เขาวานให้ข้าเป็นสายลับ

ที

ไม่สนใจทิวทัศน์สองข้างทางแม้แต่น้อย

อบปี ในที่สุดเขาก็ได้รับคัดเลือก

กันเดือนเว้นเดือน ยกเว้น องครักษ์เกราะทองต้องอาศัยอยู่ในวังหลวงตลอด ไม่สามารถออกมาได้ตามอำเภอใจ เพราะหน่อยนี้มีหน้า

วามคุณชายจ

้อบน้อม แม้ว่าตนเองกับจูล่งจะนับถือกันเป

ัน แต่ก็อดที่จะกรอกตาปะหลับปะเหลือก

ุณชายเฉิง ข้า

ต้นผิงกั่วต้นใหญ่ที

าตรวจสอบแล้วไม่ม

ที่ประตูเมืองหลวงเมื่อวาน คือความเคยชินที่มาที่จุดนี้คราวใด ก็ต้องต้องมองขึ้นไปบนต้นผิงก

ต่างยืนพูดคุยถึงแผนก

ยังคงต้องคอยสืบข

หลังจากนี้จูล่งคงไม่สามารถออกมานอกวังได้บ่อยๆเฉิงตงจึงต้องเ

เผื่อทั้งสามจะไม่เป็นที่สงสัยหรือจับตามองหากต้องผ่านเมืองนี้บ่อยๆ เพราะในสายตาคนนอก ทั้งเฉิงตงและหลิวเสวี่ยอวี้คือพ่อค

เหตุใดท่านทั้งสอง

ากถามสิ่งที่ค้างคาใจมาตลอดทั้งคืน มอง

หายทั้งสองยังมีท่าทีสบายๆ ราวกับคุยเรื่องภาพเขียนวิจารณ์โครงกลอน แต่เห

อย่า

ายงาน เพราะข้าก็เพิ่งทราบข่าววัน

ียงของจูล่งเ

ตรียมคนข้าขอตัว” เมื่อสหายเปิดปาก เฉิงตงได้ทีรีบโย

มให้กลับไ

แห่งแคว้นฉู่ ผู้คุมทหารทั้งแคว้นกลับต้องมาเกรงใจบุรุษที่ยืนหน้าตึงเบื้องหน้า แม้อีกฝ่ายจะมีฐานะสูงส่ง แต่ตัวเขานั้นหาได้เกรงกลัวในจุดนั้นไม่ เหตุที่ต้องเกรงใจอยู่หลายส่

นอย่างง

ขาแทบจะทรงตัวเอาไว้ไม่อยู่ ก่อนจะใช่วรยุทธถีบตัวขึ้นไปยังยอดไม้ แล้วทรุดตัวลงนั่ง จุดเดิมที่พบคุณ