วิวาห์ในคืนหวาม

Name: วิวาห์ในคืนหวาม
Rating: 5.0 (5 reviews)

ปรียาดา

นิยายสั้น | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

9.5K

ชม

บท

สินีที่อกหักจากเจ้านายที่พ่วงตำแหน่งคู่ขา กับ พชรที่อกหักจากรุ่นน้องที่ดันไปรักกับเจ้านายของสินี เมื่อคนอกหักสองคนมาเจอกัน ดังนั้นความสัมพันธ์ของเราสองคนจึงเริ่มต้นจากเซ็กซ์และความผิดหวัง

บทบาทที่เสียสละ ผู้ใหญ่ใหม่ เรื่องสั้น อดีตอันน่าเศร้า คู่รักแห่งโชคชะตา

บทที่ 23 บทส่งท้าย 2

01-17 11:18

บทที่ 1 บทนำ 1

เสียงดนตรีดังกระหึ่มกับความพลุกพล่านของบรรดานักท่องราตรีที่บ้างกำลังนั่งดื่มสังสรรค์กับบรรดาพวกพ้อง บ้างกำลังออกสเต็ปลีลาวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนานอยู่กลางฟลอร์ในสถานบันเทิงชื่อดัง ไม่ได้นำพาให้หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงบาร์เครื่องดื่มด้านในได้ใส่ใจเลย

สินีเป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาดีเข้าขั้นว่าโดดเด่น อีกทั้งเสน่ห์สาวของหล่อนยังเปี่ยมล้นจนใครต่อใครต่างต้องเหลียวมอง ซึ่งบางคนถึงกับส่งสายตาให้หล่อนเพื่อหวังที่จะสานสัมพันธ์กันต่อไป แต่ใบหน้าของหล่อนในยามนี้ติดจะเรียบเฉยมากและไม่ชายสายตาแลใครทั้งสิ้น ในมือของหล่อนถือแก้วใสที่บรรจุแอลกอฮอล์ฤทธิ์ร้อนแรงอยู่ หล่อนยกมันขึ้นจิบเป็นระยะ พอหมดก็เติมเป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ การที่หล่อนทำเพียงแค่จดจ่ออยู่กับแก้วของเหลวในมือเท่านั้น ทำให้หล่อนดูค่อนข้างที่จะถือตัวและหยิ่งยโส แต่ใครจะรู้เลยว่าภายในนั้นหล่อนซ่อนความชอกช้ำไว้มากเพียงไร

เขาพอลเจ้านายของหล่อน ทำเอาหัวใจหล่อนพังยับเยินไม่มี ชิ้นดี แต่จะไปโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก เพราะเป็นหล่อนเองที่ยอมรับความสัมพันธ์แบบนั้นตั้งแต่ต้นทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันเป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกายเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่รักแรกและผู้ชายคนแรกของหล่อน แต่เขาเป็นคนที่หล่อนพูดได้เต็มปากว่ารัก

สินีรู้จักกับพอลตั้งแต่ตอนที่หล่อนเรียนจบใหม่ๆ ครานั้นหล่อนเปลี่ยนที่ทำงานมาสองสามที่ สุดท้ายมาลงตัวที่บริษัทของพอล เขาวางตัวเป็นเจ้านายที่ดีมาตลอด ทั้งเขายังใจเย็นช่วยสอนงานให้กับเด็กไม่ประสาอย่างหล่อน จนกระทั่งทุกวันนี้หล่อนสามารถเรียกได้ว่าเป็นเลขามือทองที่มีความสามารถรอบด้านก็เพราะได้เรียนรู้จากเขาทั้งสิ้น ความอ่อนโยนของเขาทำให้หล่อนตกหลุมรักเจ้านายตัวเองโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอายุของเขากับหล่อนจะห่างกันถึงสิบกว่าปี

พอลเจ้านายของหล่อนเป็นชาวฝรั่งเศสแท้ที่อายุล่วงเข้าวัย เลขสี่แล้วแต่ยังดูดีทุกกระเบียด ที่สำคัญเสน่ห์แบบหนุ่มใหญ่ของเขายิ่งขับให้เขาดูดีและน่าดึงดูดยิ่งขึ้นไปอีก จึงไม่แปลกอะไรที่สาวน้อยสาวใหญ่จะหลงเสน่ห์เขาได้โดยง่ายแม้ว่าเขาจะเป็นพ่อหม้ายที่มีลูกโตถึงขั้นเรียนในระดับมหาวิทยาลัยแล้วก็ตาม และเขาเองก็ไม่เคยทำให้ใครต่อใครผิดหวัง เขามักมีน้ำใจกับบรรดาสาว ๆ ที่เข้ามาติดพันเขาเสมอ แต่เขาเองก็มีกฎก่อนที่จะเริ่มผูกสัมพันธ์กับพวกหล่อนอยู่เหมือนกันคือ การคบหากับเขาจะเป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกายที่ต่างฝ่ายต่างพอใจกันทั้งสองฝ่ายเท่านั้น และแม้ว่าเขาจะตั้งกฎเช่นนี้ขึ้นมา บรรดาผู้หญิงต่างก็ยอมเพียงเพื่อที่จะได้มีสัมพันธ์รักกับเขาสักครั้ง สินีที่เป็นเลขาของเขามานานนั้นเข้าใจดี เพราะต้องคอยจัดระเบียบผู้หญิงของเจ้านายบ่อยๆ

มีหลายครั้งหล่อนนึกถอดใจ แต่การที่ต้องทำงานร่วมกัน พบปะพูดคุยเห็นหน้ากันทุกวัน ความรู้สึกของหล่อนจึงมีแต่เพิ่มพูนมากขึ้น จนกระทั่งวันหนึ่งหล่อนตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง ด้วยหล่อนคิดว่าตนเองไม่มีอะไรที่จะต้องมาเสียอีกแล้ว เพราะหล่อนเสียมันไปตั้งแต่รักครั้งแรกในวัยเรียนไปแล้ว ดังนั้นสถานะของหล่อนกับเขาจึงเพิ่มขึ้นมาอีกสถานะหนึ่งซึ่งเขาเรียกมันว่าคู่ขา

หล่อนอาศัยความใกล้ชิดและใช้เสน่ห์สาวที่หล่อนมั่นใจเต็มเปี่ยมเพื่อยั่วยวนเขา ซึ่งตัวพอลเองก็เข้าใจความหมายที่หล่อนต้องการสื่อได้เป็นอย่างดี ในเมื่อฝ่ายหญิงเสนอเขาจะไม่สนองได้อย่างไร แต่กระนั้นเขาก็ย้ำกับหล่อนเพื่อความมั่นใจถึงข้อตกลงต่าง ๆ ซึ่งหล่อนเองก็ยอมรับมันทุกประการ และสุดท้ายแม้ว่าเขาจะเปลี่ยนคู่ควงหรือคู่นอนบ่อยแค่ไหน แต่หล่อนก็เป็นคนที่รู้ใจและถูกใจเขาที่สุดเสมอ

สินีและพอลดำรงสถาะเจ้านายกับเลขาพ่วงด้วยคู่ขามาเกือบๆ สองปี นับได้ว่านานกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่พอลควงอย่างมากสุดก็แค่สามเดือน สิ่งนี้ทำให้หล่อนวางใจและพอใจกับความสัมพันธ์เช่นนี้ของเขา หล่อนพยายามทำตัวเองให้เป็นผู้หญิงในลักษณะที่เขาชอบโดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่หล่อนจะใช้ผูกกับเขาได้ แม้ว่าหล่อนไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แต่ก็ไม่เจนจัดนัก แต่เพื่อเขาจึงต้องหัดที่จะใช้เสน่ห์แห่งเรือนกายให้เป็นประโยชน์ หล่อนเรียนรู้เทคนิคและวิธีการ รวมถึงการดูแลตัวเองอย่างดีที่จะรองรับอารมณ์ร้อนแรงกับเขา จนทำให้หล่อนกลายเป็นสาวร้อนแรงไปโดยปริยาย แม้กระนั้นแล้วสุดท้ายที่หล่อนทุ่มเทไปทั้งหมดกลับสูญเปล่าเพียงเพราะเขาดันไปไปหลงเด็กสาวรุ่นลูกและจริงจังถึงขั้นตัดสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคนรวมถึงตัวหล่อนเอง ด้วยเหตุนี้เองหล่อนจึงต้องมานั่งดื่มปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนี้

“ขอวิสกี้หนึ่งแก้ว”

ขณะที่นั่งลำลึกถึงความหลังอยู่นั้น เก้าอี้ด้านของสินีก็ถูกเลื่อนออกพร้อมกับร่างสูงของใครบางคนที่นั่งลงมาแล้วสั่งเครื่องดื่มที่ตนต้องการ

สินีไม่ได้ใส่ใจนักเพียงแค่เหลือบตามองเล็กน้อย แต่พอเห็นใบหน้าด้านข้างที่ดูคุ้นๆ คิ้วของหล่อนก็ขมวดเป็นปมขึ้นมาทันที แม้หล่อนจะดื่มไปมากแต่ก็ยังไม่ได้เมาจนถึงขนาดจำไม่ได้ว่าเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะนั่งลงด้านข้างนั้นเป็นคนเดียวกับที่หล่อนเคยเห็นว่าเต้นรำกับยัยเด็กสาวที่เจ้านายของหล่อนกำลังหลงรักหัวปักหัวปำ ดังนั้นเองสินีจึงจับตา มองคนด้านข้างอย่างเงียบๆ

หลังจากที่ถูกปฏิเสธจากรุ่นน้องที่เขาหมายปอง ตอนแรกพชรคิดว่าเขาจะทำใจได้ แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นเลย ความรู้สึกแรกในตอนที่ถูกปฏิเสธด้วยการที่เธอบอกว่าคิดกับเขาแค่พี่ชาย เขาเพียงรู้สึกถึงความชาหนึบในหัวใจ และคิดว่าการอกหักครั้งนี้มันไม่สาหัสเท่าไหร่ แต่เมื่ออาการชานั้นจางหายไปความเจ็บปวดกลับเข้ามาแทนที่ เขาไม่สามารถทำใจให้ลืมขวัญข้าวรุ่นน้องที่เขาอุตส่าห์ค่อย ๆ สานสัมพันธ์สร้างความสนิทสนมได้ คราแรกเขายังคิดว่าเขาพอมีความหวัง จากสถานะพี่ชายอาจจะเลื่อนขึ้นเป็นสถานะอื่นได้ แต่ในวันนี้ที่เขาพบเจอกับหล่อนโดยบังเอิญ ความจริงที่ประจักษ์เหมือนหมัดน็อกเข้าเต็ม ๆ รุ่นน้องที่หมายตาปฏิเสธเขาแต่หันไปเลือกผู้ชายที่แก่คราวพ่อ และที่สำคัญชายคนนั้นยังเป็นบิดาของเพื่อนสนิทของหล่อน ความรู้สึกผิดหวังและพ่ายแพ้ทำให้เขาตัดสินใจใช้แอลกอฮอล์เพื่อบำบัดอาการอกหักเจียนตายของเขาในขณะนี้ อย่างน้อยฤทธิ์ของมันก็ช่วยให้เขาลืมได้ในขณะหนึ่ง

อ่านต่อ