โบตั๋นไร้กลิ่น

นท

ห็นเพียงแสงสว่างนำทาง เธอตายแล้ว หมดสิ้นลมหายใ

โบตั๋นได้แต่พร่ำเพ้อไปตลอดทาง

ไงกันแน่” เสีย

มีเพียงหมอกควันจางๆ

ม่มีใครอยู

งรักผู้ชายคนนั้นอีก” เส

นตาไหวระริก ถึงเธอจ

เธอ หญิงสาวสวย เอวบางอรช้อน ใบหน้า

ค์ใช่ไหม” โบตั๋นคิดเป็นอื่นไม่ได้จ

นขอให้ได้รักทุกชาติไป พอไม่สมดังใจก็มาขอให้ไม่รัก

คร หมายคว

งเข้าสู่ร่างไร้เลือดเนื้อของโบตั๋น ควา

าน ตอนนี้เธอเรียนจบแล้วไม่ใช่เด็กน้อยที่วิ่งไล่ตามเขาแบบแต่ก่อนแล้วต

ธิ์ ไม่เคยคิดกับคนตรงหน้าเป็นอื่นนอกจากน้องสาว เขาก็ม

มหวานให้ชายหนุ่มตรงหน้า เธอรู้ดีว่าในสายตาของเขาเธอเ

อกว่าหากขอความรักจากเจ้าแม่จะสมหวัง ชาตินี้พี่ทศไม

้ามีจริง ลูกช้างขอให

าแม่ตรีมูรตีเดินมายืนข้างๆ โบตั๋นที่มองสาวน้อยดาอธิฐานขอพรใ

เขาไม่ไ

ินี้และชาติหน้า ฉันก็ทำให้หล่อนสมหวัง” เจ้าแม่ตรีมูรตีถอนหายใจ มนุษย์

อๆ ไปฉันก็ต้องรักคุ

ทุกๆ ชาติ “ก่อนหล่อนสิ้นใจ

เอาพรนั้นคืนไปหรือเปล่าค่ะ ฉันไม่อยากร

่างไร แต่ไม่ใช่ไม่มีทางแก้ นางสงสารคนตรงหน้าหัวใ

รคืนไม่ไ

งหน้าหน้าเจื่อนเจ

ให้หล่อนก

งหรื

่ยน” เจ้าแม่เอียง

ชายคนนั้นอีก” ใช่เธอยอมแลกทุกอย่างหากต้องรักผู้ช

มาที่อกข้างซ้า

ั้ง แลกด้วยหัวใจของเธอ เธ