เธอจะทำอย่างไรเมื่อหัวใจแบ่งเป็นสองภาค จะอภัยเขาดีไหมที่เคยใจร้าย เอาเปรียบ ทำร้ายให้เธอร้องไห้หลายต่อหลายครั้ง หลอกลวงว่าเธอเป็นคู่หม้ันทั้งที่เขามีคนในหัวใจอยู่แล้ว
ผ่องรำไพลงจากรถเมล์ หญิงสาวเดินใจลอยใบหน้าซึ่งแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางพองามเศร้าสร้อย เพราะใจคิดถึงพ่อที่กำลังป่วยหนัก ก่อนออกมาจากโรงพยาบาลพ่อนอนหน้าซีดคิดแล้วก็น้ำตาซึม ยกข้อมือปาดน้ำตาที่ไหลก็เห็นเวลาบนนาฬิกาที่ข้อมือ เกือบถึงเวลาที่นัดเจ้านายคนใหม่ไว้ก็เดินแกมวิ่งไปยังคอนโดหรูซึ่งอยู่ข้างหน้า ปาดเหงื่อที่ใบหน้าออกเมื่อถึงหน้าประตู ทาบมือที่หน้าอกครู่เดียว เดินตรงไปยังลิฟต์
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ประตูเพ้นท์เฮาส์หรูย่านธุรกิจของรองประธานบริษัท ศิววงศ์ษา เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ถูกเปิดออกเบาๆ คีย์การ์ดที่ได้มาแบบงงๆ นั้นหญิงสาวเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อสูท รูปร่างทรงนาฬิกาทรายในชุดเรียบร้อยก้าวเข้าห้องกว้างขวางช้าๆ สูดลมหายใจลึกๆให้กำลังใจตนเอง
เวทิศ ศิววงศ์ อายุ 32 ปี สูง187 หน้าตาหล่อเหลาแบบลูกครึ่งเพราะเลือดมารดานั้นเป็นลูกผสม ไทย-ออสเตรีย -จีน
ลูกชายคนเดียวของเจ้าของค่ายละครชื่อดัง นิตยสารหลายปก เจ้าของธุรกิจโรงแรม รีสอร์ทห้าดาวทั่วฟ้าเมืองไทย ชายหนุ่มมีดาราสาวสวยคู่ควงไม่ซ้ำหน้า โดยไม่ต้องเข้าหาพวกเธอทั้งหลาย เขามีพร้อมทั้งรูปสมบัติทรัพย์สมบัติ ชวนให้หลงใหลก็จริงแต่ชื่อเสียงดังกระฉ่อนในทางเสียหายเป็นการดีที่เธอคิดป้องกันสายตาตนไว้ก่อน เพราะมาที่นี่อาจเจอหนังสดกำลังแสดงอยู่ก็เป็นได้
สนใจเวทิศ ศิววงษ์ แอบมองเขาเหมือนได้ดูดาราทั่วๆ ไปดีอยู่แล้ว หญิงสาวเตือนตนเอง ฉากรักดุเดือดเกิดขึ้นเสมอในห้องนี้ แม้ฟังคนอื่นมาอีกทีก็ตามแต่เธอก็เชื่อว่ามันคือเรื่องจริง
ไปไหนนะ? เดินหลายก้าวสายตาเรียวเล็กมองหาเจ้าของห้อง พบเจอแต่เฟอร์นิเจอร์หรูหรา การตกแต่งห้องแสนเลิศหรู เพลิดเพลินสายตาจนเผลอเดินลูบๆ คลำๆ ผ่านไปหลายนาทีไม่เห็นใบหน้าครึมหนวดเครา ดวงตาสีสนิม รูปร่างสูงใหญ่ กล้ามโตที่สะกดสายตาตนเองได้เสมอ ผ่องรำไพก็ชะโงกเข้าไปด้านใน ไม่เห็นวี่แววอีกก็ชักโล่งใจที่ยังไม่ต้องพบเจ้านายโดยตรงคนใหม่ในวันนี้
บางทีอาจพาสาวไปออกศึก เฮ้ย ออกเดท ที่อื่นก็ได้ เลขาสาวผิวสีน้ำผึ้งหลับตาพ่นลมหายใจโล่งอก
“เป็นอะไร จะเป็นลมรึไง” เสียงทุ้มดังข้างหลัง
“คุณเวทิศ…อยู่เหรอค่ะ ขอโทษคะคิดว่าไม่อยู่” หญิงสาวตกใจหันหน้าไปมอง
“ ก็นี่ใช่ฉันไหมล่ะ เห็นเป็นคุณพ่อหรือไง หน้าตาฉันหล่อ หนุ่ม กว่าตั้งเยอะ” เจ้านายคนใหม่ตอบเสียงราบเรียบ นิ้วมือเรียวลูบคางบึกบึน ผ่องรำไพจ้องดวงตาสีสนิมไม่กระพริบ หน้าตาพลันแดงก่ำเห็นร่างใหญ่อยู่ชุดเสื้อคลุม โชว์หน้าอกกว้างไรขนสีน้ำตาล เธอเมินไปด้านอื่นเสีย
“เป็นเลขาคุณพ่อมาเกือบปีเป็นไงบ้าง “
เวทิศสำรวจร่างอ้อนแอ้น แต่งตัวค่อนข้างเชย… ทว่าการแต่งตัวถูกมองผ่านเพราะทรวดทรงเจ้าหล่อน แบบนี้นี่เองคุณพ่อถึงหวงนักหนา คุณแม่ถึงลมจับเกือบทุกวัน
นมโตยังกับหนังการ์ตูนโป๊ญี่ปุ่น ก้นงอนน่าตีชะมัดถึงร่างจะผอม
“มีอะไรหรือคะ” ผ่องรำไพจ้องใบหน้าคมคาย แม้จะรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย แต่อยากรู้ทำไมเขาต้องถามแบบนี้ ฟังทะแม่งหูจังเลย
เวทิศยักไหล่ ปล่อยมือข้างหนึ่งมาจับชุดโซฟาหลุยวิกตองค์ สายตาคมกริบยังอยู่ที่เดิม “ แค่อยากรู้เธอสมัครใจมาเป็นเลขาฉันหรือเปล่า เพราะตำแหน่งเลขาประธานใหญ่เงินเดือนดีกว่าเลขารองประธานอย่างฉัน”
ผ่องรำไพมองตามเจ้าของห้องที่เดินไปทรุดนั่งไขว้ขารอคำตอบ
“แต่ที่ดิฉันทราบท่านบอกว่าจะจ่ายเงินดิฉันด้วยอัตราเดิมนะคะ” ผ่องรำไพพยายามไม่มองเรียวขายาวที่โผล่พ้นเสื้อคลุม หญิงสาวบอกรายละเอียดที่เป็นประโยชน์ของตนแล้วลดเสียงเมื่อรู้ว่าดูน่าเกลียดเมื่อพูดเรื่องเงินก็น้ำเสียงเปลี่ยนไป แต่เรื่องจะยอมลดเงินเดือนคงเป็นไปไม่ได้ ค่าใช้จ่ายเธอแต่ละเดือนแทบไม่เหลืออยู่แล้ว
“ออ เหรอ” ร่างสูงของเวทิศลุกขึ้น ลูบผมสีน้ำตาลอมดำที่ปรกหน้าด้วยความเคยชิน ดวงตาวาววับฉายรังสีบางอย่างออกมาแวบเดียว เดินเข้าใกล้ร่างเล็ก ผ่องรำไพถอยห่าง
“หนีทำไมดูจากสีหน้า คำพูดที่ออกจากปากแสดงว่าต้องการเงินมาก… ถ้าต้องการ ก็ดูแลฉันให้ดี ให้ดีกว่าที่ดูแลคุณพ่อสิคุณเลขาคนเก่ง”
มือใหญ่ละจากเส้นผมรวบร่างเล็กเข้าอ้อมแขน มือทั้งสองรัดแน่น ผ่องรำไพไม่ดิ้นรนหนีเพราะกำลังช็อก… สายตาแหงนมองใบหน้าคมเข้ม จนมือใหญ่ล้วงเข้าบีบหน้าอกใหญ่ในตัวเสื้อ จึงได้สติ “กรี้ดด!” เธอยกสองมือตีอกกว้างพัลวัน มือปลาหมึกดูทนถึก ไม่เจ็บสักนิด แถมไม่ยอมปล่อยก็จิกเล็บยาวข่วนสู้สุดฤทธิ์ ต้องทำเจ้านายขวัญใจสาวๆ เสียโฉมก็ต้องทำล่ะคราวนี้
“อย่านะคุณ อย่าฉันมาเป็นเลขาคุณนะคะ”
“เลขา ใช่ฉันรู้ และพยศ ของเธอใหญ่ดีจริง แบบนี้ชอบนะแต่เสียใจด้วยฉันไม่กินของเหลือเดนจากคุณพ่อท่านหรอก” เวทิศผลักร่างบางจนล้มลงที่พื้น
“ ทำไมทำอย่างนี้” ผ่องรำไพตกใจน้ำตาซึม หัวใจสั่น
ริมฝีปากแดงของเวทิศยิ้มเหยียด นั่งยองลงข้างๆ ปลดเนคไทออกจากลำคอหญิงสาวด้วยความรวดเร็ว
“ทำอะไรคุณ อย่านะ ไม่ ไม่ ไม่นะคะ ดูหน้าฉันก่อน ฉันไม่ใช่ดารานางแบบในสังกัดคุณนะคะปล่อยฉันไปเถอะ” ผ่องรำไพตะลึงคิดว่าอาจโดนข่มเหงรู้ว่าไม้แข็งไม่ได้ผลก็ใช้ไม้อ่อนวอนขอด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร มือบางป่ายปัดมือใหญ่
“ไม่ต้องร้อง ไม่ทำอย่างว่าหรอกบอกแล้วไง แต่ทำอย่างอื่นที่สนุกๆ นิดหน่อยก็เท่านั้น” ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบทำให้รอยยิ้มนั้นหล่อเหลาเหลือกินแต่ไม่นานมันก็เปลี่ยนไปเป็นยิ้มเยาะ เขากระซิบใกล้เรือนผมสีดำขลับหอมกรุ่น สูดหอมฟอดใหญ่ ผ่องรำไพเบิกตากว้าง… ไม่นะต้องไม่เป็นแบบนี้ เธอไม่เคยคิดต้องมาเสียสาวหรือโดนมัดกระทำชำเรา โดนทำร้ายร่างกาย หญิงสาวคิดไปต่างๆ นาๆ
กับผู้ชายเพล์บอยคนนี้ เธอคงมีค่าเพียงธุลีดินถ้าเขาได้เธอไปแล้ว…
ดาราสาว สวยเคยโดนเขี่ยทิ้งมานับไม่ถ้วน นับประสาอะไรกับผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ อย่างเธอ
“ฉันแข็งแรง และแน่นอนลีลาอย่าเปรียบกันเลยนะแต่เสียดายที่เธอคงไม่ได้ลิ้มชิมฉัน” เสียงทุ้มใกล้หูเล็ก จมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มหอมกรุ่น มือเขายังอยู่ในตัวเสื้อ บีบขยี้อกอิ่มเธอ
บทที่ 1 1
21/03/2022
บทที่ 2 2
21/03/2022
บทที่ 3 3
21/03/2022
บทที่ 4 4
21/03/2022
บทที่ 5 5
21/03/2022
บทที่ 6 6
21/03/2022
บทที่ 7 7
21/03/2022
บทที่ 8 8
21/03/2022
บทที่ 9 9
21/03/2022
บทที่ 10 10
21/03/2022
บทที่ 11 11
29/03/2022
บทที่ 12 12
29/03/2022
บทที่ 13 13
29/03/2022
บทที่ 14 15
29/03/2022
บทที่ 15 16
29/03/2022
บทที่ 16 16
29/03/2022
บทที่ 17 17
29/03/2022
บทที่ 18 18
29/03/2022
บทที่ 19 19
29/03/2022
บทที่ 20 20
29/03/2022
บทที่ 21 21
29/03/2022
บทที่ 22 22
29/03/2022
บทที่ 23 23
29/03/2022
บทที่ 24 24
29/03/2022
บทที่ 25 25
29/03/2022
บทที่ 26 26
29/03/2022
บทที่ 27 27
29/03/2022
บทที่ 28 28
29/03/2022
บทที่ 29 29
29/03/2022
บทที่ 30 30
29/03/2022
บทที่ 31 31
29/03/2022
บทที่ 32 32
29/03/2022
บทที่ 33 33
29/03/2022
บทที่ 34 34
29/03/2022
บทที่ 35 35
29/03/2022
บทที่ 36 36
29/03/2022
บทที่ 37 37
29/03/2022
บทที่ 38 38
29/03/2022
บทที่ 39 39
29/03/2022
บทที่ 40 40
29/03/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ลิขิตนางฟ้า
ข้อมูลเพิ่มเติม