ยอดคุณหมอสกุลเฉิน

ตอนที่ 20 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (5)

ภายในเรือนั้นไม่มีแสงไฟเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างจึงค่อนข้างเงียบสงัด แสงสว่างเดียวที่มีอยู่ในเวลานี้ก็คือ แสงไฟจากเตาที่อยู่ภายในห้องครัว แต่นั่นก็เพียงแค่ริบหรี่ ไม่ได้ช่วยทำให้ทัศนียภาพในการมองเห็นชัดเจนขึ้นเลยแม้แต่น้อย

เวลานี้ ทั้งโลหิตที่ไหลนอง เสียงร้องคร่ำครวญด้วยด้วยความเจ็บปวด เสียงดิ้นรนขลุกขลักอยู่กับพื้นของโจรทั้งสอง ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ในขณะที่สายลมยังคงพัดผ่านแม่น้ำ ทำให้เกิดแรงกระเพื่อมไหว ส่งผลให้เรือลำนั้นโคลงเคลงไปมา จนได้ยินเสียงดังเอี๊ยดๆขึ้นไม่หยุด

เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดขึ้นตามหน้าผาก ก่อนจะไหลลงสู่ข้างแก้ม และริมฝีปากของหลิวไห่หยาง จนเขาสัมผัสได้ถึงรสเค็มของมัน ส่วนเหงื่ออีกหยดก็ไหลเรื่อยลงไปตามสันจมูก ก่อนจะหยดลงพื้นดังติ๋งๆ

หลิวไห่หยางกลืนน้ำลายเข้าไปอึกใหญ่ และเวลานี้ มือที่ถือมีดสั้นคมกริบนั้น ก็กำลังสั่นสะท้าน ราวกับว่ามันหนักมากจนเขาไม่สามารถฝืนรับน้ำหนักของมันได้อีก

หลิวไห่หยางยืนถือมีดสั้นไว้ในมือ ด้วยร่างกายที่สั่นสะท้านเพราะความหวาดกลัว!

เวลานี้ หลิวไห่หยางอยู่ห่างจากฉีเล่ยไปเพียงแค่สองเมตรเท่านั้น และชายหนุ่มก็ไม่ได้มีอาวุธอยู่ในมืออีกแล้ว เพราะมีดสั้นของเขายังคงปักอยู่บนอกของโจรที่สิ้นใจตายไปก่อนหน้า

เวลานี้ ฉีเล่ยมีเพียงแค่มือเปล่า แต่สีหน้าของหลิวไห่หยางที่จ้องมองมาทางฉีเล่ยนั้น กลับหวาดกลัวประหนึ่งว่า เขามีอาวุธร้ายแรงอยู่ในมือ

“มะ.. ไม่ เป็นไปไม่ได้!”

“หึ! ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!”