คิดถึงไม่หาย

++นิยายชุดเดียวกัน++

1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน

2. มลทินรัก CEO

3. คืนเผลอรัก

4. อุ้มรักเมียแสนชัง

+++++++++++++++++++++++

“มานี่เลย ตาอัษ ย่ามีเรื่องจะคุยด้วย”

คนที่เพิ่งเดินเข้ามาภายในบ้านถึงกับต้องชะงักเท้ากึก ใบหน้าที่เรียบเฉยไร้ความรู้สึกอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเย็นชาจนหาสิ่งใดเทียบไม่ได้

เขาเดินเข้าไปหาคุณย่าของตัวเอง ก่อนจะหย่อนกายลงสั่งบนโซฟาตัวตรงกันข้ามกับท่าน ดวงตาคมกริบยังนิ่งเฉย

“นี่จะไม่ถามย่าหน่อยเหรอว่าย่ามีเรื่องอะไรจะคุยด้วย”

“ผมรู้อยู่แล้วครับ”

ฐิติพัฒน์ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ต่างจากใบหน้า

คนเป็นย่าถอนใจออกมาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“เลิกทำตัวเป็นก้อนน้ำแข็งแบบนี้สักทีเถอะตาอัษ หัดทำตัวมีชีวิตชีวาบ้าง”

“ผมก็เป็นปกติของผมแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่ครับคุณย่า”

คนเป็นย่าถอนใจแล้วถอนใจอีก ก่อนจะส่ายหน้าไปมา

“ย่าทนไม่ไหวแล้ว ยังไงครั้งนี้ย่าก็จะไม่ยอมให้หลานปฏิเสธการแต่งงานอีกแล้ว”

“ผมเพิ่งอายุ 28 ยังมีเวลาแต่งงานอีกเยอะครับ”

“แต่ย่าอายุ 73 แล้ว ย่าจะมีเวลาอยู่กับหลานได้อีกกี่ปี แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเสียเถอะ พ่อแม่ของหลานที่อยู่บนสวรรค์จะได้สบายใจ”

“ผมว่าคุณพ่อคุณแม่คงไม่ได้สนใจนี้หรอกมั้งครับ”

“เออ! ก็มีแต่ย่านี่แหละที่สนใจ นี่หลานจะพูดแบบนี้ใช่ไหมล่ะ”

คนแก่ทำหน้าแง่งอน จนฐิติพัฒน์จำต้องยอมอ่อนลง

“ผมขอเวลาอีกสักปีครับ”

“ย่าไม่รอแล้ว ย่ารอไม่ไหว”

“ผมว่าอีกแค่ปีเดียว ไม่เหนือบ่ากว่าแรงของคุณย่าหรอกครับ”

“แต่พักหลังๆ มานี่ย่ารู้สึกไม่ค่อยดีนัก ร่างกายแก่ลงเยอะ ไม่ค่อยแข็งแรง ถ้าหลานไม่เชื่อก็ไปถามหมอโจดูสิ” หญิงชราอ้างไปถึงแพทย์ประจำตัวของตนเอง

เมื่อถูกหยิบเรื่องสุขภาพมาข่มขู่อ้อมๆ ทำให้ฐิติพัฒน์ไม่อาจจะใจแข็งกับคุณย่าของตัวเองได้