รักร้ายของนายพายุ

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

บทที่1.แสงหรือเงาที่ทำให้หลงใหล

แสงสว่างมลังเมลืองของป้ายไฟหน้าสถานบันเทิงสว่างวิบวับ ป้ายต่างๆ ที่เรียงรายเป็นพืดอยู่ริมถนนย่านเอสกวิลี ใจกลางกรุงโรม ทิชากรเดินตามขบวนมัคคุเทศก์ โดยที่มีไกด์พามาเที่ยวแหล่งบันเทิงตอนกลางคืน ตามคำเรียกร้องของผู้ที่มาเที่ยวในทริปเดียวกันนี้ หลังจากเมื่อกลางวันเดินย่ำชมศิลปวัฒนธรรมเก่าแก่ของอิตาลีมาจนเกือบทั่ว พวกเขาเรียกร้องยากสัมผัสความร้อนแรงของเสียงเพลงสไตล์อิตาเลียน ที่ทั้งกระแทกกระทั้นโดนใจ กับกลิ่นอายวัฒนธรรมที่ร้อนแรงพอๆ กับรสชาติจัดจ้านของอาหารพื้นเมือง

“อย่าแยกห่างจากเพื่อนๆ นะครับเดี๋ยวจะหลง ประชาชนส่วนใหญ่ของเขาใช้ภาษาอิตาเลียน เดี๋ยวจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง... เกาะกลุ่มกันไว้นะครับ”

ไกด์หนุ่มส่งเสียงบอกดังลั่น เขาพยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด ดูแลนักท่องเที่ยวให้ทั่วถึง เพราะมันเป็นอาชีพของเขาเอง

เสียงสาวๆ ในกลุ่มส่งเสียงวี้ดว้าย ตอนเห็นหนุ่มๆ อิตาเลียนหล่อเหลา พวกเขาส่วนมากรูปร่างสูงใหญ่ แผงอกเป็นมัดๆ รูปกายกำยำเมื่ออาชีพหลักของคนในโรมคือการออกเรือหาปลาในทะเล แม่น้ำไทเบอร์เป็นแม่น้ำสายหลักที่เป็นสายส่งน้ำกินน้ำใช้ในกรุงโรม รวมทั้งเป็นท่าจอดเรือ เมื่อเรือใหญ่ย้อนกลับมาหลังออกไปตระเวนกลางน่านน้ำ แสงไฟสว่างๆ สาดส่องกระทบกับแผ่นน้ำมองดูระยิบระยับ เหมือนกับเกร็ดเพชรที่หล่นร่วงฉาบทาเอาไว้ เงาวูบวาบฉาบแผ่นน้ำ สะท้อนกับแสงไฟมองดูมลังเมลือง

ทิชากรชอบอยู่กับธรรมชาติเงียบๆ มากกว่าการมาเที่ยวในแหล่งที่มีแต่เสียงอึกทึกครึกโครม แต่เมื่อมันเป็นความต้องการของผู้คนกลุ่มใหญ่ เธอก็จำใจตามมาด้วยทั้งๆ ที่อยากจะนอนซุกตัวบนที่นอนนุ่มๆ มากกว่า เพราะการเดินนานๆ เพื่อดูศิลปวัฒนธรรมเมื่อกลางวันก็สูบพลังงานในร่างกายของเธอไปมากโข แต่เมื่อเห็นพ้องต้องกันทั้งหมด เธอก็จำเป็นต้องมาด้วย...อีกอย่างจะได้ดูแหล่งท่องเที่ยวตอนกลางคืนไว้ประดับความรู้!!

ผีเสื้อราตรีที่ออกมาหากินตอนกลางคืนแต่ละนางแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาด แต่งแต้มหน้าด้วยเครื่องสำอางจนหน้างดงามไม่มีที่ติ จนทิชากรกลายเป็นเด็กกะโปโลไปเลย เมื่อเทียบกับเจ้าหล่อนทั้งหลาย ทรวงอกอวบอัดถูกดันจนเกือบจะล้นทะลักออกมาจากชุดรัดติ้ว สัดส่วนยวนตาอวบอูมหน้าอกหน้าใจล้นทะลัก ทิชากรก้มมองหน้าอกของตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้า เมื่อมันแบนราบและถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ เธอกวาดตามองสาวสวยเพลินๆ หลังไกด์นำทางหาที่นั่งให้เรียบร้อย น้ำผลไม้ในมือผสมแอลกอฮอล์เจือจางและมันทำให้หน้าหวานแดงจัดขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตากลมโตแพรวพราวระยับ เธอมองทุกสิ่งรอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจ

“นกๆ !!! เห็นสาวๆ กลุ่มนั้นบอกว่า คลับนี่เป็นของคุณเคลวินล่ะ”

อ่านเลย