ท่านแโปรดรับรักนางร้ายอย่างข้าด้วย

ที

ออกไปเลย ในเมื่อหนูก็เห็

ให้ป๊ากับม๊าฟัง เธอไม่เคยม

อยยิ้มเล็กๆ ปรากฏที่ริมฝีปาก

ะแววตาลูกสาวก็รีบ เอามือทาบหน้าผากมนของนาเดีย

ึมเศร้าตลอด แต่ช่วงนี้เธอหยุดกินเพราะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย อีก

่งมัน สมบัติป๊ามีให้ลูกสา

ึ้นอีกซักนิด” เธอรู้ว่าสกิวการเข้าถึงคนของเธอ มีผลทำให้พนักงานไม่ชิบเธอ แ

ราแต่ไม่นับถือเจ้านายเปิดรับสมัครใหม่เลยที่พักฟรีอาหารฟรีสามมื้

ต่ว่าเดียลับหลัง” แม้นาเดียจะจำความผูกพันทางสายเลือดระหว่างเธอกับป๊าม๊าไม่ได้เลย

วันๆ ม๊าก็ไม่ว่า แต่อย่าหยุดกินยาได้ไหม มันไม่ดีกับตัวหนู” หยางเหม่ยไม่อยากให้ หยางจ

ยาทุกวัน” ทุกครั้งที่หยุดกินยา นาเดียมักจะปวดหัวและมีความคิดแปลกๆ มือบางเอื้อมมากุมจี้ห้อยคอเอาไว้ สร้อยเส้นนี้เธอใส่ติดตัวเอาไว้ตลอด สร้อยเงินร้อยห้อยด้วยล๊อคเก็จ ข้างในล๊อกเก็จมีหยกเล็กๆ อยู่หนึ่ง

เดินทางมาล่วงหน้าเพราะจะได้มีเวลาพักให้หายเหนื่อยจากการเดินทาง และไม่เครียดกับการสอบจนเกินไป

ลี้ยงแล้ว เธอยังมีคนติดตามอีก 2คน ซึ่งเ

วามคิดตัวเอง อยู่ที่เกาะเธอจะมีบอดี้การ์ดดูแลอยู่ห่างๆ แต่พอออกนอกเกาะ

ให้คุณหนูห่างสายตาเด็ดขาด หากจำเป็นต้องออกจากเกาะ ก็จะต้องให้เธอตามมาคุมเห้ย ตามมาดูแล จริงๆ นายท่านกับนายหญิงไม่จำเป็นต้องเปิดโรงแร