ตรวนเสน่หา

รถสปอร์ตสีดำเงาแล่นผ่านประตูรั้วเหล็กโปร่งบานใหญ่เข้ามาจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์หลังงามซึ่งเป็นสถานที่พำนักพักพิงของมหาเศรษฐีน้ำมันผู้ร่ำรวยอย่างนายอบูฮะซัน มะอาลีย์ และภรรยานามว่าฟาติมาห์ รวมถึงบุตรชายวัยฉกรรจ์ของพวกเขาอีกสี่คน

คฤหาสน์หลังนี้สวยงามโดดเด่นด้วยการสร้างสรรค์อย่างประณีตบรรจง วัสดุล้ำค่ามากมายจากทั่วทุกมุมโลกถูกนำมาประดับประดาอวดโฉมแก่สายตาของผู้มาเยือน และด้วยพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลหลายร้อยเอเคอร์ของอาณาจักรมะอาลีย์ ภายในคฤหาสน์จึงมีสิ่งอำนวยความสะดวกชั้นเลิศมากมายชนิดที่เรียกได้ว่าไม่ต่างจากวังขององค์สุลต่านเลยแม้แต่นิดเดียว

จตุรเทพแห่งเอห์เดน คำกล่าวนี้ไม่เกินความเป็นจริงเลยสำหรับสี่หนุ่มแห่งตระกูลมะอาลีย์ เพราะพวกเขาทั้งสี่มีรูปโฉมราวกับเดินลงมาจากสรวงสวรรค์ เทพบุตรในฝันที่สาวน้อยสาวใหญ่ครึ่งค่อนโลก หรืออาจจะทั้งโลกต่างเฝ้ามองและอยากครอบครองเป็นเจ้าของ แต่ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านเลยไปสักกี่ปี หัวใจของจตุรเทพแห่งเอห์เดนก็ยังคงเป็นอิสระเช่นเดิม

จนกระทั่ง อะซูล พี่ชายคนโตซึ่งมีความเป็นผู้นำสูงถูกพ่อแม่จับแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว เขาเป็นลูกชายคนแรกที่เรียนจบและกระโดดเข้ามาช่วยกิจการของครอบครัว ซึ่งทำได้ดียิ่งนักจนอบูฮะซันไว้วางใจ แม้แต่เรื่องคู่ครองก็ไม่เคยเอ่ยขัด

การีม หนุ่มหล่อสายเลือดทะเลทรายลำดับที่สามผู้มีนิสัยโลดโผน รักการผจญภัยเป็นชีวิตจิตใจ ชายหนุ่มตัดสินใจว่าจะไม่ก้าวเข้ามายุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัว แต่เลือกเปิดบริษัททัวร์ในฝันของตนเองแทน ซึ่งสิ่งที่เขาทำก็ประสบความสำเร็จแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว

ทารีก หนุ่มหล่อคนสุดท้ายของตระกูลมะอาลีย์ หลังจากจบปริญญาโทจากอเมริกาเขาก็กระโดดเข้ามาช่วยพ่อและพี่ชายบริหารธุรกิจน้ำมันของตระกูลทันที และแน่นอนว่าไม่มีอะไรที่ทารีกทำได้ไม่ดี เขาทำทุกอย่างได้ยอดเยี่ยม ช่วยเหลือครอบครัวจนธุรกิจเจริญรุ่งเรือง

และเขา...ฮัสซานัล มะอาลีย์ ลูกชายคนที่สองของตระกูลมะอาลีย์จบปริญญาโทคณะวิศวกรรมศาสตร์จากประเทศอังกฤษ ชายหนุ่มเป็นคนฉลาดและมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงมากจนน่ากลัว ว่ายน้ำคือกีฬาโปรด ซึ่งในระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรีและปริญญาโท เขาได้รับคัดเลือกจากมหาวิทยาลัยให้เป็นตัวแทนแข่งขันว่ายน้ำ กวาดเหรียญทองรวมถึงเป็นเจ้าสระในทุกๆ การแข่งขัน จนเมื่อจบการศึกษาแล้ว ฮัสซานัลจึงยุติบทบาทนักกีฬาว่ายน้ำลง และเดินทางกลับมายังสหรัฐอาหรับเอห์เดนเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ของพ่อและพี่ชายด้วยความเต็มใจ

“เชิญครับคุณชายรอง”

ประตูรถสปอร์ตถูกเปิดกว้างด้วยความสุภาพโดยคนรับใช้ชายคนสนิทที่มีชื่อว่าชาร์คีล

ฮัสซานัลก้าวลงมาจากซูเปอร์คาร์คู่ใจราคาแสนแพงด้วยท่าทางสง่างาม ชุดสูทราคาแพงเน้นรูปร่างล่ำสันของอดีตนักกีฬาว่ายน้ำหนุ่มให้ชวนมองยิ่งนัก และด้วยเรือนร่างที่สูงถึงหกฟุตสามนิ้ว ทุกท่วงท่าของชายหนุ่มจึงเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ชวนให้ลืมหายใจ

“คุณพ่อกลับมาหรือยัง” นัยน์ตาคมกริบสีทองหรี่ลงเล็กน้อย เพื่อจ้องหน้าคู่สนทนาที่ตัวเล็กกว่า “ยังไม่ตอบอีก คุณพ่อกลับมาหรือยัง ชาร์คีล”

“เอ่อ ยังไม่กลับมาครับ คุณชายรอง”

ชาร์คีลรีบละล่ำละลักตอบด้วยความรู้สึกผิด เขาเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ฮัสซานัล มะอาลีย์ บุรุษผู้มีรูปโฉมราวกับเทพบุตรที่จุติลงมาจากสรวงสวรรค์ เขาไม่ได้รู้สึกเกินจริงเลยแม้แต่น้อย เมื่อผู้ชายตรงหน้างดงามในแบบที่บุรุษด้วยกันยังต้องอิจฉา แสงตะวันยามบ่ายแก่กระทบด้านหลังร่างสูงทรงพลังยิ่งเน้นให้เจ้านายหนุ่มของเขาเต็มไปด้วยความหล่อเหลาดึงดูดใจ

ชาร์คีลยังจดจำสมัยอยู่ที่อังกฤษได้ดี ตอนนี้ชายหนุ่มฮอตมากในหมู่สาวๆ ของมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่และใกล้เคียง และยิ่งเจ้านายของเขาได้เป็นนักกีฬาว่ายน้ำมือหนึ่งของมหาวิทยาลัยด้วยแล้ว ชื่อเสียงความเก่งกาจและความหล่อเหลาของฮัสซานัลก็ขจรไปทั่วทั้งอังกฤษ ซึ่งแน่นอนว่ามีสาวสวยมากมายต่อคิวเข้ามาให้เจ้านายของเขาชี้นิ้วเลือกเพื่อลากขึ้นเตียง แต่ก็มีไม่กี่คนที่จะโชคดีได้ใช้ชีวิตในฐานะคู่ควงของนายฮัสซานัล มะอาลีย์ นานเกินหนึ่งสัปดาห์

เจ้านายของเขารักสนุก ชื่นชอบชีวิตโลดโผนบนเตียงเป็นชีวิตจิตใจ ถึงกระนั้นก็ไม่มีหญิงใดสามารถทำให้ฮัสซานัลหวั่นไหวได้ เขาเคยสงสัยเสมอว่าทำไมชายหนุ่มถึงไม่ยอมให้สตรีนางไหนเข้ามาครอบครองพื้นที่ภายในหัวใจ ทั้งๆ ที่แต่ละนางก็ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี แถมโพรไฟล์ก็เลิศหรู

‘หัวใจของฉันมีเจ้าของแล้ว’

นี่คือคำตอบของ ฮัสซานัล มะอาลีย์ คำตอบที่ทำให้เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเจ้านายมีนางในฝันแล้ว

"งั้นพี่อะซูลกับรอบียะฮ์ก็คงยังไม่กลับเหมือนกันใช่ไหม"

ดวงตาคมสีทองหวานฉ่ำเสมอ แม้กระทั่งยามหรี่มองคู่สนทนาด้วยแรงโทสะ

“เอ่อ ใช่ครับ นายหญิงกับคุณชายสี่ก็ออกไปข้างนอก ส่วนคุณชายสาม...ยังไม่กลับมาเลยครับตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ว่าแต่คุณชายรองมีอะไรหรือเปล่าครับ”

คนฟังยิ้มบางๆ ก้าวเท้าเข้าไปในตึกใหญ่เบื้องหน้า ชาร์คีลรีบเดินตาม

“ฉันจะบินไปเมืองไทยน่ะ”

“บินไปเมืองไทยหรือครับ”

น้ำเสียงของคนสนิทดูตื่นตกใจ แต่สำหรับฮัสซานัลมันเป็นเรื่องน่ายินดีต่างหาก เขาปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมานานเกินไปแล้ว แปดปีเต็มกับการที่ไม่ได้หวนกลับไปยังดินแดนของผู้มีพระคุณเลย เขาคาดหวังว่าหล่อนจะยังคงรอเขาอยู่

“ใช่ ฉันต้องไปทำตามคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับใครบางคน”

เหตุการณ์เมื่อแปดปีที่แล้วย้อนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง ฮัสซานัลไม่เคยลืมมันแม้แต่นาทีเดียว ถึงแม้ช่วงตลอดแปดปีที่ผ่านมา เขาจะยุ่งกับการเรียนและช่วยงานกิจการของครอบครัวจนปลีกตัวไปทำตามความต้องการของตัวเองไม่ได้ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เคยหยุดคิดถึงหล่อน

เด็กสาวงดงามผู้มีพระคุณต่อเขา...

‘ช่อพุด ศรีวิชัย’

ป่านนี้เด็กสาววัยแรกรุ่นคงจะเติบใหญ่เป็นสาวสะพรั่ง เขามั่นใจว่าหล่อนจะต้องงดงามอย่างที่เขาปรารถนา รอยยิ้มพึงพอใจผุดขึ้นบนดวงหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาที่หวานซึ้งอยู่แล้วยิ่งงามหยดย้อยชวนมอง

“เพราะแบบนี้ใช่ไหมครับ คุณชายรองถึงไม่ยอมไปดูตัวผู้หญิงที่นายหญิงเลือกเอาไว้ให้” ชาร์คีลสามารถคาดเดาความรู้สึกของเจ้านายได้เสมอ และมันก็ถูกต้องทุกครั้ง

“ใช่ ฉันไม่ยอมให้คุณแม่บังคับเหมือนพี่ฮะซูลหรอก” ฮัสซานัลพึมพำเสียงห้าว พลางก้าวเข้าไปในลิฟต์แก้วหรู ชาร์คีลกำลังจะตามติดเข้าไป แต่ถูกห้ามเอาไว้

“นายไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว”

“แต่วันนี้คุณชายรองมีนัดกับคุณวิกกี้นะครับ”

คนที่กำลังยืนอยู่ในลิฟต์หรูยิ้มบางๆ

“ยกเลิกนัดเธอซะ”

“แต่เธอจะต้องไม่พอใจมากนะครับ และอีกอย่างพ่อเธอเป็นถึง...” ชาร์คีลพยายามจะเตือนว่าพ่อของวิกกี้เป็นถึงนายกเทศมนตรีของรัฐใกล้เคียง แต่ฮัสชานัลไม่เคยเกรงกลัวอำนาจของใคร ไม่ว่าใหญ่มาจากไหน ถ้าเขาไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงได้