icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ท่านแโปรดรับรักนางร้ายอย่างข้าด้วย

บทที่ 6 5

จำนวนคำ:735    |    อัปเดตเมื่อ:22/11/2023

ที

้งเธอก็ไม่กล้าเดินไกลออกจากกระท่อมมากนัก เพราะกลัวหลงทาง แม่เฒ่าม่านม่านคือที่พึ่งเดียวของเธอในตอนนี้‘ป

ไหมคะ” นาเดียตัดสินใจถาม เริ่มร้อนใจกล

เดินเท้า 2 ชั่วยาม” หญิงชราล่ะมือจากกอป่านที่กำลังปั่นเป็นเ

นคนรุ่นเก่าแก่ของเกาะ ต้นตระกูลเดินทางจากเมืองจีนมาตั้งรกรากที่เกาะแบบเธอและครอบครัว ยังใช่ภาษาของบรรพบุรุษในการสื่อสาร แม้เสื้อผ้าจะแปลก แต

รือสำคัญของแคว้นเว่ย หมู่บ้านที่ข้าและ

องประเทศไทยมี

ี่ ไม่คุ้นชื่อเลยสักนิด หรือเธอลอยหลุดออกมาไกลจากอ่าวไทย หลุดออกมาไกลถึ

นิด ตอนนี้หนูอยู่ที่

้า แทนตัวเองว่าข้าเถอะ หากไปคุยกับคนอื่นเขาจะมองว่าเจ้าเสียสติและคงไม่มีใครช่วยเหลือ และ

รึงเครียดชัดเจน กลัวและหวั่นในคำตอบที่แม่เฒ่

ั้นเหรอ ปีนี้รัชศกพร

สถานการณ์กดดันทำให้สมองตึงเครียดจนถึงขีดสุด ร่างบางอ่อนยวบยาบพิงกำแพงกระท่อมสลบไป มือบางกำ

รื่อง เกิดใหม่คราว

เปิดรับโบนัส

เปิด