icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
รักไม่ได้ร้าย

รักไม่ได้ร้าย

ผู้เขียน: แหวนก้อย
icon

บทที่ 1 ทิ้ง

จำนวนคำ:2507    |    อัปเดตเมื่อ:24/11/2023

ะภาพฝันซ้ำ ๆ ที่เขาไม่อาจลบเลือนไปจากใจ เม็ดเหงื่อซึมออกมาทั่วกรอบหน้าอันหล่อเหลา เขาหลับตาลงอีกครั้ง ก่อนจะค่อย

ีที่

กของโถงคอนโดไม่วางตา เขากำลังรอใครบางคน เพียงไม่นานร่างระหงของหญิงสาวซึ่

ี่จะมาช่วยออกแบบห้องเสื้อที่พวกเธอกำลังก่อตั้งขึ้นในเร็ววันนี้ และกำลังจะ

ยากจะไปส่งคู่หมั้นสาวด้วยตัวเอง แม้เธอจะปฏิเสธ อีกทั้งยังยืนกรานว

มลดา มือแกร่งเอื้อมไปจับมือบาง แล้วจ

งไปส่งเมเลย เมบอก

า ตอนนี้ภีมมีงานค่อนข้างเยอะ

ไรค่ะพี่

นเบา ๆ เมื่อทำแว่น

มซ่ามเขาเข้าใจ ร่างสูงค่อย ๆ ก้

ทรุดตัวลงมาอย่างช้า ๆ สองแขนแกร่งรับร่างไร้สติไว้ในอ้อมแขน เลือดสีแดงฉานค่อย ๆ ไหลออกมาจากร่างระหง หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบ และบีบรัดตัวอย่างรุนแรง

รงพ

่เพิ่งจะออกจากห้องผ่าตัด ภีมขบกำ

นขา ไม่ได้โดนอวัยวะสำคัญ พี่ภีมไม่ต้องกัง

ดาที่ยังนอนหลับใหลด้วยดวงตาแดงก่ำ เขาขบกรามแน่นจนขึ้นสันนู

ึ้นมาน้องคงอยากเจอพี่เป็

้เรียบร้อย สัญญาว่าไปไม่

ลับตา ก่อนจะหันไปมองน้องสาวต่าง

กใจ และเป็นห่วงเมลดามาก จู่ ๆ เมลดาก็ไม่มาตามนัด แถมยังติดต่อไม่ได้ พอทราบข่าวอีกที เมลดาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างที่เห็น ทั้งสามอยู่เป็น

การของคนเจ็บทันทีที่เห็นหน้าลูกชาย

บหนึ่งแต่ก็หลับต่อเพราะฤทธิ์ยา แม่อย่าร้

ึกสงสารเมลดาจับใจ นางไม่อยากจะเชื่อว่าเมลดาจะถูกยิง เมลดาไม่ได้มีศัตรูที่ไหน ตอนนี้น

ต้องไม่ใช่เรื่องปกติ บางครั้งอาจจะเกิดจากการยิงผิดตัวก็ได้นะคะ ค

ยให้ถึงที่สุด พี่สัญญา” เพียงแค

ริ่มสงสัย เพราะตั้งแต่นางเข้า

ี้อยู่ครับแม่” ภูบดีเอ่ยตอบ

้าของอ

างมาก ใบหน้าจิ้มลิ้มที่เคยสดใส กลับซีดเซียวไร้สีเลือด เธอรู้สึกคอ

อ๊

ทั้งสามที่กำลังเฝ้าเธออยู่ตางก

ทั้งสามเอ่ยถามออ

น นี่อยู่ด้วย

ามาสวมกอด พร้อมลูบเนื้อลูบตัวด้วยความ

สนิทมาอยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้า เธออยู่กับเพื่อน ๆ ไปพักให

ายหน้า ตั้งแต่เมื่อวานทุกคนก็ไม่เห็นภีมเช่นกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า

่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา ภูบดีซึ่งทำหน้าที่แพทย์ฝึก

ี่

ม เจ็บแผลรึเปล่า” คุ

ี่ภูคะ พี่ภีมล่ะ เมยั

นี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความหนักอึ้ง แต่เขายังฝืนยิ้ม ก่อนจ

คยรู้มาก่อนเลยว่าภีมมีธุระด่วนต้องเดินทาง แต่เขาต้องเดินทา

ยอะ ๆ นะ จะ

าบไหมคะว่าพี่ภีม

งไม่ทร

บอกไว้เหรอคะ?” คนเจ็บเอ่ยถาม

่อยู่ดูแลไม่ได้ แต่เมไม่ต้องเสียใจนะ พี่และทุกคน

งเธอได้ลงคอ ภูบดีเฝ้าเช็ดน้ำตาให้คนเจ็บ กระทั่งถึงเวลาที่เขาต้องออ

งภีมในครั้งนี้ มันไม่ควรเกิดขึ้น มันต้องมีอะไรเกิดขึ

้วยซ้ำว่าเธอถูกยิงได้รับบาดเจ็บ แถมยังกำชับครอบครัวโดเรนสันทุกคนให้ปิดเรื่องนี้เป็นความลับ ซึ่งทุกคนก็เห็น

ขาเกือบทุกวันแต่ก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนเดิม ถามครอบครัวโดเรนสันก็ได้คำตอบเดียวกันคือเขาน่าจะยุ่งกับการช่

งนอก แล้วจะไม่กลับมาอีกอย่างที่เขาเคยบอก แค่คิดเมลดาก็รู้สึกปวดหนึบในหัวใจ ร่างบางค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้บนที่นอน มือบางที่กำลังจับโทรศัพท์มือถืออยู่ค่อย ๆ ปล่อยมันลงไปอย่างหมดเรี่ยวแรง สองมือกอดเข่าทั้งสองข้างไว้ น้ำตายังไหลอาบสองแก้ม เสียงสะอึกสะอื้นเริ่มดังขึ้น หากใครได้

้าใจว่าทำไมเขาถึงทิ้งเธอไปได้ลงคอในสภาพแบบนั้น แต่ในเมื่อคำถามมันไร้คำตอบ เธอจึงไม่อยากถามอีก ช

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ทิ้ง2 บทที่ 2 เหงา3 บทที่ 3 คนสารเลว4 บทที่ 4 คลื่นที่ซัดสาด5 บทที่ 5 น้ำผึ้งอาบยาพิษ6 บทที่ 6 คนเจ้าเนื้อ7 บทที่ 7 ครอบครัวโดเรนสัน8 บทที่ 8 เมียน้อย9 บทที่ 9 ยางหวาย10 บทที่ 10 หม่ามี๊11 บทที่ 11 ไม่อยากจะเชื่อ12 บทที่ 12 ฝากเลี้ยง13 บทที่ 13 คนเจ้าชู้14 บทที่ 14 ยิงปืนนัดเดียวได้นกกี่ตัว15 บทที่ 15 ของถูกใจ16 บทที่ 16 จูบแรกของเมเปิ้ล17 บทที่ 17 ของขาด18 บทที่ 18 ถอนหมั้น19 บทที่ 19 คัพซีเป็นเหตุ20 บทที่ 20 จูบสั่งลา21 บทที่ 21 ํYou're mine.22 บทที่ 22 ตีตราจอง23 บทที่ 23 เก็บดอกบัว24 บทที่ 24 อย่าเกร็งนะคะ25 บทที่ 25 บันทึกของพ่อ26 บทที่ 26 กินซ้ำ ๆ27 บทที่ 27 หวง28 บทที่ 28 คนในอ้อมกอด29 บทที่ 29 สามคนผัวเมีย30 บทที่ 30 เพราะรัก31 บทที่ 31 เคลียร์ใจ32 บทที่ 32 อดอยากปากแห้ง33 บทที่ 33 ชดเชย34 บทที่ 34 มันใช่เหรอ35 บทที่ 35 รอให้โตก่อน36 บทที่ 36 งอนย้อนหลัง37 บทที่ 37 พูดดีไหม38 บทที่ 38 จูบแรกของภีม39 บทที่ 39 ตามคำขอ40 บทที่ 40 ตอนพิเศษ 1 คัพซีนี้พี่หวง41 บทที่ 41 ตอนพิเศษ 2 ปวดตรงนี้ค่ะ42 บทที่ 42 ตอนพิเศษ 3 อื้อ43 บทที่ 43 ตอนพิเศษ 4 ภูบดี โดเรนสัน(หมอภู)