พี่จ๋า รักนะ

1

อาชีพเสริม

ความผิดพลาดของเรื่องนี้ มันเกิดจากการตัดสินใจเอาตัวเข้าแลกกับเงิน แต่ไม่คิดว่าการทำอาชีพเสริมครั้งแรกนั้น เธอต้องมาเจอกับเจ้านายของตัวเองเข้า ชลธารนั่งหน้าซีดอยู่ด้านข้างลูกค้าหนุ่มลูกครึ่ง

“ฟลินซ์ผมขอแลกผู้หญิงกับคุณได้ไหม” จู่ ๆ คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็เอ่ยเสียงเนิบ ๆ ขึ้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อย

“ได้สิเอาไปเลย ไปครับคนสวย ไปหาเพื่อนผมคนโน้นนะ” ฟลินซ์หันมาบอกเธอ พร้อมทำหน้าคล้ายเสียดาย แต่ก็ทำใจป้ำให้คนขอ

ชลธารขาสั่นเล็กน้อยยามต้องย้ายจากที่นั่งเดิม สวนทางกับผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งลุกมาจากด้านข้างของธีร์ หญิงสาวย่อตัวลงนั่งด้วยชุดแสนวาบหวิว ด้านบนเห็นเนินอกอวบอิ่ม ด้านล่างสั้นจนแทบจะปิดอะไรไม่มิด

ธีร์ไม่คิดว่าการมาสังสรรค์กับลูกค้ารายใหญ่ในวันนี้ จะมีของแถมเป็นพนักงานของตนเอง ในบริษัทนั้นหญิงสาวดูเป็นคนเรียบร้อย ทำงานพอใช้ไม่ได้มีความสามารถดีเด่นอะไร ใครจะคิดว่าหลังเลิกงาน จะหารายได้เสริมด้วยอาชีพสาวนั่งดื่มแบบนี้

“คุณชื่ออะไรนะผมจำไม่ได้” เขาถามคนด้านข้างทั้งที่ไม่ได้มองหน้าด้วยซ้ำ

“ชลธารค่ะ”

“ชื่อเล่นสิ”

“น้ำหวานค่ะ”

“น้ำหวานนี่เอง เอาเป็นว่าคุณไม่ต้องเกร็งผมหรอกนะ ทำงานของคุณตามปกตินั่นแหละ” ธีร์บอกพร้อมกับวาดท่อนแขน ผ่านด้านหลังของชลธาร กอดหัวไหล่หญิงสาวเอาไว้

คนถูกกอดใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกทั้งอับอายทั้งขายหน้า จนแทบไม่อยากเงยหน้าขึ้นมองใครอีกแล้ว ไม่รับรู้ด้วยว่าผู้ชายสองคนนี้ กำลังพูดคุยเรื่องอะไรกันอยู่ เธอทำเพียงนั่งเงียบ ๆ มองพื้นโต๊ะอย่างเลื่อนลอย

ทว่าคู่ตรงหน้ากลับทำให้เธอนั่งนิ่งต่อไปไม่ได้ ครึ่งชั่วโมงผ่านไปบทสนทนาเริ่มหยุด และพวกเขาก็เริ่มกอดจูบกัน ไฟในห้องถูกหรี่ให้สลัวลง หัวไหล่มนถูกธีร์ลูบแล้วคลึงไปมาเบา ๆ

‘น้ำหวานต้องเข้าใจนะว่าลูกค้าที่นี่ส่วนใหญ่เป็นคนมีระดับ เงินดี เพราะฉะนั้นเขาทำอะไรก็ห้ามขัดใจเด็ดขาด’

‘ห้ามขัดใจ’

‘ใช่ น้ำหวานคงไม่คิดว่า สาวนั่งดื่มคือแค่ดื่มหรอกนะ’

ใช่ เธอเข้าใจดี ว่าอาชีพนี้ทำอะไรได้บ้าง แต่ว่าพอถึงเวลานั้นแล้ว กลับรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ขณะที่คู่ฝั่งตรงข้ามเกินเลยไปไกลแล้ว แต่เจ้านายของเธอยังทำแค่ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ หัวใจของชลธารเต้นไม่เป็นจังหวะ อีกทั้งยังหายใจไม่ทั่วท้อง ควรต้องทำอย่างไรดี

“ผมว่าคุณยังไม่ทำงานของคุณเลยนะคุณน้ำหวาน” แต่แล้วเขาก็หันมากระซิบตรงใบหูของเธอเบา ๆ ดวงหน้าหวานซึ้งเห่อแดงร้อนผ่าวขึ้นมา ชลธารตัวแข็งทื่อ ห่อไหล่ ตัวลีบ จนธีร์นึกแปลกใจ ทำไมต้องทำตัวหดตัวห่อแบบนี้ด้วย

“ผมบอกแล้วไงว่าทำงานของคุณไป ผมไม่ถือหรอก ไม่คิดมากด้วย” ชายหนุ่มคิดว่าเพราะความเป็นเจ้าของบริษัท อาจทำให้หญิงสาวประหม่า

“เอ่อ คือว่าหวาน ขอโทษค่ะคุณธีร์” ไม่รู้จะเอ่ยคำไหนออกไปได้อีก จะให้เธอปีนไปนั่งบนตักเขา เหมือนคนฝั่งตรงข้าม มันก็ดูจะหนักหนาเกินไปสำหรับงานแรกของเธอ ได้แต่นั่งถอนหายใจเบา ๆ ออกมา

“เพราะผมเป็นเจ้านายคุณใช่ไหม เลยทำใจลำบาก แบบนี้ผมเปลี่ยนคนได้ใช่ไหม” ธีร์หันมามองหน้าคนด้านข้าง สายตาบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ ในงานบริการแสนห่วยของหญิงสาวอยู่