เขาวานให้ข้าเป็นสายลับ

ที

รือนหลังเล็กสุดและอยู่ลึกที่สุดในจวนสกุลจื่อแห่งนี้เพิ่งเดินทางม

ิง เล็กๆน้อยๆให้ได้กลั่นแก

เหตุใดในเรือนไม

สำรวจข้าวของที่นำมาจากฝูโจว ไม่มีชิ้

ันคุณหนูก็จะแต่งออกไปต้องมีเครื่องเรือนติดตัวไปด้วยให้สมฐานะ ของ

ส้เดือน แต่ก็ยังมีสำนึกผิดชอบชั่วดี จัดการเสื้อผ้า เครื่องเรือน และเครื่องประดับใหม่ มาให้เพื่อให้สมเกี

กลับมาหลายคันรถ เพียงแค่ไม่กี่ชั่วยามที่พูดค

งเอ่ยถึงของเดิม เมื่อรอคำตอบอยู่นานแม่นมก็ยังไม่ปริปาก

้นเก่าพุพังแล้ว หากแม่ใหญ่คิดจะขายคงจะได้ไม

ฮูหยินใหญ่สั่งให้รื้อทิ้งเอาไปทำเ

ไม่ตกใจเท่าอยู่ๆ แม่บ้านหม่าก็มาที่เรือนของนา

สภาพดีกว่าของที่คุณหนูขนมาจากฝูโจมากนัก หากพวกนางนำกลับเรือนนอนก็จะเป็นขยะมากกว่าประโยชน์ เมื่อคิดถึงผลได้ผลเสียแล้ว จึงไม่มีบ่าวคนใดหยิบจับพวกมันเลย รังจะกองข้าวของเหล่านั้

านางจะมีทีท่าเยี่ยงไรเมื่อสมบัติของตนเองมีค่าเป็นเพียงแค่เชื้อเพลิงหุงหาอาหารเท่านั้น และแล้วนางก็สมใจเมื

รข้าก็เห็นดีด้วย” จื่อร

ป็นสินเดิมของมารดาท่า

้งใหม่ คันฉ่องทองเหลืองบานใหญ่ ข้าจะไปสนใจของพวกนั้นไปทำไม” พูดแล้วก็เดินสับขาไปทรุดตัวลงที่โต๊ะเครื่องแป้งหล

อกตอนเองว่าทุกสิ่งล้วนเป็นเพียงของนอกจาก ไม่ได้หวงแหนหรือผูกพันเป็นเพียงข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นต้องใช้เท่านั้น แต่พอถูกฮูหยินใหญ่ทำแบบนี้ก็อดที่จะเสียใจและเสียดายพวกมันไม่ได้ และที

หม่ กรี้ดร้องออกมาจากแสบคอดิ้นดิ้นแตะแข็งแตะขาอยู่บนเตียงนอนอีกพั

้าถูกแยกชิ้นส่วนเป็นอย่างไรบ้าง ให้นางได้คิดว่าข้านั้น

กมา เพราะของใหม่ในเรือนดีกว่าของเก่ามากนัก เท่าที่เลี้ยงดูกันมา คุณหนูก็ไม่ได้ยึดติดกับข้าวของพวกนั้น แต่สิ่งที่คิดกล

ใหม่เลยซักนิด เพราะนางเองก็ท