบทับคลึงบนกลีบปากนุ่ม “กอดเธออย่างแนบชิด แล้วก็จูบ...จูบไปทั่วทั้งตัวเธอเท่านั้นเอง” “บ้า!! คุณภูมิน่ะ” ยกมือทุบอกกว้างเบาๆ “เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย คุณขอแบบนั้นได้ยังไง” “ไม่ได้หรือยายดำ” ภูมินทร์ทำหน้ามุ่ย ทำตาละห้อยโหยหาราวกับว่าจะต้องจากลาไปในบัดเดี๋ยวนี้

ขอคืนดีได้ไหม

หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"

หมอเสน่ห์จอมหื่น

อาจารย์เรือง ตั้งตนเป็นหมอเสน่ห์ คอยช่วยเหลือผู้ที่ผิดหวังเรื่องความรัก ผู้ที่มาหาแทบทุกรายจะต้องโดนเล่ห์เหลี่ยมอันแยบยลของหมอเสน่ห์หลอกละเมิดทางเพศเกือบทั้งนั้น ส่วนจะได้ผลหรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับบุญกรรมของแต่ละคน

ท่านอ๋องโปรดมอบหนังสือหย่าให้ข้าเถิด

ฉีอ๋องเป็นภัยต่อราชสำนักหยางจื่อเหยียนบุตรสาวอนุแห่งจวนกั๋วกงหลานสาวของไทเฮาจึงถูกมอบสมรสพระราชทานเพื่อสืบข่าวและเป็นไส้ศึกในจวนอ๋อง เมื่อถึงประตูจวนในวันสมรสจวนอ๋องไม่ยอมรับกลับบอกว่าเจ้าบ่าวไม่สบาย ให้กลับมาในวันหลัง หยางจื่อเหยียนมีหรือจะยอม นางถูกไทเฮาข่มขู่เข้าจวนอ๋องไม่ได้ก็อย่าหมายมีชีวิตรอด ความเป็นความตายอยู่ตรงหน้าแม้เขาไม่อยากแต่งนางก็ต้องทำให้เขาแต่งกับนางให้ได้ "อ๋องแปดฉีไป่อวี้ ท่านดูข้านี่แหละจะแต่งกับท่านหลังจากนั้นเราสองคนค่อยรอเวลาหย่าขาดกัน" นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ แบบนิยายสั้น ๆ จบแบบสุขนิยมนะคะ เนื้อเรื่องไม่ยาวมาก อ่านสบาย ๆ ราคาเบา ๆ หวังว่าจะได้รับความรักจากทุกท่านเช่นเคย กราบขอบพระคุณยอดโหลดทุกโหลดค่ะ ขอให้นักอ่านมีความสุข ร่างกายแข็งแรง เฮง ๆ ปัง ๆ ทุกคนค่ะ หมายเหตุ ซื้อในเวบ หรือ ผ่านเหรียญเมบจะถูกกว่าแอปเปิ้ลนะคะ ซีไซต์