เมื่อผิดหวังจากความรักกะทันหัน นวลฉวี ร่ำเมรัยรสหวาน ฟังเพลงของคนอกหัก และสีสันของผับที่เร้าใจ เธอก็ลุกเต้นละติน ด้วยความคึกคะนองสนุกสนาน พร้อมคำประกาศ "คืนนี้ฉันฟรี ใครก็ได้ถึงตัวฉันคนเแรก เราจะไปด้วยกัน" รงค์ หนุ่มสุดหล่อเนี๊ยบ มาทันประกาศของเธอ มีหรือที่เขาจะปล่อยโอกาสผ่านไป เขากระโจนขึ้นไปถึงตัวเธอก่อนใคร และชายหนุ่มกับหญิงสาวในราตรีอันยาวนาน สุดแสนปั่นป่วน เพื่อจะถึงรุ่งอรุณของวันใหม่ และเธอพบว่าเธอไม่ได้เหมือนเมื่อวันวานอีกต่อไป โลกถล่มทลาย... เธอจะต้องเป็นจ้าสาวของเขาหรือ... ข้อเสนอของเขา "มาเป็นเจ้าสาวของผมเถิดนะ นวลฉวี ชั่วคราว...ก็ยังดีกว่าชั่วคืนไม่ใช่หรือ"
นวลฉวีเงยหน้าขึ้นจากงานเอกสารตรงหน้าเมื่อมีเงาผ่านทาบมาบนแผ่นพาร์ติชั่นที่กั้นอยู่ตรงหน้าเธอ...มันสูงประมาณระดับอกของคนยืนและเธอได้เห็นพนักงานทำงานร่วมแผนก
เธอไม่เรียกคนคนนี้ด้วยคำว่าเพื่อน
แค่คนทำงานด้วยกัน
และรับรู้ว่านี่คงจะเป็นเรื่องจุกจิกกวนใจแต่เช้าของวันแรกของสัปดาห์
เธอไม่ได้อยู่ออฟฟิศเลยในช่วงเดือนที่ผ่านมา ต้องติดตามเพ็ญพิมพ์ไปทำงานเก็บข้อมูลในพื้นที่ กลับเข้ามาในออฟฟิศก็ไม่ถึงวัน และวันนี้เธอเข้ามาแต่เช้า วันนี้จะได้นั่งทำงานทั้งวัน ทั้งสัปดาห์ยังไม่มีกำหนดการเดินทาง
เธอจะต้องทำรายงานเสนอให้ท่านประธานผู้ยังไม่ปรากฏตัว ยังเป็นบุคคลลึกลับ พูดกันว่าท่านประธานไม่อยากมารับงาน เขาจึงไม่ออกมาปรากฏตัว เขาบ่ายเบี่ยงและเรียกหาข้อมูลของงานจนกว่าเขาจะพอใจและอยากจะทำงาน
เพราะฉะนั้นรายงานของเธอจะต้องกระตุ้นให้เกิดแรงจูงใจสูงสุดให้ได้
แต่ตอนนี้ เธอคิดว่าการเริ่มต้นวันเริ่มแย่เพราะเพื่อนร่วมงานคนนี้
ดาราราย...
สาวสวยที่สุด เปรี้ยวสุด ร้ายสุด เชื่อมั่นสุดในตัวเองอย่างครบรสของแผนก...
มีคนพูดเสมอว่าดารารายนั้นสวยแบบนางร้ายที่หลุดจากจอละครทีวีออกมามีตัวตนอยู่จริง
ดารารายคนงามที่ งามแต่รูป ไม่งามใจ
รอยยิ้มบนหน้าดารารายตอนนี้ดูมากมาย และเหมือนมีรอยยิ้มเยาะอยู่ด้วยจางๆ
แต่เพราะเห็นกันมานาน ไม่ใช่ได้เห็นกันแค่ที่นี่ เพราะที่จริงดารารายเพิ่งจะเข้ามาทำงานไม่เกินหกเดือน ไม่อยากประหลาดใจอีก เธอเลยมองข้าม
เรื่องเธอกับดารารายรู้จักกันมาก่อนนี้ เธอไม่เคยพูด จะพูดไปไย ดารารายเองเป็นคนประกาศตั้งแต่แรกเข้ามาทำงานที่นี่ด้วยการมีเส้นสายฝากเข้ามา
...อย่าบอกใครว่าเราเคยเรียนหนังสือมาด้วยกันนะ นวล
ถึงไม่ได้โดนกำชับเช่นนั้น ดารารายคิดได้อย่างไรกันว่าเธออยากจะบอกคนอื่นๆ ถึงความสัมพันธ์ดังว่านั้น
ไม่น่าจะบอก เพราะบอกไปก็น่าอาย...เพื่อนแบบดารารายมีไปก็ใช่จะดี ไม่น่าเอามาอวด แม้แต่ในความสัมพันธ์ที่ต้องใส่ไว้ในโลกไซเบอร์ที่เป็นโลกเสมือน เธอยังไม่เคยคิดจะใส่
เพื่อนหรือ...ไม่เคยอยากคิดว่าดารารายคือเพื่อน แม้จะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม ตอนมอหนึ่งถึงมอสามเรียนห้องเดียวกัน แต่นวลฉวีได้ประจักษ์ความร้ายกาจของดารารายตั้งแต่หล่อนยังอายุสิบต้นๆ เท่านั้น
แต่ทุกอย่างก็เป็นการแข่งขันกันแบบเด็กๆ ไม่มีการคิดมากอะไร นวลฉวีเป็นคนที่ไม่มีการแข่งขัน ไม่ทะเยอทะยานมาแต่ไหนแต่ไร เธอถูกสอนให้รู้จักเพียงพอเรียบง่าย คนในบ้านยังพูดกันเลยว่ายากนักจะผลักดันเธอให้ไปตะกายฟ้าคว้าดาวหากเธอไม่อยากได้เอง
การแข่งขันมาสูงมากตอนเรียนมอปลาย เมื่อต้องอยู่ห้องเรียนเดียวกัน ดารารายทำตัวเป็นอริกับเธอมากกว่าจะเป็นเพื่อน ไม่ได้แข่งเรื่องการเรียนอย่างเดียว แต่แข่งเรื่องกิจกรรม การเป็นเชียร์ลีดเดอร์
ที่จริงดารารายลงแข่งแต่นวลฉวีถอนตัว
และดารารายเรียกนวลฉวีว่า ‘นังขี้แพ้’ พร้อมกับเอ่ยเย้ยหยันไปทั่วว่าเพราะนวลฉวีสวยสู้หล่อนไม่ได้ เก่งสู้หล่อนไม่ได้ หารู้ไม่ว่าหากความสวยที่จะต้องได้มาด้วยการแก่งแย่งแข่งขันใดๆ นวลฉวีตั้งปณิธานเอาไว้แล้วว่าเธอจะไม่ทำเป็นอันขาด
เธอไม่ขอแก่งแย่งแข่งขันใดๆ เพื่อให้ได้มาในทุกเรื่อง
และอีกเรื่องที่ดารารายได้ขอเอาไว้วันที่เดินเหน้าเข้ามาทำงานที่นี่
...และเธอห้ามบอกใครด้วยว่าเราเป็นญาติกัน...
เรื่องนี้สาบานได้กับวัดทั่วประเทศ นวลฉวีคิดตลอดมา เธอไม่อยากให้ดารารายเป็นญาติของเธอเลย
เธอเคยถามแม่...
...เขามาเป็นญาติของเราได้อย่างไร และอย่างที่เขาเข้ามากับแม่ของเขานั่นเรียกว่าเป็นญาติหรือ...
แม่โมโหมากกับคำอ้างตัวเช่นนั้นของดาราราย คำว่าญาติ และเธอถึงได้รู้ว่าลุงเขยของเธอทรยศต่อป้าด้วยการมีเมียน้อยและรับเลี้ยงดู
ดารารายคือลูกติดมากับเมียผู้หญิงคนนั้น มาเสพสุขกับสมบัติของครอบครัวป้า ที่ไม่ใช่สมบัติของลุง...ลุงเขยร่ำรวยเพราะสมบัติของป้า
และสุดท้ายป้าก็ทนไม่ได้ ป้าขอหย่า แม่ของดารารายจึงได้รู้ว่าผู้ชายที่นางคิดว่ามั่งคั่งร่ำรวยนั้น ที่แท้เขาไม่ได้มีอะไรมากมายดังที่นางเข้าใจแม้แต่น้อย นอกจากทรัพย์สินเศษๆ ที่เมียหยิบยื่นให้เหมือนให้ทานทิ้งไว้ดูแลนางกับลูก แต่นางก็ตามมาด่าทอประจานป้าของนวลฉวีสาดเสียเทเสีย ทั้งที่นางมาทีหลังและอยู่ในฐานะเมียน้อย แต่นางก็ไม่ได้ละเว้น สิ่งที่นางทำนั้นเลวร้ายจนป้าต้องเรียกตำรวจมายุติเรื่องและบอกกับลุงว่าหากยังไม่คุมกันให้ดี แม้แต่บ้านที่ได้ให้อยู่กันฟรีๆ ก็จะเรียกคืน นั่นแหละถึงได้เงียบกันไป
บทที่ 1 นวลฉวี
08/04/2022
บทที่ 2 ใหญ่เหลือเกินนะ
08/04/2022
บทที่ 3 แทบช็อกตาย
08/04/2022
บทที่ 4 ขย้ำ
08/04/2022
บทที่ 5 เพราะผู้ชาย
08/04/2022
บทที่ 6 แววตาตื่นตระหนก
08/04/2022
บทที่ 7 ไม่เคยยอมแพ้
08/04/2022
บทที่ 8 ความขุ่นมัว
08/04/2022
บทที่ 9 พูดหมาๆ
08/04/2022
บทที่ 10 รอเจ้าชายขี่ม้าขาว
08/04/2022
บทที่ 11 ใจเต้นแรง
08/04/2022
บทที่ 12 คาดไม่ถึง
08/04/2022
บทที่ 13 ปิดกั้น
08/04/2022
บทที่ 14 พูดจริงหรือพูดเล่น
08/04/2022
บทที่ 15 แรงกดดัน
08/04/2022
บทที่ 16 หลานเขย
08/04/2022
บทที่ 17 หวงแหน
08/04/2022
บทที่ 18 งานหมั้น
08/04/2022
บทที่ 19 เสกสรรโกหก
08/04/2022
บทที่ 20 ไร้ประโยชน์
08/04/2022
บทที่ 21 หลบภัย
08/04/2022
บทที่ 22 ต้องการเงิน
08/04/2022
บทที่ 23 อยู่ในสายตา
08/04/2022
บทที่ 24 เวอร์จิ้น
08/04/2022
บทที่ 25 ชั่วคราว
08/04/2022
บทที่ 26 คลายเครียด
08/04/2022
บทที่ 27 ไม่ได้หมายจะตีสนิท
08/04/2022
บทที่ 28 โลกของเธอได้แตกกระจายลง
08/04/2022
บทที่ 29 เป็นแบบแผน
08/04/2022
บทที่ 30 ผู้หญิงคนนี้ดึงดูดเขาเข้าหา
08/04/2022
บทที่ 31 เป็นที่รักของผม
08/04/2022
บทที่ 32 ดาราราย
08/04/2022
บทที่ 33 กำลังจะหมั้น
08/04/2022
บทที่ 34 คืนนี้ฉันฟรี
08/04/2022
บทที่ 35 เมาด้วยอารมณ์
08/04/2022
บทที่ 36 สัญญา
08/04/2022
บทที่ 37 ความสัมพันธ์
08/04/2022
บทที่ 38 รับผิดชอบ
08/04/2022
บทที่ 39 สืบชาติพันธุ์
08/04/2022
บทที่ 40 ไม่ใช่ผู้ชายของฉัน
08/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ อาริตา กันยามาส
ข้อมูลเพิ่มเติม