กระดังงาสีรุ้ง

ร์ดงานแต่งของสินีมาให้ป้า เขาจะแต่งเมื

ช้าและเย็นแก่อีกฝ่าย จำได้ขึ้นใจเพราะเป็นคนไปดูสถานที่ด้ว

ต่เควี่จะไปถูกหรือเปล่า ลูกคงไปไม่ถูกแน่เพราะห่างจากเมืองไทยไปนาน ถนนหนทางก็ตัดใหม่จนงง เอาง

แล้วเขารู้จักโรงเรียนนั้นเป็นอย่างดี เพราะเป็นเส้นทางหลักระหว่างบ้านกับบริษั

ะหนูต้องมารับคิมกับว

ปด้วยจะสะดวกหรอ ให้อย

นรวมพลเพื่อนเก่าเลยค่ะคุณป้า พวกเรานัดกันไว้แล้วว่าใครมีลูกมีหลานก็ให้พาไปรู้จักกันไว้” เธอเล่าตามประสาค

่น้ำผึ้งจะแต่

ให้เธอรู้สึกเหมือนโดนหมัดน

ี่เขาล่ะหนูน

าจีบนี่คะ ถ้ามีก็ค

แน่ครับ” เขาไม่เชื่อหรอ

จอปากน้ำผึ้งเข้าไป เขาก็หายก

้าตาไม่หล่อมาก ประมาณผมน

่อคะ” เธอหยุดพูดเมื่อรู้ตัวว่าเผยความใน

อมรอยยิ้มแปลก ๆ ก่อนที่คุณกานดาจะขอตัวออกไปหาเด็ก

สิทธิ์ใช่มั้ยครับ” เขาถา

ด็ก ๆ ก่อนนะคะ”

ห้ผมตามไปเอาคำตอบต่

ินอยู่แล้ว อยากตอบใจจะขาดอยู่แล้วว่าไม่ต้องขอสิทธิ์หรอก เพราะเผลอให้ไปตั้งแต

ำตอบอยู่นะ” เขาถาม

ยังไม่พร้อ

ึงไม่พร้อมค

องคอยดูแล มีลูกติด

อทำท่าห้ามเพราะไ

ๆ เหรอที่ต้องไปอยู่รอคุณเลิกงานทุกวัน แทนที่จะได้อยู่กับบ้านหลังเลิกเรียน มีพี่เลี้ยงคอยดูแล คุณว่าแบบไหนมันดีกว่ากัน ผมรู้ว่าคุณห่วงเด็ก ๆ มากจนไม่กล้าปล่อยให้ใคร

ง ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋ว ชั

นหรือยั

นี่ยนะ จะให้รี

กษาแกหน่อย สะดว

รอฟังอย

งหัวใจ

าหัวใจ ใครวะ อย่าบอกนะว่

นั้น เขาเป็นว่าที่ท่านปร

นแกบอกไม่เคยเห็น

าที่บ้าน ก็เลยได้เจอกับเขา ซึ่งก่อนหน้านั้นฉันเจอเขาแล้วครั้งหนึ่

ขายังไงล่ะน้ำผึ้ง

รัก แต่เขาตรงสเป็กฉันมาก ทำให้ฉันเผลอคิด

หน้าเขา ใจเต้นรัว ขาดความมั่นใจ แต่เวลาไม่เจอกลับคิดถึงและอยากอยู่ใก

นดี ๆ “เหมือนแกมานั่งอยู่ในใ

ะคนไปเลย สรุปแกฟังฉันนะน้ำผึ้ง ในฐานะที่ฉันเป็นเ

ินี มันเร็

่ใจแกคนเดียว ทำเพื่อตัวเองไม่เสียหาย เวลาไม่ใช่ตัวตัดสิ

ว่าฉันเล่นของสูงสิแก”

กเชื่อฉันสิ แกไม่เคยสนใจปากชาวบ้านนี่นา แล้วตอนนี้แกจะมาสนทำไม แข่งเรือแข่งพายมันแข่งได

” พูดด้วยความเขิน ส่วนมือก็จับปากก

ช่วยเสมอ แค่นี้ก่อนนะ ดาร์ลิงค์ฉันออกจากห

้าดินบ้างเลย” เธอบ่นอุบอิ

เสธทำไม.. แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น... เธอมองเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอแข